Często pojawiają się dyskusje na temat tego, kto może być bohaterem powieści. Powinien być silny, mądry i wyjątkowy, a może wystarczy tak zwany "everyman"? Chcemy superbohatera czy przeciętniaka? Wolimy nastolatkę od starca lub kobietę od mężczyzny? Bernard Werber postanowił ukrócić te rozważania i postawił na mrówkę, a w zasadzie całą społeczność mrówek. Na początku byłam sceptycznie nastawiona, ale teraz muszę przyznać, że pomysł okazał się trafiony.

Kiedy znany naukowiec i badacz mrówek umiera, zostawiwszy swój dom w testamencie siostrzeńcowi, rodzina bezrobotnego ślusarza bardzo się z tego cieszy. Jest tylko jedno, drobne "ale". Jonatan Wells nigdy, pod żadnym pozorem nie może zejść do piwnicy.

Czytaj dalej...

Mówią, żeby nie oceniać książki po okładce. Muszę się przyznać – w przypadku "Klejnotu" zrobiłam to bardzo szybko. Ilustracje, a właściwie przerobione zdjęcia, bardzo szybko skojarzyły mi się z okładką taniego romansu. "Och, biedne, urocze dziewczę schwytane w złotą klatkę. W dodatku w tej klatce pewnie zakochuje się, chociaż jest to jej zabronione". Dokładnie to pomyślałam widząc tę książkę po raz pierwszy. Mówiąc prościej, tytuł wydał mi się po prostu patetycznym i niezbyt ambitnym romansidłem. Może właśnie na przekór temu pierwszemu wrażeniu chciałam sprawdzić, co ma do zaoferowania historia napisana przez Amy Ewing. Muszę przyznać, że nie byłam daleka od prawdy, jednak mimo wszystko "Klejnot" był zaskakująco miłą lekturą.

Violet Lasting pochodzi z Bagna, najbiedniejszej dzielnicy Samotnego Miasta, metropolii położonej na wyspie, otoczonej ogromnym murem chroniącym ją przed złowieszczym morzem, gotowym pochłonąć miliony żyjących w nim istnień w przeciągu chwili.

Czytaj dalej...

Słowiańskie klimaty w książkach fantasy cieszą się ostatnio sporą popularnością. Wystarczy spojrzeć na "Słowo i miecz" Witolda Jabłońskiego, polską "Grę o tron", czyli "Koronę śniegu i krwi" Elżbiety Cherezińskiej czy niedawno wydaną nad Wisłą "Wybraną" Naomi Novik. Ostatni z wymienionych tytułów jest chyba najciekawszą pozycją, ponieważ za jego napisanie odpowiada zagraniczna autorka urodzona Nowym Jorku. Wychowana jednak na polskich bajkach, opowiadanych jej przez matkę (Polkę), postanowiła przenieść część swojego dzieciństwa do twórczości. Z jakim skutkiem? Zanim do niego przejdziemy, warto zaznaczyć, że w przyszłości możliwa jest ekranizacja "Wybranej". Prawa do niej nabyła wytwórnia Warner Bros.

Bohaterką powieści jest Agnieszka mieszkająca na peryferiach królestwa Polnii. Blisko jej rodzimej wioski znajduje się Bór, przesiąknięty złem las, w którym przebywają złowrogie istoty. Przeciwstawia mu się jedynie tajemniczy czarodziej imieniem Smok. Stara się powstrzymywać ekspansję Boru oraz nie dopuścić do wyrządzenia krzywdy innym ludziom. Chociaż wypełnia swoje zadanie z poświęceniem, nie zawsze wszystkim udaje mu się pomóc. Niektórym nieszczęśnikom pozostaje jeden los – śmierć.

Czytaj dalej...

Edgara Allana Poe raczej nikomu nie trzeba przedstawiać. Jeżeli nie znacie jeszcze żadnych utworów tego wybitnego artysty, dobrym pomysłem będzie skorzystanie z oferty wydawnictwa Vesper. Trzydzieści siedem opowiadań, uszeregowanych tematycznie, przetłumaczonych przez takie sławy jak Bolesław Leśmian czy Stanisław Wyrzykowski. „Opowieści miłosne, groteski i makabreski” to część pierwsza trzytomowej antologii (dostępne jest również wydanie zbiorcze).

Zaczynamy od opowiadań, których motywem przewodnim jest fascynacja kobietami. Często przeradza się ona w iście demoniczną obsesję, prowadzącą do tragicznego finału. Nie jest to zawsze rozwiązanie sztampowe, zazwyczaj oferowane nam przez autorów horrorów, a zaskakujące czytelnika, biorące się z niekonwencjonalnego pomysłu. Za przykład niech posłuży uwielbienie doskonałych zębów swej ulubienicy przez jednego z głównych bohaterów.

Przyznam, że te właśnie opowieści nie są dla mnie jakimiś specjalnie wybitnymi. Krótkie, czasem ze średnią pointą, mające na celu jedynie wystraszenie odbiorcy. Nie można odmówić im swoistego klimatu i niepowtarzalnej atmosfery, ale akurat to cecha rozpoznawcza Poego, którą odnajdziemy we wszystkich tekstach sygnowanych jego nazwiskiem.

Czytaj dalej...

Wielka gratka dla mieszkańców Raciborza i okolic. Pisarz Andrzej Pilipiuk odpowiedzialny za między innymi przygody (anty)bohatera Jakuba Wędrowycza spotka się z swoimi fanami w Miejskiej i Powiatowej Bibliotece w Raciborzu.

Znamy datę premiery ostatniej części serii "Chłopcy" autorstwa Jakuba Ćwieka. Zakończenie historii pt. "Chłopcy 4. Największa z przygód" ukaże się na rynku już 4 listopada 2015 roku i zapewni nam 400 stron opowieści.

Po traumatycznych wydarzeniach z części trzeciej Cień i Piotruś wreszcie stawiają na swoim – oto w realnym świecie trwa wielka, nieprzerwana zabawa. Sporą rolę w ich planie mają odegrać Chłopcy, wciąż pozbawieni pamięci i tkwiący w zwyczajnym, nudnym życiu. Czy Dzwoneczek jest w stanie jeszcze coś zmienić, czy tylko mimowolnie realizuje kolejne założenia Cienia?

Droga wzywa, a największa z przygód – ta, z której nie da się wyjść cało, ale i której nie sposób uniknąć, czeka! Dzwoneczek i Chłopcy jeszcze nigdy nie byli tak blisko niej… Kiedy trzeba, bawi wyszukanymi żartami i ciętymi bon motami. Innym razem wyciska łzy i zmusza do refleksji. Wspaniałe zakończenie wspaniałej serii.

Jest taki rodzaj fantastyki, w którym autor nakłada na nasz codzienny świat jakby folię z najróżniejszymi kreaturami, zrodzonymi w mitach czy legendach. Do takich należał chociażby "Popiół i Kurz" Grzędowicza, "Człowiek ze złotym amuletem" Simona R. Greena bądź cała seria "Akt Dresdena" Jima Butchera. Generalnie zwykli szarzy ludzie, toczący swoje zwykłe, szare życia i kompletnie nie zdający sobie sprawy, że zaraz obok nich przechodzi właśnie skryty za iluzją wampir, a ta pani przed nimi w kolejce przed kasą jest tak naprawdę drapieżnym sukkubem.

Niestety jednak tego rodzaju powieści najczęściej przedstawiały nie tylko zachodnie realia, ale także zachodnie legendy bądź współczesne, popkulturowe istoty. Dlatego powiewem przyjemnej świeżości wydaje się książka Tomasza Duszyńskiego "Droga do Nawi". Tego niestety już nie uczą w szkołach, ale Nawi jest mityczną krainą zmarłych pochodzącą z mitów naszych przodków – Słowian. Natomiast autor postanowił przywrócić do łask Peruna, Welesa, Świętowita oraz niewielki panteon słowiańskich demonów, duchów z Płanetnikiem oraz Lelem i Polelem na czele. Brzmi wspaniale, prawda? Niestety, nie jest do końca tak pięknie.

Czytaj dalej...

Witold Jabłoński powraca po dwóch latach z kontynuacją wydanego w 2013 roku "Słowa i miecza", pierwszego tomu jego słowiańskiego cyklu. "Ślepy demon. Sieciech" z jednej strony rozwija rozpoczęte uprzednio wątki, z drugiej jednak stanowi osobny rozdział w historii mówiącej o panowaniu Piastów i powolnym wymieraniu Ludu Słowa wraz z ich pradawnymi bogami.

"Słowo i miecz", monumentalne w swojej objętości, stanowiło zamkniętą, kompletną opowieść, która dotarła do swojego finału wraz z zakończeniem życia mazowieckiego księcia Miecława i utratą nadziei "pogańskich dzikusów" na odmianę swoich losów.

Drugi tom obiera więc innego dzielnego witezia za swojego głównego bohatera – tytułowego Sieciecha – możnowładcę małopolskiego z rodu Toporów i palatyna na służbie Władysława Hermana. Niech nas jednak nie zwiedzie "oficjalne" stanowisko protagonisty. Podobnie jak poległy kilkadziesiąt lat temu Miecław, on również skrycie wypełnia wolę słowiańskich bogów.

Czytaj dalej...

Historia, chociaż potrafi być niewątpliwie interesująca i wiele nas nauczyć, czasem może również niezmiernie nużyć. Zwłaszcza tych, którzy w czasach szkolnych nieszczególnie przepadali za tym przedmiotem, tudzież nie mieli szczęścia trafić na dobrych nauczycieli potrafiących zarazić swoją pasją uczniów. Historia może być strasznie ciekawa lub beznadziejnie nudna – w zależności od tego, w jaki sposób ją przedstawisz.

W tym momencie wkracza właśnie Witold Jabłoński ze swoją powieścią, w której próbuje "suche" i "nudne" fakty przedstawić w interesujący sposób. "Słowo i Miecz" jest w największym uproszczeniu powieścią historyczną opowiadającą o dziejach pierwszych Piastów, początkach chrystianizacji i buntach pogańskiego ludu, gdzieniegdzie przeplataną również delikatnymi elementami fantasy.

Wizja początków państwa polskiego dalece różni się od tej, z jaką mogliśmy zapoznać się na lekcjach w szkole. Chrzest Polski w 966 roku wcale nie był definitywnym punktem zwrotnym w historii, oddzielającym ciemne czasy guseł i barbarzyństwa od światłego pochodu postępu i chrześcijaństwa. W istocie chrzest przyjął wtedy jedynie książę Mieszko wraz ze swoją świtą.

Czytaj dalej...

Zawsze pociągała mnie starożytność. Budzi dziwną nutkę nostalgii, może pochodzącą z lekcji historii, kiedy nie omawialiśmy nowszych – czytaj: nudniejszych – tematów. Dla mnie po średniowieczu zaczyna się moment znużenia, już nie wspominając o sprawach polskich. Wiem, bluźnierstwo! Bardziej ciągnie mnie np. do starożytnych Greków niż walki Polaków o niepodległość! Ale zwróćmy uwagę na to, że im dawniejsze czasy, tym mniej o nich wiemy. Ludzie dopiero zaczynali odkrywać świat, a za progiem czekały na nich fascynujące tajemnice. Ich kultury znacznie się różniły od naszej, dopuszczały myśl istnienia różnorodnych bogów, którym poświęcano barwne mity. Dlatego starożytność stawiam najwyżej i nie mogłem odmówić sobie lektury "Nieśmiertelnych z Meluhy", rozgrywających się w 1900 roku p.n.e.

Książka indyjskiego pisarza opowiada o losach Śiwy, który wraz ze swoim plemieniem przybywa do cywilizacji Meluhów. Państwu początek dał wielbiony przez ówczesnych mieszkańców Pan Rama. Bohaterowi wydaje się ono uosobieniem doskonałości, lecz po pewnym czasie dostrzega, że kraj boryka się z problemami – między innymi atakami wrogich ludów.

Czytaj dalej...