Złoto głupców

Złoto głupców to nazwa darmowego DLC, opublikowanego 10 czerwca 2015 roku, oferującego zadanie poboczne przygotowane z myślą o osobach, które wciąż rozwijają swoją postać na terenie Velen – Ziemia Niczyja. Właśnie tam, tuż po instalacji i aktywacji tego dodatku, powinniśmy rozejrzeć się za tytułowym złotem.

Aby rozpocząć poszukiwania, musimy wpierw udać się do wsi Sworoń, która znajduje się na wschód od kasztelu Krwawego Barona, czyli Wrońców. Jeśli poruszamy się drogą, to docieramy do Zalipia, potem pozostajemy na szlaku i kontynuujemy podróż aż do celu, który rozpoznamy po ogromnym wiatraku. Przed instalacją tego DLC była to zwyczajna wioska, jednak teraz na miejscu powinniśmy zastać małą grupkę bandytów przy ognisku oraz jednego z tutejszych, który rozpacza za jakąś "Bożenką".

Zaczepiamy dzielnych wojaków, którzy oferują kawałek prosiaka. Nasz wybór nie ma znaczenia, chociaż, z uwagi na później zdobyte informacje, lepiej będzie grzecznie odmówić. Do rozmowy wtrąca się jeden z tutejszych, Jontek, który oskarża bandytów o to, że upiekli jego Bożenkę. Dziarskie chłopaki mają dość jego zachowania i chcą zrobić porządek z krzykaczem. Ograniczony czasowo dialog pozwala nam nie mieszać się do sprawy, jednak musimy zainterweniować, by ocalić przyszłego zleceniodawcę. Wywiązuje się walka, jednak trójka wojaków ma dużo niższy poziom od naszego, przez co nie stanowią większego wyzwania.

Jontek opowiada nam o mieszkańcach i klątwie, która ciąży nad wsią. Zadanie zostaje zaktualizowane, dzięki czemu wiemy, że powinniśmy przyjrzeć się tutejszym świniom. Każda z nich została opatrzona osobnym znacznikiem zadania, dzięki czemu nie powinny nam uciec. Proponuję rozpocząć od domu na prawo od drogowskazu, gdzie znajdziemy dwa osobniki.

Wystarczy włączyć wiedźmińskie zmysły i wejść w interakcję z jednym zwierzęciem, dzięki czemu odkryjemy, że działa tu magia. W chacie nie ma nic ciekawego poza odrobiną kiepskiej jakości alkoholu i jakimiś rupieciami, dlatego pora wracać do Jontka, którego znajdziemy przy drodze w południowej części Sworonia.

Wieśniak potwierdzi nasze przypuszczenia co do magicznego rodowodu świń i tego, że są one w istocie mieszkańcami, którzy padli ofiarami zaklęcia. Jontek twierdzi, że ludzie poszli wraz z Igorem do "Domu Wieprza". Otrzymujemy klucz do tego miejsca, jak też mgliste wyobrażenie w kwestii jego lokalizacji. Nasz zleceniodawca nie zdradza zbyt wiele, dlatego wyczerpujemy wszystkie opcje dialogowe. Zadanie zostaje zaktualizowane, dzięki czemu wiemy, że nasz cel znajduje się na wschód od wioski, co obrazuje znajdująca się poniżej mapa.

Podróż utwardzonym szlakiem nie należy do najszybszych sposobów dotarcia do celu, ale pozwoli nam rozprawić się z kilkoma nekkerami. Przed wejściem do jaskini, bowiem tym jest w istocie Dom Wieprza, znajdziemy trzech bandytów. Kończymy ich swobodny tryb życia, po czym wchodzimy do środka.

Póki co jest bezpiecznie, ale za zakrętem słyszymy ludzkie głosy. Natrafiamy na kolejnych rabusiów, którzy próbują sforsować drzwi. Zabijamy oprychów, po czym przyglądamy się ścianie po lewej, która wygląda jak portal. Przechodzimy przez niego, dzięki czemu trafiamy do wąskiego i długiego korytarza. Posługujemy się wiedźmińskimi zmysłami, co pozwala nam zauważyć sporo śladów stóp na podłodze. W szerszym fragmencie korytarza zauważamy dwa warte sprawdzenia tropy, jednak decydujemy się na stojącą po prawej stronie świnię.

Zagadujemy ją, bowiem okazuje się, że ze zwierzakiem można porozmawiać. Wyczerpujemy wszystkie dostępne opcje dialogowe, dzięki czemu dowiadujemy się, że mamy przed sobą miejscowego zielarza – Igora. Trafiliśmy do świątyni, po której możemy się trochę rozejrzeć. Kończymy konwersację i ruszamy w stronę czegoś, co wygląda jak ołtarz. Badamy dokładnie okolicę, odnajdując następujące ślady:

• garniec ze złotą monetą na dnie tuż przed posągiem
• przetarta koszula Igora tuż obok świni

Jeśli sprawdziliśmy oba, to zadanie zostało zaktualizowane. Wracamy do przemienionego zielarza i ponownie inicjujemy rozmowę. Poruszamy temat zaginięcia złota, jednak po chwili Geralt sam domyśla się prawdy. Jontek znalazł klucz i pokazał go wieśniakom, zaś ci połasili się na skarb. Nie mogli wiedzieć, że został on obłożony klątwą, więc zdjąć ją może tylko powrót monet na ich prawowite miejsce w świątyni. Pora wracać po własnych śladach do naszego ulubionego mieszkańca wsi Sworoń.

Docieramy za wiatrak, gdzie dostrzeżemy trzy wargi atakujące świnie. Szybko pozbywamy się tego zagrożenia, po czym inicjujemy rozmowę z Jontkiem. Wieśniak wciąż jest dość oszczędny w słowach, dlatego ciągniemy go za język i wyczerpujemy obie opcje dialogowe. Mężczyzna przyniesie skradzione złoto, zaś nam przypadło w udziale zaganianie świń w pobliże młyna. Łącznie dziewięć biednych zwierzaczków czeka na naszą pomoc, stąd warto posłużyć się Znakiem Aksji, co sugeruje także sam Biały Wilk.

Sprawa nie wygląda wcale tak beznadziejnie, bowiem wcale nie musimy biegać za wszystkimi i osobiście odprowadzać do miejsca zbiórki. Wchodzimy do trzech chat i posługujemy się Znakiem Aksji tylko na jednej, dowolnie wybranej świni. Reszta z danego domostwa podąży za "liderem" swojego "stadka", dzięki czemu chwilę należy odczekać, aż wszystkie dotrą na miejsce. Jontek jest gotów do drogi, więc udajemy się w stronę świątyni. Pamiętajmy, że nie możemy stracić nikogo ze stada, stąd pilnujemy świń przed atakiem nekkerów. Zwierzęta będą za nami szły tak długo, jak trwa to zadanie, więc Znak Aksji możemy wymienić na coś dużo przydatniejszego. Na szczęście nie musimy odbywać całej drogi, bowiem po pierwszym ataku potworów i kilku dalszych krokach oglądamy filmik, na którym obserwujemy odczarowanie mieszkańców.

Okazuje się, że Geralt miał rację, jednak wieśniacy szybko obwiniają Jontka za zaistniałą sytuację. Przed nami wybór co do losów mężczyzny, chociaż tym razem nie musimy się śpieszyć. Pamiętajmy, że obrona mężczyzny pozbawi nas nagrody od mieszkańców wsi, więc jeśli zależy nam na pieniądzach, to postanawiamy się nie wtrącać i zgarniamy 100 koron novigradzkich za nasz trud. Bez względu na podjętą decyzję, zadanie kończy się sukcesem.