Blizzard nie ustaje w próbach przekonania nas do zagrania w kolejne sezony podczas zabijania potworów w Sanktuarium. Kolejny z nich to dasze zmiany, które mają rozbudzić w nas na nowo miłość do "Diablo III". Tylko czy kolejne zmiany w zestawach klasowych to dobra droga?

Twórcy gry nie ustają w wysiłkach, aby zatrzymać przed monitorami jak największą rzeszę graczy. W tym właśnie celu powstały sezony, zaś najnowszy z nich, czyli "Wspaniałość", jest już dostępny dla wszystkich, którzy zechcą znów zapolować na potwory. To właśnie z myślą o nich przygotowano kilka zmian, wśród których rzecz jasna nie zabraknie nowych elementów ozdobnych oraz ułatwień rozgrywki.

Lis ma problem. Nikt na farmie się go nie boi, a próby zdobycia jedzenia za pomocą metod typowych dla drapieżnika kończą się fiaskiem. Bohater, namówiony przez Wilka, realizuje nowy plan – kradnie jajka, z których mają się wykluć kurczęta. A jak trochę dorosną, to będą dobrym pożywieniem, nieprawdaż? Lis nie przewidział jednego: że przywiąże się do uroczych piskląt.

Tak zaczyna się zabawna opowieść o niestrasznym Lisie, który musi się odnaleźć w nowej roli – rodzica. Benjamin Renner stworzył komiks zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych. Lekki, coraz bardziej absurdalny humor towarzyszy przez całą lekturę, a jednocześnie chwilami rozczula, zwłaszcza w scenach między kurczętami a ich "lisią mamusią". Autor zaskakuje niektórymi sytuacjami, które są zaczerpnięte z życia, odnajdą się w nich szczególnie rodzice, w "Wielkim złym lisie" dostrzegą bowiem analogie do własnych doświadczeń.

Do postaci trudno nie czuć przynajmniej trochę sympatii, przyznam się jednak, że jak na tak dobry, pozornie łatwy do realizacji koncept, komiks nie dał aż tylu emocji. Wydaje mi się, że można było napisać więcej scen, dzięki którym czytelnik bardziej przywiązałby się do bohaterów i byłby przekonany do przyjaźni czy miłości łączących część z nich. A tak choć jest to lekka, miła lektura, to nie zaliczę jej do grona ulubionych.

Teksty kultury na temat ogromnych, niebezpiecznych potworów atakujących ludzi już dawno nie są niczym nowym, a właściwie można powiedzieć, że współcześnie już się trochę przejadły. Wystarczy wymienić tutaj filmową "Godzillę" albo powieściowe "Toromorze" China Miéville'a. W polskiej literaturze współczesnej pewną próbą spojrzenia z innej perspektywy na życie po apokalipsie była powieść "Polaroidy z zagłady" Pawła Palińskiego, z kolei pośród licznych powieści amerykańskich z gatunku YA pewne odświeżenie stanowiła pozycja "Where She Fell" autorstwa Kaitlin Ward. Warto zatem zastanowić się, jak ten problem udało się przedstawić w komiksie. "Giants" wpisuje się w nurt dzieł postapo, autorzy skupiają się przede wszystkim na stworzeniu dobrej, rozrywkowej publikacji.

Bracia Valderrama proponują odbiorcy zgrabną historię o zagładzie świata, w której losy wszystkich bohaterów (także potworów) stale splatają się ze sobą. Ziemia zostaje spustoszona i rządzą na niej niebezpieczne mutanty, zaś ludzie przeorganizowali się i stworzyli społeczność podziemną. Jak można się domyślić, nowe porządki oznaczają, że są grupy posiadające władzę oraz te, które marzą o tym, aby ją zyskać. Gogi i Zedo także chcą od życia czegoś więcej niż to, co obecnie mają, i pragną dostać się do podziemnej elity. Okazuje się to jednak dużo trudniejsze niż sądzili, a podczas tej życiowej wędrówki każdy z nich przynajmniej raz obleje egzamin z człowieczeństwa.

Trzymaj przyjaciół blisko, a wrogów jeszcze bliżej. Wilkołaczyca Szelena najwyraźniej wzięła sobie to powiedzenie mocno do serca, bo jak inaczej wytłumaczyć fakt, że przygarnęła pod swój dach pobitego niemal na śmierć czarodzieja? Oboje mają mnóstwo powodów, by – delikatnie ujmując – nie darzyć się wzajemnie sympatią i zaufaniem. A jednak okazuje się, że w pewnych wypadkach współpraca ponad podziałami jest możliwa. Na przykład kiedy na horyzoncie pojawi się jeszcze jeden, nieokreślony, ale niewątpliwie potężny wróg.

Akcja powieści "Wierni wrogowie" rozgrywa się w świecie znanym już czytelnikom "Kronik Belorskich", ale kilkaset lat wcześniej. Jest to odrębna historia, z innymi bohaterami i choć pojawia się kilka motywów luźno nawiązujących do cyklu o wiedźmie Wolsze, to także nowi odbiorcy mogą śmiało po nią sięgać bez obaw, że czegoś nie zrozumieją.

Nowi bohaterowie – stara Olga Gromyko. Autorka serwuje klasykę fantasy – magię, liczne nadnaturalne rasy, walkę dobra ze złem, ratowanie świata – a wszystko to z przymrużeniem oka. W pewnym momencie miałam poczucie, że właśnie jestem świadkiem ponownego formowania się drużyny pierścienia, tylko w dużo mniej poważnym wydaniu. W książce pojawiają się najbardziej klasyczne (czasami chce się powiedzieć – wyświechtane) motywy fantasy, ale ujęte nieco po luzacku.

Organizacje terrorystyczne są wdzięcznym tematem dla twórców politycznych thrillerów. Ochoczo korzystają z nich nie tylko filmowcy i pisarze, lecz także autorzy komiksowi, jak chociażby Thierry Smolderen i Dominique Bertail, którzy powołali do życia "Ghost Money".

Czym są tytułowe pieniądze widmo? W najprostszym rozumieniu to majątek Al-Kaidy, zaginiony po wydarzeniach z 11 września. Bankier terrorystów wprawdzie został przechwycony przez organy ścigania, lecz pieniądze nadal są przechowywane przez... No właśnie, przez kogo? Nad tym pytaniem w "Ghost Money" łamie sobie głowę wiele postaci, równocześnie rozpoczynając pościg za podejrzanymi o ich posiadanie. Do tego autorzy serwują jeszcze tajne działania CIA, cyberinwigilację, implanty, dziesiątki zakapiorów i rozgrywki polityczne. Oraz studentkę z Londynu imieniem Lindsey, która przypadkowo zaprzyjaźnia się z tajemniczą Chamzą.

Komiks rozpoczyna się niepozornie, acz interesująco jest już na wstępie. Od razu otrzymujemy wyraźne informacje, wokół kogo i czego będzie zawiązywać się akcja, i to w sposób pobudzający ciekawość. Szkoda tylko, że odpowiedzialny za scenariusz Thierry Smolderen miewa tendencje do powtarzania tych samych informacji za pośrednictwem paru scen. Traci na tym dynamika i dużo łatwiej o znużenie, przez co choć "Ghost Money" to dobry komiks, nie obyło się bez dzielenia lektury na kilka sesji.

Brian McClellan zyskał rozgłos i uznanie dzięki "Trylogii magów prochowych". Teraz szykuje ładunki do cyklu "Bogowie krwi i prochu", którą rozpoczyna tom "Grzechy Imperium".

Fatrasta dopiero staje się krajem. Wywalczyła sobie wolność, ale jej lud to mieszanka oportunistów, osadników, przestępców, idealistów i autochtonów, która dopiero stopi się w jeden naród. Nie jest to jednak proces łatwy i prosty. Krainą targają niepokoje wewnętrzne i tylko lady kanclerz ze wsparciem swej tajnej policji jest w stanie utrzymać porządek. Jednak niedawne odkrycia wskazują, że wkrótce nadejdzie burza, na którą ci ludzie nie są gotowi. Do jej odparcia będą potrzebni wielcy bohaterowie i utracona władza. Wśród tych pierwszych są: szpieg szukający i skrywający niebezpieczne sekrety, stary weteran, który za swe zasługi został zesłany do piekła, oraz generał najemników po przejściach.

Stworzenie nowej historii w znanym uniwersum może być problemem. Jednak fabułę poprowadzono w taki sposób, by powiązania z dotychczasowymi dziejami były w odpowiednio wyjaśniane dokładnie wtedy, gdy jest to konieczne. Dzięki temu mamy pełen obraz sytuacji. Można snuć samodzielne przypuszczenia co do dalszego rozwoju wydarzeń, ale nie ma spoilerów. Zdrowy kompromis.

"Saga" to bardzo adekwatny tytuł, wszak w polskim wydaniu seria liczy już osiem tomów, dziewiąty jest w przygotowaniu, a końca na razie nie widać. I wiecie co? Historia rozrastającej się i nieustannie ściganej rodziny Hazel nadal interesuje.

Po prawdzie, można odnieść wrażenie, że "Saga" swój najlepszy okres ma już za sobą i były to jej pierwsze odsłony. Najnowsze nie aspirują do miana wielkiej historii, są jednak skutecznie przyciągającą lekturą, po którą według deklaracji czytelników sięga się w pierwszej kolejności. A powody ku temu są proste: humor, intensywne relacje między bohaterami, emocjonalne przywiązanie, atrakcyjny, kosmiczny pejzaż oraz czerpanie ze współczesnej rzeczywistości.

Działa jak ta lala, choć im dalej, tym częściej zadaję pytanie: "Quo vadis, Vaughan?". Może to tylko moje marudzenie, ale opowieść się przeciąga, choć owszem, z dobrym (bo przyjemnym) rezultatem. Czy "Saga" jeszcze nawiąże do dawnego poziomu, pozostaje otwartą kwestią.

Informacja prasowa

W styczniu Non Stop Comics wyda dwa tytuły. Będą to kontynuacje dwóch popularnych serii: "Nienawidzę Baśniowa" i "Odrodzenie". Poniżej kalendarz premier:

• "Nienawidzę Baśniowa tom 2: Fujowy żywot" (23.01.2019)
• "Odrodzenie tom 4: Ucieczka do Wisconsin" (23.01.2019)

Tym razem mamy dla was dwa zupełnie świeże filmiki dotyczące "Metro Exodus". W pierwszym Anna, żona Artema i najlepszy snajper w Zakonie, przypomina nam najważniejsze informacje dotyczące post-apokaliptycznej linii moskiewskiego metra oraz walczy z wrogami podejrzliwie przypominających nazistów z Czwartej Rzeszy.

Drugi filmik skupia się na powstawaniu gry. Skacząc pomiędzy dwoma studiami 4A Games, jednym w Kijowie, a drugim na Malcie, poznamy wszystkie szczegóły powstającej pięć lat gry, między innymi pierwsze szkice koncepcyjne. W pierwszym filmie otworzą przed nami swoje serca założyciele 4A Games i opowiedzą nam o celach przyświecających im przy zakładaniu studia.

Po serii kasacji seriali Netfliksa ze świata Marvela ostały się jedynie "Jessica Jones" i "Punisher", przynajmniej jak na razie. Frank Castle na pewno jednak powróci, bo 2. sezon jest planowany już na 18 stycznia. Do premiery został tylko tydzień.

A na pierwszym pełnym zwiastunie sezonu Frank klasycznie robi rozwałkę, ale też ma emocjonalne sceny i pomaga młodej dziewczynie. Jego rywalem będzie tajemniczy ksiądz, który połączy siły z Billym Russo.