Kultowe już „Metro 2033” Dmitrija Głuchowskiego zapoczątkowało cykl powieści osadzonych w świecie, gdzie ludzkość zdziesiątkowana przez wojnę atomową walczy o przetrwanie, korzystając z pozostałości po dawnej cywilizacji. Ostatnim ratunkiem dla tych, co przeżyli nuklearną katastrofę, okazuje się największy schron przeciwatomowy świata, którym jest tytułowe metro. Z biegiem czasu uniwersum rozrosło się na cały świat, dzięki czemu poznajemy inne miejsca, gdzie udało się przetrwać kolejnym skupiskom ludzi. Nasi rodacy również dołożyli swoją cegiełkę do projektu Dmitrija Głuchowskiego: Paweł Majka napisał „Dzielnicę obiecaną”, a Robert J. Szmidt „Otchłań”. Najwięcej jest jednak książek zagranicznych autorów, o czym świadczy bogaty księgozbiór na oficjalnej rosyjskiej stronie.

Jako że w projekt angażują się nie tylko profesjonalni pisarze, nie wszystkie książki mają równy poziom. Powieść, którą dzisiaj się zajmę, jest świetnie oceniana w Rosji, ale u nas już tak pochlebnych opinii nie otrzymuje. Dlaczego? Wydaje mi się, że znalazłem kilka elementów, które wpłynęły na ogólną ocenę.

Czytaj dalej...

Cykl "Kronik Diuny" uznawany jest za arcydzieło gatunku science fiction i nie ma w tym przesady. Zamiast stawiać na lasery, kosmiczne pościgi i gorące przedstawicielki obcych ras, Frank Herbert wybrał coś zupełnie innego. Poznawanie mocy płynących z ludzkiego umysłu, uzależniającą przyprawę dającą prorocze wizje i długie życie, akcję dziejącą się na przestrzeni kilku tysięcy lat, umiejętne wymieszanie książki science fiction z traktatem ekologiczno-religijno-filozoficznym. Niestety z powodu śmierci nie ukończył swojego sztandarowego dzieła. Schedę po nim przejęli syn, Brian Herbert, i poczytny autor Kevin J. Anderson. Poza dokończeniem Kronik, napisali też prolog opisujący Dżihad Butleriański, bohaterów Diuny i dwie książki opowiadające o powstaniu najważniejszych szkół w tym uniwersum – Mentatów i Bene Gesserit. Ich ostatnią wydaną w Polsce książką jest recenzowana przez ze mnie "Droga do Diuny".

Czytaj dalej...

Jak informuje na swoim fanpage'u Jakub Ćwiek, mimo iż serii "Kłamca" zakończyła się wraz z "Kill'em all", w swoim czasie powstał pierwszy rozdział piątej odsłony serii. Wydaje się jednak, że informację tę można potraktować jedynie jako ciekawostkę, bo – jak pisze sam autor – jest to "książka, która, jak mówiłem i podtrzymuję, nie powstanie".

"Jak pewnie wiecie, bo wspominałem tu i tam, zakończenie "Kłamcy 4" nie jest tak ostateczne jak mogłoby się wydawać, bo pisząc umieściłem w książce kilka furtek jak mógłbym to pociągnąć dalej. Nie, nie chciałem z nich korzystać (w zasadzie nadal nie zamierzam), ale też nie jestem fanem fabularnych rozwiązań ostatecznych o ile nie jest to konieczne. Stąd furtki tam są. Pewnego dnia jednak zastanawiałem się nad tym czy rzeczywiście to prawdziwe drzwiczki czy tylko wyjątkowe graffiti na płocie. Na pierwszy rzut oka, zwłaszcza w ciemności nie do odróżnienia, ale spróbuj wejść, a rozkwasisz nos o dechy."

Liczba "trzy" fascynuje zarówno pasjonatów numerologii, jak i religioznawców – symbolizuje m.in. harmonię, jedność pierwiastka męskiego i żeńskiego, Trójcę Świętą, szczęście czy – to chyba najważniejsze – doskonałość. Na pewno nie umknęła uwadze Stephena Kinga, który posłużył się jej pełnym podtekstów znaczeniem w drugiej części swojego epokowego cyklu "Mroczna Wieża". Czym więc jest tytułowe "Powołanie trójki"?

Pierwsza księga serii, czyli "Roland", stanowiła zaproszenie do długiej podróży po świecie rewolwerowca Rolanda Deschaina i światów równoległych do jego rzeczywistości. Jak wspominałam w swojej poprzedniej recenzji, to pozycja różniąca się zarówno stylem, jak i fabułą od pozostałych dzieł amerykańskiego mistrza literatury grozy. Pozostawiała wyobraźni czytelnika pole do popisu, gdyż opiewała w niejasności i stawiała bardzo dużo pytań. W porównaniu z nią druga część cyklu Kinga wypada zdecydowanie bardziej spójnie i kompletnie. Jej ogromnym atutem jest dynamika zdarzeń – nie ciągnie się jak smoła (co trochę przeszkadzało w "Rolandzie"), lecz wartko i sprawnie doprowadza nas do kulminacyjnych momentów.

Czytaj dalej...

Informacja prasowa

Artur Laisen, autor wydanej w Genius Creations powieści "CK Monogatari", udostępnił na swoim blogu opowiadanie "Pocałunek Królowej Piasku" będące, jak sam mówi, "luźną wariacją na temat jednej z baśni Andersena".

Mężczyzna podniósł wzrok, wpatrując się gdzieś przed siebie. Miał ciemne, naznaczone gdzieniegdzie pojedynczymi siwymi pasmami, nieco przydługie włosy i skupioną, zmęczoną twarz. Nie, wcale nie był stary ? jeśliby przyjrzeć mu się dokładnie, wówczas okazałoby się, że jest o wiele młodszy, niż wydawało się to na pierwszy rzut oka. Pomimo pasemek siwych włosów wciąż zapewne wyglądałby młodo, gdyby nie postarzał go nienaturalny wyraz twarzy. Ktoś uważny ? ktoś, kto nie był pochłonięty jedynie własnymi sprawami ? mógłby stwierdzić, że w jakiś dziwny sposób mężczyzna ten zupełnie nie pasuje do miejsca, w którym się znalazł. Nie pasowało do zatłoczonej, wypełnionej gwarem rozmów sali ani jego chłodne, czujne spojrzenie, ani pełny kieliszek, który trzymał w lewej ręce z niedbałym wdziękiem. Tak, ktoś uważny z całą pewnością dostrzegłby również wiele innych niepokojących szczegółów.

Pobierz jeden z plików, by czytać dalej. Tekst dostępny jest w formacie PDF, ePub oraz mobi.

"Mroczny tron" stanowi drugą część cyklu pt. "Kampanie cienia", autorstwa Django Wexlera. Otwierające go "Tysiąc imion" okazało się być interesującą książką, potrafiącą wciągnąć i sprawić wiele frajdy. Czy pochodzącemu ze Stanów Zjednoczonych autorowi udało się utrzymać odpowiednio wysoki poziom? Mając taką nadzieję, zabrałem się za lekturę.

Król Vordanu jest umierający i wszystko wskazuje na to, że niedługo władzę w królestwie przejmie jego córka, Raesinia. Na ten dzień najbardziej czeka będący na usługach ciemności Diuk Orlanko, który zna mroczny sekret przyszłej monarchini i wie, że dzięki niemu będzie mógł trzymać ją w szachu. Jednak młodej damie śpieszy z pomocą niezwykle potężny sojusznik – powracający ze zwycięskiej kampanii w Khandarze pułkownik Janus bet Vhalnich wraz ze swymi niezawodnymi towarzyszami: kapitanem Marcusem d'Ivore i porucznikiem Winter Ihernglass'em. Czy wspólnie dadzą sobie radę w starciu z dowodzącym tajną policją, wiedzącym wszystko o wszystkich Diukiem?

Czytaj dalej...

Darynda Jones po raz kolejny zabiera nas do świata kostuchy, gdzie trzeba zmierzyć się ze złoczyńcami, rozwiązać zagadkę morderstwa, no i nie dać się przy tym zabić. Zadanie jest jeszcze trudniejsze niż wcześniej, gdyż Charley Davidson od dwóch tygodni nie sypia, a jej partner i syn Szatana w jednym jest na nią wściekły. Trudno mu się w sumie dziwić, skoro przywiązała go do ciała, a tym samym utknął w więzieniu.

Pewien szanowany doktor zatrudnia Charley, żeby znalazła jego żonę. Niby nic takiego skoro ma opinię świetnego detektywa, ale kobieta posiada jeszcze inne przydatne umiejętności, a mianowicie wyczuwa uczucia innych. Jej klient aż bucha poczuciem winy, więc panna Davidson szybko przypisuje mu odpowiedzialność za śmierć żony, bo jeśliby dobrze poszukać, to jego przeszłość nie jest wcale aż tak kryształowa. Jakby tego było mało, Reyes ucieka z więzienia, porywa Charley i przekonuje, że człowiek, którego rzekomo zamordował, żyje i ma się świetnie. Kostucha musi go tylko odnaleźć, unikając jednocześnie dołączenia do grona jego licznych ofiar. Bułka z masłem.

Czytaj dalej...

Po lekturze „Pokoju światów” Pawła Majki miałam mieszane uczucia. Autor stworzył powieść, która zachwyciła krytyków, ale moim zdaniem brakowało w niej tego czegoś. Iskry sprawiającej, że niezależnie od obowiązków czy późnej pory chcemy czytać dalej i dowiedzieć się więcej, niemalże chłonąć opowieść. Postanowiłam jednak dać autorowi drugą szansę i muszę przyznać, że „Niebiańskie pastwiska” wyszły mu lepiej.

We wszechświecie kończy się największa z dotychczasowych wojen, ale nie oznacza to, że zapanował spokój. Dopiero teraz zaczyna się prawdziwa, bezlitosna walka o władzę oraz dominację w ukształtowanej na nowo, odradzającej się rzeczywistości. Co więcej, mimo że ludzie zadbali o to, by ich los po śmierci był pewny, nadal są przywiązani do życia, a trafienie do domu konkretnego boga wcale nie zapewnia im spokoju. Prawdziwa gra dopiero się rozpoczyna, a to, co działo się na wojnie, to przy tym dziecinna igraszka.

Czytaj dalej...

"Honor złodzieja" to debiut Douglasa Hullicka. Debiut, za który poświadczył Brent Weeks, autor znany między innymi z recenzowanej na GameExe trylogii "Anioł Nocy". Mój kolega redakcyjny nie miał o tej serii dobrego zdania i mało brakowało, a nie zdecydowałbym się na przeczytanie recenzowanego tytułu. Teraz wiem, że bardzo bym tego żałował.

Drothe żyje w niebezpiecznym świecie Kamratów, tworzących imperium w imperium. Sieć ich wpływów rozciąga się na całe Dorminikańskie państwo, które jest jednym z największych w świecie przedstawionym. Rządzą nim trzy wiecznie odradzające się inkarnacje Nikodemusa Dorminikosa, który został powołany przez Anioły, aby wiecznie panować. Od setek lat wcielenia jednego człowieka trzymają w garści ogromny obszar, jednak od pewnego czasu sytuacja robi się bardziej napięta, gdy inkarnacje zaczynają zwracać się przeciw sobie. Wielkiemu imperium grozi rozdarcie, a w środku tego znajdują się właśnie Kamraci. Sam Drothe, główny bohater, nagle staje się bardzo ważną osobą, gdy w jego rękach pojawia się relikwia, posiadająca moc umożliwiającą ocalenie lub zniszczenie świata.

Czytaj dalej...

Fabryka Słów zaprasza na spotkania ze swoimi autorami. Między 9 – 11 września 2015 w warszawskim Empiku Arkadia o 18.00 zagoszczą Maja Lidia Kossakowska, Jacek Komuda, Michał Gołkowski i Bartek Biedrzycki, aby odpowiedzieć na pytania czytelników oraz podpisać książki.

Na pierwszy ogień, ponieważ już w środę, idzie Maja Lidia Kossakowska. Autorka niezwykle popularnego cyklu anielskiego z Daimonem Freyem w roli głównej. Niedawno napisany cykl "Takeshi" rozpoczął nowy rozdział w karierze pisarskiej i jest doskonałym połączeniem zainteresowań autorki kulturą Dalekiego Wschodu, mitologią różnych kultur, miłości do zwierząt, poezji, muzyki, magii i nowych technologii.