Valier

Bohater Niezależny

Imię: Valier.
Rasa: Śnieżny elf.
Profesja: Rozbójnik (były banita)
Wiek: 145 lat.
Wzrost: 182cm.
Waga: 71kg.
Włosy: Białe.
Oczy: Niebieski.
Kolor skóry: Bardzo opalony.

Umiejętności:

• Widzenie w ciemności 30m.
• Ukrywanie się na wsi.
• Cichy chód na wsi.
• Wykrywanie pułapek.
• Zakładanie pułapek.
• Sekretne znaki złodziei.
• Silny cios.
• Ogłuszenie.
• Uniki.
• Rozbrajanie.
• Celne strzelanie*.
• Oburęczność.
• Szósty zmysł.
• B. szybki*.
• B. wytrzymały*.
• B. silny*.
• Powożenie.
• Wspinaczka.
• Jeździectwo.
• Specjalna broń – palna.
• Opieka nad zwierzętami – koń.
• Czytanie/pisanie.

Ekwipunek:

• Wysokiej jakości ubranie.
• Nieprzemakalny płaszcz z kapturem.
• Wysoki skórzane buty.
• Kapelusz z biały piórem.
• Hak i lina 10m.
• Torba na ramię.
• Srebrny dzbanek.
• Srebrne sztućce.
• Pamiętnik.
• 2 pałasze (walczy dwoma na raz)
• 2 pistolety skałkowe
• 20 kul
• Zapas prochu na 20 strzałów.

Oto opowieść Valiera o jego przeszłości.

Urodziłem się w kamiennym mieście Loram Delar, stolicy śnieżnych elfów położonej w górach Kitaj.

Byłem czarną owcą w mojej społeczności. Gdy miałem osiemdziesiąt trzy lata postanowiłem odejść z Loram Delar i ruszyć na zachód. Każdy odradzał mi tego. Ostrzegano mnie, iż tam spotkam leśne elfy. Bardzo niebezpieczną rasę. Nie słuchałem ich. Zabrałem tylko dwie szable wykute dla mnie przez ojca i ruszyłem.

Trening w Aswel – bractwie lodowych iskier – bardzo mi pomógł. Dzięki temu przeżyłem w tak trudnym świecie.

Po pewnym czasie dotarłem do ogromnego pasma górskiego. Żyła tam rasa niska, lecz krzepka. Gdy tylko spotykałem jakiegoś wyzywał mnie od „pieprzonych elfich mutantów” i chwytał za ogromny topór. Dzięki sprytowi i umiejętnością nie dałem się zabić przez tą porywczą rasę.

Jakiś rok później przedostałem się do kraju zwanego Imperium. Podróżowałem z jednego miejsca do drugiego. Zmieniłem imię. W tym świecie nie ma miejsca dla śnieżnych elfów. Mogę podawać się wyłącznie za elfa.

Zarabiałem będąc zabójcą. Pracowałem dla tajnej organizacji odnowy Imperium. Eliminowałem osoby, które w jakiś sposób zagrażały bezpieczeństwu Imperium. W każdym razie tak mi mówiono. Zresztą nie obchodziło mnie to. Tu chodzi wyłącznie o pieniądze.

W wieku stu dwudziestu dziewięciu lat umyłem ręce. Zostałem banitą. Napadałem na dyliżanse. Gdy cena z moją głowę wzrosła uciekłem do Bretonii. Przeczekałem tam do czasu uciszenia sprawy.

Nie dawno trafiłem do dziwacznej wioski gdzie umarli wstawali z grobów. Jedyną szansą przeżycia była walka. Gdy wszystko się zakończyło pojechałem z nowymi znajomymi do miasta o nazwie Grunery. Tam padłem ofiarą niejakich łowców czarownic...