Informacja prasowa

Mam dobrą wiadomość dla wszystkich wielbicieli cyklu "Akt Dresdena". Kolejny tom serii o tytule Rycerz lata pojawi się w księgarniach już 9 sierpnia! Przypomnę, że była to wcześniej najbardziej optymistyczna data jego premiery, którą na szczęście udało dotrzymać.

Oto Harry Dresden – pierwszy (i jedyny) w Chicago magiczny prywatny detektyw. Okazuje się bowiem, że „zwyczajny” świat pełen jest istot dziwnych i magicznych, a większość z nich niezbyt dobrze zgadza się z ludźmi.

Odkąd jego dziewczyna wyjechała z miasta, by jakoś poradzić sobie z nowo odkrytym apetytem na krew, Harry jest przybity i załamany. Nie ma z czego płacić czynszu. Unika kontaktów z przyjaciółmi. Nie pamięta, kiedy ostatni raz brał prysznic. I kiedy już się wydaje, że gorzej być nie może, pojawia się królowa Zimowego Dworu elfów, przedstawiając mu propozycję nie do odrzucenia. Harry musi odkryć, kto zamordował rycerza Lata, prawą rękę królowej Letniego Dworu, i oczyścić królową Zimy z podejrzeń...Sprawa wydaje się prosta, ale polityka elfów rzadko taka bywa. Dodatkowo, Harry odkrywa, że los świata zależy od jego śledztwa. Ale żadnych nacisków...

Magia – może człowieka zabić.

Minęła dekada odkąd barbarzyńca Loethar bestialsko podbił ostatnie, najpotężniejsze królestwo Koalicji Denova – ale upragniony Urok Valisarów, nieodparta zdolność narzucania własnej woli i kontrolowania innych, nadal wymyka mu się z rąk, choć wymordował królewskie rodziny Koalicji i posmakował krwi Valisarów. Jednak nie zabił wszystkich…

Młody książę Leonel, który potajemnie umknął przed gniewem Loethara, wyrósł na mężczyznę pod opieką osławionego banity Kilta Farisa. Teraz młodziutki król pragnie znacznie więcej niż należnego mu tronu Penraven – łaknie zemsty. Jednak nie wszyscy mieszkańcy zniewolonego Penraven chcą rządów Leonela; Loetharowi przez dziesięć lat udało się zjednoczyć królestwa Koalicji w pokojowe, kwitnące imperium.

Zapraszamy do przeczytania recenzji, a także do wzięcia udziału w konkursie!

Kiedy rozstawaliśmy się z Leonelem, w pierwszej części trylogii Valisarów pt. “Królewski wygananiec”, składał właśnie uroczystą przysięgę, że nie tylko odbije Penraven z rąk samozwańczego imperatora Loethara, ale także pomści śmierć swojej rodziny. Składał ją przed Cyreną, boginią w postaci pół kobiety pół węża, która chcąc pomóc mu w tej trudnej misji wyjawiła mu kilka sekretów rodu Valisarów. Niestety te wzbudziły w chłopcu jeszcze więcej wątpliwości i pytań. Muszę przyznać, że chociaż na początku książka zrobiła na mnie całkiem przyjemne wrażenie, przy okazji tomu drugiego musiałam zrobić sobie małe powtórzenie, ponieważ poza losem Leonela i Freatha nie pamiętałam kompletnie nic.

Czytaj dalej...

Dwudziestego piątego czerwca ogłoszono nominacje do Nagrody Fandomu Polskiego im. Janusza A. Zajdla przyznawanej polskim powieściom i opowiadaniom. Laureatów poznamy dopiero podczas uroczystości zamknięcia ogólnopolskiego konwentu miłośników fantastyki Polcon 2013 – trzydziestego pierwszego sierpnia 2013 roku w Warszawie. Na razie jednak możemy snuć domysły na temat tego, kto wygra. Oto nominowani, którzy będą walczyli o statuetkę:

Pojawił się zwiastun książki Stephena Kinga "Doktor Sen". Jest to kontynuacja "Lśnienia".

Zwiastun został przygotowany specjalnie do emisji serialu "Under the Dome" opartego na książce King pt. "Pod kopułą". Akcja toczy się 30 lat po wypadkach przedstawionych w "Lśnieniu", a bohaterem ponownie będzie Danny Torrance, młodzieniec obdarzony parapsychicznymi zdolnościami.

Tutaj możecie przeczytać recenzję, a tu fragment ostatniej książki mistrza horroru – Joyland.

Devin Jones, student college’u, zatrudnia się na okres wakacji w lunaparku, by zapomnieć o dziewczynie, która złamała mu serce. Tam jednak zmuszony jest zmierzyć się z czymś dużo straszniejszym: brutalnym morderstwem sprzed lat, losem umierającego dziecka i mrocznymi prawdami o życiu – i tym, co po nim następuje. Wszystko to sprawi, że jego świat już nigdy nie będzie taki sam... Życie nie zawsze jest ustawioną grą. Czasem nagrody są prawdziwe. Bywają też cenne.

Stephena Kinga chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Słyszeli o nim nie tylko fascynaci literatury, ale także wielbiciele kina, dzięki licznym ekranizacjom jego książek. "Zielona Mila", "Lśnienie", "Mgła" czy "Skazani na Shawshank" to tylko część filmów na podstawie jego twórczości, na dodatek kolejne są w produkcji. Ale informacja dla tych, którzy z dzisiejszą kulturą nie są zaznajomieni, doznali udaru słonecznego, spadli z drzewa, po obejrzeniu/przeczytaniu horroru dostali depresji, amnezji bądź obie naraz: King to – w najprostszym tłumaczeniu – Król. I nie chodzi tu wcale o język angielski – on jest Królem, Królem Grozy. Przynajmniej w ocenie większości.

Czytaj dalej...

ArenaNet w końcu podzieliła się informacjami na temat trzeciej książki ze świata Guild Wars, która – wzorem poprzednich – ma pogłębić tło fabularne gry i przedstawić te wydarzenia, które rozegrały się pomiędzy obiema częściami popularnej serii gier MMO.

Głównym bohaterem Sea of Sorrows, autorstwa Ree-Soesbee, będzie Cobiah Marriner. Mieszkając w Lwich Wrotach, zawsze starał się chronić młodsze rodzeństwo oraz matkę. Sytuacja zmusza go jednak do wyprawy na pełne morze. Jednak nie ma to być jedynie kolejna opowieść o bohaterze, gdyż głównym celem książki będzie ukazanie zniszczenia Lwich Wrót wraz z pojawieniem się Zhaitana i jego armii. To także historia Orr – utraconego jeszcze przed upadkiem Askalonu ludzkiego królestwa, w którym niegdyś rezydowali sami bogowie i które upadło wskutek zdrady oraz straszliwej magii, przez którą cały kontynent zatonął w morskiej toni. Chociaż wydarzenia miały miejsce 150 lat przed tymi, których doświadczamy w grze, to ich skutki mają być odczuwalne do dzisiaj.

Poza standardowymi metodami marketingowymi, możemy także spodziewać się kampanii reklamowej w samym GW2. Szykowany jest specjalny event, pojawi się także odpowiedni posąg Cobiaha oraz ciąg dalszy Living Story. Możemy także spodziewać się dodatkowych aktywności na terenie Lwich Wrót.

Książki na sklepowych półkach można wypatrywać już od 25 czerwca. Na datę polskiej premiery będziemy musieli jeszcze poczekać.

Recenzja powieści Tullia Avoleda – Korzenie Niebios – to iście gorąca bułeczka. Nie dość, że to dziewicza pozycja na rynku literackim, to jeszcze stanowi część Uniwersum Metra 2033, firmowanego przez autora "sami wiecie jakiej książki" Dimitra Glukhowskiego. Ano, czytaliście co nuklearna zagłada wyczyniła z postradziecką Rosją, to teraz możecie się przekonać jak w tym "Uniwersum" poradziły sobie z apokalipsą Włochy. Książka Avoleda stanowi część większej całości, jest kolejną cegiełką wcielającą w życie ideę Glukhovskiego – aby różni, obiecujący autorzy, wzbogacili świat wykreowany w jego wyobraźni o kolejne detale. Czy się udało? Czy ta pozycja zwiastuje sukces czy porażkę tego ambitnego przedsięwzięcia? Cóż, najlepiej sam się przekonajcie, a jeszcze lepiej byłoby gdybyście najpierw zapoznali się z recenzją "Korzeni Niebios" autorstwa Eirin. Zapraszam do lektury!

Niestety gorące Włochy nie wyglądają po Katastrofie lepiej niż reszta świata. Pogrążone w okrutnej zimie gruzy wiecznego miasta zmuszają swoich mieszkańców do nieludzkich czynów i nikt nie jest od tego wyjątkiem, nawet oddani słudzy Kościoła Katolickiego. Wiara w siły niebieskie traci swe znaczenie, a Kościół swój autorytet. Z misją odnalezienia nowego przywódcy dla swojej wspólnoty wyrusza specjalista od gier na Playstation, Ojciec John "Jack" Daniels, wspierany przez oddział Gwardii Szwajcarskiej. Ale od Rzymu do Wenecji daleko.

Czytaj dalej...

Mówią, żeby nie oceniać książki po okładce. A przecież okładka jest bardzo ważna, to wręcz kluczowy element książki – może od razu odrzucić lub zachęcić do sięgnięcia po tytuł. Oczywiście znacznie łatwiej jest prześliznąć się wzrokiem po okładkach niż przeczytać chociaż fragment powieści. "Yggdrasil. Struny czasu" jest dość solidnym dowodem na to, że czasem warto podjąć ryzyko. Zapraszam do przeczytania recenzji tejże książki, którą napisałam ja – Ati.

Są książki, które z pewnych powodów wydawcy traktują po macoszemu. Zdawałoby się, że wydają je najtańszym możliwym kosztem, bo... "a, może jakiś zysk przyniosą, może nie". Jako przykład można podać tu powieść “Yggdrasil. Struny czasu”. Mówiąc szczerze, już na samym wstępie – ma chyba najobrzydliwszą okładkę, jaką kiedykolwiek widziałam. Wygląda jak dzieło początkującego użytkownika Photoshopa, który gdzieś zgubił nieco zmysłu artystycznego i poczucie estetyki, sklejając ze sobą warstwy kompletnie do siebie niepasujące. Przez to już na samym początku można odebrać wrażenie, że ma się styczność z jakimś kiepskim self-publishingiem.

Czytaj dalej...

Choć każdy przynajmniej raz w życiu obejrzał horror, to jednak znacznie mniejsza część populacji sięga po książki tego typu. Osobiście sądzę, że znaczna część książkowych strasznych historii nie jest wystarczająco przerażająca, czasami wywołując wręcz zażenowanie. Inaczej jest z filmami, gdzie nawet w przypadku najbardziej bezsensownego czy oklepanego scenariusza nagłe pojawienie się bestii czy innej maszkary wywołuje u mnie chwilowe podekscytowanie. Jest to zapewne powiązane z całą wizualizacją i otoczką dźwiękową. Znacznie trudniej przekazać takie emocje słowem niż obrazem, choć nigdy nie zapomnę jakie uczucie przerażenia wywołała we mnie "Małpka" Stephena Kinga. Autorom potrafiącym wzbudzać grozę słowem tym bardziej należy się wyróżnienie, bo to trudna sztuka.

Tego typu nagrodą jest zapewne ta im. Brama Stokera, autora klasycznego "Drakuli", przyznawana przez Stowarzyszenie Pisarzy Horroru [ang. the Horror Writers Association]. Statuetka przyznawana jest za nadzwyczajne dokonania w dziedzinie grozy w aż 11 kategoriach. Ceremonia rozdania nagród w tym roku powiązana została z World Horror Convention w Nowym Orleania, Luizjana.

Poniżej znajduje się lista nominowanych i laureatów nagrody.

Informacja prasowa

Odkąd George R. R. Martin stworzył pierwszy tom sagi "Pieśni lodu i ognia", na świecie zapanowała moda do porównywania książek do jego twórczości. Ile polskich "Gier o tron" już się pojawiło na rynku? Ja kojarzę dwie – "Korona śniegu i krwi" Elżbiety Cherezińskiej oraz "Słowo i miecz" Witolda Jabłońskiego. Rzecz jasna, polskimi "Grami o tron" są z haseł reklamowych – jaki rzeczywisty jest stan rzeczy, nie wiem. W każdym razie do grona polskich odpowiedników powieści George'a R. R. Martina dołączył ostatnio Każdy musi płacić Roberta Forysia.

Polska odpowiedź na GRĘ O TRON

Trzy równoległe nici fabularne oraz szeroko zakrojona intryga na tle wyrazistych i mocnych bohaterów.

Wojownik-inkwizytor przybywa z grupą rębajłów do jednego z księstw by prowadzić dochodzenie w sprawie o morderstwo popełnionego przez upiora.

Bastard cesarza wraca z niewoli.

Alternatywna średniowieczna Europa okiem twórcy Sztejera