Umiejętności bojowe

3 minuty czytania

Umiejętności bojowe w Drakensang'u dzielą się na walkę w zwarciu oraz na dystans. Tych pierwszych jest znacznie więcej, wiążą się bowiem bezpośrednio z różnorodnością broni umożliwiających walkę w tenże sposób.

Walka w zwarciu

Walka na dystans

Walka w zwarciu

Sztylety

sztylety

Do tej kategorii zalicza się broń białą, której klinga mierzy mniej niż pół kroku. Broń ta jest dobra do pchnięć, lecz praktycznie nie nadaje się do parowania ciosów. Gama broni w tej klasie zaczyna się od zwykłych noży, a kończy na sztyletach, które mogłyby uchodzić niemal za krótkie miecze. Prawie wszystkie sztylety mają proste, obosieczne ostrze.

Broń szermiercza

bronszermiercza

Oręż ten zaprojektowano głównie z myślą o pchnięciach. Rękojeść, jelec i obłęk takiej broni są często bogato zdobione. Broń z tej klasy jest niewątpliwie wytworna i szybka, a uważa się ją albo za nader nowoczesną, albo dobrą dla fircyka.

Topory i buławy

toporyibulawy

Kategoria ta skupia wszystkie jednoręczne topory, młoty i buławy, które zadają obrażenia głównie poprzez siłę uderzenia. Oręż z tej grupy nadaje się w szczególności do miażdżenia pancerza wroga i gruchotania kości. Maksymalna długość tej broni wynosi około jednego kroku, a jej maksymalny ciężar to trzy kamienie. Większy oręż zalicza się już do broni dwuręcznych.

Szable

szable

W odróżnieniu od mieczy, tego oręża używa się głównie do cięć, rzadziej do zadawania ciosów kłutych. Inaczej niż miecze, broń ta posiada ostrze jednosieczne, niekiedy z zaostrzonym szpicem. Grupa ta obejmuje broń od krótkich tasaków po szable kawaleryjskie.

Miecze

miecze

Do grupy tej zaliczamy broń białą o długości od pół do półtora kroku, przy czym przynajmniej trzy czwarte jej długości stanowi obosieczne ostrze. Miecze tworzy się głównie z myślą o zadawaniu cięć i pchnięć, zaś jelec tej broni pozwala dodatkowo na bardziej wyrafinowane ruchy obronne.

Włócznie

wlocznie

Ten rodzaj oręża cechuje krótkie ostrze przymocowane do długiego drzewca, które wykorzystuje się zarówno do pchnięć, jak i do cięć. Do tej grupy broni należą wszelkiego rodzaju włócznie, piki i halabardy.

Kostury

kostury

Prosty, drewniany i długi na osiem dłoni kostur może okazać się niezwykle efektywną bronią w rękach władającego nim mistrza. Większość kosturów to nie zwykłe drewniane kije, lecz utwardzany, okuty w metal oręż, na końcach którego przytwierdza się niekiedy ostrza. Kostury zaliczają się do broni dwuręcznej i nie mogą być wykorzystywane w połączeniu z tarczami.

Dwuręczne topory i buławy

dwurecznetoporyibulawy

Posługując się orężem tego typu, należy pamiętać, że ważne jest mocne i precyzyjne uderzenie całą płaszczyzną obucha, ponieważ trafienie przeciwnika drzewcem zadaje niemal zerowe obrażenia. Nie jest to oręż stworzony do zadawania ran kłutych, a jego możliwości parowania są mocno ograniczone. Broni tej nie można używać w połączeniu z tarczami.

Dwuręczne miecze

dwurecznemiecze

Ta umiejętność dotyczy każdej broni o dość długiej klindze, służącej przede wszystkim do cięć. Ponadto oręż z tej kategorii nadaje się także do parowania ataków, choć jest wolniejszy niż, również należący do tej kategorii miecz półtoraręczny.

Bijatyka

bijatyka

Jest to umiejętność samoobrony, która wykorzystuje głównie siłę pięści. W przypadku walki bez broni, parowanie zastępowane jest unikami.

Walka na dystans

Kusza

kusza

Kusze to krasnoludzki wynalazek – łuk w pozycji poziomej, zamontowany na środkowym drzewcu. Kusza wystrzeliwuje pociski wykorzystując energię zgromadzoną w naciągniętych ścięgnach lub sprężynach. Broń tego typu składa się ze spustu oraz mechanizmu napinającego i regulującego siłę, a strzela się z niej mierząc do celu i naciskając cyngiel. Mechanizm blokujący cięciwę pochłania siłę naprężenia, pozwalając tym samym strzelcowi na dokładne wycelowanie. Amunicję do kuszy stanowią sztywne bełty o różnych zakończeniach grotów lub – w przypadku ciężkiej kuszy – kamienne i metalowe kule.

Łuk

luk

Łuki to ulubiona broń istot żyjących na obszarach stepowych, pustynnych i łąkowych, co tłumaczy wysokie zdolności łucznicze elfów, orków, Novadi czy Medowian. Rozmiary oręża tego typu wahają się od nowadyjskich krótkich łuków do długich łuków medowiańskich. Prawidłowe trzymanie łuku i strzały wymaga nauki.

Broń miotana

bronmiotana

Choć noże i sztylety są najbardziej rozpowszechnioną bronią miotaną, nie każdy sztylet czy nóż nadaje się do rzucania. Jedynie odpowiednio wyważona broń, zazwyczaj posiadająca odciążoną rękojeść, jest odpowiednia do rzucania. Toporki oraz gwiazdki do rzucania również zaliczają się do tej kategorii.

Komentarze

Brak komentarzy! Bądź pierwszy! Podziel się swoimi spostrzeżeniami!

Dodaj komentarz

 
Męczą Cię captche? , a problem zniknie. Zajmie to mniej niż rozwiązanie captchy!
Wczytywanie...