6 Grzechów graczy cRPG

W dzisiejszych czasach ludzie lubią krytykować dosłownie wszystkie gry, jednak niewielu z nich jest w stanie dostrzec w swoim postępowaniu proste błędy, które znacząco utrudniają rozgrywkę. Tak, zarówno ty jak i ja popełniamy je w grach cRPG, i nie mam tu na myśli „walczenia ze zbyt mocnym przeciwnikiem” czy „podejmowania złych dialogowych decyzji”. Zresztą nie będę przedłużał, tylko odsyłam was do poniższych porażek:

Miejsce 6: Tworzenie wyglądu postaci

Praktycznie każda gra cRPG zaczyna się od kreowania swojego herosa. O ile w pozycjach sprzed kilku lat wygląd jest bardzo uproszczony, bo ogranicza się do wyboru koloru skóry i odzienia, to obecnie stanowi jeden z najbardziej rozbudowanych procesów w grze. Nigdy nie zapomnę mojego pierwszego uruchomienia "Obliviona" i dużego szoku spowodowanym kształtowaniem bohatera. Wbrew pozorom było to dla mnie, gracza wychowanego na "Baldur's Gate" czy "Planescape: Torment", spore wyzwanie, gdyż zdawałem sobie sprawę, że później nie będę mógł zmienić wielkości czoła bądź policzków. Ostatecznie na wygląd zewnętrzny mojego wojaka poświęciłem około godziny, a czekał mnie jeszcze wybór rasy (ale o tym w kolejnym punkcie). W późniejszym etapie gry i tak byłem niezadowolony ze swojego dzieła. Nawet znajomy przyznał mi rację, że postać wygląda beznadziejnie. Obecnie traktuję to z dużym dystansem i zazwyczaj nie bawię się w robienie z mojej postaci modela, co udowadnia powyższe zdjęcie. Czy nie jest on podobny do „domyślnego” Norda?

Miejsce 5: Wybór rasy/klasy postaci

Kolejnym etapem, po wcześniej wspomnianym wyglądzie, jest wybór kategorii i gatunku bohatera. Wybór podejmowany w pierwszych minutach zabawy ma znaczący wpływ na przebieg dalszej rozgrywki. I tu pojawia się duży problem, bo jaką by tu klasę lub rasę wybrać? Czy wypasionego wojownika, którym będziemy niszczyć potwory super toporem, czy maga, unicestwiającego przeciwników czarami? Przyznam, że zawsze mam problem, w co „zainwestować”, lecz zdarzają się przypadki o wiele bardziej absurdalne. Pamiętam, że razem z kumplem zaczęliśmy praktycznie w tym samym momencie grę w "Skyrim". Ja wybrałem Norda, ponieważ jest to moja ulubiona rasa z serii "TES", a kolega Argonianina, bo uznał, że nadaje się do bycia dobrym wojownikiem. Podczas „wspólnej” gry często kłóciliśmy się, która z postaci jest lepsza. Zazdrościłem mu umiejętności ciągłego nurkowania, z kolei u niego budziła się głęboka frustracja spowodowana odpornością Norda na chłód, dzięki której z łatwością pokonywałem smoki. Widząc moją przewagę zrobił coś, czego nigdy bym się nie spodziewał. Postanowił stworzyć kolejnych bohaterów dla każdej rasy, aby zweryfikować, która z nich jest najlepsza. Cały niecny plan zajął mu kilka tygodni, po czym stwierdził, że już nie ma ochoty na dalszą grę. Po prostu brak słów...

Miejsce 4: Zostawianie eliksirów „na później”

Oczywiście nie mogło zabraknąć tego jakże popularnego błędu u graczy RPG. Jak często zdarzyło ci się wczytać grę lub zostawić eliksiry twierdząc, że „za kilka minut na pewno mi się przydadzą”? Z pewnością wiele razy. Jednak w moim przypadku wyglądało to trochę inaczej. Najczęściej używałem mikstur leczących, a z reszty w ogóle nie korzystałem! Wmawiałem sobie: „po co mi flakonik dający 21 do siły, skoro mam 18, a później sprzedam po okazyjnej cenie?”. Ostatecznie pomysł skutkował licznymi wczytywaniami i dużą złością.

Miejsce 3: Niepełne maratony

Nie ma nic gorszego, niż zasiedzieć się 16 godzin przy gierce tylko po to, by porzucić ją następnie na kilka tygodni. Gdy wracamy, zapominamy połowę fabuły, więc musimy odgrzewać stare zapisy albo grzebać w necie, by przypomnieć sobie, o co w tym wszystkim chodziło. Oczywiście są powody, aby zrobić sobie dłuższą przerwę, np. gdy "zawiesimy" się na jakiejś trudnej przeszkodzie lub gdy gra nam padnie, a my zapomnieliśmy zapisać stan gry zaraz po tej cholernie trudnej walce. Osobiście odpaliłem całkiem niedawno "Planescape: Torment", aby przypomnieć sobie stare, dobre czasy, kiedy nie narzekałem na poziom trudności. Problem w tym, że ostatni raz zagrałem w to przed kupnem nowego kompa, czyli 9 miesięcy temu. Przed rozpoczęciem rozgrywki nie pamiętałem nawet, na jakim etapie się zatrzymałem! Przez długi czas miałem spory problem z ogarnięciem, o co w tym chodzi. A i tak na koniec postanowiłem przejść grę od początku...

Miejsce 2: Najlepsze statystyki

Gdybyście mnie zapytali kilka tygodni temu o istnienie tego zjawiska, to nie miałbym pojęcia co powiedzieć. Jednak gdy odkryłem stronę elitistjerks.com, po prostu mowę mi odjęło. Na tej witrynie użytkownicy potrafią stosować równania różniczkowe, aby wykazać, iż np. podniesienie siły o 5 punktów jest lepsze, niż zwiększenie szansy na trafienie krytyczne o 0.1%, chyba że jednocześnie ulepszymy zręczność o 3 i... Resztę pozostawiam Wam, drodzy państwo, bo ja po prostu nie potrafię nic od siebie dodać...

Miejsce 1: Bezsensowny „Grinding”

W języku graczy "grinding" to ciągłe zabijanie przeciwników niezwiązanych z żadnym zadaniem, w celu zdobycia większej ilości doświadczenia. O ile czasami jest potrzebny, bo np. jesteśmy blisko nowego poziomu doświadczenia, to grinding jako główne źródło PD zabija przyjemność grania. Jakiż jest sens, jakież wyzwanie w zabijaniu "bossa" level 15, jeśli sami mamy już poziom 25 wyrobiony na wielogodzinnym wybijaniu armii zombie, siedząc na ich miejscu odradzania, kiedy można było zdobyć tyle samo doświadczenia wykonując misje? Świetnym przykładem jest "Fable" i nawiedzona farma, zawsze pełna nieumarłych, jakże prostych do zabicia, a jednak dających PD – po godzinie czy dwóch nikt ci nie stanie na przeszkodzie.

A ty jakie błędy popełniasz?