Mariusz Kowalski – Fenomen Gór

Góry żyją. Nie są to martwe skały, oj nie. Widziałeś kiedyś mgłę w górach? Mówi się “nagie” skały. Mgła jest właśnie po to, żeby tę nagość zakryć przed naszymi wścibskimi oczyma. Góry są wstydliwe i dlatego ubierają się w tę białą sukienkę. Czasami odkrywają pełnię swoich kształtów, ale nie przed każdym. Z górami trzeba się poznać. Trzeba być wystarczająco wytrwałym i pokazać, że jest się ich godnym.

Góry są dumne i wyniosłe. Wsłuchując się w szum wiatru, można przy odrobinie szczęścia usłyszeć słowa: “Człowiecze, kim jesteś? Uważasz, że osiągnąłeś wszystko? Uważasz, że jesteś największym osiągnięciem natury? My tu jesteśmy od zawsze, a Ty raptem kilka chwil”. Te słowa będą się tłukły po Twojej podświadomości, gdy będziesz zmierzał ku nieskończoności, niesiony przez śnieżny pył. Tutaj góry decydują o Twoim losie. One zdecydują, czy zostaniesz wykopany przez TOPR. One zdecydują, czy doleci do Ciebie śmigłowiec. A jak będą miały taki kaprys, to zostawią sobie Ciebie w jakiejś skalnej szczelinie i staniesz się ich własnością na wieki.

Może będziesz częścią mgły, która unosi się majestatycznie nad górskim jeziorem? Może to widma tych, którzy w górach zostali na zawsze? Próbowali zdobyć szczyt świata. Może chcieli zbyt wiele? Przypatrz się tym widmowym oparom. Poszukaj tam twarzy tych, którzy ośmielili się rzucić wyzwanie skałom. Może będą próbowali Cię ostrzec, byś nie szedł wyżej. Zresztą Ty byś ich nie posłuchał. Ty musisz iść na szczyt. One Cię wzywają...