Śląski Klub Fantastyki to prawdopodobnie najstarszy polski klub skupiający się na tej dziedzinie. Rok w rok organizuje on kilkudniowe Seminarium Literackie, któremu przewodzi konkretna tematyka. Tym razem był to industrializm i urbanizm w literaturze fantastycznej.

W trakcie tego wydarzenia ma miejsce także wręczenie Śląkfy w kilku istotnych kategoriach – twórca, wydawca oraz fan. W tym roku po raz pierwszy nominowano również do honorowej kategorii za wyjątkowe poświęcenie dla organizacji i polskiego fandomu. W historii klubu zdarzyło się także kilkakrotnie wręczyć Złoty Meteor, czyli antynagrodę za działalność szkodzącą fantastyce i fandomowi. Na szczęście od kilku dobrych lat nie została ona przyznana.

Poniżej znajduje się lista nominowanych i laureatów w poszczególnych kategoriach.

Dreszcz potrzebuje muzyki, by ogarnąć wszystko, co dzieje się wokół niego. Potrzebuje naprawdę ostrego grania.

Oprócz codziennej walki z kacem i urwanym filmem musi ścierać się z najbardziej przerażającymi tworami śląskiego półświatka: węglowymi zombie, mikołowską mafią, a nawet... z rzeźnikiem z Sosnowca. W niebanalnym zadaniu pomagają mu: kumpel emeryt, młodociany kamerdyner, i paru herosów. W tym... super-żule z katowickiego dworca i jedyny prawdziwy Polak. W dodatku czarny.

Niesamowicie podoba mi się różnorodność dzisiejszej fantastyki. Od brutalnego i krwawego fantasy, po powieści sławiące heroiczne czyny młodych bohaterów. Od science fiction, której najchętniej by się nie czytało, ale jak się przeczyta, to jest się zadowolonym, po trochę lżejszą space operę z rozbudowanym światem. Mógłbym tak wymieniać i wymieniać – przecież są jeszcze moje ulubione fantastyczne kryminały oraz wiele, wiele więcej. Każdy znajdzie coś dla siebie. W tym wszystkim jednak wyróżnia się jeden człowiek, jeden pisarz, którego poczynania twórcze śledzę ze szczególnym zainteresowaniem. Jakub Ćwiek.

Czytaj dalej...

Informacja prasowa

Jakub Ćwiek, autor popularnych cyklów dla młodzieży i nie tylko („Kłamca”, „Chłopcy”, „Dreszcz”) w najbliższym czasie spotka się z fanami w trzech miastach Polski: Warszawie, Krakowie i Katowicach. To będzie doskonała okazja, żeby podpisać swój egzemplarz „Kłamcy 2,5. Machinomachii” – zbiorku uzupełniającego uniwersum Lokiego o nowe, nigdy wcześniej niepublikowane opowiadania, który niedawno miał swoją premierę.

Lista spotkań:

• 17 czerwca (wtorek), godz. 18 – Księgarnia Matras, Al. Solidarności 113, Warszawa
• 21 czerwca (sobota), godz. 16 – EMPiK Silesia, ul. Chorzowska 107, Katowice
• 26 czerwca (czwartek), godz. 18 – Księgarnia Matras, Rynek Główny 23, Kraków

Coroczny bankiet na uniwersytecie stanowym w Kansas, to poważne wydarzenie w świecie literatury SF. Tematem przewodnim tegorocznej konferencji był "science fiction a rzeczywistość", rozpatrując wpływ obu materii na siebie, czerpanie inspiracji, problemy społeczne w dziedzinie robotyki czy największe naukowe osiągnięcia ludzkości. Ponadto uhonorowano zmarłego w zeszłym roku Frederika Pohla, amerykańskiego pisarza fantasy. Do jego najpopularniejszych prac zalicza się "Człowiek Plus", "Handlarze Kosmosem" czy "Gateway: Brama do gwiazd".

Poza tym była to także okazja do przyznania nagrody im. Johna W. Campbella dla opowiadania SF oraz im. Theodore'a Sturgeona dla miniatur literackich.

Poniżej znajduje się lista laureatów i nominowanych.

Continuum to coroczny festiwal odbywający się w Melbourne, Australia, celebrujący szeroko pojętą fantastykę oraz pop kulturę – od książek, poprzez filmy, komiksy i inne dziedziny, w których objawia się fantastyka. W tym roku konwent odbył się w okresie 6-9 czerwca, a gośćmi honorowymi byli – Jim C. Hines, znany w Polsce głównie dzięki "Zadaniu Goblina", oraz Ambelin Kwaymullina, australijska autorka dystopicznej serii "The Tribes" ukazującej Ziemię po kataklizmie naturalnym.

Sam konwent jest także okazją do przyznania istotnego w australijskiej literaturze fantastycznej wyróżnienia – nagrodę Ditmar, która swą nazwę zawdzięcza fundatorowi nagrody, artyście Martinowi Jamesowi Ditmarowi Jenssenowi, a także uznawana jest za antypodzki odpowiedni nagrody Hugo. Przyznawana jest w kilku kategoriach, w celu uhonorowania australijskich pisarzy sci-fi, fantasy oraz horroru, a także tamtejszych fanów.

Dodatkowo wręczane jest kilka pomniejszych nagród. Chronos przyznawana fantastyce utrzymanej w stylu wiktoriańskim, a także im. Normy K. Hemming, za tematykę dotyczącą rasowości, płciowości, seksualności, klasowości bądź niepełnosprawności.

Poniżej znajduje się lista nominowanych i laureatów poszczególnych kategorii.

Wiem, wiem, pewnie myśleliście, że jak kot, to najprawdopodobniej nie będę się z własnej woli pakowała tam, gdzie jest ZIMNO! Sterty śniegu, mróz, lód a do tego wilkołaki? Tak, macie rację, to nie miejsce dla mnie. Ale cóż poradzić na to, że właśnie w mroźnej Belorii została osadzona akcja najnowszej książki Olgi Gromyko? Sami rozumiecie, wręcz nie mogłam przepuścić takiej okazji. Co za tym idzie – po godzinach uśmiewania się z przygód Szeleny i spółki, czym prędzej powróciłam do ciepłej komnaty i skrobnęłam relację. Zapraszam do zapoznania się z recenzją!

Nie do końca mam pewność, od czego zaczęła się moja fascynacja literaturą fantasy zza wschodniej granicy. Od "Jesiennych ogni" Komarowej (o których pewnie kiedyś napiszę) czy może cyklu o wiedźmie spod pióra Olgi Gromyko. Wiem jedno: po pierwszych stronach historii Wolhy Rednej przepadłam. Wyobraźcie więc sobie moją radość, gdy okazało się, że ukazuje się kolejna książka tej autorki – "Wierni wrogowie", których akcja rozgrywa się wprawdzie w tym samym świecie, co wcześniej, ale wiele lat przed narodzinami rudej i wrednej studentki magii...

Czytaj dalej...

Tyle dróg mamy wokoło... polne, leśne, asfaltowe, brukowane, do domu, do pracy, szkoły, miasta tego, tamtego czy chociażby z pokoju do kuchni. Można też mówić o drodze nie w kontekście przemieszczenia się z punktu A do B, ale w znaczeniu przemiany. Ot, z drżącego z powodu byle szelestu młodzika w odważnego mężczyznę, z ubogiego w milionera, z rozhisteryzowanej panienki w kobietę rozważną. Są też ścieżki nazywane od rodzaju istot, które się nimi poruszają – kocie, bohaterów, złodziei... Można długo wymieniać. I – rzecz jasna – królowie też muszą mieć swoje szlaki. Jakie one są? O tym opowiada krzyslewy w swojej recenzji. Serdecznie zapraszam do lektury!

Mimo że zdarza mi się czytać krótsze niżbym sobie tego życzył książki, to jednak zdecydowanie wolę, gdy już na wstępie bronią się przynajmniej objętością. Z pewnością można do nich zaliczyć „Drogę królów”, niemałe, bo liczące ponad 900 stron, tomisko. Co prawda, mogło to oznaczać długą, przyjemną podróż w kolejny nieznany świat, jak również mozolną drogę przez męczarnię, jednak czasem trzeba zaryzykować. Wychodzi więc na to, że czytelnik to nieustanny... ryzykant.

Czytaj dalej...

Kosmos wciąż stanowi dla ludzkości zagadkę i mało prawdopodobnym jest poznanie choćby znaczącej cząstki wszechświata. Jednak to nie ogranicza wielu w marzeniach o podboju przestrzeni kosmicznej, kolonizacji obcych planet czy kontaktach pozaziemskich. Niektórzy zajmują się tym zawodowo, inni dzielą się swoimi wizjami na papierze, pobudzając wyobraźnie kolejnych pokoleń, które rzekomo są bliżej podboju kosmosu niż poprzednie generacje.

Zapewne każdy, patrząc w rozgwieżdżona niebo, zastanawiał się czy gdzieś hen daleko, w innym układzie słonecznym czy galaktyce, nie robi tego samego ktoś rozumny. Autorzy sci-fi dzielą się swoimi wyobrażeniami i skrytymi pragnieniami słowem pisanym. Scena science fiction rozrasta się z każdym rokiem, będąc prawdopodobnie najpopularniejszym podgatunkiem literatury fantastycznej. Konwentów poświęconych wyłącznie tej tematyce jest mnóstwo. Jednym z nich jest Balticon odbywający się w Baltimore, Maryland. Jednak czynnikiem wyróżniającym to wydarzenie od innych jest fakt przyznawania nagrody im. Roberta A. Heinleina. Wyróżnienie przyznawane jest autorom typowego, naukowego sci-fi oraz technicznych zapisków, które mają na celu inspirować ludzkość do eksploracji kosmosu.

Jakub Ćwiek poinformował, że kolejna część "Chłopców" będzie nosiła podtytuł "Zguba", a jej premiera planowana jest na jesień 2014 roku. Póki co nie wiadomo jednak o niej nic więcej.

Za to w rozwinięciu newsa znajduje się pewna niespodzianka dla autora...

Tematyka płciowości może stwarzać problemy, zwłaszcza w sferze polityczno-społecznej. Zacieranie się granic między rolą mężczyzny i kobiety w społeczeństwie może niektórych drażnić, innych cieszyć, a pozostałych po prostu nie interesować. W literaturze fantastycznej również zaczyna zanikać bariera między męskim a żeńskim pisarstwem. Coraz więcej kobiet zaczyna tworzyć w tym gatunku, odnosząc na tym polu sukcesy komercyjne i zawodowe. Głównymi bohaterami książek fantastycznych również zaczęły bywać coraz częściej kobiety. Nie wątłe i mdlejące księżniczki, ale silne, znające swoje zalety heroiny zgoła nie pozbawione kobiecości.

Ważnym wydarzeniem dla żeńskiej literatury fantastycznej jest WisCon, bodajże jedyny całkowicie feministyczny konwent, na którym prym wiodą kobiety, choć mężczyźni również są mile widziani. To także coroczne miejsce wręczania nagrody im. Jamesa Tiptree, Jr. wyróżniającej prace dotyczące badania i poszerzania roli przypisywanych kobietom i mężczyznom. James Tiptree to pisarskie alter ego Alice B. Sheldon, która zdołała naruszyć niedorzeczną barierę budowaną między męskim i żeńskim pisarstwem. Zarówno tworząc jako Tiptree, jak i pod własnym nazwiskiem, Sheldon otrzymała wiele wyróżnień za swoje prace, stając się feministycznym symbolem literatury fantastycznej.

Poniżej znajduje się lista nominowanych i laureat nagrody.