Stephen King rekomenduje swym nazwiskiem wiele dzieł popkultury – jedne są lepsze, inne gorsze, ale trafiają się pozycje, które równie dobrze mógłby napisać on sam. Jedną z nich są "Wiedźmy" Scotta Snydera, Jocka i Matta Hollingswortha.

Scotta Snydera można cenić za wysoką płodność twórczą i szerokie zróżnicowanie swoich utworów, lecz nie braknie też głosów, że miewa wyraźne spadki formy właśnie na skutek ogromnej liczby projektów. Do której grupy byśmy nie należeli, i tak trzeba docenić scenarzystę, który w "Wiedźmach" ponownie sięga po horror. Nie jest to pierwsze spotkanie Snydera z tym gatunkiem, ponieważ to on dał komiksowemu światu świetną serię zatytułowaną "Amerykański Wampir". Rozbudzone tym faktem nadzieje wobec "Wiedźm" nie okazały się próżne – to kawał wyśmienitej historii.

Do miasteczka Litchfield w New Hampshire sprowadza się rodzina Rooksów, która w ten sposób próbuje zostawić bolesną przeszłość za sobą. Nie mija wiele czasu, nim przekonają się, że i w nowym miejscu nie dane im będzie zaznanie spokoju – z okolicznych lasów obserwuje ich coś nienaturalnego.

W trzecim tomie "Bękartów z Południa" tempo wydarzeń nadal jest dość powolne. Twórcy komiksu skupiają się na rozwinięciu postaci, w tym takich, które w poprzednich odsłonach pojawiły się zaledwie na chwilę. Mogę się mylić, ale wygląda na to, że główny scenarzysta komiksu, Jason Aaron (Jason Latour odpowiada za treść tylko jednego rozdziału), kładzie fundamenty pod zbliżającą się konfrontację bohaterów.

Narrację w każdym rozdziale prowadzi inna postać – zaczynając od szeryfa, a kończąc na córce Earla Tubba. Jako że w przeważającej części są to mało nam znane osoby, ich losy od razu budzą zainteresowanie. Ważne tu jest, że każdy charakter został starannie przygotowany i w jakiś sposób się wyróżnia. Ktoś się boi kary za swoje postępki, inny postanawia nawrócić agresywnego przestępcę pracującego dla trenera Bossa, pojawia się też tajemniczy łucznik preferujący życie w lesie. To zbiór ciekawych i różnorodnych osobowości, które mogą odegrać istotną rolę w przyszłych wydarzeniach.

Wiele przesłanek wskazuje na to, że obserwujemy ważnych bohaterów. Zarysowywane zostają ich przekonania, obecne życie i chęć zmiany – a jeśli do niej dojdzie, to trener Boss będzie miał przechlapane.

Nie oszukujmy się, kto chciał, ten raczej dawno kupił, gdyż produkcja pojawiała się często w różnorakich tanich edycjach lub jako dodatek do branżowych pism (sam posiadam chyba z trzy egzemplarze), więc taka oferta powinna tylko kręcić osoby, które naprawdę mocno wahały się z zakupem... ale jak dają, to żal nie brać. Choć drugiej strony wspomniana wersja została przystosowana do współczesnych systemów operacyjnych, więc jeżeli chcecie pozwiedzać postapokaliptyczne pustkowia na swojej nowoczesnej bestii, to lepszej okazji już raczej nie będzie.

Legendarna produkcja i pozycja obowiązkowa każdego mieniącego się fanem komputerowych gier fabularnych, dostępna jest za darmo na platformie Steam. Wystarczy jedynie posiadać tam konto i do jutra przed godziną 9:00 przypisać grę do swojej biblioteki, która zostanie w niej na zawsze. To wszystko, kilka kliknięć, więc na co jeszcze czekacie?

Jeżeli oczekiwaliście jakichś wstrząsających informacji związanych z serią "Diablo" w związku ze zbliżającym się BlizzConem, to możecie przestać marzyć. Przedstawiciele studia postanowili błyskawicznie uciąć jakiekolwiek spekulacje i stwierdzili wprost, że nie planują w najbliższych tygodniach jakichś większych zapowiedzi łączonych z uniwersum Sanktuarium.

"O ile gra będzie dostępna na hali, to nie mamy w harmonogramie żadnych zapowiedzi. Przyjdzie na to czas w przyszłości, lecz ten jeszcze nie nadszedł" – głosi oficjalne oświadczenie developerów.

"Prosimy o cierpliwość. Nadciąga łatka 2.6.1, a patrząc dalej za horyzont, pracujemy ciężko nad przyszłością serii i badamy potencjalne drogi jej rozwoju. Nasze oddanie dla tego świata pozostaje niezachwiane, jest jasne jak Wysokie Niebiosa oraz intensywne niczym Ognie Piekielne. Jesteśmy podekscytowani perspektywą rozwoju tej marki".

Szkoda, ale jeżeli faktycznie nie ma jeszcze dobrego pomysłu na coś nowego, to lepiej się nie śpieszyć. "Diablo III" czy też DLC z klasą Nekromanty były raczej chybionymi projektami. BlizzCon, czyli cykliczne święto społeczności fanów studia Blizzard, odbędzie się w dniach 3-4 listopada.

Mimo że nie robi w "holiłódzie".

Choć Bethesda zdaje się marginalizować sukcesy, jakie odniósł Obsidian przy pracach nad "Fallout: New Vegas" i raczej nie zanosi się, aby oba studia kiedykolwiek w przyszłości miały jeszcze tak otwarcie współpracować, to gigant z Rockville co jakiś czas lubi implementować pomysły, na które siedem lat temu wpadli chłopcy ze słonecznej Kalifornii. Jednym z takich dokonań jest tryb "Jestem hardkorem", z którym po raz pierwszy spotkaliśmy się właśnie na postapkaliptycznych pustkowiach Nevady. Opcja sztuki przetrwania pojawiła się później w "Fallout 4", a już niedługo jej rozszerzoną wersję będziemy mogli podziwiać w "The Elder Scrolls V: Skyrim".

Tryb survivalowy zmusi nas do skupienia się na podstawowych aspektach życiowych naszego herosa. Konieczne będzie zadbanie o odpowiednie pożywienie czy ubiór. Dokładnie – oprócz walki z głodem czy zmęczeniem, zostaniemy postawieni przed wyzwaniami związanymi z warunkami atmosferycznymi. Koniec z lataniem z gołym tyłkiem po mroźnych pustkowiach. Pojawią się również zupełnie nowe choroby, a te znane będą jeszcze bardziej wyniszczające.

Poprzednie tomy "Gdy zapłaczą cykady" rozgrywały się w tym samym czasie i rozpoczynały się w podobny sposób – w wiosce Hinamizawa dochodziło do niewyjaśnionych śmierci i zaginięć, o czym dowiadywał się główny bohater. Ciąg dalszy w każdej z trzech odsłon wyglądał różnie. "Księga marnowania czasu" prezentuje już inne wydarzenia – pokazuje moment przed pojawieniem się osławionej klątwy (o ile to klątwa), moment, gdy trwały jeszcze protesty przeciwko wybudowaniu tamy.

Tę przeszłość śledzimy z perspektywy nowej postaci – jest to Mamoru Akasaka, który zostaje przysłany w celu zbadania, czy mieszkańcy Hinamizawy nie są zamieszani w porwanie wnuka ministra infrastruktury. Na swojej drodze spotyka Rikę Furudę. Rika pojawiła się w poprzednich księgach, lecz wtedy była starsza i nie mieliśmy okazji bliżej jej poznać. Umożliwia to dopiero "Księga marnowania czasu", aczkolwiek nie w szczególnie dużym zakresie – udziela się niewielki niedosyt.

Manga zyskuje już przez sam fakt, że przedstawia inne zdarzenia – a przy tym łączą się one z wątkami "Gdy zapłaczą cykady" oraz dodają nowe informacje o sytuacji w Hinamizawie.

Niełatwe jest życie cybopaty – osobnika doświadczającego mentalnych odczuć podczas jedzenia – ale można je utrudnić jeszcze bardziej. Wystarczy pałający nienawiścią szef.

Po pierwszym tomie zasadne było oczekiwanie, że główny bohater, detektyw Tony Chu, dostanie nowego partnera. I owszem, dostał, ale zupełnie innego niż można było się spodziewać – oto Tony na powrót będzie musiał współpracować ze swoim starym znajomym, Johnem Colby'm. Czy będzie on obwiniał Tony'ego o utratę części twarzy, którą obecnie zastępuje mu zaawansowana technologicznie proteza? Na domiar złego panowie natrafiają na dziwną potrawę w smaku przypominającą zakazany w USA drób, lecz powstałą z czegoś zgoła innego. Czy rozpoczynający prywatne śledztwo Chu poradzi sobie ze sprawą?

Przy okazji recenzji pierwszego tomu narzekałem na nieco niewykorzystany potencjał przedziwnej rzeczywistości, w której na skutek ptasiej grypy drób jest dobrem nielegalnym. W drugiej odsłonie o podtytule "Międzynarodowy smak" John Layman nie odmalowuje może szerszej sytuacji w Stanach Zjednoczonych, ale prowadzi fabułę poza ich obszar. Takie rozwiązanie zapewniło różnorodność lokacji, w których rozgrywa się akcja, a na dodatek pozwoliło nakreślić bardziej rozbudowaną intrygę i pokazać, że jurysdykcja FDA nie sięga wszędzie.

Lady Jane Grey przeżyła zaledwie siedemnaście lat, z czego dziewięć dni jako królowa Anglii, ale jej postać do dziś budzi zainteresowanie, zwłaszcza pośród miłośników historii. Jane stała się ofiarą dworskich intryg – najpierw niemal wepchnięta na tron, wkrótce potem przemocą z niego zrzucona, ostatecznie została ścięta, nie zgodziwszy się przejść na katolicyzm. Trzy pisarki – Brodi Ashton, Cynthia Hand i Jodi Meadows – zafascynowane tą bohaterką, lecz niezadowolone z końca, jaki ją spotkał, postanowiły opowiedzieć jej historię na nowo.

Przyprawiona elementami fantastyki i przede wszystkim od pewnego momentu poprowadzona zupełnie inaczej, niż to miało miejsce w rzeczywistości, opowieść jedynie w ogólnym zarysie przypomina prawdziwy bieg wydarzeń.

Zanim jednak rzucicie się na mnie z widłami i pochodniami, zaznaczę tylko, że takie wnioski zostały wysnute przez firmę Ecory.

W 2013 roku Parlament Europejski zlecił wspomnianej instytucji stworzenie szczegółowego raportu związanego z piractwem i tego, jak takie działania wpływają na ogólną sprzedaż gier czy filmów. Co ciekawe sprawozdanie zostało ukończone w 2015 roku i pochłonęło 360 tysięcy euro, lecz zostało włożone głęboko do szafy, gdyż spostrzeżenia nie zgadzały się z poglądami lansowanymi przez polityków. Po prostu stwierdzono, że piractwo nie przekłada się w większym stopniu na stopień sprzedaży danego tytułu.

To już przesądzone. "South Park: The Fractured But Whole" trafi w ręce graczy dokładnie 17 października. Tytuł uzyskał właśnie złoty status, co oznacza, że gra zmierza bezpiecznie do tłoczni i kolejne poślizgi są raczej wykluczone. W celu uczczenia tego wydarzenia twórcy postanowili wypuścić specjalny zwiastun...

...i wygląda na to, że fabuła ponownie będzie totalną jazdą po badzie, gdzie konwenanse i świętości nie mają racji bytu, a żaden celebryta nie zostanie oszczędzony. W najnowszy materiale postanowiono zręcznie obśmiać Kanye Westa i jego, dość dziwaczny, pomysł na grę.