Miały być tylko trzy kawałki. Dlaczego? A dlaczego nie? Kwestia stylu i kilka dygresji zdawały się załatwiać sprawę. Nadmierne ambicje są niezdrowe. Jednak pewna burzliwa (eufemizm), literacka (kolejny eufemizm) dyskusja, zakończona spektakularnym banem skłoniła mnie do kontynuacji. Czy słusznie? Nie mnie oceniać. Nie mogę jednak nie docenić konkursowej inwencji recenzentów.

Pierwsze zdanie ustawia tekst. Tak dla autora, jak i odbiorcy. Po oczach zatem. Że inaczej uczyli w szkole? Źle uczyli. Długi erudycyjny wstęp sprawi – prawdopodobieństwo graniczy tu z pewnością – że nikt nie dotrze do bezcennych przemyśleń. Ma w nim być to Coś – główna teza, paradoks, pytanie, ostrzeżenie, gra słów, cytat… – co sprawi, że czytelnik da autorowi kredyt zaufania. Jednak żeby tego zaufania nie zawieść, tekst musi zawierać podstawowe składniki, bo czytelnik zapowiedzianej recenzji oczekuje, a nie luźnych dywagacji na nieokreślony temat. Program obowiązkowy jest naprawdę krótki.

Czytaj dalej...

Spoglądam wstecz, na ostatnie książki, które recenzowałem. Abercrombie, Carroll, Tevis… Wielkie nazwiska, uznane marki, same superlatywy, same wysokie oceny. Dobrze jest raz na jakiś czas odejść od renomowanych twórców i sprawdzić, czy pojawił się ktoś nowy na naszym fantastycznym poletku, a jeżeli tak, to jaki poziom reprezentuje. Z tychże moich, dość banalnych przemyśleń, zrodziła się chęć sięgnięcia po debiutującego powieściopisarza. Przed Państwem Jacek Wróbel oraz "Cuda i dziwy Mistrza Haxerlina".

Czytaj dalej...

Przy okazji zapraszamy wszystkich zainteresowanych do zapoznania się z wywiadem, który przeprowadziliśmy z autorem powieści – Jackiem Wróblem. Jeżeli chcecie się dowiedzieć, skąd pojawił się pomysł na to humorystyczne fantasy, jakie są inspiracje tudzież styl pisarza, nie mogliście trafić lepiej. Warto także zajrzeć na naszą podstronę konkursową, gdzie pojawiła się możliwość zgarnięcia jednego z egzemplarzy książki "Cuda i dziwy Mistrza Haxerlina". Powodzenia!

Ten kawałek drewna też bywa nazywany stylem. Być może bezrefleksyjnie, ze względu na powszechne dziś dążenie do skrótowości. Poprawne to nie jest, ale czy na pewno głupie? Przecież tak w wypadku narzędzia, jak i literackiej roboty chodzi o właściwy, ergonomiczny, efektywny uchwyt. Czy autor piszący o stylu go znalazł? Jak wcielili się w stylistyczne role portalowi recenzenci?

Filozoficznie będzie. Operacjonalizacja umożliwiająca bezpośrednie, bezrefleksyjne stosowanie nie jest możliwa. Zresztą, w świetle powyższych wywodów, nie byłoby to wskazane. Krytyczne – także w stosunku do tego tekstu – myślenie jest podstawowym obowiązkiem recenzenta. Oryginalności w tym za grosz, jednak prawda (wiem, wielkie słowo) jest ważniejsza od oryginalności. Należy po prostu, idąc za Arystotelesem, trzymać się złotego środka.

Czytaj dalej...

Prezydent Barack Obama wręczy National Medals of Arts 2014 wraz z National Humanities Medals w najbliższy czwartek, 10. września 2015 o godzinie 15. Ceremonia odbędzie się w Białym Domu. Wśród nagrodzonych zobaczymy Stephena Kinga.

Pełna lista nagrodzonych w rozwinięciu newsa.

Joe Abercrombie jest angielskim pisarzem fantasy, ale wcześniej pracował jako montażysta filmowy. Z wykształcenia psycholog, którego fascynują opowieści przedstawiające porażki i błędy bohaterów. Ogólnoświatową popularność przyniosły mu trylogie "Pierwsze Prawo" i "Morze Drzazg".

Ten niezwykle popularny autor niedawno wizytował w naszym kraju. Game Exe postanowiło wykorzystać tę okazję i podpytać Abercrombiego o jego inspiracje, metody pracy oraz wsparcie, jakie otrzymuje od rodziny czy rodzimego "Wiedźmina".

Czytaj wywiad z Joe Abercrombie...

Wszystko jest kwestią stylu i smaku? Przesada, ale nie należy ich nie doceniać. Potwierdzają to wyniki ostatniej ankiety, których Courun nie omieszka omówić dokładniej jak przyjdzie na to pora. Podobno nawet rybę można jeść nożem i widelcem, jeśli się wie, że nie można. Czyli robi się to w odpowiednim stylu. O konkursie przypominam – prawdziwa parada stylów!

Jeśli nie wiesz, jak się zachować, na wszelki wypadek zachowaj się przyzwoicie – mawiał Antoni Słonimski. Z powodzeniem można to odnieść do recenzji. Najpierw trzeba książkę przeczytać, a później napisać, co się o niej myśli, nie sugerując się promocyjnymi materiałami, które podpowiadają, co się myśleć powinno. Na odniesienie się do okładkowych sloganów przyjdzie czas później, po sformułowaniu zrębów własnej opinii. Elementarne sprawy? Niby tak, ale czytając różne recenzje niejednokrotnie miałem wrażenie, że jej autor całkiem inną książkę czytał, co wcale nie musiało wynikać z odmiennej wrażliwości czy gustu. Recenzja ma być recenzją, a nie kryptoreklamą, żerującą na istniejącym ciągle w podświadomości szacunku dla tradycyjnej roli pełnionej przez teksty tego gatunku.

Czytaj dalej...

Nareszcie koniec! Koniec trosk o to w co się bawić, jak zagospodarować nadmiar wolnego czasu. Kłopot z głowy! Studenci muszą jeszcze trochę poczekać na koniec wakacji, ale to ich problem. Może być i tak, że co starsi czytelnicy zdążyli już zapomnieć o nieudanym urlopie, ale nie bądźmy drobiazgowi, nie ich wina, nie zamierzamy nikogo dyskryminować. Każdy ma prawo do zabawy. W konkursie mogą wziąć udział wszyscy, niezależnie od wieku, wzrostu, czy też innej petite difference. Wymagana jest tylko przynależność do fantastycznego bractwa.

Gejmeksowi recenzenci wcielili się na tę okoliczność w różne role i opisali pokrętnie crème de la crème fantastycznej literatury. Nagrody naprawdę zacne.

Czytaj dalej...

Jakoś ten początek roku szkolnego trzeba było uczcić. I uczciliśmy, erygując gejmeksową Katedrę Anarchicznej Protodydaktyki Postmetodycznej. Nie pytaj, co GE może zrobić dla Ciebie! Zapytaj, co Ty możesz zrobić dla GE! Wzmożona akcja werbunkowa będzie trwać do końca tygodnia. Zastanów się i podejmij jedynie słuszną decyzję! Jak nie pisać recenzji? To proste!

Najlepiej po prostu nie pisać. Ostatecznie, definitywnie zrezygnować z wszelkich prób realizacji tego ambitnego zamiaru. Wszyscy piszą, nikt nie chce czytać. Dotyczy to także, a może nawet przede wszystkim, recenzji. Sztuka dla sztuki. W imię czego aplikować sobie dobrowolnie stres? Ten gatunek literacki to przecież technologiczny i ideologiczny anachronizm. Archaiczna forma, niemająca we współczesnym świecie racji bytu. Ostatecznym i niepodważalnym miernikiem wartości książki jest lista bestsellerów. Nawet jeśli w oczywisty sposób („50 twarzy Greya”) nie jest, to i tak jest. O tym, co dobre, a co nie, decyduje rynek. Wulgarny liberalizm chwycił nas za twarz. Chwilowymi zakłóceniami tego ideologicznego obrazu, nawet jeśli z fejsa lub gugla płyną, nikt się nie przejmuje, nie mówiąc o wyciąganiu wniosków. Wystarczy zamaskować bezsens bezsensem, zdaniem o regule potwierdzanej przez wyjątek, i już nikt się nie czepia.

Czytaj dalej...

Mamy przyjemność ogłosić zwycięzców dwóch ostatnich konkursów, które niedawno się zakończyły!

• Sylwia S. z Rybnika
• Jacenty P. ze Strzyżowic
• Aneta S. z Mrozów

• Agnieszka T. z Łękawic
• Anna T. z Rzeszowa
• Jakub T. z Poznania

Zwycięzcom gratulujemy, a wszystkich zapraszamy do kolejnych konkursów!

Pod choinką są prezenty,
Każdy prezent jest zamknięty,
Każdy prezent na mnie zerka
Bym rozwinął go z papierka.

Mikeal: Puk, puk, Vita, jesteś tam? Rozumiem, że jest ci ciężko po odejściu Panthery, ale na litość boską, mogłabyś wyjść ze swojego pokoju po półtora miesiąca… I przy okazji go przewietrzyć i posprzątać.

Vitanee: Chlip, chliiip. Ale ja nie chcę! *smark* Jak ja poszłam do szkoły, to specjalnie mnie ściągnęli z Jezidem z powrotem (wiem, wiem, pułapka i te pe), ale teraz ona ma wolną rękę! I co ja mam czynić, jak podbić świat?! Zostało mi już tylko jedzenie…

Mikeal: Velsharoonie kochany, czemu z kobietami zawsze są takie problemy? (do siebie – muszę coś wymyślić, bo w takim tempie trzeba będzie wyburzyć ściany i sufit, a ją wyciągnąć dźwigiem.) Hmmm? Mam! Hej, Vita lubisz Święta Bożego Narodzenia, racja? Co ty na to, aby zrobić małe zakupy?

Vitanee: Coo?! A no tak! Prezentyyyyyy, przecież jak teraz zamówimy u Chińczyków to akurat dojdą i zdążymy je zapakować! Dzięki, Mike, ty to jesteś! Wchodź, pomyślimy nad tym razem!