Michelle Rodriguez dołączyła do obsady piątego filmu z serii Resident Evil. Aktorka ponownie wcieli się w rolę Rain Ocampo.

Ta decyzja nie powinna nikogo zaskakiwać, gdyż reżyser filmu, Paul W.S. Anderson, postarał się o powrót przed kamery znanych z serii postaci. Jednak warto zauważyć, że Rain została zabita w pierwszym "RE" i pytanie, jak też twórcy zamierzają ją wskrzesić.

O fabule filmu nadal nie wiadomo prawie nic. Grająca Alice Milla Jovovich zdradziła jednak, że akcja filmu rozgrywać się będzie w Japonii, chociaż zdjęcia do filmu rozpoczęły się nie w Kraju Kwitnącej Wiśni a w Toronto. Wiemy jednak, że bohaterowie mają zostać schwytani przez głównego złego całej serii – korporację Umbrella – zaś za zagrożenie będzie odpowiadał pasożyt Las Plagas.

W filmie zobaczymy także ponownie Leona Kennedy'ego, Adę Wong i Barry'ego Burtona. W obsadzie już wcześniej znaleźli się Sienna Guillroy (jako Jill Valentine), Shawn Roberts II (czyli zabity w Afterlife Albert Wesker), Boris Kodjoe (Luther West) i Colin Salmon (jako One).

Premiera filmu została zaplanowana na 14 września 2012 r.

Niestety, ploteczki rozsiewane w branżowych kuluarach przy aromatycznej kawie i w odmętach papierosowego dymu znów okazały się prawdziwe, serwując wiernym fanatykom serii „Diablo” kolejnego kopa w organ witalny. Wygląda na to, że wielogodzinne modły na wilgotnej posadzce i ofiary z kozła na niewiele się zdały, gdyż jak poinformował pierwszy apostoł Pana Ciemności, Mike Morhaime, trzecia część kultowej sagi nadejdzie dopiero na początku 2012 roku. Powodem tego niefortunnego opóźnienia jest, jakżeby inaczej, chęć doszlifowania tytułu do granic perfekcji, aby sprostał on oczekiwaniu wszystkich maniaków uniwersum Sanktuarium.

Cóż, skoro wyglądaliśmy za tą produkcją tyle lat, to poczekamy te dodatkowe kilka miesięcy. Tym bardziej, że w ramach rekompensaty Mroczna Rada Episkopatu Blizzarda zapowiedziała, iż beta testy tytułu zostaną przedłużone, a szansę zasmakowania piekielnej posoki otrzymają kolejni gracze, którzy w ostatnim losowaniu mieli pecha i nie dostali swoich wyśnionych kluczy. Miło, miejcie więc maile szeroko otwarte, trzymajcie rękę na pulsie i zapuszczajcie swoje brody.

Tylko powstaje pewien problem… Skoro „Diablo III” wyjdzie dopiero w przyszłym roku, to o co poprosić tego otłuszczonego dziada z Laponii? Wielu z nas szykowało się na wyjątkowo krwawą gwiazdkę, a tutaj taki ciężkostrawny pasztet! Czyżby powtórka z rozrywki, czyli kolejny wełniany sweter i para ciepłych kalesonów? Hm… a nie zastanawialiście się kiedykolwiek nad zakupem wychuchanego pada? Jeżeli nie, to warto pomyśleć nad tym intratnym interesem, gdyż redakcja czasopisma „PC Gamer” postanowiła pociągnąć za język Jaya Wilsona i podpytać o potencjalne plany związane z wersją konsolową „Diablo III”. Pracownik Blizzarda, jak to on, wykonał skuteczny dyplomatyczny unik i nie puścił pary z ust, ale równocześnie dorzucił trochę węgla do pieca rozgrzanego od spekulacji.

„Nie widzimy siebie jako twórców produkcji przeznaczonych wyłącznie na komputery osobiste – traktujemy siebie jako developerów gier. Nie sądzimy, że potrafimy stworzyć strategię w stylu „Starcrafta”, która szturmem podbiłaby serca graczy konsolowych. Wierzymy jednak, że możemy zrobić RTS’a, który byłby świetny na tych platformach, lecz najpierw musimy mieć odpowiedni koncept, iskrę i pasję.

Jednym z powodów, dla których badamy pomysł konsolowej wersji „Diablo III” jest fakt, iż czujemy, że sterowanie i styl tej produkcji zwyczajnie pasuje do tych platform.

Jak donosi oficjalny blog ArenyNet, w listopadowym wydaniu ImagineFX pojawił się bogato ilustrowany materiał z ekipą tworzącą concept arty dla Guild Wars 2.

Na łamach magazynu o swojej pracy opowiada cała śmietanka grafików, którzy już przy pierwszej odsłonie gry dali się poznać z bardzo dobrej strony. Dość powiedzieć, że grafiki koncepcyjne do GW2 zostały nawet wydane w formie albumu, który sprzedaje się dobrze nie tylko wśród miłośników tego darmowego MMO.

Całą ekipą zarządza urodzony w Rumunii Daniel Dociu i to właśnie on jako pierwszy opowiada o swojej pracy przy tworzeniu grafik dla Guild Wars 2. Pochodzący z miasta Cluj grafik rozpoczął pracę w londyńskiej Movie Picture Company (MPC), ale właśnie w stolicy Anglii poznał kolegę po fachu, Kekai Kotaki, który dziś jest jednym z dowodzących własnym zespołem artystów. Daniel opowiada, że "Z początku był to mały zespół, jednak z czasem się rozrastał i logiczne, że musiały w nim nastąpić pewne zmiany". Potem dodaje: "Przez te lata powierzone mi zadania zmieniły się. Na początku tworzyłem tekstury obszarów a dziś jestem menadżerem całego zespołu grafików. Staramy się utrzymywać twórczą atmosferę, gdzie każdy zachęcany jest do wypowiadania się i dzielenia własnymi pomysłami".

Przez zespołem Daniela zadanie dość trudne, bo druga część gry rozgrywa się wiele lat po "jedynce" a w tym czasie świat nie stał w miejscu. Należało uwzględnić, że pewne rasy ewoluowały, podczas gdy inne starały się utrzymać na raz wytyczonym poziomie, co niekiedy owocowało całkowitym wyginięciem danego gatunku.

It's Alive!!!

Ech... niechciany mesjasz powraca w akompaniamencie gwizdów i zgniłych pomidorów, rzucanych przez samych pasjonatów serii. Ten bezimienny chłystek zwyczajnie nie chce umrzeć z godnością i pragnie przed śmiercią pognębić udręczone dusze fanów „Gothica”. Widać strasznie nagrzeszyli przez te wszystkie lata, biedacy. Tylko, czy zasługują na tak niehumanitarną pokutę?

Pomimo tego, że niedawno podziwialiśmy ostatnie podrygi austriackiej firmy JoWooD, która od wielu lat lawirowała między jednym wierzycielem a drugim, skutecznie odcinając kupony od swoich legendarnych marek, to projekt „Upadku Setarrif” nie umarł i dumnie zmierza na ekrany monitorów. Kwiaty i bombonierki w ramach podzięki za ten wyczyn możecie wysyłać do baśniowej Szwecji pod drzwi tamtejszego holdingu Nordic Games, który postanowił wykupić prawa do „Arcanii” od wspomnianego bankruta. Oczywiście, wszystko z miłości do graczy i ich ukochanych świnek skarbonek.

„Cieszymy się, że to właśnie „Upadek Setarrif” będzie pierwszą produkcją wydaną pod skrzydłami naszej firmy. Zapoczątkowaliśmy już sporo zakulisowych działań, ale nie mogliśmy wyobrazić sobie lepszej okazji do przełamania lodów i zapoczątkowania naszej komunikacji ze społecznością graczy niż oficjalna zapowiedź tego projektu.” – zdradził Lars Wingefors, dyrektor generalny Nordic Games GmbH.

Dzisiaj nasze zasoby powiększają się o recenzję książki Kostka Śmierci, którą specjalnie dla Was przygotował Tamc.

Dowiecie się z niej, że tytułowy przedmiot to w cudzych rękach potężne narzędzie, które może doprowadzić do kryzysu na niespotykaną dotąd skalę. W celu jego zażegnania główny bohater, Filip Engell, będzie się musiał udać wprost do... Piekła. A jak wiadomo, w Piekle dzieją się przeróżne, niekoniecznie miłe, rzeczy...

"Jeśli ktoś przeczytał "Ucznia diabła", to doskonale wie, czym jest i do czego służy słynna Kostka Śmierci. Ów przedmiot to mająca sto ścian kostka, używana przez samą Śmierć w celu ustalenia, ile lat każdy z ludzi będzie żyć. Jest to przedmiot na tyle wartościowy i tak bardzo godzien uwagi, że jego nazwę dostała druga część serii "Wielka wojna diabłów". Dzięki temu od początku możemy gdybać i przypuszczać, wokół czego będzie się obracać fabuła w kolejnym dziele duńskiego autora, Kennetha B. Andersena.

Podobnie jak w pierwszym tomie, tak i teraz główny bohater – Filip Engell, który przez pomyłkę miał zostać Władcą Piekieł i przeszedł odpowiedni trening pod czujnym okiem samego Lucyfera – nieoczekiwanie znów trafia do Piekła. Sęk w tym, że dziś Filip nie przypomina chłopca, którego poznaliśmy na początku "Wielkiej wojny diabłów". Czas spędzony w tym gorącym miejscu zdecydowanie odznaczył się na charakterze nieskazitelnego dotąd młodzieńca, który dziś nie brzydzi się robienia psikusów, kombinowania czy kłamania. Piekło nauczyło go życia, toteż chłopak niejednokrotnie odczuwał w głębi tęsknotę za tym miejscem, a szczególnie za..."

Czytaj dalej...

Informacja prasowa

Najnowsza powieść Stephena Kinga „Dallas ’63”, która trafi do polskich czytelników w dniu światowej premiery 8 listopada 2011, odwołuje się do klasycznego motywu literatury fantastycznej, czyli podróży w czasie. Korzystając z tajemniczego portalu, główny bohater opowieści cofa się do 1958 roku i podejmuje próbę powstrzymania zamachu na prezydenta Johna F. Kennedy'ego. Ten prosty pomysł w rękach Kinga staje się pretekstem do odmalowania klimatu Stanów Zjednoczonych lat 60., reinterpretacji mitu o śmierci amerykańskiego prezydenta oraz stworzenia alternatywnej wersji historii. „Dallas ’63” to znakomita powieść zadająca pytanie: „co by było, gdyby...” i badająca granice nieuchronności, elastyczności losu. A przy tym pasjonująca historia mężczyzny, który podejmuje walkę z czasem. I choć los po wielokroć odkrywa przed nim swoje złowrogie oblicze, bohater zawalczy zarówno o życie JFK, jak i o własne – odnalezione w innym wymiarze – szczęście.

22 listopada 1963 roku w Dallas padły trzy strzały, które zabiły prezydenta Kennedy’ego i zmieniły świat. A gdyby tak można było temu zapobiec? Gdyby można było ocalić JFK i zmienić bieg historii?

Informacja prasowa

Plan Konwentowy to aplikacja dostępna za darmo w androidowym markecie stworzona z myślą o ludziach, którym znudziły się papierowe informatory i wolą mieć szybki dostęp do programu konwentu i aktualnych errat w swoim telefonie. Z okazji zbliżających się z prędkością światłą XXV Bachanaliów Fantastycznych ukazała się nowa – oznaczona numerem 1.05 – wersja programu. Jednocześnie również od kilku dni można oglądać na niej program naszego konwentu.

• Dodano tryb przeglądania najbliższych punktów programu.
• Zmieniono sposób dostarczania programu (prędkość działania).
• Poprawiono błędy.

Wszystko pobrać można pod tym adresem.

Informacja prasowa

Wszystkie przygotowania zostały zakończone! Plakaty zostały rozwieszone,　jeszcze ciepłe plakietki i informatory czekają na uczestników tegorocznych Zamojskich Spotkań z Fantastyką. W związku z tym, iż jest to już dziewiąta edycja ZSZeF-u, organizatorów postanowili wspomóc bogowie. Ozyrys zatroszczył się o cudowny blok prelekcyjny, Loki przygotował blok konkursowy, Amaterasu objęła swoją opieką bloki mangowe, Thor wspomógł blok bitewny, a Dionizos stworzył Boskie Widowisko oraz niezwykle bogaty blok pokazów. Apollo wraz ze swoimi muzykami zapewni koncerty, tak więc każdy znajdzie coś dla siebie. Jeżeli jesteście głodni szczegółów, TUTAJ możecie pobrać program, by zaspokoić swoją ciekawość.

Dodatkowo TUTAJ podajemy rozkład LARP-ów, które zawdzięczamy przyjaciołom z pobliskiego Polis zwanego Chełmem.

Zapraszamy na ZSZeF! Będzie Bosssssko!

Informacja prasowa

Czy fantastyka musi być literaturą popularną? – to temat dyskusji, do której zostali zaproszeni paneliści: Rafał Kosik, Maciej Parowski, Romuald Pawlak, Jacek Skowroński, Michał Studniarek, Paweł Ziemkiewicz i Andrzej Zimniak (prowadzący). Spotkanie odbędzie się we wtorek 20 września 2011 r. o godz. 18 w Domu Literatury przy ul. Krakowskie Przedmieście 87/89 w Warszawie.

Do literatury fantastycznej na dobre przylgnęła etykieta „popularna”, co jest niewątpliwie wygodne dla krytyków i literaturoznawców, bo wszystkie utwory pisane w tej konwencji od razu na starcie lądują w jednej szufladzie. Ale czy tak powinno być? Czy twórczość Jacka Dukaja to literatura popularna, cokolwiek to oznacza? Gdzie umiejscowimy dzieła Huberatha i Szostaka? Sięgnijmy dalej wstecz: jak zaklasyfikować dorobek Stanisława Lema? Można wygodnie powiedzieć, że te i inne możliwe do zacytowania przykłady należą do wyjątków. Coś sporo tych wyjątków, jak na nasz płytki polski rynek. Więc jak to jest z popularną fantastyką? Być może rozwiążemy ten problem w trakcie spotkania. Zapraszamy!

Informacja prasowa

CONAN I PRADAWNI BOGOWIE

Oto nadchodzi – zupełnie nowe wydanie rozproszonych dotąd, a niekiedy w ogóle w Polsce nieznanych pierwotnych wersji opowiadań o Conanie z Cimmerii! W trzech tomach zgromadzone zostały wszystkie oryginalne teksty napisane przez Roberta E. Howarda oraz wiele materiałów dodatkowych.

Conan z Cimmerii, stworzony przez amerykańskiego pisarza Roberta E. Howarda (1906-1936), pojawił się po raz pierwszy na łamach popularnego czasopisma „Weird Tales” i od razu zawładnął wyobraźnią czytelników. Przez wiele lat, już po śmierci autora, jego teksty ukazywały się w rozmaitych przedrukach, nierzadko obarczone licznymi zmianami redakcyjnymi. Niektóre zostały wręcz dogłębnie przerobione, m.in. przez L. Sprague de Campa i Lina Cartera. Publikowane dotąd w naszym kraju wersje odbiegają zatem treścią od howardowskich oryginałów napisanych blisko osiemdziesiąt lat temu.