Panie Lasu

Tekst zawiera spoilery.

Panie Lasu, lepiej znane jako Wiedźmy z Krzywuchowych Moczarów, to niezwykle stare byty. Niektórzy twierdzą, że pamiętają nie tylko pojawienie się pierwszych ludzi, ale także czasy elfiego panowania. Podobno nie da się ich zabić, lecz nikt na obszarze Velen nie podniesie ręki na tamtejsze "Dobrodziejki", które w zamian za ofiarę opiekują się ziemią i tutejszymi mieszkańcami. Zwykle przedstawia się je jako trzy piękne kobiety, jednak prawdziwy wizerunek wiedźm jest daleki od tych wyobrażeń.

Veleńska legenda przypisuje im rolę córek samej Matki, która niegdyś rządziła całą obecną Ziemią Niczyją. Pani Lasu, bowiem takie miano nosiła, otrzymywała ofiary podczas specjalnej nocy, jednak z biegiem lat popadała w coraz większy obłęd, wysyłając swoich wyznawców na bagna, gdzie rozszarpywały je potwory. Córki postanowiły temu zapobiec i poczekały do wiosennej nocy ofiarnej, by następnie zabić swoją matkę i pochować jej ciało na bagnach. Krew zamordowanej dostała się na szczyt Ard Cerbin, gdzie zasiliła tamtejsze drzewo, wydające od tej pory doskonałe owoce. Nieśmiertelna dusza matki nie chciała opuścić tego miejsca, więc została uwięziona.

Nikt tak naprawdę nie zna prawdziwych imion sióstr, ale nazywa się je Kuchtą, Prządką i Szepciuchą, przez co nawiązują do mitu o trzech mojrach. Pierwsza z wymienionych jest średnią – w kwestii wieku – wiedźmą, choć pod względem gabarytów zdecydowanie góruje nad pozostałymi. Znane są jej talenty do przyrządzania mikstur i dekoktów, jednak legendy mówią także o specjalnej zupie, którą Kuchta gotuje z ludzi. Ten wywar jest następnie używany do podlewania korzeni przeklętego drzewa w trzewiach Łysej Góry.

Prządka przypomina mitologiczną Kloto, jednak najmłodsza z sióstr skupia się nie na ludzkich losach, lecz na tkaniu magicznego gobelinu z ludzkich włosów. Ten makabryczny twór stał się formą daniny okolicznych mieszkańców, którzy podczas specjalnej uroczystości dostarczali "materiału" od młodych dzieci. Tkanina stała się formą komunikacji ze wszystkimi Paniami Lasu i to właśnie tam można było wznosić modły w kierunku Dobrodziejek.

Szepciucha uchodzi za najstarszą z Pań Lasu. Od ludzi żąda ofiar z ich własnych uszu, które następnie wiesza na drzewach. Podobno dzięki nim słyszy wszystko, co dzieje się na bagnach. Prości ludzie boją się mówić za głośno w obawie, że Szepciucha o wszystkim się dowie.

Prawdziwa moc sióstr przypomina moc czarodziejek, jednak ich zaklęcia oparte są na wodzie i ziemi, przez co pozostają silnie związane z krainą, którą nazywają swoim domem. Nie starzeją się, potrafią przewidywać przyszłość i dysponują nieludzką siłą. Potrafią także przybierać wygląd nagich, atrakcyjnych kobiet. Choć potężne, czują respekt przed Eredinem i jego Dzikim Gonem.

Mit nieśmiertelności wiedźm zostaje obalony podczas święta na Łysej Górze, gdzie z ręki Ciri ginie Kuchta i Szepciucha. Prządka ucieka przed złym losem pod postacią stada kruków, uprzednio zabierając medalion młodej wiedźminki. Jeśli doprowadzimy do zakończenia, w którym następczyni tronu Cintry najprawdopodobniej umiera, to będziemy mogli pozbyć się ostatniej z wiedźm i tym samym odzyskać symbol cechowy Szkoły Wilka, który Ciri zabrała ze stosu pogrzebowego Vesemira.