Informacja prasowa
Dla kolekcjonerów i dla tych, którzy swoją postapokaliptyczną pasją chcieliby zarazić najbliższych, wydawnictwo Insignis przygotowało nie lada gratkę – dwa okolicznościowe boksy z kultowymi już obecnie powieściami Dmitrija Glukhovsky'ego.
Serdecznie zapraszam Was do przeczytania nowej recenzji na Game Exe. Tym razem pod lupę wzięta została debiutancka powieść Scotta Lyncha, "Kłamstwa Locke'a Lamory". Czy warto sięgnąć po początek siedmioczęściowej sagi "Niecnych Dżentelmenów"?
„Kłamstwa Locke'a Lamory” już od dawna miałem na oku. Zbierał pozytywne oceny zarówno od recenzentów, jak i zwykłych czytelników, a jego największym atutem miał być nieprzewidywalny i ponadprzeciętnie inteligentny bohater, którego knowania są bardziej zabójcze od ostrza rapiera. Dlatego wznowione wydanie dwóch pierwszych tomów „Niecnych Dżentelmenów” oraz polska premiera trzeciego była dobrą okazją do sprawdzenia, czy ze Scotta Lyncha jest taki prawdziwy magik, i tak okrutnie zabawny kuglarz, jak się mówi w literackim świecie.
Data w kalendarzu przypomina, że to właśnie dziś czas najwyższy ogłosić wyniki konkursu związanego z książką Krzyk aniołów, nad którą swój patronat objęło także Game Exe.
Aby znaleźć się w gronie czterech zwycięzców, należało odpowiedzieć na przygotowane przez nas pytania i liczyć na uśmiech losu podczas losowania. Nie trudno było odgadnąć, iż Joseph Naisse, autor Heretyka, to jednocześnie twórca drugiego tomu "Kronik Templariuszy", która odpowiada o losach zespołu do zadań specjalnych na usługach zakonu, który swoją nazwę wywodzi od miana całego cyklu.
Prawidłowych odpowiedzi udzielili niemal wszyscy biorący udział, jednak zasady konkursu są nieubłagane i wymagają, by książki trafiły do czterech osób. Maszyna losująca zdecydowała, iż po jednym egzemplarzu Krzyku aniołów otrzymają:
Zwycięzcom gratulujemy, zaś pozostałych zapraszamy do udziału w kolejnych konkursach!
Powiadają, że Kaptur, Pan Śmierci, zgromadził zastęp bogów w miejscu znajdującym się poza zasięgiem śmiertelników. Powiadają, że czeka on na końcu każdego planu i spisku, wszystkich zakrojonych na wielką skalę ambicji. Tym razem jednak sprawy mają się inaczej. Tym razem Kaptur jest na początku…
Darudżystan poci się w letnim upale. Miasto jest pełne złowrogich omenów, niepokojących pogłosek i podstępnych szeptów. Przybyli obcy, morderca wziął się do roboty, możliwe też, że budzi się pradawna tyrania. Na byłych Podpalaczy Mostów z Baru K’rula zwrócili swe śmiercionośne spojrzenia miejscy skrytobójcy. Niski, korpulentny człowieczek w czerwonej kamizelce jest przerażony swą wciąż rosnącą tuszą, wie jednak, że to najmniejsze z jego zmartwień. Gdzieś w dali słychać bowiem ujadanie ogarów. W dalekim Czarnym Koralu z pozoru obojętne rządy sprawują Tiste Andii. Pod potężnym kurhanem usypanym pod miastem gromadzą się tysiące wyznawców kultu Odkupiciela. Ongiś był on śmiertelnikiem, a jego honor i szlachetność czynią go bezbronnym wobec wypaczonych ambicji wyznawców.
Przeczytaj recenzję "Myta Ogarów" na GameExe.
Informacja prasowa
Grunt pod Peanatemę Stephenson przygotował monumentalną trylogią pt.: Cykl Barokowy, w którym odsłania przed czytelnikiem moment narodzin nowożytnej nauki i racjonalnego świata cywilizacji Zachodu. Stephenson skupił się na odnalezieniu prawdziwych fundamentów XXI wiecznej cywilizacji Zachodu zbudowanej dzięki racjonalnemu opisowi rzeczywistości narzuconemu w epoce Baroku przez ludzi takich jak Newton czy Leibniz i uporządkował te nowe zdobycze ludzkiej myśli, nowe idee i prądy filozoficzne, które ją ukształtowały.
Informacja prasowa
Od dziś w księgarniach można nabyć dwa pierwsze tomy "Diabelskich maszyn" autorstwa Cassandry Clare w nowym wydaniu. Trzecia część, "Mechaniczna księżniczka" również jest już dostępna, lecz ona dopiero pierwszy raz pojawia się w polskim tłumaczeniu.
W trzecim tomie "Darów Anioła" odwiedzimy Miasto Szkła. Cassandra Clare postanowiła zabrać swoich czytelników do kraju Nocnych Łowców, Idrisu, aby tam bohaterka książki, Clary Fray, mogła zmierzyć się ze swoimi uczuciami oraz złym Valentinem. Jak sprawdza się ta konfrontacja? Po odpowiedź na to pytanie, zapraszam Was do mojej recenzji.
Po dwóch dobrych tomach serii „Dary Anioła”, przyszedł czas na trzeci, zatytułowany „Miasto szkła”. Dziś wiemy, że nie jest to zakończenie przygód Clary Fray i jej przyjaciół, ponieważ autorka, Cassandra Clare, na fali popularności cyklu, postanowiła napisać kolejne części. Dlatego „Miasto szkła” to z jednej strony zwieńczenie trylogii, ostateczne starcie z Valentinem i podsumowanie dotychczasowych wątków, ale z drugiej co najwyżej półmetek historii, jaką chce nam opowiedzieć utalentowana pisarka.
Z okazji premiery filmu "Miasto kości", wydawnictwo MAG wznowiło wydawanie serii "Dary Anioła". Stąd też na naszym portalu możecie teraz śledzić recenzje kolejnych tomów cyklu Cassandry Clare. Dziś przyszedł czas na ocenienie drugiego z nich – "Miasto popiołów"! Serdecznie zapraszam do przeczytania mojej recenzji.
Po lekturze „Miasta kości” natychmiast wybrałem się do kina na jej ekranizację. I szczerze mówiąc, dawno tak się nie zawiodłem na filmowej adaptacji książki. Producenci w iście idiotyczny sposób zmarnowali potencjał powieści Cassandry Clare, pozbawiając ją jej najlepszych atutów – świetnych, zabawnych dialogów i dobrej, zaskakującej fabuły. Nie mam pojęcia, co im przyszło do głowy, aby tak bardzo ingerować w te aspekty, wprowadzając nieuzasadnione zmiany do historii oraz wyrywając jedynie skrawki rozmów z oryginału, resztę zaś dopisując samemu, tworząc niepasującą do siebie „papkę”. Stwierdziłem, że o poczynaniach twórców, którzy już mają w planach nakręcenie kolejnej części (oby lepszej od pierwszej), należy jak najszybciej zapomnieć. Najlepszym sposobem miało być ponowne zanurzenie się w świat Nocnych Łowców, tym razem jednak w „Mieście popiołów”, drugim tomie „Darów Anioła”.
"Ocean na końcu drogi" to książka o pamięci, magii i przetrwaniu, o potędze opowieści i mroku skrytym w każdym z nas, dzieło niezrównanej wyobraźni Neila Gaimana.
"Ocean na końcu drogi" to baśń, nadająca nowe ramy współczesnej fantasy: poruszająca, przerażająca i poetycka – czysta jak sen, delikatna jak skrzydełko motyla, niebezpieczna jak klinga w ciemności – owoc geniuszu narracyjnego Gaimana.
Mamy przyjemność zaprezentować wam recenzję powyższego tytułu pisaną przez dwa pióra – mnie, Lionela, oraz Wolvertino, nasz nowy redakcyjny nabytek.
Neila Gaimana nie trzeba raczej przedstawiać czytelnikom literatury fantastycznej. Zapewne przynajmniej raz każdy z nich natknął się na powyższe nazwisko, a to z tego powodu, że ten brytyjski pisarz jest człowiekiem o wielu talentach. Na scenie fantasy zasłynął książkami dla dzieci, jak słynna już "Koralina", oraz powieściami dla dorosłych odbiorców, ale maczał również swe palce w świecie komiksu, seriali oraz filmu. Dzięki swojej twórczości znany jest jako autor nieprzewidywalny, o niekonwencjonalnym podejściu do pisarstwa, co widać także w najnowszej jego książce – "Oceanie na Końcu Drogi".
Neil Gaiman zaskoczył kolejną po książce "Ocean na końcu drogi" premierą. Tym razem jego powieść nosi tytuł "Na szczęście mleko..." i adresowana jest głównie do młodszych odbiorców. Nie oznacza to jednak, że fani nie mogą się nią zainteresować, prawda?
Połącz przez Facebooka
