Szanowni czytelnicy! Mam niezmierną przyjemność poinformować, że wraz z tą chwilą na Game Exe pojawił się nowy artykuł. Wszystko za sprawą wydawnictwa Rebis, które umożliwiło mi przeczytanie i zrecenzowanie książki pt. "Tysiąc imion". Jeśli więc zastanawiacie się, czy warto wydać odłożone pieniążki na tę lekturę, przeczytajcie świeżutką recenzję i przekonajcie się. Serdecznie polecam!

Django Wexler to pochodzący ze Stanów Zjednoczonych autor, stawiający pierwsze kroki w literackim świecie. Jego debiutanckie dzieło nazywa się "Tysiąc imion" i rozpoczyna serię pt. "Kampanie cienia". Jako że autor inspirował się "Grą o tron" i "Kampaniami Napoleona", nie powinniśmy się dziwić, że należy ono do gatunku, który w kuluarach zwie się militarną bądź muszkietową fantasy. Jeśli więc lubicie lektury wypełnione po brzegi salwami muszkietów i szarżami kawalerii, przedstawiające zarazem historyczne realia z domieszką magii, "Tysiąc imion" z pewnością przypadnie wam do gustu.

Czytaj dalej...

Ot, dziwny splot okoliczności. Wczoraj (a technicznie rzecz biorąc, dziś) w telewizji leciał film o Conanie Barbarzyńcy. Nie, nie obejrzałam go, tyle co parsknęłam nad sztucznymi pazurami pewnej kobiety (na pierwszy rzut oka może to nieźle wygląda, ale na drugi... nie ma to jak w pełni naturalne, panterze "narzędzia" do"upiększania" twarzy) i poszłam spać. Ale, ale, nie o Conanie jednak mamy tu bajkę, lecz o jego krewniaku. Solomonie, konkretniej rzecz ujmując. Opowiedział ją Secrus, debiutując na naszych łamach (lecz zapewniam – jest to wojownik wprawiony w recenzenckich bojach), toteż serdecznie zapraszam do lektury!

Kroczy powoli i z dystynkcją, w posępnym, czarnym płaszczu, mężczyzna wysoki i chudy. Rondo kapelusza bez piór oblewa cieniem jego bladą, beznamiętną twarz. Wzrok taksuje namacalne znamiona upadku ludzkości, której zgroza rzeźbi mefistofeliczne rysy twarzy wędrowca. Mówi o sobie: człowiek bez ziemi – samotny podróżnik dzierżący w dłoni czarnoksięski, plemienny kostur voodoo o magicznej mocy, z wysłużonym rapierem w skórzanej pochwie u pasa, w towarzystwie dwóch pistoletów i dirka.

Czytaj dalej...

Game Exe objęło patronatem powieść "Krew olimpu" autorstwa Ricka Riordana, która swoją premierę będzie miała już 22 października 2014 roku.

"Nico ich ostrzegał. Przejście przez Dom Hadesa obudzi najgorsze wspomnienia herosów. Związane z nimi duchy staną się niespokojne. Jeszcze jeden skok przez cienie z Reyną i trenerem Hedge’em, a Nico sam stanie się duchem. Druga możliwość wydaje się jeszcze gorsza: pozwolić, by umarł ktoś inny, zgodnie z zapowiedzią Hadesa.

Jasona nawiedza duch matki, która porzuciła go w dzieciństwie. Jason nie jest pewny, jak sprawdzi się jako przywódca, ale wie, że nie będzie łamał obietnic jak ona. Wypełni dotyczący go fragment przepowiedni: Pastwą ognia lub burz świat się stanie.

Podobno śmierć to dopiero początek. Podobno, bo nie wnikałam głębiej w ten temat. Prawdopodobnie redakcyjny kolega, Tamc., mógłby powiedzieć coś więcej na ten temat, ale... Niektórych rzeczy lepiej nie wiedzieć, po prostu. Niemniej, mam pełną świadomość tego, że śmierć rzeczywiście może nie być absolutnym kresem. Niestety nie wszyscy są tak dobrze zorientowani. Co wtedy? W poszukiwaniu odpowiedzi na to pytanie możecie zerknąć do recenzji Ati.

Czy może być coś straszniejszego niż śmierć żony i nienarodzonego dziecka? Tak. Ich powrót z zaświatów. John Trenton mieszka sam w miasteczku Granitehead, nieopodal legendarnego Salem, w którym z kolei prowadzi niewielki sklep z antykami. Miesiąc temu stracił w wypadku samochodowym żonę, będącą w siódmym miesiącu ciąży, z czego ciężko mu się otrząsnąć. Szczególnie, kiedy w jego domu, wciąż pełnym wspomnień, zaczynają dziać się niepokojące rzeczy. Co więcej, panuje w nim dziwny chłód i daje się wyczuć coś, jakby obecność.

Czytaj dalej...

Koty węglożerstwo mają we krwi. Nie dziwota więc, że niejaki Ainar przypadł mi do gustu. Nie dość, że jest bratem w nieróbstwie, to jeszcze dysponuje ciętym językiem! Dlatego też, obok Karmiciela Kruków zasłużył sobie także na przydomek Kowala Słów. Oraz na konkurs (podejrzewam, że jego ego zostałoby wielce podłechtane, gdyby mógł to ujrzeć). Tym samym przypominam: macie szansę zdobyć oba tomy cyklu "Skald"; wystarczy kliknąć tutaj i wypełnić formularz. Pospieszcie się; zegar tyka, a termin mija już 24 września! Wypełniliście już konkursowe zgłoszenie? To zapraszam do zapoznania się z recenzją pierwszej części "Kowala słów"!

W recenzji "Karmiciela kruków" stwierdziłam, że stanowi on niezłą obietnicę tego, że w kolejnych tomach również będzie dobrze, a może nawet lepiej. Już po kilku pierwszych stronach "Kowala słów" wiedziałam, że w grę wchodzi tylko i wyłącznie druga opcja. I miałam rację – po zakończeniu lektury z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że Łukasz Malinowski przykładnie odrobił zadanie domowe i zdecydowanie podniósł poziom, poczynając od blurba (ha, gińcie, niecne spojlery!), a kończąc na kształcie historii.

Czytaj dalej...

Zapraszam do recenzji kolejnej książki z tematyki wikińskiej. Nosi tytuł "Miecze dobrych ludzi" i stanowi debiut Snorriego Kristjanssona. Czy warto po nią sięgnąć? Tego dowiecie się, czytając artykuł. Drugi tom powieści ukaże się już niedługo – bo w październiku.

Powiem szczerze, że jestem coraz bardziej zaabsorbowany nowościami książkowymi, które osadzone są w klimatach wikińskich. Zaczęło się dość niewinnie – od świetnego serialu „Vikings”. Tamtejsza atmosfera, przedstawienie obrzędów i zwyczajów oraz kompletna nieprzewidywalność wojowników ujęły mnie w sposób absolutny. Z uwagą wypatrując więc kolejnych tytułów, trafiłem na „Mecze dobrych ludzi”. Tu nie dość, że mamy wikingów, to jeszcze powieść została napisana przez ich potomka, szwedzkiego autora, Snorriego Kristjanssona. Książka zapowiadała się całkiem nieźle i miałem wszelkie powody, aby sądzić, iż intrygujący opis nie będzie zwodniczym posunięciem pisarza na miarę oszustw Lokiego.

Czytaj dalej...

Game Exe objęło patronatem powieść "Ród" autorstwa Emila Strzeszewskiego, która swoją premierę będzie miała już 22 września 2014 roku.

"Książka, która zwala z nóg niczym apateja!

Gdzieś w naszej lub nie naszej rzeczywistości istnieje Miasto, które z pozoru tętni życiem. Bezimienni bohaterowie zmagają się z codziennością skrywającą całkowity rozkład społeczeństwa i moralności. Zdegenerowane miasto jednak upomina się o każdego z nich i zmusza do dokonania najistotniejszych wyborów.

Wolna wola zdaje się być jednak iluzją, a jedynym ratunkiem jest wyciszenie, ucieczka w stan beznamiętnej konsumpcji rzeczywistości. Ale czy takie życie warte jest kontynuowania? Być czy trwać?"

W rozwinięciu newsa możecie przeczytać fragment książki.

W księgarniach pojawił się dziewiąty tom cyklu „Cienie pojętnych”. Nowa powieść Adriana Tchaikowskiego nosi tytuł "Wrota mistrza wojny" i została wydana nakładem Domu Wydawniczego REBIS.

"Imperium Os przegrało Wojnę Powietrzną o Kolegium, lecz nie dało za wygraną. W Drugiej Armii nękanej atakami z powietrza sprzymierzonych sił Kolegium oraz wypadami zamieszkujących okolicę modliszkowców słabnie morale. Pętla wokół Kolegium zaciska się nieuchronnie. Dla wielu będzie to godzina próby charakteru decydująca o całym życiu. A gdzieś tam pod ziemią, skryty przed wzrokiem innych trwa odwieczny wróg, który tylko czeka, by czyjaś nierozważna dłoń zerwała pętającą go pieczęć..."

Konkurs o "Mieczu Salomona" zakończony. Czas najwyższy zaprezentować wam prawidłowe odpowiedzi oraz oczywiście zwycięzców – serdecznie wam gratulujemy!

Odpowiedzi:

• Marek Orłowski ma korzenie macedońskie,
• Główny bohater "Miecza Salomona" nazywa się Roland de Montferrat,
• Zakon templariuszy założył Hugo de Payens,
• Asasyni swoją siedzibę mają w Masjaf.

Zwycięzcy:

• Anna S. z Legnicy
• Paulina K. z Łopienna
• Paweł D. z Ełku

Dziękujemy wydawnictwu Erica za ufundowanie nagród.

Dziwne rzeczy ostatnio dzieją się w Zamczysku. Pogodowe konkretniej. Już pół biedy, gdyby z sufitów lał się po prostu deszcz, bo i za oknem jest, ale... nie. Zaczęło się niewinnie, już kilka dni temu, od niepozornego szronu, co płatał figla, nie pozwalając otwierać drzwi (ach te lodowate klamki...!). Ale nic to, może akurat któryś z magów po prostu się bawi. Tylko że... nikt się nie przechwalał ani nie wyśmiewał ofiar psikusa. Gorzej – zaczęło robić się zimniej, a do tego w pomieszczeniach radośnie zaczął sypać śnieg! No tego to już było zdecydowanie zbyt wiele; tym bardziej że MOIM książkom na dobre wyjść nie mogło. Wiadomo – trzeba było znaleźć źródło całego zamieszania. A było nim "Wilcze przesilenie", znalezione pod łóżkiem Couruna. Zapraszam do zapoznania się z recenzją!

Nigdy nie lubiłem recenzować drugich tomów w serii i zdecydowanie omijałem szerokim łukiem te, za które odpowiadał autor należący do mojej osobistej czołówki pisarzy. Niestety, służba nie drużba, więc najwyższa pora nakreślić kilka zdań o kontynuacji „Wilczego daru”, autorstwa popularnej wśród miłośników wampirów Anne Rice.

Czytaj dalej...