Miroslav Žamboch to, wedle mojej opinii, jedna z najważniejszych postaci, jakimi może się pochwalić czeska literatura fantastyczna. Na przestrzeni ostatnich 15 lat wydał kilkanaście powieści i zbiorów opowiadań, które przyniosły mu sławę porównywalną do tej, jaką cieszą się choćby Ziemiański, Piekara czy Sapkowski. Każdy, kto miał w rękach jego książki wie, co go wyróżnia – klimat tak czarny, że mocna kawa wydaje się przy nim biała i bohaterowie, którzy zawstydzają największe legendy srebrnego ekranu. Ostatnimi czasy nad Wisłą doczekał się ponownego wydania kilku jego ciekawszych dzieł, teraz pora na jego najnowsze osiągnięcie. Mianowicie pierwsza część książki ”Bakly. Szukając Śmierci”.

Bakly. To imię które wielu wymawiało, trzęsąc się przy tym ze strachu. Gladiator, agent, czarownik, to tylko kilka zajęć, które uczyniły go legendą. Tym razem ścieżka prowadzi go do Grafzatzy – wielkiego miasta portowego w Cesarstwie Crambijskim. To ogromna metropolia przypominająca wielką planszę do gry, a wchodząc na nią zetknie się z wieloma graczami – baronówną Münchauzen, która chce ratować podupadłą posiadłość rodzinną, czarownikami badającymi artefakty mogące pomóc w przyszłej wojnie oraz wszelkiej maści kryminalistów i zabijaków. To gra, którą Bakly bardzo dobrze zna – rozgrywka, gdzie trup ściele się gęsto, a zasady nie obowiązują. A choć zmęczenie coraz bardziej mu ciąży, raz jeszcze zbierze w sobie siły. Dla tych, których szanuje i dla tych, na których mu zależy, ponownie rzuci się do bezlitosnej walki. I nie przepadnie tak łatwo.

Informacja prasowa

„World of Warcraft: Malfurion” to kolejna i niezwykle udana podróż Richarda A. Knaaka do świata Warcrafta. Pisarz zdołał już udowodnić, że doskonale odnajduje się w tym uniwersum, przekonując przed laty rzesze graczy do literackiej strony gier Blizzarda. Teraz powraca na polski rynek z kolejną powieścią, której legenda ma szansę dorównać jego poprzednim dziełom. „World of Warcraft: Malfurion” ukaże się nakładem wydawnictwa Insignis i trafi na księgarskie półki już 26 lutego.

Światu Azeroth ponownie grozi zagłada. Mroczne siły, nie ustając w staraniach, aby pogrążyć wszystkie krainy w chaosie, przypuszczają kolejny atak. Tym razem obrońcom planety nie przyjdzie jednak stanąć w szranki z nieskończonymi zastępami demonów z Płonącego Legionu, lecz z jeszcze bardziej nikczemnym i bezwzględnym przeciwnikiem.

Przed nowym zagrożeniem nikt nie zdoła zbiec ani się ukryć. Żadne mury, broń czy magia nie oprą się jego mocy. W końcu każdy wpadnie w jego pułapkę, gdyż wróg cierpliwie czekać będzie na swe ofiary w ich własnych snach. A gdy już zmęczenie weźmie górę nad czujnością i nieszczęśnikowi opadną powieki, stanie oko w oko ze swymi najgorszymi trwogami i oszalały stanie się wkrótce częścią największej plagi od czasów nieumarłych – Szmaragdowego Koszmaru.

Poza Herkulesem Poirotem i Miss Marple, ikonicznymi postaciami powieści detektywistycznych, Agatha Christie powołała do życia także duet poszukiwaczy przygód – Tommy'ego i Tuppence.

Młodzi bohaterowie różnią się wiekiem i statusem społecznym od wspomnianych ikon wykreowanych przez królową kryminału, ale na tym rozbieżności się nie kończą. Przede wszystkim opowieści poświęcone tejże dwójce są na ogół znacznie bardziej dynamiczne od tych z małym Belgiem lub starszą panią w rolach głównych. Krótko – Agatha Christie odbija w nich od kryminału bardziej w kierunku powieści sensacyjnych, choć pogmatwana zagadka nadal stanowi istotną składową.

To była zwyczajna noc. Cisza, spokój, głęboki sen... Młoda dziewczyna o blond włosach, odziana w czarną wieczorową sukienkę, również zasnęła tej nocy, lecz miała już nigdy się nie obudzić. O świcie pobite i posiniaczone ciało Ruby Keene spoczywało w bibliotece domu pułkownika Bantry'ego, rzucając nieme oskarżenie na sposób prowadzenia się emerytowanego weterana.

Tak rozpoczyna się "Noc w bibliotece", komiksowa adaptacja powieści Agathy Christie o tym samym tytule. Na miejsce zbrodni przyjeżdżają komisarz Melchett i inspektor Flem. Obaj śledczy muszą przywyknąć do obecności starszej Jane Marple, bliskiej znajomej państwa Bantry, prowadzącej dochodzenie na własną rękę.

"Sandman" to dzieło wybitne, które w pełni zasłużyło na miano jednego z najpopularniejszych komiksów w historii. Jednak, jak to zwykle bywa, decyzja o kolejnych opowieściach w uniwersum spotkała się zarówno z zadowoleniem fanów, jak i protestem wobec bezczeszczenia klasyka. W takich sytuacjach nawet nadzór artystyczny pierwotnego twórcy trudno potraktować jako gwarant podtrzymania jakości.

W przypadku kontynuacji dzieła Neila Gaimana mowa o zbiorczym wprowadzeniu zatytułowanym po prostu "Sandman Uniwersum" do aż czterech cyklów – "Śnienie", "Dom Szeptów", "Lucyfer" i "Księgi Magii". Owo wprowadzenie to komiks bardzo krótki (48 stron) i jedynie rozpoczynający kilka wątków stojących u podstaw wymienionych serii. Z tego względu omawiany "Sandman Uniwersum. Śnienie: Ścieżki i wpływy" to już znacznie bardziej rozbudowana opowieść.

Jeszcze dekadę temu mało komu przyszłoby do głowy, że Green Arrow dołączy do grona najbardziej rozpoznawalnych herosów ze stajni DC Comics, chociaż postać Olivera Queena powstała raptem dwa lata po Batmanie.

Duża w tym zasługa serialu "Tajemnice Smallville", w którym Zielona Strzała pojawiał się gościnnie i wystąpił łącznie w kilkudziesięciu odcinkach. W 2012 roku Robin Hood z DC Comics otrzymał własną produkcję, która liczy sobie już osiem sezonów i za sprawą ogromnej popularności przyczyniła się do powstania kolejnych telewizyjnych tytułów, m.in. "Flasha" czy "Supergirl".

W Polsce uzbrojony w łuk komiksowy bohater także poczyna sobie coraz śmielej. Fani mogą sięgnąć po pozycje wydane w ramach "Wielkiej Kolekcji Komiksów DC", serię wydawaną w ramach "DC Odrodzenie" albo recenzowany album autorstwa Jeffa Lemire'a i Andrei Sorrentino. Ten ostatni to pierwsze tak okazałe wydanie poświęcone postaci Green Arrowa na rodzimym rynku.

Poznajcie Bobbi Morse, agentkę SHIELD działającą pod pseudonimem "Mockingbird", która po powrocie do życia zyskała paranormalne zdolności. Podejrzewam, że wcześniej o niej nie słyszeliście, a przynajmniej nie czytaliście żadnych historii z jej udziałem – w przypadku Marvela to zawsze dobry prognostyk. Mniej rozpoznawalne czy bardziej przyziemne postaci dostają lepsze – kameralne, pomysłowe, świeże – opowieści.

Chelsea Cain już od początku kreśli sytuacje dalekie od sztampy, akcja rozpoczyna się bowiem od wizyty w klinice SHIELD. To okazja do zajrzenia w do tej pory nieeksplorowane rejony wielkiej organizacji, jak również do zejścia na najciekawsze piętro superbohaterskich historii. Zamiast o ratowaniu świata, czytamy o zwyczajnej kontroli medycznej, choć wynikającej z nadnaturalnych zjawisk i prowadzącej do fantastycznego absurdu. Scenarzystka bawi się różnymi dziwnościami, które wespół z ironiczną bohaterką nadają całości lekki, humorystyczny ton.

Swoją znajomość z dziełami Roberta Kirkmana określiłbym mianem trudnej. Jako fan postapokaliptycznej konwencji doceniam początkowe stadia "The Walking Dead" i niektóre pomysły w "Oblivion Song", ale jednocześnie niepomiernie drażni mnie wydłużanie serii, na co zapewne wpływ mają serialowe ekranizacje i zarazem zobowiązania wobec wytwórni filmowych. Niestety piąty tom "Outcast. Opętanie" wpisuje się w ten trend.

Po ostatnich wydarzeniach Kyle Barnes został zmuszony, by porzucić dotychczasowe życie i ukryć się wraz z najbliższą rodziną na odludziu. Podobny los spotkał skompromitowanego wielebnego Andersona. Chociaż obaj panowie mają w gruncie rzeczy ten sam cel, to używają zgoła odmiennych środków, aby go osiągnąć.

Z recenzenckiego obowiązku dodam, że "Inwazja" zawiera zeszyty #25-36, przez co to najobszerniejszy z dotychczasowych albumów. Mogłoby się zdawać, że to wystarczająco dużo miejsca do sensownego popchnięcia fabuły w ciekawe rejony, rozwinięcia postaci i powiązania ze sobą wątków orbitujących wokół tzw. Scalenia i samego faktu istnienia demonów. Niestety niemożliwe jest pisanie o komiksie w samych superlatywach.

Zapytany w środku nocy o tytuły najlepszych kryminałów obok "Psa Baskerville'ów" czy "Długiego pożegnania" bez zastanowienia wymienię między innymi "Morderstwo w Orient Expressie" Agathy Christie. Literacki klasyk, który doczekał się niezliczonych adaptacji na potrzeby innych medium, niedawno ukazał się także w wersji komiksowej za sprawą wydawnictwa Egmont.

Zimą 1937 roku detektyw Herkules Poirot, najbardziej rozpoznawalna postać wykreowana przez królową kryminału, podróżuje słynnym Orient Expressem ze Stambułu do Calais. Zaspa śnieżna powoduje zatrzymanie się pociągu z dala od cywilizacji. Rankiem podróżujących czeka jednak większa niespodzianka – amerykański krezus nazwiskiem Ratchett został wielokrotnie dźgnięty sztyletem i zmarł na skutek odniesionych obrażeń. Poirotowi nie pozostaje nic innego jak zaprząc do pracy małe szare komórki.

Joann Sfar zabiera czytelnika w podróż do malowniczej Odessy, gdzie chwilowo zatrzymała się niezwykła grupa klezmerów, czyli muzyków grających na weselach, bar micwach bądź innych uroczystościach. Przyjaciele otrzymali pierwsze poważne zlecenie i mają grać przez całą noc w bogatym domu na przyjęciu z okazji wyjazdu seniorki pewnego rodu do Erec Izrael. Pozostaje zatem zapytać, czy i tym razem wartka akcja wciąga już od pierwszej strony, a sposób opowiadania powoduje, że kibicujemy bohaterom jeszcze długo po zakończeniu lektury? Zdecydowanie tak.

Mimo że od wydarzeń opisanych w pierwszej części opowieści – "Podbój wschodu" – nie minęło dużo czasu, bohaterowie stali się świetnym, doskonale zgranym zespołem, a my zaczynamy traktować ich jak rodzinę – trochę niesforną, momentami skłóconą, ale w krytycznych chwilach zawsze stojącą za sobą murem. Ponownie śmiech i rubaszność przeplatają się ze smutkiem i wzruszeniem, a czytelnik ma okazję spojrzeć na ten niezwykły, miniony świat oczami ludzi, dla których czasy przed II wojną światową stanowiły codzienność.