Choć mówi się, że przyjaciół powinno trzymać się blisko, ale wrogów jeszcze bliżej, to Medivh jest zdania, iż czasem trzeba utrzymywać niemilców na dystans. Najlepiej w odległości kilkudziesięciu metrów i z zamysłem wpakowania im w oczodół bełtu, pocisku lub strzały. Dodatkowo magicznego, aby upewnić się, że po takim spotkaniu delikwent już się nie podniesie. Przezorny zawsze ubezpieczony, a Dolina Lodowego Wichru to niebezpieczne miejsce, więc najnowsza aktualizacja działu "Icewind Dale" skupia się właśnie na broniach dystansowych.

• Kusze
• Bełty
• Proce
• Pociski
• Łuki

Mrozy nie odpuszczają, a klimat za oknem przypomina typową pogodę, z jaką na co dzień muszą mierzyć się mieszkańcy Doliny Lodowego Wichru. Stąd też Medivh, w kolejnej aktualizacji działu "Icewind Dale", przypomina o kilku ważnych sprawach i przygotowaniach niezbędnych do przeżycia na zewnątrz. Dobre nakrycie głowy jest niezbędne. Podobnie porządne rękawice i buty, mogą być magiczne. Do tego odpowiednio ciepła podszewka pod kolczugę, jak również coś na szyję – przyda się wełniany szalik, ale jak masz w posiadaniu amulet lub naszyjnik chroniący przed mrozem, to też się nada. Pamiętajcie, trzymajcie się ciepło! Ta zima musi kiedyś minąć.

• Buty
• Nakrycia głowy
• Bransolety i rękawice
• Amulety i naszyjniki
• Kolczugi

Przed wyruszeniem w drogę należy zebrać w drużynę, to oczywista oczywistość, ale bez ulubionego żelastwa w pewnej dłoni lub porządnej lagi, dzierżonej przez mniej lub bardziej chamskie łapsko, daleko się nie zajedzie. Doskonale wie o tym Medivh, więc kolejna aktualizacja do działu "Icewind Dale" nie mogła obejść się bez listy potencjalnych narzędzi mordu, jakie spotkamy podczas przygód w Dolinie Lodowego Wichru. Miecze, laski, włócznie, cepy czy halabardy – do wyboru, do koloru.

• Cepy bojowe
• Duże miecze
• Kije
• Halabardy
• Włócznie

Nasz dział “Icewind Dale” powoli nabiera kształtów i nie da się ukryć, że to zasługa drużyny poszukiwaczy przygód, na którą składa się Medivh, jego talent, kreatywność, zaangażowanie oraz upór. Głodny nowych wyzwań i zleceń, facet nie zamierza przestawać – nie straszne mu katastrofalne opady śniegu czy temperatura grubo poniżej zera.

Nowa paczka artykułów skupia się na magii. Możecie poczytać o czarach Maga, Kapłana i Druida, a także o zwojach podręcznych, jakie można znaleźć w grze.

• Czary – Mag
• Czary – Kapłan
• Czary – Druid
• Zwoje podręczne

Po przerwie spowodowanej zasypaniem traktów handlowych i nieprzyjaznymi warunkami pogodowymi, powracają nasze cykliczne aktualizacje działu jednego z największych klasyków wśród cRPG – "Icewind Dale". Medivh zdradził, że niestraszne mu minusowe temperatury, katastrofalne zjawiska pogodowe i potwory czające się w leśnych głuszach, przy okazji solennie deklarując, iż kolejne materiały będą pojawiać się nieprzerwalnie, z siłą górskiego potoku zaraz po roztopach. No, a że jego słowo jest pewniejsze niż najszlachetniejsza stal, to macie prawo oczekiwać kolejnych tekstów.

Kolejna aktualizacja skupia się więc na atrybutach, cechach, rasach i klasach – czyli aksjomatach, bez których wszakże nie można wyruszyć w bezpieczną podróż. Więcej – w rozszerzeniu wieści.

Czy trzeba tłumaczyć, że baśń jest fantastyczna? Mnie nie. A jednak Naczelny rozpisał się we wstępniaku na bite trzy strony. Rozpraszał swoje wątpliwości? Uprzedzał wątpliwości czytelników? Wykorzystał okazję by popisać się erudycją? Wszystko być może. Ładnie wyszło, ale po raz kolejny podniósł poprzeczkę. Objętość gorzowskiego magazynu fantastycznego stała i skromna (24 strony), czcionka ostatnio większa, a wstępy Naczelnego coraz dłuższe. Autorzy mają pod górkę, bo krótka forma wymaga perfekcji. Rezultat? Trzy dobre „baśniowe szorty”.

Elf w rzeźni pegazów. Cóż, w ichnim świecie są bardziej parszywe fuchy. Ofiara uniwersyteckiego mobbingu, niedoszły czeladnik krystalografii odkrywa makabryczną tajemnicę. Dobra historia (chociaż zła) i takież zakończenie. Czegoś jednak brakuje. Może strzępy wspominanej tylko, nocnej rozmowy byłyby tą brakującą kroplą emocji? Czytelnik miał być wstrząśnięty, a nie zmieszany jak rozumiem. Nie idealnie, ale Hihi Kalisiak („Pegazy”) ma barmański dryg, czuje krótką formę.

I tak ponownie nadszedł Nowy Rok. Czas postanowień, decyzji i podsumowań. Choć rocznik 2020 zakończył się najróżniejszymi rozczarowaniami, za których większość odpowiada koronawirus, wciąż pozostaje nam nadzieja, że następny będzie lepszy.

Z mojej strony proponuje rozważenie serii japońskich RPG-ów spod sztandaru "The Legend of Heroes", a konkretnie trzech pierwszych części wchodzących w skład trylogii/arki Liberl:

• Trails in the Sky First Chapter
• Trails in the Sky Second Chapter
• Trails in the Sky 3rd

Miłej lektury i Wesołego Nowego Roku! Mam nadzieję, że nas wszystkich czeka jeszcze wiele spotkań w tej czy innej formie.

Miejmy nadzieję, że ostatni spóźnialscy zdążyli oddać głos w naszej ankiecie. Przypominamy, że pytaliśmy o najlepszego Jokera z filmów o tym szalonym przeciwniku Batmana. Prawie dwa tysiące głosów to dużo, jednak blisko połowa z nich została oddana na jednego aktora, przesądzając tym samym o jego zwycięstwie.

Pytaliśmy o pełnometrażowe filmy, do finałowej rundy kwalifikując czterech czterech dżentelmenów. Obok nazwisk podaliśmy również tytuły produkcji, w której się pojawili, by dodatkowo ułatwić wam wybór. Jak już wspomniałem we wstępie, przy blisko dwóch tysiącach głosów zwycięzca zgarnął prawie połowę z nich, skutecznie deklasując rywali. Kto będzie śmiał się jako ostatni?

Świat obiegła wiadomość o śmierci Granta Imahary. Ten świetny specjalista od elektroniki i robotów, znany głównie z "Pogromców Mitów", zmarł w wieku 49 lat.

Spójny, tematyczny numer ze sztuczną inteligencją w tle. Pesymistyczny, dystopijny, a zatem i polityczny. Literacko wszystko na plus, chociaż życiowo na minus. Bo z czego się tu cieszyć? Że SI będzie bezwzględnie kontrolować naszą wydajność, co opisuje w „2120” Marta Hihi Kalisiak? Że doprawdy nie wiadomo (grywalizacja wchodzi, więc może to już) – jak w „Main user” Sobkowiaka i Kwiatkowskiego – kto projektantem, a kto awatarem? Że żaden protest nie będzie skuteczny, a spiskowcy skończą – w najlepszym dla nich wypadku – w „nielegalnej” knajpie, systemowym wentylu bezpieczeństwa? („Kontrmachina”)

Sztuka pisania dialogów umiera? Na cztery teksty numeru, dwa obywają się bez nich. Szkoda, bo pomysły zacne, podobnie jak zarysy fikcyjnych światów. Niestety, monolog wewnętrzny nie wystarcza zazwyczaj do wykreowania krwistego bohatera. Błaha w sumie „Kontrmachina” Karola Wojdyło zyskała dzięki niezłym dialogom dynamikę i niejednoznaczność, której trochę brakuje dwóm poprzednim, poważnym tekstom.