The Legend of Heroes: Trails in the Sky Second Chapter

Po kontynuację jakiejś serii można sięgać z różnych powodów, jednak według mnie do najważniejszych zalicza się kontynuacja dobrej fabuły. To właśnie kierowało mą wolą, gdy siadałem do "Legend of Heroes: Trails in the Sky Second Chapter". A teraz pora, bym podzielił się swymi przemyśleniami.

Dwa miesiące. Dwa miesiące od urodzin królowej. Dwa miesiące od pokrzyżowania przewrotu pułkownika Richarda. I dwa miesiące od czasu, gdy Joshua, po wyjawieniu Estelle swej przeszłości, przekazał jej swoją harmonijkę i zniknął. O Estelle Bright można powiedzieć wiele, ale z dwiema rzeczami zgodzi się każdy – lśni niczym słońce i nigdy się nie poddaje. Zrobi, co trzeba, by odzyskać Joshuę. Skoro ten zamierza ruszyć tropem swych dawnych mocodawców, którzy przygotowują kolejne machinacje w Liberl, ma tylko jedną możliwość – samej ruszyć w pogoń za złoczyńcami, co pozwoli jej odnaleźć ukochanego. Wraz z ekipą zaufanych przyjaciół przyjdzie stawić jej czoła niebezpiecznym wrogom i potężnej ciemności – zarówno tej czającej się w ludzkich sercach, jak i tej, której historia sięga przeszło tysiąc lat wstecz…

Konwencja gry praktycznie nie zmieniła się w porównaniu do poprzedniczki. W dalszym ciągu mamy do czynienia z typowym przyjmowaniem i wykonywaniem zadań oraz walką z potworami. Większość obszarów, które przyjdzie nam przemierzyć, również znajdowało się w części pierwszej, choć część z nich przeszła mniejsze lub większe modyfikacje, oraz dodano kilka nowych. Oczywiście takie rozwiązanie z przyczyn fabularnych ma jak najbardziej sens, więc niekoniecznie można się do tego przyczepić.

Skoro o fabule mowa, to można powiedzieć o niej sporo dobrego. Tu z racji prostych faktów nie należy robić sobie przeskoków, jako że bez tego można się po prostu zgubić. Kontynuowane są zarówno najważniejsze wątki, jak i pojawiają się nowe. Spora część tego wiąże się z nowymi wrogami, którym przyjdzie stawić nam czoło. Już wcześniej trafiali się charyzmatyczni antagoniści, ale teraz jest ich znacznie więcej. Pikanterii dodaje fakt, że łączą ich silne więzi z postaciami pod naszą komendą. Wynikłe z tego rozmowy należą do najbardziej emocjonalnych chwil, których można doświadczyć podczas rozgrywki.

Skoro już omówiliśmy fabułę i świat gry, warto przejść do kolejnej, jakże istotnej rzeczy, czyli walki. Tutaj niewiele się zmieniło, tak więc weterani jedynki od razu się odnajdą. Formację naszych postaci ustawiamy przed walką według szeregu turowego, na który wpływają ich cechy i używane błyskotki. Co do postaci, to tutaj zaszły pewne modyfikacje. Choć fabuła w dalszym ciągu dyktuje, kto nam w danej chwili towarzyszy, to znacznie szybciej liczba dostępnych bohaterów rośnie na tyle, iż jesteśmy zmuszeni wybierać między nimi. Wymiany można dokonać, zachodząc do odpowiedniego miejsca (zwykle siedziby gildii), jeśli stwierdzimy, że trzeba dokonać rotacji.

Pewne modyfikacje nastąpiły pod kątem sztuk (arts). Po odpowiednim wyjaśnieniu fabularnym i otrzymaniu nowego orbmentu, który trzeba rozbudowywać od zera i na nowo zbierać kwarc, raz jeszcze zaczynamy zabawę. Jednak tym razem poszczególne gniazda można bardziej ulepszyć, a z upływem czasu możemy stworzyć lub zdobyć potężniejszy kwarc, co znacznie zwiększa premie i poszerza repertuar magiczny.

System technik (crafts) również przeszedł pewne zmiany, choć już mniejsze. To wynika z faktu, iż na mocy ciągłości postacie kontynuują zdobywanie poziomów, a granica stoi dużo dalej. Wraz z tym pojawiają się ulepszone, jak i zupełnie nowe ataki. Najciekawszą innowacją jest opcja wyprowadzania ataków drużynowych za pomocą kilku bohaterów (najpierw 2, potem 3 i 4). Kryje się w tym jednak pewien haczyk, czyli każda następna osoba dołączająca do takiego uderzenia robi to kosztem większej ilości energii wykorzystywanej do technik.

Drobne zmiany zaszły też w kwestii używanych przez nas przedmiotów. Poza pojawieniem się potężniejszych wersji, dostosowanych do wyższych statystyk postaci, pojawiła się też nowa odmiana. Są to bojowe dania. Podczas przemierzania świata gry możemy znaleźć przepisy na rozmaite ciastka, które można wykorzystać jako broń. Mają całkiem spore rażenie i często zapewniają rozmaite debuffy.

Wśród urozmaiceń pojawiła się też drobna minigierka, mianowicie wędkowanie. Na wczesnym etapie rozgrywki otrzymujemy wędkę i dziennik wędkarski. Za ich pomocą możemy spróbować szczęścia z łowieniem ryb we wskazanych punktach zbiorników wodnych. Dobieramy sprzęt, przynętę i podejmujemy się próby. Mechanika jest bardzo prosta, bo sprowadza się do kliknięcia jednego guzika w odpowiednim czasie, ale od czasu do czasu stanowi to ciekawe wyzwanie. Poza tym w ten sposób możemy też uzyskać różne przedmioty, więc na pewno warto spróbować.

Pod kątem oprawy graficznej to tutaj zmian niemal nie ma. Uświadczymy tego samego stylu graficznego, co poprzednio. Co najwyżej można zauważyć nowe grafiki poświęcone poszczególnym postaciom. To samo tyczy się kwestii muzycznej, choć pojawiło się kilka nowych kawałków. Wersja na PC nie ma podkładu głosowego postaci w dialogach i nie ma wersji polskiej.

Gdy skończyłem jedynkę, tak się szczęśliwie złożyło, że mogłem szybko położyć ręce na jej kontynuacji. Obecnie mam w grze nabitych ponad 100 godzin i nie żałuję żadnej z nich. Bitwy potrafią być wciągające i zapewniać wyzwanie, zaś fabuła nie raz i nie dwa chwyta za serce. Jak najbardziej polecam.

PS. Wydarzenia z tej części doczekały się też ekranizacji w stylu pełnometrażowego filmu anime, jednakże z racji dużych cięć i modyfikacji zaleca się go obejrzeć dopiero po przejściu pierwszej i drugiej części gry. Dzieło niegenialne, ale ma kilka lepszych momentów emocjonalnych i dobre sceny walki.