PC Gaming Show nie jest zaliczane do największych wydarzeń w branży gier. Niemniej, w dalszym ciągu stanowi okazję na ukazanie zapowiedzi, które mogą wywołać spore poruszenie wśród graczy. Wszystko zależy od tego, czego będą dotyczyć. Zwłaszcza, jeśli chodzi o takie legendy legendy jak "Neverwinter Nights 2", dla którego ukazano trailer dla odświeżonej wersji.

Informacja prasowa

Tworzenie gier to proces twórczy, który zajmuje wiele czasu. W związku z tym zdarza się, żeby doświadczał różnych losowych zdarzeń. Czasem coś się zepsuje, czasem ktoś zachoruje, a czasem trzeba zacisnąć pasa, bo ktoś musi robić dotacje na szkoły i szpitale. To zaś lubi sprawiać, iż premiery gier są prześladowane przez błędy, wykazują jakieś braki bądź są opóźniane lub anulowane. Branża jest pełna takich opowieści, a teraz zostanie do nich dodany kolejny przypadek, który spotkał najnowsze DLC do drugiej odsłony "Mount & Blade".

Soulslike'i to w dzisiejszych czasach popularny gatunek gier. Mroczny klimat, trudne wyzwania i epickie starcia, które na długo pozostają nam w pamięci. Sam nigdy nie miałem zbyt wielu doświadczeń z takimi pozycjami, ale słyszałem na ich temat wiele opowieści, tak więc gdy trafiła się okazja na ogranie "Mandragora: Whispers of the Witch Tree", postanowiłem sam się przekonać, czy te pochwały są tego warte. Czy tak było? Oto co myślę.

Warhammer przeszedł długą drogę od niszowej rozgrywki dla kryjących się po piwnicach nerdów po wielką i rozpoznawalną na całym świecie markę, słynącą z mrocznych i epickich historii. Jednym z tego świadectw jest Warhammer Skulls, doroczne wydarzenie w ramach którego są ujawniane nowe pozycje, które mają zostać wydane pod sztandarem wojennego młota, zarówno pełnoprawnych tytułów jak i dodatków do już istniejących. A co ukazano w tym roku? No cóż...

Zapewne znalazło by się kilku chętnych do tego, aby móc cieszyć się z DLC do "Baldur's Gate 2" w wersji Enhanced Edition. Co więcej, dodatek zatytułowany "Reflections Of Myth & Valor" przeznaczony jest zarówno do pierwszej, jak i drugiej odsłony gry. Dodajmy niezbyt wygórowaną cenę i wydaje się, że pora wznieść okrzyk radości. Cóż, lepiej się z tym wstrzymać, bowiem Beamdog poszedł śladem innych wydawców.

Tempest Rising – gra zrodzona z nostalgii, czy niska gra na nostalgii graczy?

Twócy Tempest Rising nie ukrywają, że ich tytuł inspirowany jest słynnymi RTS-ami z zamierzchłych lat. Ich wzorem budujemy bazy w świecie podzielonym na trzy frakcje (z czego jedynie dwie są obecnie jako grywalne), odkrywamy okrytą mgłą wojny mapę, przejmujemy neutralne punkty i walczymy o zasoby. Produkcja Slipgate Ironworks próbuje odtworzyć klimat lat 90. i 2000., ale czy to wystarczy, by odnieść taki sam sukces, co pradawni przodkowie? Niestety, trudno nie zauważyć, że Tempest Rising zmaga się z pewnymi problemami.

Jak miewa się Strinova w połowie kwietnia? Czyli fanowski raport za ostatnie półtorej miesiąca.

Słowem przypomnienia tym, którzy nie znają (i niech żałują!) tego tytułu od studia iDreamSky: Strinova to wieloosobowa strzelanka z dziewczynami anime. Gra jest relaksująca i wymagająca zarazem, a również bez wątpienia pozostaje jedną z najsłodszych strzelanek, które są dostępne na rynku. Czego chcieć więcej od życia, gdy ma się bojowe ślicznotki? Zarazem nie mamy doczynienia z kolejną gacha mobilką przeniesioną na blaszaki. Pełna recenzja tutaj -> recenzja "Strinovy". Tymczasem zapraszam do przeglądu ostatnich wydarzeń.

Nie popisało się GSC na premierę, ani przez pół roku po niej. Stalker 2 pod względem technicznym porażką był i pozostaje. Niesmak jednak potęgował brak komunikacji pomiędzy studiem a graczami. Populacja tych ostatnich zresztą zaczęła się rażąco wykruszać, na co wskazują dane ze SteamDB.

Oto pierwsza jaskółka, ale z ogłaszaniem wiosny się wstrzymajmy. Stalker 2 dostało wreszcie mapę drogową problemów, którymi w tym kwartale GSC Game World zamierza się zająć. Co nas czeka?

"The Killing Antidote", czyli kolejna zombie-rozwałka. Zaraza przemienia ludzi w potwory, a dziennikarka-freelancerka Jodi próbuje odkryć genezę tej katastrofy i znaleźć antidotum. Będę zupełnie szczery, że po prostu chciałem zobaczyć, co za dziwactwo "znów" – no, trochę czasu od publikacji tego tytułu już minęło – Steam dopuścił do swojego zasobu oferty. Myślałem, że się pośmieję i zaraz usunę z dysku, względnie obsmaruję w złośliwej recenzji. A jest zgoła inaczej.

Niektóre odmiany gier, z racji tego na jakie akcenty i w jakiej formie kładą nacisk, mają dość specyficzną naturę. Sprawia to, że mogą w równie ciekawy co niezwykły sposób łączyć się z innymi gatunkami, dzięki temu zyskując większą widownię niż gdyby uporczywie trzymały się pewnych utartych ram i schematów. Szybkim przykładem z brzegu są choćby przygodówki, charakteryzujące się bogatym wątkiem fabularnym i zagadkami logicznymi. Tym razem jednak przyjdzie mi spojrzeć na symulatory randkowania, skupiające się ze zrozumiałych powodów na relacjach między postaciami, które pojawiają się na przestrzeni produkcji. Sprawia to, że włączenie tej konwencji do produkcji nadal może nam pozostawić bardzo dużą swobodę w kwestii historii, mechanik i wielu innych aspektów. Dziś przyjrzę się temu, jak do tematu postanowiono podejść w "Eternights".