W cienistych uliczkach starożytnej Stygii, gdzie kult religijny Seta ma kontrolę nad wszystkimi innymi, wąż jest żywym obrazem prawdziwego boga. Z tego powodu te zwierzęta są bardzo szanowane w Stygijskiej kulturze.
Krzywdzenie tego stwora z jakiegokolwiek powodu jest zabronione. W miastach Keshatty oraz Khemi wierni żyją w obecności wielu węży, pielęgnując ich kult. Kobry pełzają nieniepokojone przez korytarze świątyń, a żmije wygrzewają się na słońcu na rogu ulicy lub na placu targowym, bez strachu, że zostaną zranione. Ugryziony przez te zwierzęta człowiek nie szuka ratunku przed śmiercią. Posłuszny wierzeniu, iż dzięki temu ukąszeniu wypełnia się wola Seta, co najwyżej uda się do świątyni, by tam czekać aż trucizna rozprzestrzeni się po jego organizmie, pozbawiając go życia.
Olbrzymi pyton jest najbardziej czczonym dzieckiem Seta. Te zabójcze dusiciele mieszkają w świątyniach rozmieszczonych wzdłuż Stygii, gdzie fanatyczni kapłani traktują je jak święte skarby. Kiedy te olbrzymie gady poczują głód, mogą bez problemu opuścić świątynię i zapolować na ulicach miasta w poszukiwaniu ofiary. Kiedy Stygijczyk spotka jednego ze świętych pytonów, musi rozciągnąć się na ziemi twarzą skierowaną do dołu i oczekiwać na osąd Seta. Zostanie wybranym jako ofiara dla Wielkiego Węża (Great Serpent), jest uważane za wielki honor, dlatego każdego dnia mężczyźni oraz kobiety chętnie dają się „owinąć” tym okropnym bestiom. Syte i nieniepokojone przez nikogo pytony wracają do swoich podziemnych leży pod miastem, w których mogą spokojnie trawić swój obfity posiłek.
Pytony Stygii stale rosną. Marynarze, którzy handlują na świętych wodach rzeki Styx, twierdzą, że widzieli okazy mające ponad trzydzieści stóp długości. Krążą plotki, iż w świątyniach Seta znajdują się pytony, które mają setki lat i są tak wielkie, że mogą zjeść dorosłego człowieka równie łatwo, jak mniejszy wąż zjada zwykłą mysz.
Źródło: community.ageofconan.com
Komentarze
Brak komentarzy! Bądź pierwszy! Podziel się swoimi spostrzeżeniami!
Dodaj komentarz