Gildia Magów

W "Skyrim" nie ma typowej Gildii Magów, jakie widzieliśmy w poprzednich odsłonach serii. Miast tego możemy dołączyć do mistrzów sztuk tajemnych, którzy prowadzą Akademię w Zimowej Twierdzy. Trzeba ci także wiedzieć, że znajdziesz tu mistrzów dzielących się swoją wiedzą z zakresu magii – wystarczy o nich zapytać Mirabelle.

Zdobycie tej informacji nie jest trudne – wystarczy udać się do jakiegokolwiek kupca oferującego zaklęcia. Nie szukając daleko, może to być sprzedawca z Rzecznej Puszczy na samym początku wątku fabularnego. Dotarcie do Zimowej Twierdzy to kwestia albo długiego spaceru, albo też dotarcia do stajni któregoś z miast (np. Białej Grani) i skorzystania z wozu. W tym drugim przypadku koszt podróży to 50 sztuk złota.

Na miejscu udajemy się na północ w stronę majaczącego w oddali mostu. Na nim wita nas niejaka Faralda, która pyta o cel naszej wizyty. Oczywiście chcemy dostać się do Akademii. Nim do tego dojdzie, możemy spróbować przekonać magiczkę o naszej mocy lub przejść prosty test. Pierwsza opcja wymaga wysokiej Retoryki oraz odblokowania minimum jednego Krzyku, a więc spotkania z Siwobrodymi. Druga to rzucenie losowo podanego zaklęcia w zależności od wybranej odpowiedzi.

Jeśli nie posiadamy wymaganego zaklęcia, to możemy je kupić bezpośrednio od Faraldy (koszt każdego to 30 sztuk złota) lub też zdobyć je od dowolnego maga (np. nadwornego czarodzieja w Smoczej Przystani). Zaklęcia rzucamy na znajdującą się obok Faraldy pieczęć na ziemi (za wyjątkiem np. Uzdrawiającego Dotyku, którego celem ma być sama magiczka). Możemy pominąć test i udać się wprost do bramy, ale ta pozostanie zamknięta, dopóki nie spełnimy wymagań na moście.

Spis treści

Trudne początki

Po przekonaniu Faraldy (lub rzuceniu zaklęcia), idziemy za nią aż do bram Akademii, gdzie mamy zgłosić się do Mirabelle Ervine. Tutejsza przełożona wręcza nam szaty i kaptur nowicjusza, po czym proponuje spacer po Akademii. Zgadzamy się i po prostu idziemy z magiczką wpierw do miejsca, gdzie będziemy spać, potem zaś do Komnaty Żywiołów, by zgłosić się do Tolfdira.

Stary nauczyciel znajduje się tuż za stalowymi drzwiami w otoczeniu innych nowicjuszy. Wysłuchujemy porad, zaś zapytani wybieramy dowolną odpowiedź – w każdym wypadku uczniowie pragną zaprezentowania magii w praktyce. Zostajemy wyznaczeni do małego pokazu. Jeśli nie znamy żadnego zaklęcia ochronnego, to Tolfdir nas go nauczy. Wybieramy czar i chronimy się przed skutkiem czaru nauczyciela. Po zakończonej lekcji dostajemy lokalizację i kilka godzin, by dostać się do Saarthal.

W podziemiach Saarthal

Udajemy się za znacznikiem lub też przybywamy wprost na miejsce za pomocą szybkiej podróży, gdyż lokalizację tę powinniśmy odkryć przy okazji wykonywania głównego wątku fabularnego. W przypadku, gdybyśmy przybyli przed czasem, można odpocząć i poczekać na resztę. W końcu pojawia się Tolfdir i pozostali uczniowie. Możemy odmówić wejścia do środka oraz pohandlować z magiem, jednak nie ma on na stanie nic ciekawego. Decydujemy się wejść do Saarthal.

Podążamy za nauczycielem, aż Tolfdir nakazuje nam odnaleźć niejakiego Arniela Gane. Zlokalizowanie go nie powinno być trudne – wystarczy iść za znacznikiem i w pewnym momencie zeskoczyć nieco niżej, aby skrócić sobie drogę. Uczony kataloguje tutejsze artefakty i nakazuje nam odnaleźć cztery z nich. Znów pomocny wskaźnik zadania wskaże drogę. Przedmioty te to trzy leżące na ziemi pierścienie oraz amulet. Ten ostatni znajdziemy na drzwiach (zalecam podejść bliżej i skorzystać z widoku z pierwszej osoby).

Zabranie go uruchamia pułapkę. Tolfdir radzi użyć amuletu, aby się wydostać. Zgodnie z radą, zakładamy go. Widzimy dziwny rezonans magiczny, gdy tylko zbliżymy się do miejsca, z którego zabraliśmy amulet. Wybieramy jakieś ofensywne zaklęcie i kierujemy je w stronę drzwi (wystarczy magiczny ognisty pocisk), by je zniszczyć. Droga dalej staje otworem.

Idziemy nią za Tolfdirem aż docieramy do komnaty, gdzie doznajemy wizji. Mag Nerien z tajemniczego zakonu twierdzi, że dokonamy wielkich rzeczy (no ba!) i będzie nas obserwował. Póki co jednak ostrzega nas przed czającym się w Saarthal niebezpieczeństwem.

Tolfdir pyta nas o wizję, jednak jego odpowiedzi nie rzucają zbyt wiele światła na zaistniałą sytuację. Nauczyciel otwiera dalsze przejście, co wiąże się z atakiem draugrów. Pokonujemy przeciwników i ruszamy dalej. Natrafiamy na zamkniętą kratę, którą otwiera dźwignia po prawej. Docieramy do większej komnaty, gdzie ponownie atakują nas wychodzące z trumien umarlaki. Po walce Tolfdir twierdzi, że zostanie tutaj, by lepiej przyjrzeć się odkryciom, zaś my mamy ruszyć dalej. W północnej części komnaty natkniemy się na drzwi zagrodzone kratą. Tę ostatnią usuwamy używając łańcuchów po prawej i lewej stronie.

Kolejny poziom to standardowy atak draugrów. Uwaga na pułapkę przed pierwszym zakrętem. Wspinamy się wyżej, po czym przechodzimy przez żelazne drzwi za sarkofagiem. Przedzieramy się korytarzem aż do kraty. Czeka na nas zagadka. Należy ustawić po trzy filary z obu stron w odpowiedniej kolejności. Wystarczy podejść do nich i spojrzeć ciut wyżej, aby zobaczyć, jaki symbol należy ustawić na każdym z nich. Po odpowiednim obróceniu kamiennych bloków, używamy dźwigni i przechodzimy dalej.

W kolejnej komnacie wchodzimy wyżej po drewnianych schodach, gdzie atakuje nas silniejszy draugr-upiór. Po uporaniu się z nim przechodzimy przez żelazne drzwi i wybieramy jedyną drogę. Uważajcie na magiczne pułapki w podłodze. Znów natrafiamy na zagadkę z filarami, ale ponownie nad każdym umieszczono symbol, który musimy ustawić. Potem pociągamy za dźwignię i krata się otwiera. Niespodziewanie dołącza do nas Tolfdir. Docieramy do komnaty z wielkim... czymś. Chwile zachwytu przerywa niejaki Jyrik Gauldurson.

Nasze ataki nie robią na nim wrażenia, dlatego Tolfdir nakazuje nam zająć draugra, podczas gdy sam pozbawi go mocy. W końcu nauczyciel dopina swego i możemy się pozbyć nieprzyjemnego gościa. Rozmawiamy ponownie z Tolfdirem, który zostaje w komnacie i nakazuje nam porozmawiać z arcymagiem, aby poinformować go o odkryciu w Saarthal. W drodze na zewnątrz natkniemy się na Słowo Mocy do zdobycia.

Udajemy się zatem ponownie do Akademii, następnie wchodzimy do Sali Żywiołów i od razu korzystamy z drzwi po lewej. Krótka wspinaczka po kamiennych schodach i stajemy przed obliczem arcymaga. Savos Aren nie wygląda na żywo przejętego tą sprawą, dlatego odsyła nas do Arcanaeum, gdzie Urag gro-Shub może odnaleźć dla nas odpowiednie księgi.

Z nosem w księgach

Okazuje się, że Akademię, wraz z potrzebnymi nam informacjami, opuścił niejaki Orthorn. Skradzione księgi znajdują się w Twierdzy Zabójczego Blasku. Rzecz jasna to my musimy je odzyskać. Przed wyjściem z Arcanaeum zaczepia nas thalmorski mag – Ancano. Wybór odpowiedzi nie ma większego znaczenia na tym etapie przygody.

Do Twierdzy Zabójczego Blasku najszybciej dostać się można z Białej Grani. Już na zewnątrz zostaniemy zaatakowani przez wrogich magów, więc nie zwiedzamy okolicy, tylko szukamy wejścia do tutejszych lochów. W środku, jak na lochy przystało, sporo korytarzy i cel. Najlepiej te ostatnie otwierać, bo uwolnione wampiry atakują swoich stwórców, pomagając nam przy tym w walce. Jest to o tyle ważne, że w lochach roi się od adeptów magii, których bynajmniej nie należy ignorować. Trudno się tutaj pogubić, dlatego nie umieszczam szczegółowej drogi.

W pewnym momencie dotrzemy do komnaty z trzema dźwigniami pośrodku. Jeśli się nie pośpieszymy, któraś z nich zostanie użyta i zaatakują nas na przykład wilki. W pobliskiej celi spotykamy Orthorna. Mówimy mu, że przybyliśmy nie tylko po księgi, ale także po to, by go uratować. Warto użyć środkowej dźwigni i go uwolnić, gdyż mag będzie nas wspierał w walce, jednocześnie nie zajmując miejsca towarzysza. Okazuje się, że cel naszych poszukiwań wpadł w ręce kobiety, która sama nazywa siebie "Zaklinaczką".

Ruszamy więc do biblioteki, aż docieramy do Komnaty Rytualnej, gdzie stajemy oko w oko z tutejszą przywódczynią. Przed nami trudny wybór – albo ją zabijemy i zabierzemy księgi, albo też księgi będą nasze, a my wyjdziemy bez walki, zostawiając na pastwę magiczki Orthorna. Decydując się na starcie, musimy być gotowi na ciężką przeprawę. Zaklinaczka dobrze posługuje się zaklęciami ognia, do tego potrafi się teleportować, przez co starcie jest długie i frustrujące. Tak czy owak, zabieramy księgi i korzystamy w wyjścia, aby wrócić do Arcanaeum.

Wdzięczny Urag wręcza nam kilka ksiąg w ramach nagrody, które po przeczytaniu podnoszą nasze umiejętności. Są to: Uwagi na temat filogenezy i biologii ras (wzrost Przywracania), Bravil (wzrost Przemiany), 2920, Domowe Ognisko, tom 9 (wzrost Przywołania), Kompletny wykaz zaklęć broni (wzrost Zaklinania), Odpowiedź na Przemowę Bero (wzrost Zniszczenia) oraz Proces mrocznych sztuk (wzrost Iluzji).

Dobre zamiary

Samozwańczy władca Arcanaeum zwraca uwagę na jedną ze zdobytych przez nas ksiąg, o którą mamy wypytać Tolfdira. Starego nauczyciela najczęściej spotkać można w Komnacie Żywiołów. Następnie trzeba wysłuchać jego przemyśleń, które brutalnie przerywa Ancano.

Thalmorczyk koniecznie chce z nami rozmawiać i nakazuje nam iść za sobą. Okazuje się, że czeka na nas ktoś z Zakonu Psijic. Udajemy się do kwater arcymaga, ale nim dojdzie do jakiejkolwiek rozmowy, tajemniczy gość, imieniem Quaranir, zatrzymuje czas, dzięki czemu możemy z nim spokojnie porozmawiać. Nasze znalezisko z Saarthal to Oko Magnusa, które może zostać źle wykorzystane i dlatego należy do tego nie dopuścić.

Pomińmy umowność fabuły i jej pewne braki, by przejść do kolejnego celu – spotkania z Natchnionym z Dunlain. Wiemy tylko, że znajduje się na terenie Akademii, jednak musimy wpierw odkryć dokładne miejsce jego pobytu. Dziennik zadań nakazuje wypytać o to innych magów, ale nie chcemy tracić cennego czasu, dlatego od razu powinniśmy porozmawiać z Tolfdirem. Natchniony znajduje się w Midden, pod samą Akademią. Wychodzimy na dziedziniec i szukamy klapy prowadzącej do podziemi lub też korzystamy z wejścia pod klatką schodową w Komnacie Spokoju.

W Midden natkniemy się na kilku draugrów, ale jest tu względnie spokojnie. Przechodzimy przez drzwi prowadzące do Mroku Midden, następnie lodowym korytarzem w stronę zamkniętych drzwi. Tutaj słyszymy tajemniczy głos, po czym raz jeszcze próbujemy sforsować drzwi. Wytrwałość opłaca się – zostajemy wpuszczeni do środka. Wielka kula niebieskiego światła to poszukiwany Natchniony z Dunlain.

Dowiadujemy się, że wcześniej był tu Ancano i wypytywał o Oko Magnusa, więc możemy się spodziewać starcia z thalmorskim magiem. Mamy powrócić do arcymaga z informacją, że należy odszukać Laskę Magnusa (ciekawe, czy są też Skarpetki Magnusa). Nie zwlekamy ani chwili i wracamy do Savosa Arena.

Ujawnianie niewidocznego

Arcymag wciąż nie wierzy w nasze zdolności, jednak przypomina sobie, że o poszukiwanym artefakcie wspominała ostatnio Mirabelle. Dostajemy w nagrodę Diadem Maga i polecenie, by udać się po więcej informacji do przełożonej Akademii. Odnajdujemy ją i wypytujemy o Laskę. Ervine wspomina o członkach Synodu, magach z Cyrodiil, którzy wyruszyli do ruin Mzulft. Tam też powinniśmy się rozejrzeć za poszukiwanym starożytnym artefaktem.

Podróż do ruin nie jest przyjemna, bo to lokacja, do której nie możemy nawet przylepić znacznika. Co ciekawe, najszybciej podróżowało mi się do Mzulft z Wichrowego Tronu... płynąc rzeką, ale rzecz jasna dotarcie tam to kwestia własnych upodobań. Łatwo jednak trafić z poziomu drogi, bo natknąć się można na kamienne łuki i ścieżkę prowadzącą do góry. W środku czekają na nas standardowe dwemerowe niespodzianki i przeciwnicy. Właściwie nie ma co się tutaj rozpisywać, bo droga jest jedna.

Tak więc na samym początku widzimy umierającego Gavrosa. Z jego ciała zabieramy klucz, którym otworzymy pobliskie wrota. Naszym celem jest przedostanie się do Kotłowni Mzulft. Kolejny poziom jest podobny do poprzedniego – standardowo atakują nas mechaniczne pająki oraz niebezpieczne także z daleka charumy. Kolejny poziom to Aedron w Mzulft. W największym pomieszczeniu atakują nas falmerzy. Drzwi po lewej są zamknięte. Klucz do obserwatorium zdobędziemy na końcu korytarza po prawej, w krasnoludzkim kufrze.

Za kolejnymi drzwiami czeka bojowo nastawiony Paratus Decimus. Mag miał bronić tego miejsca w oczekiwaniu na kompanów, ale nie ma co na nich liczyć. W międzyczasie lekko ześwirował, ale postanawia nam pomóc. Naszym celem jest umieszczenie zdobytego kryształu w pryzmaskopie. W tym celu podchodzimy do maszyny, patrzymy w górę, po czym aktywujemy kryształ. Teraz trzeba go zogniskować. Nim pośpieszymy do konsoli, używamy na maszynie czarów zimna i ognia (stosowne księgi w razie problemu znajdziemy w pobliżu konsoli). Dzięki temu promienie przesuwają się. Trzeba trochę się namęczyć z przyciskami, aby promienie trafiły w odbijające tarcze. Dbamy o to, by każdy promień trafiał w inną ruchomą część sklepienia. Gdy nam się to uda z danym kawałkiem sufitu, to jego przycisk jest nieaktywny. Przykładową kombinację prezentuję poniżej.

Koniec końców, udaje nam się aktywować maszynę. Teraz pora na rozmowę z Paratusem. Mag z Cyrodiil zdaje się być istnym śledczym, który nagle odkrył nasze plany. Możemy go okłamać, ale nie ma to znaczenia, bo i tak zdobędziemy miejsce pobytu Laski Magnusa. Pora wracać do arcymaga. Po drodze zaczepi nas jeszcze Nerien, ale standardowo nie ma nic ciekawego do powiedzenia.

Tymczasem w Akademii niemałe zamieszanie, bo nasz stary znajomy, thalmorski mag, dobrał się do Oka i chyba próbuje przejąć jego moc. Wraz z Mirabelle i Savosem, musimy przełamać barierę. W tym celu wystarczyć użyć jakiegoś czaru ofensywnego aż do skutku. Bariera upada, a my zbliżamy się do Oka. Pech chciał, że dochodzi do niekontrolowanego efektu magicznego. Mirabelle chce, byśmy odszukali arcymaga, którego wybuch wyrzucił poza budynek.

Nasycenie

Savos leży tuż za drzwiami po prawej, ale jemu już nie pomożemy. Wśród magów pojawia się konsternacja. Jakby tego było mało, trzeba bronić Akademii przed anomaliami magicznymi. Pomoc deklaruje Faralda i Arniel. W trójkę musimy zabić 10 anomalii (wiem, brzmi śmiesznie), które wyglądają jak lodowe zjawy, ale są od nich dużo bardziej wytrzymałe.

Gdy nam się to już uda, musimy ponownie zgłosić się do Mirabelle. Nieoficjalna przywódczyni, wraz z Tolfidrem, ofiarowuje się w celu próby opanowania skutków działań Ancano, dzięki czemu my mamy czas na odzyskanie Laski Magnusa. W nagrodę otrzymujemy amulet należący do Savosa. W drogę do Labiryntianum!

Laska Magnusa

Miejsce położenia Laski to ponownie nie żaden miły domek czy malownicze wzgórze, ale odcięte od świata ruiny, do których będziemy musieli, co do zasady, dotrzeć pieszo, bez możliwości ustawienia na mapie znacznika. Najszybciej wydaje się wpierw dotrzeć do Białej Grani (mimo że Labiryntianum leży bliżej Morthalu), gdyż wejście znajduje się od południowej strony zbocza. Łatwo poznać właściwą ścieżkę po kamiennych pozostałościach.

Na miejscu szukamy głównego wejścia. Przed nim zbierają się duchy zmarłych magów, w tym dotychczasowego arcymaga. Korzystamy z Ceremonialnych Drzwi i wchodzimy do środka. Ten poziom nie jest skomplikowany. Idziemy przed siebie, aż docieramy do kraty. Otwiera ją pobliska dźwignia, ale lepiej wpierw lekko wkroczyć do kolejnej sali, po czym cofnąć się. Czeka nas rozprawa ze szkieletami i smokiem. Spokojnie wywabiamy wrogów pod kratę, która nie przepuszcza ani strzał, ani czarów. Wykorzystujemy to, by na chwilę unieść kratę i zaatakować, a potem zamykamy przejście i nie obrywamy. Dla smoka trzeba będzie się trochę mocniej postarać. Niestety, po śmierci nie zostawia duszy do wchłonięcia.

W kolejnym pomieszczeniu znów natkniemy się na zjawy członków wyprawy. Okazuje się, że wcale nie jest to taka zabawa, jak się niektórym mogło na początku wydawać. Wysłuchujemy dialogów i ruszamy dalej. Przechodzimy przez drzwi na kolejny poziom.

Natkniemy się na księgę z zaklęciem Płomieni. Pobliskie zamarznięte drzwi należy potraktować ofensywnym czarem opartym na ogniu. Trzeba pamiętać, że za każdym razem, kiedy słyszymy głos maga, wysysana jest z nas energia potrzebna do rzucania czarów. Rozsądnie jest wtedy poczekać na jej zregenerowanie albo podszkolić się nieco w walce bronią lub łukiem. Ruszamy na zachód, natykając się na kolejne draugry. Schodzimy na dół po platformach, wciąż przesuwając się na zachód. Docieramy do drzwi na kolejny poziom – Gościniec Labiryntianu.

Możemy spodziewać się tutaj przeciwników w postaci trolli. W dużej komnacie czeka na nas kilka szkieletów (zarówno rzucających czary, ale jest wśród nich przynajmniej jeden łucznik), potem szukamy dźwigni otwierającej kraty. Docieramy do pomieszczenia z kamiennymi postumentami, gdzie jesteśmy świadkami kolejnego spotkania widm.

Idąc dalej widzimy ogniki, zaś po chwili pojawia się ich królowa. Starcie to jest o tyle frustrujące, że ogniki często się przemieszczają, a ginąc wybuchają. Zablokowane drzwi otwieramy znanym sposobem, czyli traktujemy je zaklęciami ofensywnymi związanymi z ogniem i lodem (w razie problemów po lewej jest księga do nauki czaru). Docieramy do zapadni – używamy jej i spadamy niżej, co wiąże się z obrażeniami przy upadku. Tym sposobem skracamy sobie drogę, ale od razu atakują nas przeciwnicy. Po uporaniu się z nimi ruszamy w stronę drzwi prowadzących do Trybuny Labiryntianu.

Na tym poziomie także do znalezienia księga. Korytarz ze swego rodzaju dywanem na podłodze najeżony jest pułapkami, więc należy uważać albo się pospieszyć. Nieco dalej atakuje nas draugr – pan śmierci. Do pomocy przywołuje sobie wilka i jest wytrzymalszy od zwykłych draugrów. Po skończonej walce możemy podejść do ściany po lewej, aby zgarnąć Słowo Mocy.

Dalej natrafimy na kolejne zgromadzenie zjaw magów. Wysłuchujemy rzecz jasna ich dialogów, po czym ruszamy dalej. Żelazne drzwi prowadzą nas do sporej wielkości pomieszczenia. Widzimy jakąś istotę umieszczoną w magicznej kopule podtrzymywanej przez dwóch magów. Każdy z nich to Zniewolony czarodziej, którego musimy zabić. Najprościej podejść i uderzyć z zaskoczenia. Po zabiciu obu uwięziona postać rzuca się na nas.

To Morokej, który prawdopodobnie był kapłanem za czasów, gdy smoki otaczano świętą czcią. Zabicie go to nie lada wyzwanie, bo czarodziej dysponuje silnymi zaklęciami i dużo się rusza, przez co trafienie go chociażby dwuręcznym mieczem nie jest takie proste. Walkę może ułatwić użycie niedawno odkrytego Słowa Mocy. Po śmierci oponenta możemy z jego zwłok zabrać niezłą maskę i poszukiwaną Laskę Magnusa.

Z artefaktem mamy się stawić w Akademii. Wpierw czeka nas jednak żmudny proces powrotu na powierzchnię drogi, którą przyszliśmy. Przed murami Akademii widzimy Tolfdira i Faraldę. Jak się dowiadujemy, Mirabelle poległa, a my musimy przebić się przez bariery wzniesione przez Ancano.

Atakujemy Laską Magnusa aż do skutku. Bariera pada, a my idziemy do Komnaty Żywiołów. Thalmorczyk kpi z nas i ma w tym trochę racji, bo nasze czary i ataki nie są w stanie nic mu zrobić. Podobnie jak w Saarthal, z pomocą przychodzi nam stary nauczyciel. Atakujemy Laską Magnusa Oko, co skłania Ancano do walki. To starcie przy poprzednich może się wydawać banalne, zaś Thalmorczyk gotów nawet atakować wręcz, gdy tylko podejdziemy bliżej niego.

Śmierć ambitnego maga sprawa, że pojawiają się członkowie Zakonu Psijic i dziękują nam za pomoc. Już wtedy zostajemy nazwani arcymagiem, zaś po chwili mamy potwierdzenie awansu w postaci szaty i klucza do własnych komnat.

Gratuluję! Od teraz twoja postać to arcymag Akademii w Zimowej Twierdzy.