Drobna adnotacja do wczorajszej recenzji "Międzygatunkowych recenzentów". Na końcu tekstu znajdziecie rabat do sklepu Yatta.pl. Rabat ważny w dniach 13-27 marca 2025 dotyczy mang "Międzygatunkowi recenzenci" oraz "Elden Ring".

Co zrobić, aby go uzyskać? Wystarczy kliknąć w ten news, który przeniesie do recenzji. Następnie przescrollować do końca tekstu, który zwieńczony został wytłuszczonym "POST SCRIPTUM". Tam znajdziecie szczegóły.

Recenzent Game Exe recenzuje pierwszy tom "Międzygatunkowych recenzentów" od wydawnictwa Studio JG.

Uniwersum "Międzygatunkowych recenzentów" zawiera w sobie świat fantasy, w którym obok ludzi, żyją liczne istoty humanoidalne, ale z całej potencjalnej gamy elementów tego uniwersum, opowiadana historia wydaje sprowadzać się do jednego. Oto dzieje dwójki poszukiwaczy przygód, człowieka imieniem Sunk oraz elfa Zela, którzy w miejscowej tawernie recenzują prostytutki różnych ras. Nazywane są one w mandze sukubetkami, bo każda z nich ma w sobie krew sukkuba. Mnie przychodzi zaś zrecenzować opowieść o tych gagatkach...

Tolkien jako filolog-badacz i poeta oraz opracowanie jego tekstów. Tym w skrócie można byłoby nazwać napisaną przez niego "Bitwę pod Maldon. Powrót Beorhtnotha", pod redakcją Petera Grybauskasa, opublikowaną końcem stycznia na polskim rynku za sprawą wydawnictwa Zysk i S-Ka.

Osoby J.R.R. Tolkiena nikomu przedstawiać chyba nie trzeba. Znany przede wszystkim jako fantasta i twórca Śródziemia, dał się już polskiemu czytelnikowi poznać również od innej strony. Już dobrą dekadę temu na polskim rynku ukazało się jego tłumaczenie "Beowulfa", również za sprawą www wydawnictwa.

Jednak względem legendarnego poematu, "Bitwa pod Maldon" jest tematem o wiele bardziej niszowym. Tekst tego utworu nawet nie zdołał się zachować w całości, więc w zasadzie nawet nie wiemy w pełni, jaką niósł treść i przekaz.

Fantastyka ma tę ważną cechę, że można do niej wstawić praktycznie wszystko. W oprawie odważnych wojowników, czarodziei ciskających kule ognia i mitycznych stworów, które chcą zniszczyć świat, można ukazać historie o miłości, przyjaźni, ideałach, heroizmie i wielu innych rzeczach. A co, jeśli spróbujemy w ten sposób ukazać coś bardziej prozaicznego? Odpowiedzi na to pytanie może udzielić choćby Michał Mikołajczyk, który w swym dziele, "Władcy finansów", stworzył poradnik, który ma zapewnić wprowadzenie w lepsze zarządzanie finansami osobistymi, okraszając to wyprawą pod znakiem magii i miecza.

A gdyby tak mit o Chrystusie przepuścić przez odkrycia z dziedziny historii i psychologii?

Opublikowana po raz pierwszy w 1966 roku powieść "...I ujrzeli człowieka" autorstwa Michaela Moorcocka, choć skromna objętością, została ciepło przyjęta i uhonorowana nagrodą Nebula w 1967 roku.

Książka nie jest w zasadzie czystą opowieścią science-fiction, a raczej pewną formą eksperymentu gatunkowego. Główny bohater, Karl Glogauer, zdecydowanie nie jest człowiekiem w pełni zdrowia psychicznego. Z wstępnie nieznanych czytelnikowi powodów podejmuje się ryzyka wzięcia udziału w projekcie wysłania pierwszego człowieka w przeszłość. Tak oto trafia on do Judei w roku 28 n.e., gdzie zostaje odnaleziony przez członków sekty z Qumran, wśród których znalazł się także Jan Chrzciciel. Zamiarem Glogauera jest odnalezienie Jezusa, jednak to okazuje się o wiele trudniejsze, niż sądził. Zwłaszcza, że nikt o kimś takim wcale nie słyszał...

Tegoroczny grudzień dla fanów Wiedźmina okazał się nad wyraz szczodry. Choć najgłośniej było o najnowszej książce Andrzeja Sapkowskiego oraz trailerze zapowiadającym nową grę, również Egmont dorzucił dla nas coś od siebie: "Dzikie Zwierzęta", ósmy tom komiksów o Geralcie z Rivii.

Ogólny zarys fabuły "Dzikich zwierząt" jest następujący. Gdzieś na Skellige, będąc na morzu, Geralt popada w konflikt ze swoim zleceniodawcą. W jego rezultacie musi prędko uciekać z pokładu statku, co kończy się trafieniem na nieznaną wyspę wchodzącą w obręb archipelagu. Tam zostaje uratowany, lecz za cenę wplątania się w miejscowy konflikt.

Kiedy pomysłów braknie, pozostaje sięgnąć po "szczenięce lata".

Najnowsza powieść Andrzeja Sapkowskiego, "Rozdroże kruków", przenosi nas do początków Geralta w wiedźmińskim fachu. Historię zaczynamy od przygody Geralta z dezerterem, który był pierwszym potworem, jakiego białowłosy wiedźmin zgładził na swej drodze. Z konsekwencji tego porywu wynikły zaś wydarzenia, które stanowią główną fabułę książki.

W "Rozdrożu kruków" brakuje jakiejś specyficznej, że tak pozwolę to sobie nazwać, aury. Tej niezwykłości jaka towarzyszyła opowiadaniom i sadze. Sapkowski próbował ją miejscami wykrzesać, lecz bez powodzenia. Miał pomysł na opowieść, jednak przelanie jej na papier przerosło jego... chęci?

Mitologie od dawna inspirują autorów wszelkich odmian sztuki, przez których są reinterpretowane, lub czynione jedynie tłem dla zupełnie nowych opowieści. Obdarzenie historii taką mistyczną atmosferą według mnie tworzy duży potencjał do kreatywnego poprowadzenia fabuły. W recenzji przyjrzę się pierwszej części cyklu "Kruczych Pierścieni" autorstwa Siri Pettersen, zatytułowanej "Dziecko Odyna".

Nad krainami Ym zbierają się ciemne chmury. Sytuacja między Eisvaldrem a Kruczym Dworem coraz bardziej się zaognia, a są tacy, którzy nie cofną się przed wywołaniem wojny w imię własnych ambicji. Co więcej, niektóre potężne rody trawią spory wewnętrzne. Jakby tego było mało, ze wszystkich stron coraz częściej dochodzą pogłoski o pojawianiu się przerażających istot, które dotąd żyły tylko w legendach. W tych niespokojnych czasach młodzi ludzie za sprawą różnych okoliczności zyskują moc, która może kompletnie zmienić losy świata. Tylko czy poradzą sobie zarówno ze swym brzemieniem, jak i dziedzictwem?

Najnowszy tom przygód sławnego inkwizytora przynosi kilka zaskoczeń. Nie chodzi jedynie o nowego wydawcę, ale także o fakt, że "Miasto Słowa Bożego" jest reklamowane jako osobna opowieść w znanym uniwersum. Dzięki temu zabiegowi co prawda czerpie z niego garściami, choć nie chce być klasyfikowana jako jakaś konkretna historia umiejscowiona w konkretnym czasie.

Mitologia nordycka ostatnimi czasy cieszy się sporą popularnością wśród różnych twórców kultury. Ciężko to uznać za coś zaskakującego. Opowieści o tamtejszych bogach i wiążąca się z tym historia wikingów stanowią bogate źródło inspiracji dla wszelkiego rodzaju opowieści na temat wielkich wojowników, chwalebnych bitew oraz ciekawych interakcji z różnorakimi zjawiskami i bytami nadnaturalnymi. W rękach dobrego autora można dzięki tym składnikom stworzyć wciągającą historię, która może nas zauroczyć tak wielką przygodą, której stawką jest los ludzkości, jak i czymś mniejszym, jak wyprawa łupieżcza czy poszukiwania tajemniczych artefaktów bądź stworzeń. Z tą myślą wziąłem się za pierwszą część trylogii o Krwiozaprzysiężonych Johna Gwyne'a, opatrzonej tytułem "Cień Bogów".

Świat, którego bogowie upadli wskutek wojen wywołanych przez zazdrość i gniew, nie jest łatwym miejscem do życia. Jego mieszkańcy nieustannie muszą toczyć nierówne starcia, których stawką jest przetrwanie kolejnego dnia. Zaś jeśli chce się czegoś więcej, trzeba wykazać się czymś więcej.