Rangerowa trójca potworów na Halloween

Z okazji Halloween naczelny rzucił pomysł: "niech Ranger napisze coś krótkiego i w miarę fajnego o potworach z D&D". Pomysł brzmi kusząco, ale myślę, że niekoniecznie muszę ograniczać się do jednego systemu, bowiem stwory, o których zaraz napiszę, występują praktycznie w każdym przyzwoitym RPG rozgrywającym się w realiach fantasy. Zaznaczam od razu, że ten tekst to coś bardziej w formie "cool story bro" niż szczegółowa charakterystyka monstrów z ich omówieniem fabularnym i mechanicznym.

Zatem czytelniku chwyć w swoje łapki jakąś schłodzoną butelczynę z piwem, miskę z czipsami i zaczynamy!

1. Sukkub

Tak jest, przepiękna demoniczna kusicielka, która tylko czeka, aby wyssać z męskiego protagonisty życie i duszę, rozpoczyna listę potworów. Jak kiedyś słusznie zaznaczył Spoony: jeśli na twojej sesji mistrz gry wprowadzi kobiecą postać o imponującej urodzie, która bez powodu pożąda bohatera, to masz pewne jak w banku: to sukkub. Czasem też, czego doświadczyliśmy na sesji u naczelnego, czai się w bibliotece na poszukujących wiedzy mnichów, wiodąc ich na pokuszenie niekoniecznie obietnicą zagłębienia się w treść jakiegoś białego kruka. Jak się przed nią bronić? Jeśli tworząc postać wojownika wybrałeś atut "toughness", gdyż wydał ci się bardziej atrakcyjny niż "iron will", to się raczej nie obronisz... Ogólnie o potworze: demonica potrafi zmieniać swój kształt, kryjąc swój czarci rodowód, za sprawą uroków miesza mężczyznom w głowach zmieniając ich na powrót w napalonych szesnastolatków, a jej pocałunek jest iście zabójczy. Tak dla ciała, jak i dla duszy.

2. Lich

Czarnoksiężnik, który za pomocą plugawej magii pokonał granicę pomiędzy życiem i śmiercią, stając się tym samym jedną z najpotężniejszych form zła, jakie zasiedlają mroczne lochy i pradawne ruiny fantastycznego świata, jest częstym gościem na moich sesjach. Kryje się w tej nieumarłej istocie jakaś ostateczna groza, uosobienie potęgi zła, istny obraz ludzkiej pychy, która sama wyciąga dłoń po największy dar bogów – nieśmiertelność. Kierowany żądzą potęgi, stwór ten nie cofnie się przed niczym, by osiągnąć swój cel. Czas dla niego nie jest takim ograniczeniem, jak dla istot śmiertelnych, dlatego też jego myśli mogą sięgać nawet setki lat w przód, jak i tył historii. Licz to, z racji pradawnej magii, jaką włada, ciężki do pokonania przeciwnik, nawet zniszczenie jego fizycznej formy nie musi oznaczać jego kresu. Za sprawą mrocznych rytuałów "odradza się" przy swoim filakterium. Artefakt ten wiąże go ze światem żywych, a zniszczenie go jest kluczowe, jeśli chcesz, graczu, wysłać nieumarłego maga na zawsze do Otchłani.

3. Ghul

No, może nie tak potężny i groźny jak dwa pierwsze potwory, ale myślę, że za skórę może zaleźć. Ghul to szkaradny trupojad, utrapienie dla bohaterów zapuszczających się na pobojowiska i cmentarze. To także częsta przyczyna nagłej i gwałtownej śmierci dla awanturników, którzy dopiero co wkroczyli na ścieżkę heroizmu. Ghul bowiem ma taką niemiłą cechę właściwą swej plugawej naturze, że potrafi paraliżować zranioną przez siebie ofiarę, co w połączeniu z drugą jego niesympatyczną właściwością, atakowaniem wraz z kilkoma "kumplami", daje pewność, że za którymś tam z kolei gryzem paraliż przełamie naturalne mechanizmy obronne bohatera. Inaczej mówiąc: unieruchomi go do końca walk. Nawet po wygranej walce potwór również jest groźny, rany zadane przez trupożercę nie goją się dobrze. Ba! wiążą się często z przewlekłą chorobą, która w ostateczności może nieszczęsnego herosa wysłać do piachu.