Zakończenia

Zgodnie z obietnicami, twórcy "Wiedźmina 2" w darmowej zawartości w ramach "Edycji Rozszerzonej" poprawili zakończenie samej gry, wzbogacając je o filmiki prezentujące dalsze losy królestw i zwykłych ludzi po ostatecznym spotkaniu z Letho w Loc Muinne. Jeśli chcecie poznać je wszystkie, to ten artykuł jest dla was. Pojawią się spoilery, dlatego czytacie na własną odpowiedzialność.

Flotsam

Temerska faktoria nie ma łatwo. Wpierw śmierć Foltesta, potem nasilone ataki Scoia’tael Iorwetha. Jeśli udało nam się zabić Loredo, a więc wybraliśmy pod koniec pierwszego aktu Vernona Roche’a, to miasteczko pozostaje pod rządami Temerii. Nowym władcą garnizonu zostaje pewien szlachcic z Wyzimy, zaciekły wróg Kaedwen. Pod jego rządami faktoria ponownie odżywa.

Jeśli jednak zdecydowaliśmy się na Iorwetha, to Loredo dopina swego – oddaje faktorię w ręce Kaedweńczyków. Z miasteczka zostają wysiedleni wszyscy cywile, zaś nieludzie uciekają. Samo Flotsam przekształca się w wojskowy garnizon.

Dolina Pontaru

Sporny obszar to kość niezgodny pomiędzy Aedirn a Kaedwen. Tutejsze ziemie opanowane są jednak przez chłopską rebelię, której przewodzi Saskia Smokobójczyni. Dziewica z Aedirn znika jednak podczas walki i jeśli poparliśmy Vernona, to Henseltowi udaje się zająć krasnoludzkie miasto. Cała Dolina Pontaru zostaje przyłączona do Kaedwen, zaś dowódcy rebelii, w tym Cecil i Skalen Burdon, publicznie powieszeni jako przestroga dla tych, którzy kwestionują nowe władze.

Opowiadając się za Iorwethem, pomagamy Saskii pobić Henselta u wrót Vergen. Zwycięstwo to pieczętuje powstanie nowego państwa, gwarantującego równe prawa dla każdego, bez względu na pochodzenie. Na jego władcę zostaje namaszczona Saskia Smokobójczyni. Do Vergen ściągają kolejni mieszkańcy, którzy uwierzyli w wizję równości.

Temeria

Foltestowe królestwo, po śmierci swojego władcy, stało się kartą przetargową, o którą walczyć zamierzała Redania oraz Kaedwen. Jeśli jednak udało nam się uratować Anais z łap Detmolda, to dziewczynka staje się jedyną wiarygodną kandydatką do tronu. Nie dotrzymując obietnicy, jaką złożyliśmy Radowidowi, i przekazując córkę Marii Luizy Natalisowi, stary konetabl ogłasza ją następczynią tronu i doprowadza do jej uznania wśród szlachty i społeczeństwa. Temeria pozostaje osobnym i niepodległym państwem, gdzie faktyczną władzę sprawuje tymczasowo interreks Natalis.

Ratując dziewczynkę, ale przekazując ją w ręce Redanii, doprowadzamy do dwojakiej sytuacji. Jeśli Radowid nie miał żony, a więc nie uratowaliśmy Addy w pierwszej części gry, to władca z Tretogoru obiecuje poślubić córkę Foltesta (gdy ta będzie pełnoletnia) i połączyć unią personalną oba państwa. Jeśli ma już małżonkę, to chce zaopiekować się Anais, co oznacza protektorat Redanii nad Temerią. Radowid szybko wprowadza na nowych ziemiach swoje srogie rządy.

Decydując się odbić Triss kosztem Anais lub Filippy Eilhart, przesądzamy o podziale Temerii. Początkowo o tereny te walczą pomniejsi baronowie, jednak szybko ulegają prawdziwym potęgom – Kaedwen i Redanii. Radowid i Henselt dzielą między sobą całą Temerię w ten sposób, iż jej zachodnia część zostaje przydzielona władcy Tretogoru, zaś wschodnia, wraz ze stolicą, przypada panu na zamku w Ard Carraigh.

W przypadku gdy nie żyje zarówno Demawend, jak i Henselt, cała Temeria pogrąża się w walkach wewnętrznych. Baronowie atakują się nawzajem i wydaje się, że pozostaje tylko kwestią czasu, aż po ziemie te sięgnie jeden z silniejszych sąsiadów, który szybciej od pozostałych upora się ze swoimi problemami. Nadzieją dla Temerii jest Anais, którą uratował bez naszej pomocy Vernon. Dziewczynka znajduje się w ukryciu i czeka na właściwy moment, by ujawnić swoje istnienie.

Kapituła i Rada Czarodziejów

Wykrycie spisku Loży mocno skomplikowało życie czarodziejów. Królewskie dekrety sprawiły, że dotychczas przyjazne im zamki i grody zamknęły swoje bramy. Ludzie domagają się ofiar i słusznie dopatrują się w czarodziejach tych, którzy najwięcej zyskali na chaosie w Aedirn, Kaedwen i Temerii. Szybko doszło do publicznego palenia winnych.

Nie lepiej powiodło się tym, którzy znajdowali się podczas obrad władców Północy w Loc Muinne. Czarodziejki gwałcono i zabijano, jeśli znajdowały się na liście nazwisk członkiń Loży, którą ułożono na podstawie wyznań Yennefer z Vengerbergu.

Nie obyło się także bez samosądów z ręki miejscowej ludności, która ochoczo brała sprawy w swoje ręce. Nasze działania sprawiły, że Kapituła nie powstaje, przez co wszystkie parające się magią kobiety stały się wyrzutkami. Do tego grona należy zaliczyć także wiedźminów.

Jeśli jednak Rada i Kapituła Czarodziejów powstają, a więc uratujemy Triss kosztem Anais i nie decydowaliśmy się pod koniec I aktu na Iorwetha, to Radowid rozpoczyna obławę na wszystkie członkinie Loży. Sheala de Tancarville i jej wspólniczki zostają skazane na śmierć, zaś władca Redanii wywiera bardzo mocny wpływ na odnowioną reprezentację czarodziejów.

Zoltan i Jaskier

Miłość przezwycięża wiele przeciwności losu, dlatego Zoltan, niezrażony chłodnym przyjęciem, pospieszył do Eudory. Tymczasem Jaskier zażywa radości w Oxenfurcie, gdzie spisuje wydarzenia, których sam także był świadkiem.