Rozdział 3: Schizma: Konklawe Wielkich Magów

Konklawe Wielkich Magów zostało założone lata przed upadkiem królestwa Junesów. Wtedy stowarzyszenie składało się z czterdziestu członków, z czego siedmiu z nich było członkami Rady, która przewodziła Konklawe. Składała się ona z najmądrzejszych ze starożytnych magów. Każdy czarodziej mógł przejść test, by dostać się do zgrupowania. Egzamin był niebezpieczny i wymagał świetnych magicznych zdolności. Jeżeli przeszedł próbę pomyślnie, otrzymywał dostęp do niepublikowanych materiałów, mógł korzystać z wiedzy innych członków i był przez nich chroniony. Jako zrzeszony musiał przestrzegać Prawa Konklawe.

W trzecim tysiącleciu Starej Ery głową stowarzyszenia był Wielki Mag Skrakan. Nauczał on dwóch magów, którzy stali się jego ulubieńcami, Tensessa i Nezeba.

Pięćset lat po pierwszej konfrontacji między Kanianami – dowodzonymi przez Tensessa i Xadaganami – prowadzonymi przez Nezeba, Skrakan postanowił przywrócić ład w Konklawe Wielkich Magów. Tensess i Nezeb zostali przywołani do porządku i każde ich działanie było przez niego kontrolowane.

Przez sto lat po Wielkim Kataklizmie Rada działała świetnie, jednakże pojawiły się problemy i konflikt między Tensessem a Nezebem doprowadził do podzielenia się Rady na dwa obozy: Kanian i Xadaganian. Pomimo wysiłku Skrakana, by połączyć Radę, w roku 356 Konklawa Wielkich Magów była skazana na rozwiązanie. Od tego czasu magowie Kanian i Xadaganian porozumiewali się wyłącznie pod okiem Skrakana.

Konflikt pomiędzy dwoma czarownikami doprowadził do kilku bitew, jako że dwa kraje rosły w siłę i pozyskiwały nowe tereny, nie zostawiając innym wyboru niż włączenie się do sporu.

Na początku ósmego wieku Nowej Ery uformowały się dwie wrogie frakcje: Liga i Imperium.

Źródło: en.allods.gpotato.eu