Biografia Andrzeja Sapkowskiego

Na początku był... ekonomista.

Określany „ASem polskiej Fantastyki”, Andrzej Sapkowski ukończywszy w 1972 roku Uniwersytet Łódzki z tytułem Magistra Handlu Zagranicznego, karierę zaczynał pracując w Centrali Handlu Zagranicznego.

Znany wszystkim miłośnikom literatury fantastycznej pisarz z początku pisywał rzadko i jak sam określa „za podłe pieniądze”. W międzyczasie tłumaczył z angielskiego opowiadania dla „Fantastyki”, zaczynając od napisanego przez Cyril'a M. Kornbluth'a „Słowa Guru” (The Words of Guru). W wieku 40 lat zadebiutował konkursowym opowiadaniem pt. „Wiedźmin”. Konkurs ogłoszony w marcu 1985 r. na łamach „Fantastyki”, która to została mu podsunięta podobno przez syna. Jak się okazało, prac nadesłano wiele, ale sprawność warsztatowa i walory czytelnicze przyczyniły się do przyznania mu wyróżnienia przez jury, czytelnicy również przyjęli je niezwykle ciepło. Później przez kilka lat pisywał do różnych miesięczników i fanzinów felietony i opowiadania.

W 1990 r. Wydawnictwo „Reporter” wypuściło pierwszy tomik opowiadań o potworach i wiedźminach autorstwa Andrzeja Sapkowskiego. Z wydawnictwem „SuperNOWA” współpracę rozpoczął w 1992 r., zaczynając zbiorem opowiadań „Miecz przeznaczenia”. Była to kontynuacja wątku o wiedźminie Geralcie z Rivii. Razem ze zbiorem „Ostatnie życzenie”, wydanym w 1994, odniosły znaczący sukces. Jednak na tym perypetie wiedźmina się nie zakończyły.

... z którego wyłonił się pisarz.

Swój nowy zawód AS traktował bardzo poważnie, co w swoim niepowtarzalnym stylu podkreślił w wywiadzie udzielonym dla „Machiny”:

„Uznaję tylko jedną zasadę pisarską, której raczej trudno kogoś nauczyć: instynkt erudyty. Brzmi jak oksymoron jakiś cholerny, ale to jest prawda. Do tego – ciężka praca. Nawet nie mając szefa i zegara, wstać rano i zasiąść do pracy. Jakoś nikt nie może uwierzyć w taką prozę życia, niemal wszyscy sądzą, że pisarz musi brać jakieś narkotyki, mieć na biurku trupią czaszkę i rewolwer, pisać nocami, nogi w wodzie mocząc...”

Oprócz powieści fantasy, lubi pracować z horrorem, a w każdej jego powieści znajdziemy cechy kryminału. Pisuje również liczne felietony, recenzje oraz leksykony.

Przez kolejne lata, rok za rokiem pojawiały się kolejne części pięciotomowej sagi. Zakończywszy w 1999 roku tomem pt. „Pani Jeziora” do dzisiaj spija śmietankę sukcesu.

Sagę o Geralcie okrasił także wieloma barwnymi postaciami, które rozsadzają gatunek. W swej twórczości lubi także bawić się z konwencją i językiem. Często posługuje się ironią i nie śmie zaprzeczać, iż towarzyszy mu ona również w życiu codziennym. Ciężko również nie zauważyć koneserowi gatunku licznych nawiązań do jego klasyków, głównie Tolkiena, Conana i Diuny, a także klasyki literatury polskiej (Sienkiewicza, Słowackiego itp.). Lubi posiłkować się starymi legendami z europejskich kręgów kulturowych.

Ciężko mu odmówić skromności, bowiem w swoich wypowiedziach rzadko nawiązuje do otrzymanych nagród. Na okrzyknięcie go ASem odparł, że całkowicie przypadkiem nie został nazwany Dionizy Ursyn-Pieta Adamkiewicz. Nie lubi, gdy określa się go jako postmodernistę. W poważaniu ma także słowa krytyki oraz wypowiedzi Fandomu.

W roku 2000 wydał tomik pozbawiony poprawek redakcyjnych, z własnymi komentarzami „Coś się kończy, coś się zaczyna”. Jest także autorem eseju „Świat króla Artura. Maladie” (1995), poradnika dla początkujących graczy RPG „Oko Yrrhedesa” (1995), leksykonu „Rękopis znaleziony w Smoczej Jaskini” (2001) oraz „Narrenturm” (2002), pierwszej części nowej sagi husyckiej. Dwa pozostałe tomy to: "Boży Bojownicy" (2004) oraz " Lux Perpetua" (2006).

Sukcesy i kontrowersje.

Jego książki przetłumaczono na języki czeski, francuski, hiszpański, litewski, niemiecki, rosyjski, słowacki, a ostatnio na angielski.

Saga o wiedźminie doczekała się ekranizacji filmu pełnometrażowego, serialu telewizyjnego, adaptacji w postaci komiksu oraz gry fabularnej, a także komputerowej, która ukazała się w 2007r. Przy tej ostatniej pisarz brał udział jako konsultant całego projektu.

Laureat licznych nagród i wyróżnień, m.in. Nagrody Fandomu Polskiego im. Janusza A. Zajdla (czterokrotnie), nagrody Śląskiego Klubu Fantastyki (dwukrotnie), "Śląkfa" w kategorii Twórca Roku, nagrody "Sfinksa" (czterokrotnie) "Ikaros" i "Ludwik" (w Czechach), Nagrody Biblioteki Raczyńskich, "Paszport Polityki" oraz nominację do Nike 2003.

Nie obyło się także bez kontrowersji. Wypowiedź ASa mówiąca, że „biały człowiek powinien pracować trzy godziny dziennie. Przecież Bóg po to stworzył inne rasy – Żydów, Cyganów, aby pracowały za niego...”, która miała miejsce na konwencie miłośników fantastyki „Polkon” pod Poznaniem, 27 sierpnia 2005r., wywołała oburzenie w prasie swoim rasistowskim zabarwieniem, jednak według uczestników spotkania była wyrwaną z kontekstu ironią. Również rzekome zabarwienie pedofilskie znaleziono w wypowiedzi, także wyrwanej z kontekstu, gdzie Sapkowski nawiązywał do Romana Polańskiego, który w USA został skazany za uprawianie seksu z nieletnią. Część fanów straciła do niego sympatię zobaczywszy go w stanie nietrzeźwym na jednym ze spotkań autorskich.

Obecnie jest czytany nie tylko przez fanów fantastyki, ale także tych, którzy z zasady jej nie czytują oraz poważnych profesorów. Startował od zera, a dzisiaj określa się go autorem głównego nurtu, co można uznać za fenomen.

Na rok 2009 zapowiadana jest premiera kolejnej książki ASa. Więcej o niej tutaj.