Towarzysze

Towarzysze to NPC wspierający główną postać w walce przeciwko demonom, które opanowały Sanktuarium. W grze występują trzy takie postacie. Każda z nich posiada własną unikalną historię, wygląd oraz styl walki. Są to – Eirena Zaklinaczka, Kormac Templariusz i Lyndon Szelma.

Towarzysze dostępni są wyłącznie w trybie dla pojedynczego gracza. Wrócą do miasta i nie będą dalej podążać za bohaterem, gdy ten rozpocznie rozgrywkę z innymi graczami. Chociaż pierwotny plan zakładał, że towarzysze będą osiągalni tylko na poziomie trudności Normalny, za sprawą odzewu graczy producenci postanowili przekształcić system, by kompani byli dostępni również na poziomie Koszmar, Piekło oraz Inferno. Zamysłem twórców w sprawie towarzyszy było to, by byli oni wsparciem w pojedynczej rozgrywce, ale nie na tyle, by stali się obowiązkowi czy utrudniali zabawę graczom poprzez ciągłe zważanie na ich pasek życia. Nie korzystają oni z magicznych mikstur, chociaż robią to w przypadku kul życia. Z tego powodu, że nie umierają, nie generują kosztów wskrzeszenia. Towarzysze z "Diablo III" to zaktualizowani najemnicy z poprzedniego tytułu. Wprowadzone ulepszenia to: mówione kwestie, ingerowanie w zadania i ścieżkę fabularną, dodatkowe opcje ekwipunku oraz wyglądu postaci. Ponadto liczne unikalne zdolności oraz umiejętności dla każdego z trzech kompanów.

Trzy postacie pełnią zupełnie odmienne role podczas potyczek, chociaż ich użyteczność powinna znajdować się na podobnym poziomie, jednak charakteryzujące ich style walki zadecydują, którego z nich gracz uzna za najbardziej przydatnego. Każdy z nich posiada osiem wyjątkowych zdolności. W dowolnej chwili gracze mogą ponownie rozmieścić im punkty zdolności, by użyć innych umiejętności.

Zaklinaczka Eirena to magini posiadająca liczne potężne magiczne dystansowe ataki oraz szeroką gamę zaklęć wspomagających. Szelma Lyndon to były złodziej oraz strzelec posługujący się łukiem bądź kuszą. Posiada kilka ataków dystansowych i potrafi osłabiać, spowalniać oraz zatruwać wrogów. Natomiast Templariusz Kormac to ciężkozbrojny rycerz, gotów stać się żywą tarczą dla postaci walczącej na dystans. Jest w stanie przyjąć na siebie duże grupy przeciwników walczących w zwarciu i skupiać na sobie ich uwagę w trudnych sytuacjach.

Towarzysze, podobnie jak rzemieślnicy, rekrutowani są poprzez zadania, które gracz musi ukończyć, by zyskać ich zaufanie i towarzystwo. Po ich wykonaniu, kompanów można zawsze znaleźć w mieście, gdzie wolno dowolnie dobierać ich do nadchodzących starć. Każdy z nich posiada własne zadania, które rzucają nieco światła na ich przeszłość, jak i na całość fabuły. Gracz będzie musiał przejść grę z każdym towarzyszem osobno, by doświadczyć w pełni aspektu fabularnego i ukończyć wszystkie zadania. W przeciwieństwie do bezosobowych najemników z "Diablo II", obecni towarzysze posiadają własne motywacje oraz cele, a także reagują na otaczający ich świat.

W "Diablo III" członkowie drużyny nie giną. Po prostu przez 15 sekund są wyłączeni z rozgrywki, by po tym okresie wrócić do walki. Gracze mogą skrócić czas ich rezurekcji do 5 sekund, stojąc przy nich podczas regeneracji. Nie istnieje mechanizm pozwalający im korzystać z mikstur leczniczych, chociaż współdzielą moc zyskiwaną z kul życia. Ponadto kompani posiadają liczne zdolności wspomagające i leczące, które mogą użyć na sobie bądź postaci gracza.

Podobnie jak w przypadku gracza, towarzysze również zyskują doświadczenie i czerpią premie z przedmiotów. Jednakże występują pewne różnice. Jeżeli gracz uzyska poziom, nie oznacza to, że dzieje się to również w przypadku członka drużyny, przy czym nigdy nie będzie on posiadał niższego poziomu niż o jeden mniejszy od poziomu głównej postaci. Jeżeli tak się stanie, można go odłączyć od drużyny i ponownie nająć w mieście. Wtedy belka z poziomem doświadczenia zostanie wyzerowana, ale jego poziom zostanie podniesiony dokładnie do poziomu o jeden niższego od głównego bohatera. Oczywiście w przypadku 59. poziomu nie nastąpi automatyczne przejście do 60. Końcowy poziom zaawansowania musi zostać zdobyty poprzez walkę.

Gracze zaznajomieni z "Diablo II" nie mają miłych wspomnień związanych z wyszukiwaniem ścieżek przez najemników, którzy często klinowali się w kątach czy blokowali w walce, podczas gdy bohater dawno uciekł z pola bitwy, nie wspominając już o irytującym problemie niewłączania aur podczas najmowania. SI oraz wyszukiwanie ścieżek przez towarzyszy zostało znacznie usprawnione w "Diablo III", jednak jest ono uniwersalne. Nie ma możliwości włączenia trybu agresywnego bądź defensywnego, jak też gracz nie może rozkazać członkowi drużyny zostać w wyznaczonym miejscu.

Okno towarzysza zostało podzielone na trzy podstawowe zakładki – ekwipunek, umiejętności, współczynniki. Pierwszy pozwala zajrzeć do ekwipunku noszonego przez kompana. Drugi umożliwia rozlokowanie punktów umiejętności. Ostatni ukazuje informacje dotyczące m.in. punktów życia czy odporności na żywioły.

Jedną z większych zmian w stosunku do systemu najemnictwa w "Diablo II" jest możliwość samodzielnego przypisania towarzyszowi zdolności, w przeciwieństwie do wyboru typu z listy. Po osiągnięciu konkretnego poziomu, gracz może wybrać jedno z dwóch zaklęć lub zdolności dla członka drużyny. Co pięć poziomów, gracz otrzymuje kolejne szanse na wybór zdolności. Każdy towarzysz oferuje modalny zbiór umiejętności mogących zwiększać efektywność głównej postaci w pewnej sferze bądź uzupełniać braki w drugiej. Raz przyznane punkty umiejętności można odzyskać podczas przespecjalizowania, co wiąże się z niewielkimi kosztami.

Kompana można wyposażyć w dwa pierścienie, amulet oraz przeznaczoną dla nich broń, np. Kormac może dzierżyć miecz jednoręczny, czego nie potrafi Eirena. Zablokowana luka w ekwipunku to miejsce na unikalny dla towarzysza przedmiot – zostaje ona automatycznie odblokowana na 18. poziomie. Te artefakty to tzw. przedmioty specjalne występujące w wersji magicznej bądź rzadkiej. Często w dużym stopniu zwiększają atrybuty postaci, znacznie więcej niż ma to miejsce w przypadku bohatera, np. płaszcz przeznaczony dla 30. poziomowego Łowcy Demonów może zwiększać zręczność do 30, a w przypadku podobnego przedmiotu dla Szelmy może być to nawet 130. Nie istnieją legendarne przedmioty przeznaczone dla członków drużyny, jak i specjalne zdolności, które mogą one oferować.

Towarzysze posiadają podobny system statystyk i przedmiotów co gracze, prócz faktu, że mają pewne limity dotyczące noszonego sprzętu – dwa pierścienie, amulet, broń oraz przedmiot specjalny. Nie zyskują oni w żaden sposób premii z wyposażenia bohatera, lecz gracz może zyskiwać bonusy z przedmiotów noszonych przez kompana. W oknie współczynników wszystko wyszczególnione w dziale eksploracja to procentowa premia, którą otrzymuje gracz. Zalicza się do tego bonus do otrzymywanego doświadczenia, znajdowanego złota, magicznych przedmiotów itd. Gracz nie zyskuje pełnej premii, lecz tylko 20%, np. w przypadku gdy Templariusz posiada zestaw przedmiotów dających mu 100% szans na znalezienie magicznego przedmiotu, gracz uzyskuje wyłącznie 20% premię. Pokonani przeciwnicy nie są sprawdzani przez pryzmat statystyk z działu eksploracji towarzysza. Dlatego też wcześniej wspomniany Templariusz ze 100% premią do znajdywania magicznych przedmiotów nie jest brany pod uwagę przez grę, robione jest to wyłącznie ze statystykami gracza połączonymi z premią od kompana.