Czy tworzenie powieści Science-Fiction jest trudnym zadaniem? Z pewnością tak. Autor musi posiadać zarówno rozmaitą wiedzę z wielu dziedzin życia jak i wielką wyobraźnie. Czy Michaił Achmanow – twórca książki pt. Inwazja posiada wymienione cechy? Tego dowiecie się z recenzji Pandemona.

"Inwazja" to pierwsza część dziesięciotomowego cyklu rosyjskiego autora, Michaiła Siergiejewicza Nahmansona, kryjącego się pod pseudonimem Michaiła Achmanowa. Książka ta jest wręcz idealnym przykładem "nowożytnej" space opery – nieprzeładowanej gadżetami i nie tak naiwnej, jak te pierwsze, ale też zachowującej klasyczne cechy tego podgatunku fantastyki naukowej. Lecz czy to wystarczy, by lektura była satysfakcjonująca?

Czytaj dalej...

Od czwartku (05.07) do niedzieli (08.07) trwa coroczny bankiet w Uniwersytecie stanowym Kansas, którego tegoroczną myślą przewodnią jest "komunikacja i informacja". Poza licznymi warsztatami, lektoratami i pogadankami z autorami fantasy, w grę wchodzi rozdanie Nagrody im. Johna W. Campbella 2012, które odbyło się właśnie dziś.

W tym roku wyłoniono aż dwóch laureatów spośród jedenastu.

W dzisiejszych czasach, po wielkim sukcesie amerykańskiej pisarki Stephenie Meyer, jesteśmy zalewani powieściami z wampirami w roli głównej. W zasadzie nie ma w tym nic dziwnego, jednak każda książka ma nikłe szanse na zaistnienie ze względu na jej sporą konkurencję. Czy "Zmiennoskóra", autorstwa Faith Hunter ma szansę na sukces? Tego dowiecie się z recenzji krzyslewego.

Pierwszy raz spotkałem się z tak pokręconym opisem, jak przy Zmiennoskórej. Jest on napisany lekko chaotycznie, a nieoczekiwana wzmianka o kociakach wytrąca z równowagi. Ostatecznie sięgnąłem po tę książkę z racji faktu, iż jest zaliczana do dark fantasy, które bardzo cenię.

Jane Yellowrock trudni się zabijaniem konkretnych wampirów odszczepieńców. Różnica między zwykłymi krwiopijcami polega na tym, że ci drudzy potrafią powstrzymać się przed zabijaniem i nieograniczonym piciem krwi. Posiadają oni swoje sługi, którzy w zamian za krew i swoje oddanie mają zapewnione dłuższe życie, opiekę swego pana oraz nadludzką szybkość. Jane dostaje nowe zlecenie, tym razem od Rady wampirów, co się nigdy nie zdarzało. Nagroda jest bardzo atrakcyjna, a zadanie polega na zabiciu odszczepieńca, który zjada ciała swoich ofiar. Wydaje się to łatwe, lecz wróg zaskakuje i okazuje kimś innym niż początkowo przypuszczano. Swój plan realizuje niemal bezbłędnie i trudność związana z pokonaniem go niebezpiecznie rośnie.

Czytaj dalej...

Trzydzieści dziewięć tomów to cholernie dużo. Tyle właśnie liczy sobie seria Świat Dysku. Znam tylko jeden cykl, który dorównuje jemu liczbą części – "Xanth". Sztuką jednak jest nie napisane wieloczęściowej serii, lecz fascynującej książki. A co dopiero kilkudziesięciu fascynujących książek! Czy Pratchettowi udało się napisać kolejną ciekawą powieść? Pandemon wziął w obroty trzydziestą dziewiątą część "Świata Dysku" pt. Niuch. Jeśli chcecie zapoznać się z jego opinią na temat tej pozycji, zapraszam do przeczytania jego recenzji!

Zdawać by się mogło, że Terry Pratchett w swoim satyryczno-fantastycznym cyklu o Świecie Dysku obśmiał już wszystko – przecież napisał niemal czterdzieści kolejnych tomów! Ale nic bardziej mylnego. Okazuje się, że w naszym świecie powodów do satyry jest całe mnóstwo i każdy dobry komik czy satyryk jeszcze długo będzie mieć zajęcie. W "Niuchu" Pratchett na cel do kpin wybrał wakacje policjanta-pracoholika. Czyli kogo? Vimesa oczywiście!

Czytaj dalej...

Dziękujemy wydawnictwu Prószyński i Ska za dostarczenie egzemplarza recenzenckiego.

Wczoraj trafiła do księgarni najnowsza powieść Johna Flanagana, będąca częścią serii "Zwiadowcy".

„Zaginione historie” rzucają nieco światła na nieopisane dotąd przygody bohaterów. Co wydarzyło się po wydarzeniach zawartych w „Cesarzu Nihon-Ja”? Kim był Halt zanim został zwiadowcą? W jakich okolicznościach zginął ojciec Willa? Skąd wzięli się dodatkowi goście na romantycznej kolacji Gilana i Jenny? Na te i inne pytania odpowiadają właśnie „Zaginione historie” – książka, która powstała na wyraźne życzenie milionów fanów na całym świecie. Książka liczy okrągłe 500 stron i można ją zakupić za jedyne 39.90 zł.

Informacja prasowa

Miło nam poinformować, że objęliśmy patronat nad kolejną książką. "Czas silnych istot", bo tak się nazywa, już wkrótce ukaże się na rynku za pośrednictwem wydawnictwa Fabryka Słów, a jej pierwszy fragment znajdziecie w naszym dziale książkowym.

Zbliża się jubileusz setnej rocznicy istnienia WayEmpire. Imperator Ludzkości, Gorgon Nemezjus Ezra, ma zamiar zaskoczyć trzysta miliardów ludzi zamieszkujących 25 światów Imperium i… odbić ojczysty glob. Terra Damnata, Ziemia Utracona, kolebka ludzkości, ma dołączyć do WayEmpire. Siedemnaście miliardów Erthirów zainfekowanych niegdyś cyfrową Bestią to nie jedyny problem. Spaczeni Unithirowie, którzy po Wielkiej Przegranej uciekli w Kosmos, kiedyś powrócą by dokonać wyimaginowanej zemsty. A wtedy Imperium Tao zatrzęsie się w posadach.

Torkil Aymore, znamienity Podróżnik i Gamedec, a przede wszystkim Ran, żołnierz elitarnej Pierwszej Centurii Pierwszego Maodionu, będzie walczył o przetrwanie. We wszystkich pięciu wcieleniach.

Informacja prasowa

Premiera książki Andrieja Diakowa Do światła, najnowszej powieści w ramach projektu Uniwersum Mero 2033. Do każdego egzemplarza został dołączony nowy, nieznany dotąd rozdział końcowy kultowego Metra 2033, napisany przez samego Dmitrija Glukhovsky’ego!

Od dziś w księgarniach książka Andrieja Diakowa Do światła wydana przez wydawnictwo Insignis Media w ramach projektu Dmitrija Glukhovsky’ego Uniwersum Metro 2033.

Z petersburskiego metra wyrusza grupa straceńców pod wodzą Tarana, doświadczonego stalkera opiekującego się dwunastoletnim sierotą Glebem. Celem wyprawy jest odszukanie tajemniczego światła, którego źródło znajduje się gdzieś w Kronsztadzie. Czy u celu czeka na nich mityczna Arka, w którą wierzą wyznawcy Exodusu, nowej religii upatrującej raju wolnego od promieniowania gdzieś we Władywostoku? A może kronsztadzkie światło wabi tylko wędrowców niczym ćmy w pułapkę?

Uczta wyobraźni to ceniona seria wydawnicza. Trafiają do niej świetne książki, chociaż nie oznacza to, że nie może trafić się w niej coś gorszego. Wydana 27 stycznia pozycja pt. Smok Griaule znalazła się w Uczcie Wyobraźni. Czy okazała się być godna tego cyklu? Tego dowiecie się z recenzji napisanej przez Pandemona!

"Smok Griaule" to omnibusowe wydanie opowiadań o tytułowym stworzeniu autorstwa Luciusa Sheparda. Omnibusowe, gdyż zamieszczono w nim wszystkie jak dotąd wydane utwory o Griaule'u. Jednocześnie jest to kolejna pozycja z serii Uczty Wyobraźni, której książki znane są w światku fantastów jako jedne z lepszych wydań w tym gatunku ostatnich lat. Czy i tym razem otrzymaliśmy do lektury prawdziwe arcydzieło?

Czytaj dalej...

Dziękujemy wydawnictwu Wydawnictwo MAG za dostarczenie egzemplarza recenzenckiego.

Dzisiaj, tj. 26 czerwca 2012 roku, w warszawskiej KluboKawiarni Grawitacja ogłoszono nominacje do najgłośniejszej nagrody polskiego fandomu – im. Janusza A. Zajdla. Laureatów, jak co roku, poznamy podczas zamknięcia tegorocznego Polconu. Oczywiście zanim poznacie tak wyczekiwaną listę, ja skorzystam jeszcze ze swojego "czasu antenowego" i pokrótce zarysuję wam historię tejże błyszczącej statuetki.

Jej początki sięgają kwitnących dla polskiej fantastyki lat '80, a konkretniej roku 1984, kiedy to w Łodzi na spotkaniu klubów fantastyki powołano do życia nagrodę Sfinksa. Natomiast rok później, w Świnoujściu, postanowiono, że nagroda będzie przyznawana na każdym Polconie. Wtedy też, jako pierwszy, nagrodę tę otrzymał właśnie Janusz A. Zajdel za swoją powieść Paradyzja. Książka należała do nurtu fantastyki socjologiczno-politycznej, dość kontrowersyjnej, jak na tamte czasy. Opowiadała o totalitarnej antyutopii – sztucznej planecie Paradyzji będącej satelitą planety Tartar, której rząd w swej rozwijającej się paranoicznej obsesji nawet nie informuje społeczeństwa, chociażby o jej położeniu. Nieszczęśliwie autor zmarł tuż przed jej otrzymaniem, a statuetkę ku jego czci nazwano właśnie nazwiskiem pisarza.

Po dziś dzień laureaci tzw "Zajdlów" wyznaczają żelazny trzon polskiej fantastyki, a do ich grona należą takie nazwiska jak: Andrzej Sapkowski, Feliks W. Kres, Ewa Białołęcka, Marek S. Huberath, Rafał A. Ziemkiewicz, Anna Brzezińska, Jacek Dukaj, Andrzej Ziemiański, Jarosław Grzędowicz i wielu innych, bo chociaż nazwiska się powtarzają, nie sposób ich wszystkich wymienić. Ale przyznacie, że każdy z was słyszał większość z tych, które wymieniłam? Zatem nie sposób nie zapytać – których lubicie najbardziej?

Książka o antybohaterach, poruszająca dogłębnie, smutna, wstrząsająca i ukazująca świat w złym świetle. Tak widzi mi się Smutną historię braci Grossbart. A to jest wrażenie po przeczytaniu opisu i spojrzeniu na okładkę, przedstawiającą starannie zrobiony drzeworyt. Lionel postanowił sprawdzić tę pozycję i wynikiem jego starań ukazała się recenzja "Smutnej historii braci Grossbart"! Czy ta książka okazała się godna polecenia? Zapraszam do przeczytania recenzji Lionela, naszego nadwornego krytyka!

Książek poświęconych antybohaterom jest znikoma ilość. Częściej spycha się ich do roli drugorzędnej, jako cel wypraw pozytywnych postaci, i nie rozwija się ich wątków w znaczny sposób. Jesse Bullington, literacki debiutant, postanowił jednak skupić się na antagonistach, odtwarzając historię braci Grossbart, legendy średniowiecznych traktów, bo nie ma najmniejszej wątpliwości, że rodzeństwo to odpychające istoty, chociażby z powodu samej profesji – ograbiania grobów.

Czytaj dalej...

Dziękujemy wydawnictwu MAG za dostarczenie egzemplarza recenzenckiego.