Już 18 lutego do sprzedaży trafi nowe wydanie pierwszego tomu serii "Pierwsze prawo" Joego Abercrombiego. Książka ukaże się nakładem wydawnictwa MAG. Wznowienie otrzymało nową ilustrację na okładce, nowe tłumaczenie autorstwa Wojciecha Szypuły oraz zmieniony tytuł – pierwsza wersja nosiła nazwę "Samo ostrze", nowa zwie się samo "Ostrze".

Logena Dziewięciopalcego, cieszącego się złą sławą barbarzyńcę, opuszcza w końcu szczęście. Czeka go los martwego barbarzyńcy, który pozostawi po sobie tylko pieśni i równie martwych przyjaciół. Jezal dan Luthar, uosobienie egoizmu, żywi jedno pragnienie: odnieść zwycięstwo w kręgu szermierczym. Lecz zbliża się wojna, a na polach bitewnych lodowatej Północy walczy się według brutalniejszych zasad niż w turnieju.

Inkwizytor Glokta, kaleka, który stał się oprawcą, nie ucieszyłby się z niczego bardziej niż z widoku Jezala powracającego do domu w trumnie. Z drugiej strony człowiek ten nienawidzi każdego. Konieczność tępienia zdrady w sercu Unii, przesłuchanie za przesłuchaniem, nie zyskuje mu przyjaciół, a kolejne zwłoki pozostawiają za sobą ślad, który może doprowadzić do samego skorumpowanego serca rządu – jeśli Glokta utrzyma się dostatecznie długo przy życiu, by owym tropem podążyć...

Szanowni czytelnicy! Mam niezmierną przyjemność poinformować, że wraz z tą chwilą na Game Exe pojawił się nowy artykuł. Wszystko za sprawą wydawnictwa Jaguar, które umożliwiło mi przeczytanie i zrecenzowanie książki pt. "Klątwa Wendigo". Jeśli więc zastanawiacie się, czy warto wydać odłożone pieniążki na tę lekturę, przeczytajcie świeżutką recenzję i przekonajcie się sami. Serdecznie polecam!

"Wszystko zaczyna się od... kobiety. Była narzeczona Warthropa, Muriel Chanler, prosi go o pomoc w odnalezieniu swego zaginionego męża, który wybrał się do Kanady i przepadł bez śladu. Ekscentryczny doktor godzi się i wyrusza do północnego sąsiada Stanów Zjednoczonych w towarzystwie swego świadczącego mu nieodzowne usługi asystenta, Willa Henry'ego. Warthrop, jak na prawdziwego naukowca przystało, nie wierzy, że na świecie są rzeczy niedające się objąć rozumem. Tym większe jest jego zdziwienie, gdy staje oko w oko z mitem o Wendigo – potworze ani żywym, ani umarłym, niestrudzenie polującym na ludzi, który okazał się stworzeniem z krwi i kości."

Czytaj dalej...

Drodzy czytelnicy! Mam wielką przyjemność ogłosić, że wraz z tą chwilą na Game Exe pojawił się kolejny artykuł. Wszystko za sprawą wydawnictwa MAG, które umożliwiło mi przeczytanie i zrecenzowanie książki pt. "Nowy Patrol". Jeśli zastanawiacie się, co w tym tomie naszykował dla nas Siergiej Łukjanienko, przeczytajcie świeżutką recenzję i przekonajcie się. Serdecznie zachęcam!

Wiele wody musiało upłynąć w Moskwie, nim "Ostatni Patrol" doczekał się kontynuacji, która ujrzała światło dzienne pod nazwą "Nowy Patrol". Jak ten długi rozbrat z "Patrolami" wpłynął na Siergieja Łukjanienkę? Czy sugerując się tytułem powinniśmy oczekiwać zaskakujących nowości, czy może kwestia ta ma drugie, a nawet i trzecie dno? Nie zdziwiłbym się wcale, toteż czym prędzej zacząłem go czytać, by samemu się przekonać.

Czytaj dalej...

To, jakie wrażenie wywiera na nas dzieło literackie, jest kwestią skrajnie zindywidualizowaną. Zazwyczaj warto zatem przekonać się osobiście czy ta bądź inna pozycja literacka nas interesuje. Jednakże staramy się przekazać wam nasze opinie, bo choć nie są one żadną prawdą objawioną, to mogą pomóc wybrać kolejna lekturę do poduszki lub idealny prezent świąteczny. Jeśli zatem wciąż nie macie pomysłu na prezent dla kogoś, kogo szczerze nie znosicie, ale obdarować go wypada, to polecam "Toromorze".

"Toromorze" jest opisywane na okładce książki jako opowieść na miarę nowego wieku i jeśli autor tej wypowiedzi naprawdę tak nisko ocenia współczesność, to nie pozostaje mi nic innego, jak tylko wyrazić swoje szczere współczucie. W dodatku w blurbie przeczytamy, że śledząc tę fascynującą opowieść… Nie, to nie jest ironia. I może rzeczywiście ta książka jest fascynująca, tak samo jak fascynujące mogą być dla kogoś flaki.

Czytaj dalej...

W księgarniach pojawiła się powieść Anny Nieznaj pt. "Błąd warunkowania", której Game Exe jest patronem.

"Jest koniec XXI wieku, układ sił na świecie zmienił się radykalnie. Jednak najlepszym narzędziem prowadzenia wojny pozostaje nauka: zbroi globalne potęgi, buduje prywatne imperia, dostarcza narzędzi szaleńcom.

Gdy Czarne Koty – genetycznie zmodyfikowani agenci unijnego wywiadu – próbują sprostać roli, do jakiej ich zaprojektowano, pewien niedoszły naukowiec o duszy awanturnika wpada w niebezpieczne towarzystwo. Ich losy zaczynają się splatać."

Na półkach sklepowych ukazała się powieść Remigiusza Mroza pt. "Chór zapomnianych głosów", której Game Exe jest patronem.

Okręt badawczy "Accipiter" przemierza bezkres kosmicznej próżni, a jego załoga pogrążona jest w głębokiej kriostazie. Nieliczni świadomi są dramatu, który rozgrywa się na pokładzie.

Astrochemik Håkon Lindberg budzi się przedwcześnie z kriogenicznego snu i widzi, jak ginie jeden z ostatnich członków załogi. Prócz niego rzeź przetrwał tylko nawigator, Dija Udin Alhassan.

Czy to on jest odpowiedzialny za fiasko misji? A może stoi za tym jakaś niewypowiedziana siła? Obca cywilizacja? Nieokreślony byt? Ludzkość podróżuje między gwiazdami, odkrywa miriady światów, ale nigdy nie napotkała żadnych oznak życia.

Drodzy czytelnicy! Mam wielką przyjemność ogłosić, że wraz z tą chwilą na Game Exe pojawił się kolejny artykuł. Wszystko za sprawą wydawnictwa MAG, które umożliwiło mi przeczytanie i zrecenzowanie książki pt. "Ostatni Patrol". Jeśli zastanawiacie się, co tym razem naszykował dla nas Siergiej Łukjanienko, przeczytajcie świeżutką recenzję i przekonajcie się. Serdecznie zachęcam!

Po "Patrolu Zmroku" nadszedł czas na "Ostatni Patrol", kolejną odsłonę cyklu autorstwa Siergieja Łukjanienki. Jeżeli weźmie się pod uwagę fakt, że we wszystkich dotychczasowych tomach Rosjanin znakomicie się spisywał, serwując nam zapierające dech w piersiach historie, można mieć nadzieję, iż czwarta część "Patroli" utrzyma wysoki poziom. Z tą optymistyczną myślą zabrałem się za lekturę.

Czytaj dalej...

W księgarniach pojawiła się najnowsza powieść Marka Orłowskiego z serii "Samotny krzyżowiec" pt. "Ścieżki Przeznaczenia".

"Dalszy ciąg przygód Rolanda z Montferratu, zwanego Czarnym Rycerzem.

Rok 1189, Ziemia Święta. Ocalałe z klęski pod Hittin resztki wojsk krzyżowców rozpaczliwie walczą o odzyskanie utraconych zamków i miast Królestwa Jerozolimskiego.

Czarny Rycerz ma do spełnienia własną misję. Usiłuje ocalić z rąk asasynów największą z relikwii, zapewniającą władzę nad światem – Arkę Przymierza. Przedtem jednak musi umknąć z ponurej fortecy w górach An-Nusarija. Czy samotny krzyżowiec zdoła ujść sztyletom skrytobójców Starca z Gór? Czy uda mu się ostrzec templariuszy o zdradzie? Jakie będą jego dalsze losy? Czy przeklęty przed wiekami Miecz Salomona będzie posłuszny dłoni chrześcijańskiego rycerza?

Czy odwaga i zręczność w walce wystarczą, by pokonać wrogów posługujących się nie tylko stalą, ale i magią?"

"Krew Olimpu" zagościła na Game Exe w postaci recenzji oraz konkursu! W ostatnim można wygrać 4 egzemplarze tytułu Ricka Riordana. Oczywiście po wcześniejszym odpowiedzeniu na kilka pytań. Serdecznie zapraszam zarówno do podjęcia wyzwania, dzięki czemu może zdobędzie książkę na Święta, oraz do przeczytania tekstu oceniającego piąty tom serii "Olimpijskich Herosów!"

Jak to świadczy o książce, jeśli czytelnik prawie w ogóle nie pamięta, co się w niej działo? Wydarzenia z „Domu Hadesa”, czwartego tomu serii Ricka Riordana, nie przetrwały długo w mojej głowie. Zresztą tytuł amerykańskiego pisarza nie przypadł mi do gustu, co z pewnością wpłynęło na (nie)zapamiętanie historii. W tym przypadku jestem wdzięczny za to, że autorowie przypominają zdarzenia z poprzednich części cyklu, dzięki czemu nie musiałem sobie ich powtarzać. Zatem spokojnie mogłem zasiąść do czytania „Krwi Olimpu”, bez obawy, iż coś będzie dla mnie niejasne.

Czytaj dalej...

Okładki bywają zwodnicze, tak samo jak szumne zapewnienia, że powstanie film na bazie książki. Jak chcą ją ekranizować, to znaczy, że jest dobra, prawda? Niestety od razu na usta ciśnie mi się kilka ciężkich przekleństw skierowanych w stronę mądralińskich, co ratunkowy papier toaletowy przenoszą na białe ekrany. Niemniej w tym przypadku naprawdę nie ma czego się obawiać. "Na ostrzu noża" nie gryzie. Ba, można ją nawet wygrać! Wystarczy, że klikniecie tutaj i odpowiecie na pytania. Nie zapomnijcie tylko podać poprawnych danych adresowych! I zapraszam do czytania, uprzedzam jednak: odradzam wszelkie próby zarażenia mnie Szumem...

Nie jestem pewna, kiedy ostatni raz lektura mnie tak wciągnęła i przygniotła swoją doskonałością, że ciężko mi zebrać jakiekolwiek słowa do jej opisania. A im więcej się zastanawiam, tym bardziej nie wiem, z której strony ugryźć problem. Problem – jak już wspomniałam – doskonały, kryjący się pod niepozorną okładką. "Na ostrzu noża" Patricka Nessa – o ironio – po przeczytaniu pierwszego akapitu dosłownie mnie odrzuciło. A potem... No cóż, zdaje się, że ta pozycja trafiła do mojego prywatnego rankingu najlepszych książek.

Czytaj dalej...