Przemierzanie labiryntu własnej psychiki niemal zawsze niesie ze sobą śmierć jakiejś części nas samych. Ale jeżeli będziemy przy tym szczere ze samą sobą, będzie to śmierć wyzwalająca. Jednak gdy zaczniemy kluczyć, aby zmylić i nie przyznać się przed sobą do swoich niedoskonałości (czyli całego błota, przez które musimy się przeczołgać) utkniemy w labiryncie na zawsze. I to będzie dużo straszniejsza śmierć.

Nietypowy obrazek, bo i dzisiejsza Filozofia nietypowa. Dwa teksty Ati, których rozdzielić niepodobna. Recenzja "Labiryntu Fauna" oraz wnikliwa interpretacja tego filmu jako doświadczenia inicjacyjnego. Kobiecego, dodajmy od razu. Jak zostać kobietą? To może zainteresować nie tylko czytelniczki. Wszystkim którzy nie widzieli tego obrazu, polecałbym seans przed lekturą "Metaforycznego Labiryntu Fauna".

Podobno nigdy nie powinno składać się obietnic bez pokrycia, jednak z naszej strony nie macie powodów do obaw. Całkowicie anonimowa ankieta dotyczyła noworocznych postanowień. Czy pozostaliście im wierni, czy też wietrzycie kolejną szansę na przyszły rok?

Opcje naszej dotychczasowej ankiety mogły się wydawać trochę dziwne, ale przecież nie od dziś wiadomo, że miłośnicy fantastyki mają szerokie.... spektrum zainteresowań, stąd też wasze postanowienia noworoczne zdecydowanie musiały wykraczać poza standardowe "będę grzeczny" oraz "postaram się być milszy dla sąsiadów". Jak rozłożyły się wasze głosy?

Wszystkie graty już spakowane
W kącie pająk został na straży
A na schodach czeka pytanie
Co się w nowym miejscu wydarzy

Vitanee: Noire, talerze! W którym pudle są talerze? A sztućce? Niee, tam pod ścianą są książki. Już znieśli? Dobra, a co z naszymi kosmetykami? Jak to nie spakowane? Dlaczego my zawsze wszystko musimy robić na ostatnią chwilę?

Noire Panthere: Bo inaczej nie byłybyśmy sobą? Zresztą na ostatnią chwilę najlepiej się robi; tyle czasu można zaoszczędzić! I spożytkować na dobrą książkę. Hmm, kosmetykami się nie przejmuj, kupimy nowe!

V: A mój kociołek? Jego chyba już przetransportowali. Gdzie jest moja różdżka? O wiele łatwiej by nam się przenosiło te ciężkie pudła. O, jest! Vingardium leviosa To co, chyba wszystko mamy. Czas się przeprowadzić!

N: I ułożyć… Wiesz co? Chyba jednak wolę pakowanie od rozpakowywania. Myślisz, że uda nam się w końcu zaprowadzić porządek?

O tym dniu w radiu mówiono już od kilku dni. Niczym gwiazdka rzucał mroczny cień na wszystkich mężczyzn swoim nieustępliwym pytaniem "kupiłeś już prezent?" Przecież bez prezentu nie wypada, szczególnie w taki dzień, jak dziś – Dzień Kobiet! To jedno z tych świąt, które budzi co roku mały szum. Chyba wszyscy już słyszeliśmy zarówno jego krytykę, jak i sławetne "kobiety powinno się szanować o obdarzać każdego dnia" albo "to święto komuchów". A mało kto zdaje sobie sprawę, że pierwowzorem dzisiejszego Dnia Kobiet były Matronalia obchodzone już w starożytnym Rzymie. Jednak dość już polityki – wszak szanować i obdarzać się powinniśmy każdego dnia niezależnie od płci! Audrey z tej okazji przygotowała dla was tekst o Potędze kobiet u Sapkowskiego, a redakcja GameExe razem z tym tekstem życzy wszystkim swoim czytelniczkom siły i potęgi w zwalczaniu płciowych stereotypów!

Już kilka lat temu smoki opuściły dawne lochy i wleciały na komercyjne salony, sprzedając swe łuski, image, grozę, trwoniąc skarbiec, pijąc szampany – można powiedzieć śmiało, że bawią się klawo. Ambiwalentne to uczucie, bo dzięki połyskującym parkietom smoki stały się światowe, tylko gubią przez to coraz więcej łusek, upodobniając się do jaszczurek.

Czy smok fantastyki faktycznie zmienia się w jaszczurkę, czy też zawsze nią był, a tylko nam, wraz z dorastaniem, zmieniła się perspektywa? Chętnie bym sobie przywłaszczył pytanie i metaforykę. Niestety, to DN i jego "Fantastyczny ambaras". Polecam i zapisuję się do dyskusji.

Było nas już wielu. Knujących, walczących, dokonujących wielkich czynów. Okrutnych, bezlitosnych, przyjaznych, oddanych sprawie. Rycerze, Wojownicy, Łowcy, droidy, przemytnicy – wszyscy oni gościli już u nas, tworząc wraz z nami swoją opowieść. Wszyscy też mieli w sobie bardzo silną Moc... wyobraźni.

Kolejne forumowe sesje czas zacząć! Czekamy na wszystkich, którzy podzielają tę pasję i chcą spróbować jej w wersji play by forum. Miecze, stery i blastery w dłoń – dołączcie do nas!

Hej, dzieci jeśli chcecie
zobaczyć Dumki świat
przed komputer dziś zapraszam Was!
I monitory włączcie,
dźwięk podkręćcie i usiądźcie,
zaczynamy dla Was nowy film!

Vitanee: Noire, Noire już czas! Szybko, bo nie zdążymy! Musimy znaleźć ten nieszczęsny świstoklik i przetransportować się do Los Angeles! O nie, patrz, która godzina! Chyba zaspałyśmy, już po Oscarach!

Noire Panthere: Co? Kto? Gdzie? Jak? Dlaczeeego mnie budzisz, głowa wciąż pęka od tych hucznych imprez, które ciągle organizujesz, a żołądek domaga się kawy, zamiast tych litrów bimbru, co tak namiętnie pędzisz... Ziew. Weź lepiej zasłoń porządnie okna i daj mi spać!

V: Nie, nie śpimy więcej! Cały miesiąc przespałaś, wystarczy ci, niedźwiedziu! Teraz obowiązki czekają, w końcu nie możemy całe życie odpoczywać! Poza tym zmiana warty i ten jakiś nowy na nocniku Wiktula dał nam zadanie! Musimy je wypełnić, żeby zyskać jego zaufanie, a potem serce. Hehe. Znaczy nie, najpierw serce a potem... – kurczę, no nie pamiętam!

N: Zaufanie, serce, noc... tfu, tron. Widziałaś, jak go odpicował? Kiedyś go trzeba będzie wymienić albo położyć stos poduszek, bo ta sterta mieczy nie dość, że niewygodna, to i niebezpieczna! I nieee, wcale nie naspałam się wystarczająco. Ale tak, masz rację, trzeba wypełnić zadanie. Mówiłaś, że co to było? This is my moment in the suuuuuun...!

Zimowa pora to jednak czas, gdy jedyną dopuszczalną "pracą" powinno być wylegiwanie się przy kominku, mając radośnie gdzieś wszelkie problemy poza ścianami własnej komnaty. Ale słowo daję, w powietrzu coś wisiało od dawna, nasilając się z każdym dniem...

... i coraz bardziej zakłócając słodkie lenistwo. Napięcie stopniowo narastało, dając do zrozumienia, że TEN dzień musi nastąpić. Niestety nie stwierdziłam obecności miotacza ognia – ktoś był na tyle "mądry", że zawczasu wyniósł ten cenny sprzęt poza zamkowe mury. Może i nie było to moje cacuszko, ale niech się złodziej nie martwi, zostanie znaleziony... Bo niektórych rzeczy się nie rusza. Po prostu.

Jednocześnie sam fakt zniknięcia tego narzędzia potencjalnej zbrodni odczarował część redakcji, która ochoczo rzuciła się po swe pióra, nożyczki i sterty, przeraźliwie wielkie sterty różowego papieru. Cóż, nie można powiedzieć, że nie zatroszczyliśmy się o Waszą zdrową psychikę, przykuwając do monitorów z pomocą porcji artykułów. Lepsze to niż pseudozmierzchowe... jak to szło? "50 cieni szarości"?

Cześć! Nazywam się Tomasz Tokarczyk, choć wielu z Was z pewnością kojarzy mnie pod ksywką Tokar. Z częścią z Was nie muszę się witać, o grach i szeroko rozumianej kulturze fantastycznej pisałem tutaj od 2005 roku. Możecie mnie kojarzyć z ciętego języka i analitycznych newsów (a przynajmniej tak mi się wydaje), a także olbrzymiej pasji do komputerowych gier fabularnych, która nierzadko przeradza się w trudną miłość.

Życie pisze najmniej spodziewane scenariusze – gdy jakieś trzy lata temu opuszczałem redakcję, nawet przez myśl mi nie przeszło, że w przyszłości przejmę po Wiktulu ten wysiedziany stołek, aby szefować serwisem.

Nastąpiła ta wyjątkowa chwila. Jak co roku, zachęcamy Was, Użytkowników, bez których z pewnością ten portal by nie istniał, a nawet jakby istniał, to nie byłby taki kolorowy jak teraz, do głosowania w IX Edycji Wyborów GE!

Będą emocje, będzie pot, będą słone łzy – będzie rywalizacja! Kto okaże się być Najfajniejszym Użytkownikiem w tym roku? A kto najbardziej pomagającym? Wiemy, że każdy z Was o tym marzy! Tak więc do roboty – głosoować! Więcej możecie dowiedzieć się w tym temacie! Zachęcamy do udziału!