Spragnionych porządnej książki science fiction oraz wszystkich fanów twórczości Petera Wattsa zapraszam do recenzji jego najnowszej powieści zatytułowanej "Echopraksja". Pisarz musiał nią dowieść, czy sukces osiągnięty, dzięki "Ślepowidzeniu" nie był przypadkowy oraz, czy miał ciekawe pomysły na jej kontynuację. Jak jego nowe dzieło wychodzi z konfrontacji z wysokimi oczekiwaniami czytelników – dowiecie się z artykułu!

[...]„Echopraksja” minimalnie nawiązuje do „Ślepowidzenia” i nie jest typową kontynuacją opowiedzianej wcześniej historii. Elementem spajającym oba tomy jest uniwersum oraz wciąż stanowiący tajemnicę kosmici. Czternaście lat od wydarzeń z recenzowanej książki statek Tezeusz wraz z dokładnie wyselekcjonowaną załogą wyruszył na spotkanie z inteligentną rasą obcych – co stanowiło zarys fabuły „Ślepowidzenia”. Druga część rozgrywa się równolegle do niej, a jej bohaterem jest Daniel Brúks, który nieoczekiwanie zostaje wciągnięty w konflikt wampirki Valerie i jej komanda zombie z ogarniętymi religijnymi uniesieniami mnichami Zakonu Dwuizbowego...

Czytaj dalej...

Szanowni czytelnicy! Mam niezmierną przyjemność poinformować, że wraz z tą chwilą na Game Exe pojawił się nowy artykuł. Wszystko za sprawą wydawnictwa Fabryka Słów, które umożliwiło mi przeczytanie i zrecenzowanie książki pt. "Czarna bandera". Jeśli więc zastanawiacie się, czy warto wydać odłożone pieniążki na tę lekturę, przeczytajcie świeżutką recenzję i przekonajcie się sami. Serdecznie polecam!

Jacka Komudy nie trzeba nikomu przedstawiać. W dotychczasowym literackim dorobku autora znajduje się nie tylko cykl pt. "Orły na Kremlu", ale i kilkanaście wszelkiej maści powieści i zbiorów opowiadań. Jednym z nich jest "Czarna bandera", na którą składa się sześć opowiadań w pirackich klimatach. Czy jest tu ktoś, kto takowych nie lubi? Chyba nie. W związku z tym nikogo nie dziwi, że można znaleźć mnóstwo książek im poświęconych czy obejrzeć nakręcone o nich filmy. Chłopcy proszą pod choinkę o pirackie klocki Lego, a jeśli umówicie się ze znajomymi na przebieraną imprezę, na pewno jeden z nich przebierze się za pirata. Każdy je lubi. Jak na tym tle prezentuje się omawiane dzieło polskiego pisarza?

Czytaj dalej...

Nie wiem, czy pamiętacie, ale swego czasu czyniłam aluzje, że będzie konkurs. I jest! Dzięki uprzejmości wydawnictwa Genius Creations możecie powalczyć o 3 egzemplarze "Kotka...". Jeśli ktoś nie pamięta, o co cały ten ambaras, to polecam zerknąć tutaj

Co należy zrobić, by powalczyć o książkę? Kliknąć tutaj i wypełnić formularz! Nie zapomnijcie o podaniu poprawnych danych. Powodzenia!

17 października w księgarniach pojawi się powieść pt. "Droga serca" autorstwa Johna Harrisona.

"Wszystko zaczyna się pewnego upalnego majowego wieczora, gdy troje studentów Cambridge odprawia rytuał, który zmienia ich życie. Po latach żadne z nich nie pamięta, co dokładnie się wtedy wydarzyło, jednak nad ich zamglonymi wspomnieniami unosi się przytłaczająca groza. Pam Stuyvesant jest epileptyczką, którą nawiedzają dziwaczne zmysłowe wizje. Jej mąż Lucas wierzy, iż prześladuje go karłowaty stwór. Samozwańczy mag Yaxley wpada w obsesję na punkcie innej rzeczywistości, przerażającej i nieuchwytnej. Pozornie najmniej doświadczony przez los uczestnik rytuału (dręczony wonią róż) usiłuje pomóc swoim przyjaciołom uciec przed cierpieniem, które ogarnęło ich życie."

W rozwinięciu newsa znajdziecie fragment książki.

17 października w księgarniach pojawi się drugi tom "Skrytobójcy" autorstwa Robin Hobb. Powieść pt. "Królewski skrytobójca" zostanie wydana przez MAG.

"Kontynuacja powieści "Uczeń skrytobójcy", opowiadająca o honorze i namiętności, rozterkach serca i zemście, bitewnym szale i niebezpiecznej magii. Młody Bastard zakończył swą pierwszą misję dyplomatyczną. Zapłacił jednak wysoką cenę za wypełnienie zadania, ledwie ocalając życie i unikając kalectwa. Poturbowany i zgorzkniały, wbrew przysiędze złożonej królowi, zdecydował się na razie pozostać w Królestwie Górskim."

W rozwinięciu newsa znajdziecie fragment książki.

Jeśli jesteście spragnieni literatury science fiction, z pewnością powinna zainteresować Was nowa pozycja wydawnictwa MAG – "Ogrody Słońca" Paula J. McAuleya, kontyuacja "Cichej Wojny". Miałem przyjemność przeczytać i ocenić te dzieło. Bez większej zwłoki zapraszam więc do lektury recenzji książki, aby przekonać się, czy seria jest warta uwagi i autor potrafi utrzymać poziom z pierwszego tomu.

Paul J. McAuley „Cichą wojną” zaskarbił sobie moją sympatię. Stworzył udaną książkę snującą wiarygodną wizję przyszłości ludzkiego rodzaju, która wyróżniała się przede wszystkim światem – z uwielbieniem dla natury i dążeniami do uczynienia z Ziemi planety, jaką była dawniej, przed zmianami klimatycznymi i zniszczeniami spowodowanymi przez człowieka. Chyba nawet, dzięki tej powieści, na dobre zacznę interesować się gatunkiem science fiction. Na razie jednak skupmy się na jej kontynuacji, „Ogrodach Słońca”.

Czytaj dalej...

Czas mgły i spadających liści nastraja filozoficznie, nieprawdaż? I to najwyraźniej nie tylko nas – mieszkańców Zamczyska – ale i niektórych autorów. Do tego podstępnych, bo za sprawą jednego osobnika o pisarskiej profesji na nasze głowy zwalił się wręcz cały ród, co jest wręcz niedopuszczalne. Po długich negocjacjach doszliśmy do pewnego consensusu: oni grzecznie się wyniosą, a my puścimy w świat kilka egzemplarzy ich historii. Jak je zdobyć? Bardzo prosto: należy kliknąć TUTAJ i wypełnić formularz! Ale może lepiej najpierw zerknąć do recenzji autorstwa Audrey...?

Czym różni się człowiek od zwierzęcia? Rozumem, potrzebą miłości i ciepła, umiejętnością rozróżniania dobra od zła? Niemal w nieskończoność można zadawać tego typu pytania, a nie będziemy ani trochę bliżej poprawnej odpowiedzi. Trudno bowiem powiedzieć, że pies, kot czy kanarek w ogóle nie rozumują. Kierują się co prawda instynktem samozachowawczym, ale także zakładają rodziny, łączą się w stada i bronią swoich młodych.

Czytaj dalej...

Pająki zniknęły. Całkowicie. No, nie w sensie, że z całego świata (choć byłabym wielce uradowana, gdyby tak się stało. A jeśli do tego wszelkie inne bzyczące i kłujące draństwa wyparowały, to bym była wręcz wniebowzięta), lecz na terenie Zamczyska. Podejrzana sprawa, zwłaszcza biorąc pod uwagę aktualny miesiąc. Toż powinny być wręcz wszędzie! Pierwsza myśl? Sprawdzić, co u Couruna. Po długich poszukiwaniach udało się go w końcu odnaleźć. Randkował w najlepsze z książką. I... a, lepiej nie, jeszcze koszmary będą się Wam śnić... Co nie przeszkadza w sprawdzeniu, co wynikło z romansowania.

Niektóre serie książkowe powoli zaczynają przypominać seriale, kiedy to okazuje się, że rozpoczynając cykl masz przed sobą kilka sezonów. „Wrota mistrza wojny” to już dziewiąta odsłona „Cieni pojętnych”, chociaż jest zarazem dopiero drugą książką, którą przypadło mi recenzować na łamach naszego portalu. Pierwsza randka, czyli „Spadkobiercy ostrza”, pozostawiła mnie w stanie lekkiego oszołomienia i zdecydowanie bez buziaka na koniec, jednak Tchaikovsky nie jest panną o wątłym kręgosłupie moralnym, stąd dopiero „Wrota mistrza wojny” miały ujawnić mój angaż do roli wytrwałego amanta.

Czytaj dalej...

Po ostatniej wizycie w Londynie myślałam, że już nigdy więcej do niego nie zawitam. Ostatecznie za mokro tam dla mojego futra, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że rzeki tego miasta najzwyczajniej w świecie chodzą po jego ulicach. Ale tak to czasem bywa, że po prostu trzeba. Wiedziona przeczuciem przezornie zaopatrzyłam się w zatyczki do uszu, ale doprawdy, na niewiele się to zdało. Jak tym razem skończyła się londyńska (i pewnie nie ostatnia...) przygoda?

Byłam trochę zdziwiona ilością pozytywnych recenzji, o jakie się potykałam, szukając informacji na temat "Rzek Londynu". Jak zapewne pamiętacie, nie rozpływałam się z zachwytu nad tą pozycją, klasyfikując ją jako co najwyżej średnią. Nie mam w zwyczaju porzucać raz rozpoczętych cyklów (z nielicznymi wyjątkami), toteż sięgnęłam również po "Księżyc nad Soho". Powiem jedno: jest lepiej.

Czytaj dalej...

Polskie "Metro 2033" – taki slogan musi chwycić niektórych za co nieco. Rodzima edycja wciąż popularnej, a już kultowej sagi o zdemolowanym atomówkami świecie to coś, na co bez wątpienia czekali wszyscy fani Falloutów, S.T.A.L.K.E.R.ów, Neuroshimy i wszystkich im podobnych. Ja czekałem również i doczekałem się, a z recenzją – cóż, łatwo nie było...

Aż dziw bierze, że gatunek "postapo" trzyma się tak dobrze. W ostatnich latach przechodził on od renesansu zombie, przez ponowne zmęczenie materiału w postaci żywych trupów, po wypracowane wizje życia na zgliszczach cywilizacji. Zwłaszcza te ostatnie święciły ogromne sukcesy za sprawą Dmitrija Glukhovsky'ego i jego "Metra 2033", którego świat przedstawiony szybko przerodził się w popularne, wciąż rozwijane uniwersum. Skąd taka żywotność koncepcji, zdawałoby się, dość wtórnej i monotonnej? Czy naprawdę aż tak bardzo lubujemy się w masochistycznych wizjach autodestrukcji? Czy też – zważywszy bieżącą sytuację geopolityczną – zaczynamy podchodzić do książek, gier i filmów "postapo" jak do podręczników survivalu, po które niebawem będziemy musieli sięgnąć na poważnie?

Czytaj dalej...