Serdecznie zapraszam do nowej recenzji na Game Exe! Tym razem pod lupę została wzięta powieść Robin Hobb, "Uczeń skrytobójcy". Osobiście sprawdziłem, czy to ponadczasowy klasyk, czy może niewyróżniająca się niczym szczególnym powieść, na którą nie warto poświęcać swoich oszczędności.

„Literatura fantasy jest nudna, nie? Zmienia się tylko środek lokomocji: raz na smoku, raz na Edwardzie”.

Żaden inny pogląd mojego nauczyciela języka polskiego nie budzi tak negatywnych odczuć jak powyższy. Muszę jednak przyznać, że myśl przewodnia zdania, choć znacznie uproszczona, zawiera w sobie ziarno prawdy. Rzecz jasna, reguła nie dotyczy wszystkich powieści z zakresu fantasy, lecz część (nie wdając się w dysputę: większość czy mniejszość) korzysta ze znanych schematów i pomysłów, a latający i zionący ogniem pradawny gad czy gorąco-zimny wampir pławiący się w blasku słońca to tylko przykłady dostrajania się pisarzy do aktualnej mody. Ciekaw jestem, czy gdybym napisał pieprzną, aczkolwiek standardową historyjkę miłosną z przystojnym upiorem w roli amanta, nachapałbym się przynajmniej połowy pieniędzy, jakie zainkasowała niejaka Meyer dzięki „Zmierzchowi”...

Czytaj dalej...

Konkurs o książce "Dziedzic zaklinaczy" zakończony. Czas najwyższy zaprezentować wam prawidłowe odpowiedzi oraz oczywiście zwycięzców – serdecznie wam gratulujemy!

Odpowiedzi:

• Bohaterem "Dziedzica czarodziejów" jest Seph,
• Cinda Williams Chima mieszka w Ohio,
• W Polsce Cinda Williams Chima debiutowała serią "Siedem Królestw".

Zwycięzcy:

• Anna H. z Gdańska
• Anna K. z Wołomina
• Elżbieta Ś. z Węgorzewa
• Marek G. z Gdańska-Oliwy

Dziękujemy wydawnictwu Galeria Książki za ufundowanie nagród.

Kilka miesięcy temu autorzy gry "Wiedźmin 3: Dziki Gon", studio CD Projekt RED, ogłosili konkurs na najlepszy cosplay związany z ich najnowszą produkcją.

W rozwinięciu newsa znajdziecie wyniki zabawy. Warto tam zerknąć, bo uczestnicy zaprezentowali się bardzo profesjonalnie.

Nie minęło wiele czasu od zrecenzowania przez nas "Dzielnicy Obiecanej" – pierwszej polskiej odsłony kultowej już serii "Metro 2033", a oto na sklepowe półki trafia kolejna, tym razem rosyjska powieść osadzona w realiach postapokaliptycznego świata. Tym razem jednak nie stoi za nią Dmitry Glukhovsky, lecz jego rodak, Rusłan Mielnikow.

"Mrówańcza" – cóż to za tytuł? Dlaczego – jeśli w ogóle – warto przyjrzeć mu się bliżej? Czy to kolejny kuponik, który wydawcy odetną od znanej marki i naszych portfeli, czy może jednak wartościowa powieść godna Waszych pieniędzy? My już wiemy – dowiedzcie się i Wy.

"Jest coś takiego w rosyjskiej literaturze, co nie pozwala pomylić jej z żadną inną. Trudno wyjaśnić to wrażenie jednym prostym zdaniem, choć przyczyny możemy analizować do woli. Jednakże zarówno w fantastycznym slapsticku z filozoficznymi wstawkami ręki Bułhakowa, jak i mrocznym, psychologicznym dramacie znudzonego mordercy pióra Dostojewskiego, czy wreszcie w koszmarnym piekle postapokaliptycznego metra projektu Glukhovskiego czujemy wyraźnie, że to historia stworzona przez naszych największych, wschodnich sąsiadów..."

Czytaj dalej...

Był czas, kiedy teksty takie jak "Marsjanin" były w fantastyce głównym nurtem. Na firmamencie świecił Lem, gwiazda pierwszej wielkości… eh, było, minęło. Czas pokaże, czy popularność powieści Andy’ego Weira była zwiastunem powrotu do łask klasycznych motywów, czy też okazjonalnym, sentymentalnym łabędzim śpiewem wypalonej konwencji. Epigoństwo zatem, czy nowe otwarcie? Oceńcie sami. Ze swej strony wyrażę tylko wątpliwość; czy może istnieć twarda science fiction bez pożywki w postaci realnego programu podboju kosmosu? Nie mówiąc już o podstawowym kłopocie z wyobraźnią, której literatom nie staje najwyraźniej. Nie nadążają.

Robinson w kosmosie? Marsjański survival? Początkowy sceptycyzm okazał się nieuzasadniony. Nawet jeśli inspiracje (Defoe i Apollo 13) są oczywiste, a finał szybko staje się przewidywalny, to fabuła trzyma w napięciu. Wiadomo, jak się skończy, ale nie wiadomo, jak do tego dojdzie, i to – o dziwo – wystarcza.

Czytaj dalej...

Mając to na uwadze, odważyłem się wejść na schody prowadzące ku przeszłości; wszedłem do komnaty utraconych wspomnień i zbadałem legendarną ziemię, którą nazwałem "czasami przed Kindlem"

Też macie stare książki na strychu? A może nie zdążyliście wynieść? To lepiej, będziecie mieli mniej odkurzania przy pisaniu artykułu. Trochę tych fantastycznych serii w PRL było, a i poziom jak pamiętam przyzwoity. "Zapomniane perły polskiej fantastyki", dobry tytuł – bierzemy w ciemno! Na razie jednak musimy zadowolić się dokonanym przez Piastuna tłumaczeniem – "Zapomniani autorzy fantasy z lat osiemdziesiątych XX wieku". Oczywiście Polaków ani widu, ani słychu.

Z okazji wydania powieści "Chłopcy 3. Zguba", autor książki, Jakub Ćwiek, postanowił spotkać się ze swoimi fanami. Wszyscy, którzy chcieliby zadać pisarzowi pytanie, posłuchać co ma do powiedzenia, czy po prostu podpisać swój egzemplarz "Chłopców", mogą zrobić to w pięciu miastach Polski: Warszawie, Poznaniu, Katowicach, Wrocławiu i Szczecinie.

Dokładny rozkład jazy Ćwieka możecie znaleźć na grafice zamieszczonej powyżej.

Jak niosą wieści, na odbywającej się w w maju 2015 roku konferencji Digital Dragons w Krakowie pojawią się znane na cały świat nazwiska. Wśród prelegentów znaleźć się ma między innymi Chris Avellone we własnej osobie!

Jeden z legendarnych założycieli firmy Obsidian, twórca takich hitów jak "Planescape: Torment", "Neverwinter Nigths 2: Maska Zdrajcy" i "Fallout: New Vegas", zaszczyci swoją obecnością krakowskie targi, będące największym wydarzeniem poświęconym promocji branży gier wideo w Europie Środkowo-Wschodniej.

Szanowni czytelnicy! Mam niezmierną przyjemność poinformować, że wraz z tą chwilą na Game Exe pojawił się nowy artykuł. Wszystko za sprawą wydawnictwa MAG, które umożliwiło mi przeczytanie i zrecenzowanie książki pt. "Nocny Patrol". Jeśli więc zastanawiacie się, czy warto wydać odłożone pieniążki na tę lekturę, przeczytajcie świeżutką recenzję i przekonajcie się. Serdecznie polecam!

Opowiedziana historia rozgrywa się w Moskwie, w 1998 roku. Od przeszło tysiąca lat siły Światła i Ciemności żyją w zgodzie, kontrolując się nawzajem za pomocą powołanych w imię Wielkiego Traktatu organów, jakimi są tytułowe Patrole. Brzmi abstrakcyjnie, prawda? Jednak łatwo to sobie wyobrazić. Nocny Patrol weryfikuje działania Ciemności i dba, by nie łamały one reguł zawartych we wspomnianym Traktacie. I vice versa – członkowie Dziennego Patrolu pilnują, by dobro za bardzo nie rozprzestrzeniło się po świecie i wciąż panowała pożądana przez obie strony równowaga. W sam środek tego wszystkiego trafia Antoni, mający krótki staż w Nocnym Patrolu młody mężczyzna, który nie spodziewa się, jak wielką rolę ma odegrać w tej niekończącej się bitwie Dobra i Zła.

Czytaj dalej...

Powrót do świata Snorriego Kristjannsona nie zapowiadał się dobrze, biorąc pod uwagę, że pierwszemu tomu serii można było przypiąć łatkę "nędznej imitacji wikińskiej fantasy". Czy kontynuacja zatytułowana "I popłynie krew" odmieniła mój stosunek do szwedzkiego pisarza? Dowiecie się z recenzji książki. Serdecznie zapraszam do jej czytania!

Od czasu do czasu każdemu chyba trafia się napraaawdę nudna książka. Pytanie tylko, co z tym fantem zrobić. Wyrzucić przez okno i czym prędzej zapomnieć czy straszliwie się męczyć w nadziei na rozkręcenie akcji. Kiedyś miałem zasadę (pewnie nie tylko ja), że nie wolno mi rozpoczynać innych powieści, póki nie skończę obecnej. Jednak wraz z kolejnymi beznadziejnymi tytułami była coraz bardziej naginana i teraz rzadko jej przestrzegam. Załóżmy jednak, że udało się dojść do ostatniej strony nużącej historii autorstwa Jakiegoś-tam-biedaka, a niedługo później premierę ma kontynuacja. Sięgnąć po nią czy też nie? Trudna decyzja. Sam stosunkowo niedawno miałem podobną zagwozdkę z drugim tomem „Sagi o Walhalli” Snorriego Kristjanssona. Tym razem zwyciężyło pragnienie skolekcjonowania serii, więc „I popłynie krew” trafiło do moich rąk, choć przyznam szczerze, że najchętniej od razu odłożyłbym książkę na półkę bez wcześniejszego czytania.

Czytaj dalej...