"Blacksad" rozgrywa się w świecie, w którym rolę ludzi pełnią zwierzęta – stylizowane jednak na ludzi. Zwierzęce cechy zazwyczaj ograniczają się do twarzy i skóry/futra. Co więcej warto wiedzieć? Ilustracje przedstawiające takie postacie postacie są piękne. "Blacksad" to gwarancja zachwytu nad rysunkami.

Gatunkowo seria jest czarnym kryminałem osadzonym w I połowie XX wieku w Ameryce. Trzeci tom – "Czerwona dusza" – pokazuje śledztwo głównego bohatera w sprawie pewnej śmierci, ale przede wszystkim stanowi wejrzenie w politykę. Pojawia się tu znajomy Blacksada, który pracował nad bombą atomową, w towarzystwie osób o lewicowych poglądach pod przewodnictwem komunisty. Jednak w kraju zaczynają się ruchy przeciwko sympatykom komunizmu.

Tło wydarzeń jest niezwykle istotne. Wydawałoby się, że może pięćdziesiąt parę stron to trochę za mało, żeby właściwie nakreślić prezentowane realia, ale twórcy "Blacksada" nie mają z tym żadnego problemu. Kwestie polityczne są poruszane zarówno w dialogach, jak i w narracji. Napiętej sytuacji poświęca się dużo czasu, co oznacza nieśpieszną akcję. Atmosferę można powoli smakować. Składają się na nią bardzo szczegółowe ilustracje. Otoczenie zapiera dech w piersiach detalami i przepychem, trudno się nie zatrzymać, żeby dłużej na nie popatrzeć. Dodać trzeba dbałość w oddaniu rzeczywistości i opowieść osnutą dymem papierosowym (może źle to zabrzmi, ale w takich historiach palenie przez bohaterów "robi klimat").

W nocy 28 czerwca zmarł Harlan Ellison – wielokrotnie nagradzany twórca o światowej sławie, który pisał w gatunkach fantasy i SF. Zdobył m.in. Locusa, Hugo i Nebulę. Miał 84 lata.

Eliison odpowiada za antologię "Niebezpieczne wizje" jako jej redaktor (dokonał wyboru opowiadań, do każdego napisał wstęp). Spośród jego wielu, wielu tekstów znane jest m.in. opowiadanie "Chłopiec i pies", które zostało zekranizowane. W Polsce nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka wyszedł pierwszy tom zbioru jego tekstów pt. "To, co najlepsze". Pracował także przy serialach "Star Trek" i "Po tamtej stronie" w roli scenarzysty.

Zbliża się lipiec, a wraz z nim dwie nowe premiery od Muchy Comics.

10 lipca do sprzedaży trafią dwa albumy. Pierwszym z nich jest "Zaćmienie", seria od Eda Brubakera i Seana Phillipa, których chwaliliśmy już za "Zabij albo zgiń", a i ich "Fatale" to niezła seria. Druga pozycja to "KM/H" Marka Millara.

Ginko to podróżujący po świecie mushishi. Jego zadaniem jest pomaganie ludziom, w życie których wtargają istoty zwane mushi. Ich wygląd i wpływ na otoczenie są różne, nie ma też jednego sposobu na rozwiązanie wywoływanych przez nie problemów.

Drugi tom "Mushishi", podobnie jak pierwszy, składa się z kilku oddzielnych historii, aczkolwiek już bez punktu wspólnego, który pojawiałby się w finale. Opowieści jest pięć, każda charakteryzuje się spokojną, baśniową atmosferą i ma nieoczywiste zakończenie. Podejmowane przez bohatera sprawy mogą wydawać się proste, ale ostatecznie kryje się za nimi coś więcej, a czytelnik może wynieść z tego ważną lekcję. Rozwiązanie kłopotów – mniej lub bardziej poważnych – miewa gorzki posmak, bo nie zawsze da się wszystkim pomóc lub odwrócić efekty działań mushi.

Postawienie na krótsze formy od początku było dobrym pomysłem. Historia mieści się na około 50 stronach, co wystarcza do zainteresowania odbiorcy i wzbudzenia w nim emocji oraz przekonującego zaprezentowania wydarzeń – zazwyczaj wystarcza. Mam wrażenie, że w "Ludzie wciągającym rosę" nie do końca została zachowana spójność zdarzeń. Ktoś był za łatwo dostępny, jakaś postać nagle pojawia się gdzieś, gdzie chyba nie powinna być... Nie chcę mówić, że to niekonsekwencja, bo może da się to wyjaśnić i zabrakło tylko dopowiedzenia pewnych rzeczy.

Informacja prasowa

„Cisza przed burzą” – najnowsza powieść uniwersum World of Warcraft, prequel do dodatku Battle for Azeroth – już 18 lipca w Polsce

Już 18 lipca do polskich księgarń trafi kolejna powieść uniwersum World of Warcraft – świata, który rozpala wyobraźnię graczy i czytelników już od 24 lat.

Zamów już dzisiaj i otrzymaj książkę jako pierwszy.

„Cisza przed burzą” to najnowsze dzieło Christie Golden, bestsellerowej autorki od lat związanej z literacką domeną uniwersum Warcrafta, która jak mało kto zna świat Azeroth. Książka Christie Golden stanowi prolog do wyczekiwanego dodatku gry World of Warcraft: Battle for Azeroth (premiera 14 sierpnia 2018) i opisuje szczegóły zbliżającego się konfliktu pomiędzy Hordą a Przymierzem.

Płonący Legion, od eonów największy postrach całego Wszechświata, w końcu został pokonany. Jednak dla niewielkiego świata Azeroth to dopiero początek kłopotów. Władca Legionu, upadły tytan Sargeras w ostatnim, desperackim geście wbił głęboko w powierzchnię krainy swój ognisty miecz, dotkliwie raniąc śpiącą w sercu planety nienarodzoną tytankę, a jej wydobywająca się krew skrystalizowała w azeryt, minerał o niebywałej mocy. Wkrótce po jego zasoby sięgną dwie rywalizujące ze sobą siły oraz ich nowi przywódcy: Anduin Wrynn i Sylwana Bieżywiatr.

Pisanie książek, których fabuła ma miejsce w światach stworzonych na potrzeby gier, nie jest niczym nowym. Jednak z tej gałęzi pisarstwa wywodzi się podgatunek zwany LitRPG – opowieści, które mają miejsce w grach komputerowych. Motyw ten jest szerzej znany wśród mieszkańców Dalekiego Wschodu (przykładem może być "Sword Art Online"), ale wykorzystują go również twórcy innych narodowości. Do nich należy Wasilij Machanienko – autor cyklu "Droga Szamana" z pierwszą częścią noszącą tytuł "Początek".

Ten świat to spełnienie marzeń ludzi uzależnionych od grania w gry MMORPG. Dzięki specjalnie zaprojektowanym kapsułom i możliwości wymiany waluty wirtualnej na prawdziwą gracze mogą siedzieć w świecie zwanym Barliona całymi miesiącami. Wynosi to zżycie z grą na zupełnie nowy poziom, a filtry bólu zapewniają, że pod względem fizycznym jest dokładnie tak, jak przed monitorem. Jednakże od każdej reguły są wyjątki. Dmitrij Machan to wolny strzelec w dziedzinie programowania. W wyniku nieszczęśliwego splotu wydarzeń zostaje skazany na 8 lat wydobywania surowców w jednej z wirtualnych kopalni, bez żadnych blokad chroniących przed bólem. A żeby było jeszcze gorzej, za swojego awatara dostaje najrzadziej występującą klasę postaci – szamana. Z wyzerowanymi statystykami i pozbawiony poradników musi się nauczyć życia w tym nietypowym więzieniu. Szybko się okazuje, że będzie to ostra rozgrywka, w której może zyskać choć częściową wolność.

Egmont ujawnił swoje zapowiedzi na sierpień. W tym miesiącu ukażą się m.in.:

• "Conan: Narodziny legendy" – pierwszy tom serii komiksowej o Conanie Barbarzyńcy
• "Ślepa cytadela, Przystanek na Faragonescji, The Long Tomorrow" – klasyka komiksu od mistrza Moebiusa
• "Yaviński artefakt" – nowy komiks z serii "Star Wars Legendy", w którym pojawiają się: Han Solo, Chewbacca, Lando Calrissian, Dengar, IG-88 i Boba Fett

Informacja prasowa

NOWE PRZYGODY STARYCH BOHATERÓW

Blisko po 30 latach, nowa pierwsza pełnometrażowa historia Kajko i Kokosz

Tworzone przez wspaniałego scenarzystę i rysownika Janusza Christę (1934–2008) przygody dwóch słowiańskich wojów są od dziesięcioleci jedną z najpopularniejszych polskich serii komiksowych. Teraz Kajko i Kokosz, po śmierci autora, powracają w pierwszej pełnometrażowej historii „Królewska konna”! Kontynuacji kultowego komiksu podjęli się Maciej Kur (scenariusz), Sławomir Kiełbus (rysunki) i Piotr Bednarczyk (kolor), którzy podeszli do zadania z miłością i pasją. Tego wydarzenia fani Kajka i Kokosza nie mogą przegapić! Premiera albumu już w listopadzie br. nakładem wydawnictwa Egmont.

(po prawej szkic jednej z plansz z albumu „Królewska konna”)

"Inne Światy" to interesująca propozycja, powstała z inspiracji obrazami Jakuba Różalskiego. Artysta jest znany z projektu "1920+" zestawiającego naszą polską kulturę i historię z motywami SF. Poza tym pracował przy grafikach koncepcyjnych do filmu "Kong: Wyspa Czaszki". Książka zawiera opowiadania dziesięciu różnych autorów, którzy stworzyli je w oparciu o dzieła Różalskiego.

W środku znajdziemy nie tylko tekst, lecz także ilustracje. To właśnie obrazy Różalskiego, które stanowiły inspirację dla autorów. Ich zamieszczenie jest bardzo istotne, ponieważ możemy zrozumieć, co było natchnieniem oraz jakie sceny są opisywane. Wydawca zdecydował się na niecodzienny krok, bo po ukazaniu pełnego wytworu artysty bywa, że powraca on [wytwór] we fragmentach, głównie na marginesach zewnętrznych i wewnętrznych. Buduje to nastrój.

Otwierającym opowiadaniem jest "Idzie niebo" Jakuba Małeckiego. Jedno z najkrótszych w zbiorze, ale zarazem jedno z najciekawszych. Od początku pisarz stawia na nadnaturalny, przerażający element – jest nim Pająk, cel podróży, z której nikt nie wraca o zdrowych zmysłach. Udziela się atmosfera szaleństwa, niepokojąca i zapewniająca uwagę. Dramatyczne losy postaci, pierwszoosobowa narracja uczestnika wydarzeń, wiejskie otoczenie i to dziwne coś... Małecki fantastycznie opowiada. Nie potrzebuje dużo czasu, żeby przejąć czytelnika swoją historią i wywołać w nim emocje.

Szamanka od umarlaków kontra Demon Luster. On groźny i nieuchwytny, ona zdesperowana, zawzięta i niestety jeszcze nieopierzona. Kiedy wydawało się, że Ida Brzezińska doprowadziła do (niezupełnie szczęśliwego) końca swoją pierwszą sprawę, do głosu znów doszedł Pech. Szamanka, nieświadoma konsekwencji, złożyła nieśmiertelną przysięgę. Jeśli nie odprowadzi w zaświaty własnoręcznie zamordowanego czarodzieja, jej dusza osunie się w niebyt. Kłopot w tym, że rzeczony czarodziej zniknął gdzieś po drugiej stronie zwierciadła, a wchodzenie do luster to sztuka, o której Ida nie ma bladego pojęcia. A czas nie stoi w miejscu i z każdym dniem coraz wyraźniej widać powagę sytuacji.

Szczęście w nieszczęściu Ida nie jest sama. Ciotka Tekla, choć dawno już opuściła ziemski padół, za nic w świecie nie chce spoczywać w spokoju. Towarzyszy dziewczynie niemal przez cały czas, zasypując ją złośliwościami (częściej) i udzielając dobrych rad (a to rzadziej). Ważną rolę gra też Kruchy, pracownik tzw. WON-u. W poprzedniej odsłonie cyklu występował marginalnie, teraz natomiast mocno angażuje się w sprawę, co z kolei doprowadza do białej gorączki jego partnerkę z pracy, Rudą. Martynie Raduchowskiej udało się stworzyć szereg nietuzinkowych postaci, a ich wzajemne relacje bywają bardzo skomplikowane. O ile w "Szamance od umarlaków" najbardziej spodobał mi się Gryzak w roli łapacza snów, tak teraz szczególnie upodobałam sobie Pecha (cierpiącego chyba na dysleksję), któremu dostał się nieco dłuższy epizod.