Pierwsze głosowanie naszej nowej akcji dobiegło końca!

Rozczarowaliście mnie.

Inauguracyjnym, wiekopomnym seansem numer 1 "GE TV" nie stanie się żaden dungeon crawler z półnagimi blondykami przedzierającymi się przez jaskinie na TV4. Nie będzie to dynamiczne, zapierające dech w piersiach starcie Godzilli z tekturowym Tokio i jego popromiennymi obrońcami, ani nawet pełen Rosjan i bullshitu thriller klasy "Z" o super tankowcu. Nie będzie gore'u, flaków, gumy, bezgranicznego w swej pozytywności kretynizmu...

Będzie za to legendarny Will Smith!

Przeciwstawiając się komercjalizacji życia, wszechobecnemu dyktatowi mediów, nadmiernej roli internetu w egzystencji każdego z nas, a także stwierdzając, że telewizja oddaje się głównie czynności, od której pochodzi nazwa naszej biologicznej gromady, odpalamy nową, turbogenialną inicjatywę-alternatywę: GameExe TV!!!

Jeśli nie stać Cię na kino, w którym nie ma nic wartego Twoich pieniędzy, jeśli wieczorne seanse filmowe cierpią na niedobór transferu, a beznadzieja ziejąca z kineskopu w piątkowe wieczory ustępuje tylko widmom Karola Strasburgera i niedzielnemu repertuarowi dla samobójców, GE TV jest czymś właśnie dla Ciebie.

S.T.A.L.K.E.R jest pozycją, która do dziś budzi wielkie emocje wśród sporej rzeszy graczy. I choć nie podbiła serca wszystkich, to nie można jej odmówić bardzo sugestywnego klimatu. Nic więc dziwnego, że pojawiają się śmiałkowie, chcący tchnąć w ten świat swoje "ja". Jednym ze śmiałków okazał się Polak, Michał Gołkowski, autor powieści "Ołowiany świt". Czy przypadnie do gustu oddanym fanom "Stalkera", czy także zachęci nowe osoby do Zony? Wszystkiego dowiecie się z naszej recenzji!

Fantastyka zza wschodniej granicy bardzo szybko ustaliła standardy literatury postapokaliptycznej. Zarówno “Piknik na skraju drogi” braci Strugackich, jak i dużo później wydane “Metro 2033” ustawiły poprzeczkę bardzo wysoko. Być może dlatego wieść o tym, że Fabryka Słów planuje wydać powieść osadzoną w realiach S.T.A.L.K.E.R.a tak zelektryzowała miłośników klimatów postapokaliptycznych. I to do tego polskiego autora! Jednak dorównanie klasykom nie należy do łatwych zadań, a wszyscy chyba z niecierpliwością wyczekiwali efektów. I cóż z tego wyszło?

czytaj dalej...

Dotychczas nasze sesje dotyczyły sfery czysto fantastycznej. Jeden z użytkowników, Obserwator, stwierdził jednak, że Pokemony to też fantastyka. Więc czemu by nie zrobić sesji w tamtejszych realiach?

Pomysł początkowo nie zyskał dużej popularności – zgłosiła się tylko jedna osoba. Z czasem jednak chętnych przybywało, co przekonało mnie do napisania tego newsa. Pokemony wydają się być dziecinne, w końcu większość z was pewnie ma już za sobą lata, kiedy z zapałem oglądało przygody Asha i jego elektrycznego przyjaciela, Pikachu. Sam miałem pewne wątpliwości. Pokemony? Nieee. A teraz dobrze się bawię! Okazało się, że nadal mam coś w sobie z dawnego wielbiciela Pokemonów. I nadal nie cierpię słynnego "Pika-pika", ale to już inna historia. Zmierzam do jednego wniosku – może i wy zechcecie znów udać się w podróż po Kanto lub Johto? Jeśli tak to serdecznie zapraszam do zapoznania się z tym tematem. MG prowadzący sesję Pokemon to właśnie Obserwator. Na razie spisuje się ze swojego zadania znakomicie, a jedyną przeszkodą dla niego są chwilowe braki czasu. Stara się jednak jak może – więc może dacie mu szansę?

Sesja Pokemon: Nowy Początek – poczytajcie, jak przebiegają sesje innych użytkowników!

Najwyższa pora podsumować wyniki dotychczasowej ankiety, która w całości poświęcona była nadchodzącej trzeciej odsłonie gry Wiedźmin. Na jakie innowacje względem poprzedniczek najbardziej liczą nasi użytkownicy?

Trzeba przyznać, że zapowiedzi twórców są niezwykle smakowite i działają na wyobraźnię, przez co musieliśmy w naszej ankiecie uwzględnić naprawdę dużo opcji. Czy powstanie gra idealna? Na odpowiedź przyjdzie nam poczekać do przyszłego roku, jednak już teraz możecie zapoznać się z wynikami. Na który aspekt nowości stawiacie najmocniej?

Do trzech razy sztuka! Tak się przynajmniej mawia. Jeśli jednak Niedzielniak ukaże się po raz czwarty, to znaczy, że mamy nowy, cykliczny programik na miejsce padłych od nadmiaru cholesterolu Tłustych Czwartków.

Nie ukrywam, że piszący te słowa Ranger zwany Krzysiem sam jest z lekka padnięty. Zapytacie "czemu?". Bowiem wrócił z dziewięciogodzinnej sesji RPG. Mimo wszystko warto było, ponieważ miałem okazję (koniec pisania o sobie w trzeciej osobie!) zaobserwować wcielenie w życie złotej zasady gracza RPG, którą kilka dni temu przedstawił mi na gadu współgracz. Brzmiała ona tak – "zabawa polega na tym, żeby to MG gonił za Tobą, nie odwrotnie". Ba! dziś pokazał jak działa ona w praktyce. Mistrz Gry wręcz zachrzaniał na podwójnych obrotach intelektualnych, dym mu leciał uszami, a nabrzmiałej żyle na czole groziła eksplozja. Cześć drużyny zasypiającej z powodu nieludzko późnej pory (gdy złota zasada została aktywowana, było po 2 nad ranem, a przeciągnęliśmy sesję ostateczne do 4), zebrała siły do ostatecznego zrywu.

Wszystkiego jajecznego, radosnego i czekoladowego! Ugotowanych na zimno pisanek, monstrualnych zajęcy, radioaktywnych kurczaków i mokrego dyngusa!

Tak, wiem, jesteśmy złośliwi i nienawidzicie nas. My też Was kochamy całym ogniem naszych czarnych, wirtualnych serc i nie o(d)puszczamy Was (Wam) nawet przy świątecznym stole!

Rok 2013 w swym pierwszym kwartale przyniósł wiele zmian. Kolarstwo, jako dyscyplina mająca cokolwiek wspólnego ze sportem, przestało istnieć. Potentaci pokroju BioWare czy Blizzarda przyznali wbrew samym sobie, że ich nieomylne głowy jednak popełniają błędy, więc może lepiej samemu się o nie skrócić. Głowa Kościoła tymczasem doszła do wniosku, że czas przejść na zasłużoną emeryturę i ustąpiła miejsce nowej, pełnej zagadek i znaków zapytania. Na koniec zaś pory roku zmieniły się nam z suchej i deszczowej na zimę, zimę i coś pomiędzy.

Oby wszelkie zmiany, jakie nadejdą dla Was w najbliższym (a także trochę dalszym) czasie, były zmianami na lepsze. Oby i dla nas – redaktorów GE i superbohaterów po godzinach – kolejne zmiany oraz inicjatywy okazywały się tymi właściwymi, ku Waszej radości i przy Waszym udziale. Pomagajcie nam: komentarzami, pochwałami, uwagami, przede wszystkim zaś zainteresowaniem i obecnością. Wówczas, właśnie w dni takie jak ten, szczególnie zachęcające do rozmaitych refleksji, nie zabraknie nam sił ani chęci, by dorzucić coś fajnego do Waszego koszyczka.

Gdy już zatem podniesiecie się nadludzkim wysiłkiem od stołów, zerknijcie co jakiś czas na GE. Chcąc zasmakować kilku wytrawniejszych refleksji, zajrzyjcie do naszych felietonów, takich jak Śmierć Bogów czy Liczba. Dla spragnionych czegoś bardziej lekkostrawnego, a nie mniej apetycznego, prawdziwa pisankowa bomba – wywiad GameExe z Grahamem Mastertonem, po mistrzowsku upichcony piórem i pazurem Ati. A to jeszcze nie wszystko!

Jakub Ćwiek jest pisarzem, który budzi skrajne uczucia. Z jednej strony daje swoim czytelnikom sporą dawkę fantastyki na najwyższym poziomie, z drugiej potrafi zniechęcić emanującą w pozycjach wulgarnością, o czym zresztą pisaliśmy na naszym Facebookowym profilu. A z czym mamy do czynienia w jego najnowszej powieści "Dreszcz"? Tego dowiecie się, czytając recenzję krzyslewego!

Nie jestem pozytywnie nastawiony do polskiej literatury fantastycznej. Zbyt dużo mamy w niej rozczarowań w postaci debiutujących autorów, a i ci popularni, znani mają duże odskocznie od prezentowanego stylu. Jakuba Ćwieka pod tym względem bardzo cenię – nie pisze on książek, których schemat był powielany przez masę innych pisarzy. "Kłamca" to realizacja świetnego pomysłu – połączenie mitologii, ciekawej fabuły i niebanalnych postaci. Do tego przepełnionej brutalnymi scenami, ostrymi dialogami i niezłym humorem. Czego chcieć więcej? Kolejna książka, "Chłopcy", której nie miałem jeszcze przyjemności czytać, także jest wyjątkowa – opowiadania o Zagubionych Chłopcach, którzy w przeszłości byli towarzyszami Piotrusia Pana, ale przeszli poważną metamorfozę – sam ten opis zapowiada coś, czego jeszcze nie było. Czy nowa seria "Dreszcz" podtrzyma dobrą passę Ćwieka? W tej chwili trudno na to odpowiedzieć – wszystko będzie zależało od dalszych tomów, jednak już teraz mogę zapewnić, że nudno nie będzie!

Czytaj dalej...

Dopiero koniec zwieńczy dzieło, dlatego na ostatnie fabularne DLC do gry Mass Effect 3 wcale nie czekałem. Skuszony perspektywą rozbudowy pewnych wątków z towarzyszami, zainstalowałem Cytadelę na dysku, dzięki czemu na łamach Game Exe pojawiła się właśnie recenzja tego płatnego dodatku.

Pożegnanie z historią Sheparda to tym razem nie próba "naprawienia" zakończenia gry, lecz osobne DLC, które przygotowano dla fanów. Tym razem będziemy musieli zapłacić, i to całkiem sporo, jednak jeśli jesteście ciekawi, czy Lewiatan wciąż pozostaje jedynym wartym uwagi fabularnym dodatkiem do trzeciej części gry, to musicie udać się wraz ze mną na wycieczkę po tytułowej stacji.

Rozsiądźcie się państwo wygodnie, czy to przed komputerem, tabletem, czy przy innym "czytoumożliwiaczu". Najlepiej z parującą herbatką pod ręką, gdyż... zaczynamy! A jest o czym opowiadać. Zebrało się bowiem "kilka" artykułów. Jeśli komuś nie chce się czytać moich wywodów vel wypocin, to po rozwinięciu "Niedzielniaka" znajdzie pod spodem linki do tekstów.

Na sam początek powróćmy do świata „Planescape”, który to przyszedł mi na myśl w związku z Medowym opisem postaci Zachariasza, mieszkańca Sigil znanego z gry „Torment”. Jak większość z was wie, Planescape to w wielkim skrócie multiwersum, Wieloświat, a zarazem i zaświaty. Powstał na potrzeby drugiej edycji Advanced Dungeons and Dragons, umożliwiając, za pośrednictwem miasta drzwi – Sigil – dotarcie do każdego, nawet najbardziej odległego i obcego świata tej edycji. Co równie istotne, dedekowe pojęcie "alignment" nabiera tu bardziej dosłownego znaczenia niż gdziekolwiek indziej.