Historia Cormyru

400 RD

Leśna Kraina jest niepodzielnie rządzona przez smoki, swoich pierwotnych władców. Król tego obszaru, czarny smok Thauglorimorgorus, czyje się już stary i martwi o przyszłe losy swego królestwa, zwłaszcza, że zaczynają się w jego granicach pokazywać elfy, które w przyszłości mogą przysporzyć mu i jego poddanym wielu kłopotów.

205 RD Rok Dobrych Łowów

Thauglorimorgorus, zwany Thauglorem Potężnym i Thauglorem Czarną Zagładą, przybywa na wezwanie Iliphara Nelnueve, zwanego Lordem Bereł, aby zadecydować jak ma potoczyć się zależność między smokami i elfami na terenie Leśnej Krainy. Nie mogąc dojść do porozumienia postanowili oddać się pod Sąd Boży, czyli pojedynek, po którym miała zostać wyłoniona rasa panująca w Cormyrze. Dzięki sprytowi i wiedzy na temat smoczej natury rozgrywkę wygrał Nelnueve. Smoki na mocy zawartego porozumienia opuściły lasy, którymi władały od wieków.

75 RD Rok Skórzanych Tarcz

Na terenie podległym elfom pojawiają się koczownicze gromady ludzi. Elfy zaniepokojone faktem, iż nowi mieszkańcy płoszą zwierzynę podczas ich polowań, sami zabijając licznych mieszkańców lasu postanowiły ich wyeliminować. Grupa elfich wojowników, którą dowodziła Alea Dahast, zniszczyła jedno z głównych siedlisk ludzi na terenach Cormyru, głównie w odwecie za śmierć kilku elfów zabitych przez najeźdźców. Niespodziewanie znalazła w ich obozie ludzkiego maga, który był przez barbarzyńców przetrzymywany. Baerauble Ethar zaciekawił elfkę bystrością swojego umysłu i został przyjęty do elfiej społeczności.

6 RD Rok Ognistych Gwiazd

Ondeth Obarskyr razem z żoną Suzarą, dwoma synami i jeszcze kilkoma osadnikami osiedlają się na terenie gdzie jeszcze osiemdziesiąt lat temu ostatni ludzie na tym terenie zostali wycięci w pień. Do Ondetha przybywa Baerauble Ethar, przyjaciel elfów, który pragnie dowiedzieć się jakie są zamiary nowoprzybyłych. Stawia im warunki, na których mogą zamieszkiwać Leśną Krainę i zabiera Ondetha aby pokazać mu jak wyglądają władcy tej krainy czyli elfy. Założone zostaje miasto Suzail.

16 RD Rok Odległego Grzmotu

Elfy zaniepokojone rozrastaniem się ludzkiego miasta postanawiają ukarać przybyłych. Zabijają najbardziej oddaloną od Suzail farmę, należącą do Mondara Bletha, zabijając przy tym jego i jego najbliższych. Kiedy Ondeth Obarskyr, założyciel pobliskiego miasta i jego nieoficjalny przywódca, Baerauble Ethar wyjaśnia mu prawdziwy powód masakry. Okazuje się, że elfy niepewne sytuacji politycznej w Suzail zażądały oficjalizacji przywództwa Ondetha w jego osadzie. Mimo groźby zniszczenia miasta Obarskyr odmawia.

26 RD Rok Otwierających się drzwi

Ondeth Obarsyr umiera w wieku sześćdziesięciu lat. Faerlathan Obarskyr, najstarszy syn Ondetha, przybywa razem z Baeraublem Etharem na dwór elfiego władcy Iliphara Nelnueve, który wprowadza go w sytuację elfiego lasu. Przybycie zbrojnych ludzi z Arphoindem, synem zabitego przez elfy przed dziesięciu laty Mondara Bletha. W zaistniałej sytuacji Faertathan zgadza się zostać przywódcą Suzail. Jako dowód równości między nim a Ilioharem, elfi władca wkłada mu na głowę swój diadem. Baearule Ethar zostaje mianowany doradcą młodego władcy i tym samy pierwszym królewski magiem.

245 RD Rok Burego Smoka

Po śmierci szalonego króla Boldovara, władzę w Cormyrze objął jego syn Itharl. Niestety okazał się on bardzo nieudolnym władcą i zamiast zajmować się sprawami państwa wolał interesować się nauką i sztuką. Na cormyrskim dworze zaczęły mnożyć się intrygi mające na celu zlikwidowanie go lub chociaż zastąpienie kimś bardziej na to stanowisko kompetentnym. Widząc zaistniałą sytuację Itharl postanowił abdykować, na rzecz swojej siostry Gantharli, która wyraża na to zgodę stając się tym samym pierwszą królową Cormyru.

376 RD Rok Skaczącego Zająca

Baerauble Ethar, nadworny mag Cormyru, wspomagający swą radą jego władców od samego początku, zaczyna już czuć się coraz starszy i postanawia wybrać sobie następcę. Wybór pada na młodą acz utalentowaną czarodziejkę z Myth Drannor o imieniu Amedahasta. Dość szybko zapoznała się i zaprzyjaźniła z księciem Azounem, synem ówcześnie panującego Anglonda. Jej pierwszym osiągnięciem było udaremnienie zamachu na Azouna, dokonanego przez niezadowolonych przez panujące podatki Stalowych Lordów.

432 RD Rok Morskich Książąt

Po śmierci Baeraublea Ethara Cormyr stopniowo pogrążał się w chaosie. W roku 429 RD do Leśnej Krainy zaraza, z którą nawet kapłani nie potrafili skutecznie walczyć, później nastąpiła inwazja smoków i orków. Kiedy król Duar wyruszył na wojnę z orkami jego własny teść sprzedał Suzail piratom za pięćset worków złota. Oderwało się również wiecznie sprawiające kłopoty Arabel, a wódź piratów Magrath Minotaur trzymał miasta Cormyru jako swój okup w międzyczasie czerpiąc z kasy państwa pełnymi garściami aby zapłacić swym najemnikom. Po tych trzech latach królowi Duarowi wraz z Amedahastą, jego nadworną maginią i dwudziestoma wiernymi mu ludźmi wdarł się do Dhelour i pokonał Magratha rozpoczynając tym samym powolną drogę do odzyskania swojego królestwa.

629 RD Rok Pustego Paleniska

Za panowania króla Draxiusa część Bractwa Bitewnych Czarodziejów przy pomocy wpływowych kupców i mieszczan postanowiło przeprowadzić zamach na życie króla i jego starzejącej się nadwornej magini Amedahasty. Przywódcą powstania był Luthax, który był przywódcą tej organizacji. Zamach na króla udaremnił Thanderahast, młody mag, krewny Amedahasty, która rozprawiła się ze spiskowcami, i postanowiła wieść dalej spokojne życie wiedząc, że znalazła następcę na swoje stanowisko. Od tamtego czasu to właśnie Thanderahast był nadwornym magiem królów Cormyru.

900 RD Rok Spragnionego Miecza

Cromyrem rządził wtedy król Galaghard, ale jego panowanie nie było łatwe. W tymże właśnie roku Leśna Kraina została zaatakowana przez Wiedźmowych Lordów, którzy dowodzili armią składającą się z goblinów, orków, ogrów i nieumarłych. Do ostatecznej bitwy pomiędzy tymi dwiema siłami doszło przy zachodnich krańcach Przepastnego Bagniska. Dzień wcześniej w okolicy pola bitwy pojawił się elfi pawilon, a wraz z nim władca elfów Othorion Keove, który jednakże odmówił ludziom pomocy w nadchodzącej bitwie. Poinformował jedynie królewskiego maga Thanderahasta, że jego odwieczny rywal Luthax jest w obozie wroga. Następnego dnia rozgorzała krwawa bitwa, w której armia Wiedźmowych Lordów została rozgromiona dzięki niespodziewanej pomocy elfów, która przyszła w najbardziej dramatycznym momencie bitwy.

1018 RD Rok Smoczego Szału

Kolejny atak smoków nie był przez nikogo przewidziany. Największe miasta Cormyru zostały zaatakowane, ale właśnie Suzail ucierpiało najbardziej. Miasto było atakowane przez trzy smoki i przeciwko każdemu z nich wysłano odział zbrojnych. Jednakże po zabiciu wszystkich smoków okazało się że jest jeszcze jeden, mityczny purpurowy smok Thauglorimorgorus. Po zaciętej bitwie smok został pokonany, a do tego czynu szczególnie przyczynili się książę Azoun II, który miał objąć tron po swoim ojcu Arangorze oraz Jorubhast, czarodziej, który miał zastąpić Thanderhasta na stanowisku nadwornego maga kiedy ten nie będzie już mógł piastować urzędu.

1188 RD Rok Delikatnych Mgieł

Konflikt między Cormyrem a Sembią narastał. Młody król Cormyru Pryntaler oraz jego nadworny mag Jorunhast starali się przekonać Sembijczyków aby Marsember, w sprawie którego dotyczył się spór zostało miastem niezależnym, ale w obszarze wpływów Cormyru. Wysłannicy Sembii nie chcieli się na to zgodzić. Podczas wieczornej przechadzki wokół jeziora król został zaatakowany przez abraxusa, metalicznego stwora, który miał go zabić aby pertraktacje z Sembijczykami zostały zakończone. Króla na szczęście uratował Jorunhast unieszkodliwiając bestię i postanowił wykorzystać go przy rozmowach z Sembią. Po przedstawieniu abraxusa sembijskim dyplomatą oficjalne granice między Cormyrem, a Sembią zostały w bardzo krótkim czasie zatwierdzone.

1227 RD Rok Ściany

Po uzgodnieniu stałej granicy między Cormyrem a Sembią, sytuacja miasta Mersambar stawała się coraz gorsza. Pętla królewskiej władzy zacieśniała się coraz mocniej wokół miasta, aż w końcu panująca rodzina Marliir musiała wypowiedzieć wrogie stosunki z Leśną Krainą aby osiągnąć wolność. Spowodowało to zbrojną interwencję króla Cormyru Dhalmass, który siłą zajął miasto. Niestety wkrótce po tym zarówno król jak i jego małżonka umarli w niewyjaśnionych okolicznościach. Królewski mag, Jorunhast w obawie przed krwawą zemstą stacjonujących w Marsembar wojsk cormyrskich namówił Rhodessa Marliira, który osobiście chciał zemścić się na królu Dhalmassie, przez którego jego rodzina upadła do opuszczenia miasta w przebraniu króla i udawaniu, że król z żoną zginęli już po opuszczeniu miasta, zabici przez gildię Ognistych Noży. Władzę po Dhalmassie przejął w tym samym roku jego syn Palaghard.

1286 RD Rok Skały

Cormyrem rządził w tym czasie Salember, brat zmarłego przed dziewięcioma laty króla Azouna III, który zostawił po sobie syna niezdolnego jeszcze do władania państwem. Wtedy na prośbę nadwornego czarodzieja Cormyru, Jorunhasta zgodził się on rządzić w charakterze regenta. Teraz Rhigaerd postanowił upomnieć się o swoje dziedzictwo i w kraju wybuchła wojna domowa. Jorunhast namówił prawowitego króla do rozmów z jego wujem nie widząc innej możliwości zakończenia kryzysu, jednakże Salember nie zamierzał ustąpić i zaatakował Rhigaerda. Mag ratując prawowitego króla zmuszony był zabić regenta. Za ten uczynek Jorunhast musiał zostać wypędzony z Cormyru, ale otrzymał rozkaz aby na wygnaniu wyszkolić swego następcę i przysłać go aby pomagał synowi Rhigaerda.

1324 RD Rok Grimuara

Azoun IV, syn króla Cormyru Rhigaerda i nadworny mag Vangerdahast, uczeń Jorunhasta, przemierzali Cormyr jako kawaler Balin i Bort Biegły, aby przyszły król mógł lepiej poznać swoje królestwo i pobrać nauki od uczonego maga. Podczas jednej z wędrówek zostali poproszeni przez przerażonych chłopów o pomoc w oczyszczeniu pewnego domu z duchów. Azoun zgodził się od razu widząc w tym szansę na zabicie nudy panującej na szlaku. Na miejscu spotkali poszukiwaczkę przygód, imieniem Kamara. Która oświadczyła, że owymi duchami jest prawdopodobnie grupka zbirów, którzy urządzili sobie w dworku kwaterę i razem z Azounem postanowiła ich przepędzić. Dopiero w środku okazało się, że jest ona tygrysołakiem. Mimo, iż młody książę walczył bardzo dzielnie udało jej się uciec przez okno. Z tego wydarzenia Azoun przekonał się, że nie wszystko jest zawsze tym, na co wygląda.

1352 RD Rok Smoka

Król Azoun IV razem ze swoim nadwornym magiem Vangerdahastem oraz swoimi porucznikami ścigali samozwańczego króla Gondegala. Wojskom Azouna udało się go otoczyć dopiero w Arabel, jednakże na krótko przed planowanym atakiem na miasto okazało się, że Gondegal, a także jego najbardziej zaufani ludzi i gromadzony przez niego skarb zniknęły w niewyjaśnionych okolicznościach.

1360 RD Rok Wieżyczki

Tuiganowie atakują Faerun, w tym Cormyr. Król Azoun IV zabija ich przywódce Chana.

1369 RD Rok Rękawicy

Próba zabicia króla Azoun IV, królestwo pogrąża się w chaosie.