Z fabularnego szkicu "Omega Men. To już koniec" przypomina dystopijne historie takie jak "Igrzyska śmierci" czy "Niezgodna". Jest sobie układ Wega rządzony przez Cytadelę, ci u góry mają dobrze, ci u dołu – już gorzej. Grupa buntowników sprzeciwia się obecnemu stanowi rzeczy i jej działania zostają uznane za terroryzm. Sęk w tym, że pod tą bazową historią skrywa się drugie dno, a w dodatku prowadzi ona do ciekawego, zastanawiającego zakończenia.

Tom King? Wchodzę w to. No dobra, nie wszystko, czego się dotknie, jest złote ("Kryzys bohaterów"), ale za "Visiona", "Mister Miracle'a" i serię "Batmana" w "DC Odrodzenie" Amerykanin zasłużył na spore uznanie. "Omega Men. To już koniec" nie wpisuje się w listę najlepszych tytułów tego scenarzysty, ale nadal jest godne uwagi. Jeśli coś zawiodło, to właśnie ta powierzchowna warstwa będąca tylko solidną space operą. Ferwor wydarzeń spowalnia ekspozycja, intrygi czasem zaskakują, lecz są dość proste, a między bohaterami rzadko czuć zgranie i istnienie głębszych relacji (nie wiem, czy to celowe).

Jedną z największych nowości, jakie wprowadzi kolejny patch do “Baldur's Gate 3”, będzie klasa Druida. Według obietnic twórców aktualizacja “Potęga Natury” ma wprowadzić więcej nowości niż wszystkie poprzednie łatki razem wzięte.

Wszyscy, którzy będą chcieli spróbować swoich sił jako Druid, otrzymają do ręki arsenał ponad 30 czarów, m.in. możliwość przemiany w dzikie zwierzę. Oprócz tego Larian zadbał także o dodatkowe dialogi i wstawki dedykowane tej klasie, aby pogłębić immersję związaną z aspektem narracyjnym.

LitRPG to odmiana fantasy stwarzająca bardzo ciekawe możliwości. Łączenie uniwersum mocy i magii z mniej lub bardziej zwykłą codziennością naszego świata kreuje bardzo unikalny klimat, który naprawdę potrafi zauroczyć. Tym razem postaram się to ukazać wraz z kolejną książką Wasilija Machanienko – "Droga Szamana. Etap 4: Zamek Widmo".

Od bitwy w Mrocznym Lesie minął miesiąc. Po treningu pod okiem Patriarchy Machan i jego Legendy Barliony raz jeszcze ruszają siać zamęt i zbijać majątek. Tym razem ich najważniejszym zadaniem jest zdobycie zamku. W związku z tym podejmą się zlecenia od Imperatora – oczyszczenia Altamedy, znanej też jako zamek widmo. Pozornie proste zadanie szybko staje się koszmarnie skomplikowane, a do osób zainteresowanych głową Machana dochodzą trzy największe klany w Malabarze. Ale dla tych, którzy przeczą konwencjom, znaczy to tyle, co nic! W takim wypadku Szamanowi pozostaje tylko jedno – zdać się na instynkt i kroczyć jak na legendę przystało!

Ekosystem Doliny Lodowego Wichru to synonim różnorodności, który pełen jest fascynujących dziwów. Od typowych żuków i morderczych grzybów, które spotkamy w ciemnych i wilgotnych jaskiniach. Poprzez Ettiny i Żmije, które przerażają swoimi rozmiarami. Zakończywszy na arcydziełach rzemiosła i mechaniki jak potężne Żelazne Golemy czy enigmatyczne Posążki. Piękne, ale i zabójcze, także uważajcie na traktach – radzi Medivh w najświeższej aktualizacji działu "Icewind Dale".

• Żuki
• Grzyby
• Ettiny
• Żmije
• Żelazny Golem
• Posążek

Już za niewiele ponad miesiąc przekonamy się, czy buńczuczne zapowiedzi Zacka Snydera i przeklinanie pracy jego kolegi po fachu, Jossa Whedona, miały zawsze sporo sensu, czy też były tylko gadaniem faceta, któremu zabrano wszystkie zabawki. No i najważniejsze, czy powrót do starego stylu kinowego uniwersum DC i przyrządzenie od nowa tego samego kotleta ma w ogóle sens.

Póki co nowa wersja “Ligi Sprawiedliwości” doczekała się konkretnego zwiastuna, a ten prezentuje się pysznie. Jest mrocznie, bywa zaskakująco, nie brakuje zupełnie świeżych scen, które mogą rzucić nowe światło na tą opowieść i odczarować niektórych bohaterów. Warto rzucić okiem.

Informacja prasowa

W Metro Exodus wraz z Artemem odkryliśmy, że świat żyje. Moskwa nie jest ostatnim bastionem ludzkości. Przemierzyliśmy Rosję wzdłuż i wszerz w poszukiwaniu raju. To, co dla nas było wielką przygodą, dla mieszkańców powierzchni jest codziennością. Jednak nawet i oni, pewnego dnia muszą przebyć drogę i zadecydować kim są. Czy zostaniesz świadkiem ich podróży?

„Droga stali i nadziei” jest pełną akcji i brutalności historią, opowiadającą trzy linie fabularne. Losy trójki bohaterów, każdy pochodzący z innego rejonu Rosji, zostają złączone z tajemniczą dziewczyną Daszą Darmowają. Stalker i przemytnik Azamat łamie prawo Nowoufskiej Republiki Komunistycznej i musi ponieść tego konsekwencje. Inga, major Zakonu Odrodzenia, otrzymuje od Mistrza zadanie. Awanturnik Morhołt od wielu dni śni o dziewczynie rezydującej w twierdzy Kiniel. Każdy z nich opuszcza bezpieczne enklawy i ciągnie w kierunku Daszy…

Do tej pory w "LastManie" było raczej schematycznie, choć w ramach miłej rozrywki pomiędzy poważniejszymi tytułami seria spisywała się całkiem przyzwoicie. Jednak w końcu nadszedł ten moment... Nie, nie zrobiło się nagle poważniej, ale za to pod względem fabularnym – kreatywniej!

Opuszczenie dotychczasowego miejsca akcji i pójście w świat służy komiksowi. Od początku to uniwersum składało się z elementów, wydawałoby się, ze sobą sprzecznych – niby średniowieczna stylizacja, a są i akcenty współczesne pochodzące... skądś indziej. To pociągało za sobą tajemnicę dotyczącą podróży pomiędzy tymi realiami i pozwoliło twórcom na wrzucenie bohaterów do nowej, specyficznej lokacji, w której rządy prawa to rządy siły. Sceneria może kojarzyć się z klimatem "Mad Maksa", a poznawanie kolejnych zasad panujących w krainie – z założeniem: przyswój je jak najszybciej, bo inaczej zginiesz – dobrze nakręca akcję.

Wszyscy pamiętamy olbrzymie rozczarowanie, jakie przyniosło zakończenie przygód dziarskiego komandora Sheparda. “Mass Effect 3” mógł nas kręcić mniej lub bardziej, ale każdy chciał wiedzieć jak to się wszystko skończy. W końcu często dorastaliśmy z tą serią, przeżywając z nią mnóstwo pięknych chwil, każdy wzlot i upadek, a na do widzenia dostaliśmy… na co były te wybory? Czy to w ogóle miało jakikolwiek sens? No i po co, do cholery, były te wszystkie kolorki?

Tak czy siak, nie trzeba było długo czekać aż oddani fani zaczęli mocno spekulować nad tym, że zakończenie trylogii Sheparda ma tak naprawdę ukryty, głęboki, refleksyjny, skomplikowany sens. Tak powstała teoria indoktrynacji.

“BioMutant” to z jednej strony niesamowicie ciekawie prezentujący się projekt, który może w tym roku ostro namieszać w branży elektronicznej rozrywki. Z drugiej, nie ukrywajmy, to gra niosąca za sobą tak wiele znaków zapytania i zapowiadająca się zbyt ambitnie, jak na niewielki zespół, jaki ją stworzył.

Bądźmy jednak dobrej myśli i liczmy, że tytuł okaże się sukcesem, przy którym spędzimy długie godziny dobrej zabawy. W międzyczasie posiadacze komputerów osobistych mogą sprawdzić, czy dzieło studia Experiment 101 odpali na ich oddanych maszynach, gdyż wydawca THQ Nordic zdradził oficjalne wymagania sprzętowe produkcji.

Niektóre dzieła są tak znane, że przygotowanie ich nowej odsłony jest bardzo odważną decyzją. Oczywiście można liczyć na to, że znany tytuł sprzeda dzieło, ale prawda jest taka, iż odbiorcy tego typu eksperymentów potrafią być bardzo krytyczni. Wydawnictwo Jaguar postanowiło zaryzykować i po bardzo dobrej graficznej wersji "Folwarku zwierzęcego" postanowiło zaproponować czytelnikom kolejną, sztandarową publikację George'a Orwella, czyli "Rok 1984".

Tym razem Eric Arthur Blair, bo takie jest prawdziwe imię i nazwisko autora, zabiera nas do Oceanii, czyli fikcyjnej krainy, obejmującej dwa mocarstwa: USA i Imperium Brytyjskie. W kraju panuje ideologia angsocu, a życie obywateli jest całkowicie kontrolowane przez państwo. Oceania w zależności od dnia (bądź godziny) toczy wojnę z jednym z pozostałych mocarstw: Eurazją (rozrośnięty Związek Radziecki), gdzie panuje neobolszewizm, lub Wschódazją (Chiny i pobliskie tereny) z powszechnym kultem Nie-Ja.