Historia Azeroth to temat, który już od dawna uważam za fascynujący, dlatego tak lubię się w niego zagłębiać i odkrywać kolejne tajemnice. Bardzo ucieszyłem się z możliwości sięgnięcia po trzeci tom kronik tego uniwersum.

Chronologicznie czeka nas pewna zmiana. Poprzednie części opisywały lore pod kątem starożytnych czasów tego świata, kończąc na wydarzeniach z pierwszych gier mających miejsce w Azeroth. Tym razem mamy przejście z wydarzeń podczas Trzeciej Wojny (od ”Warcrafta III”) po Kataklizm. Tak więc otrzymaliśmy opis wydarzeń, które możemy poznać na ekranach komputera nie tylko jako stratedzy, ale też czempioni tego świata.

Do lektury "Diuny" przystępowałem z dużą dozą rezerwy. Od światów science-fiction zawsze wolałem te spod znaku magii i miecza. Tymczasem ogromna popularność danej rzeczy wywołuje u mnie przekorny dystans. Wreszcie, miałem obawy, na ile jest to dziś utwór żywy, a na ile literacki skansen archaiczny względem dzisiejszej twórczości. Rzec by się aż chciało, że była to rezerwa wewnątrz rezerwy w rezerwie.

W świecie "Diuny" zostałem wrzucony na głęboką wodę. Uniwersum, którego nie znam – jego historii, praw, powiązań bohaterów, a w którym szykują się, jak od początku wiadomo, wielkie wydarzenia i intrygi. Z nieświadomością "kto? kiedy? dlaczego?" w "Diunie" trzeba się pogodzić, a wszystko zostanie wyjaśnione w swoim czasie. Owe niejasności budziły jednak moje zaciekawienie, a nie znużenie.

Z ogromnym smutkiem informujemy, że odeszła od nas Anne Rice. Kultowa pisarka, która podbiła serca milionów czytelników przede wszystkim swoim cyklem Kroniki Wampirów, gdzie możemy znaleźć takie perły literatury fantastycznej jak “Wywiad z wampirem” czy “Królowa potępionych”, odeszła od nas w wieku 80 lat. Powodem śmierci były komplikacje po udarze, jaki przeszła niedawno. Informacje przekazał jej syn, Christopher, za pośrednictwem mediów społecznościowych.

Opuściła nas niemal dokładnie 19 lat po śmierci mojego ojca, a jej męża – Stana. Nasza rodzina pogrążona jest w żałobie. Jako matka wspierała mnie bezwarunkowo – nauczyła mnie walczyć o marzenia, odrzucać konformistyczną naturę i przeciwstawiać się mrocznemu głosu strachu, który prowadzi do zwątpienia w siebie. Natomiast jako pisarka pokazała mi, jak przekraczać granice gatunków i oddawać pasji.

Kiedy kilka lat temu sięgnąłem po "Falangi Czarnego Porządku", nie zrobiły na mnie większego wrażenia. Ba, zdaje się, że nawet nie przetrawiłem całości i przedwcześnie zakończyłem lekturę. Drugie podejście po latach okazało się znacznie łaskawsze.

"Fins de Siecle" zawiera dwie oddzielne opowieści – "Falangi Czarnego Porządku" oraz "Polowanie", rozdzielone za pośrednictwem kilkustronnego wywiadu z twórcami. Warto odnotować, że – wzorem wznowień klasyków komiksu frankofońskiego – Egmont zdecydował się zastosować powiększony format z lekko zaokrąglonym grzbietem.

Pomimo upływu lat pierwszy sezon serialu "Star Trek", którego emisja rozpoczęła się w 1966 roku, wciąż trzyma się zaskakująco dobrze. Owszem, uproszczenia, braki budżetowe, starodawna scenografia oraz niska dynamika mogą razić współczesnego odbiorcę. Pośród tych bolączek wynikających bezpośrednio z wieku produkcji wyłania się obraz bardzo dobrej fantastyki naukowej, nieodmiennie przykuwającej do ekranów. Czy w podobnym tonie można się wypowiadać o komiksie?

"Star Trek: Rok piąty" opowiada o wydarzeniach następujących po trzecim sezonie klasycznego "Star Treka". Załoga USS Enterprise, na czele z kapitanem Kirkiem, oficerem naukowym Spockiem, doktorem Bonesem i porucznik Uhurą, zakańcza swą kilkuletnią podróż po kosmosie, aby wrócić na Ziemię. Powrót nie przebiega tak gładko, jak mogliby sobie tego życzyć załoganci okrętu. Koniec pięcioletniej misji przyniesie im bowiem równie niebezpieczne przygody, co w serialowym pierwowzorze.

Wyczyny Machana w jego Drodze Szamana zapewniły mi mnóstwo spędzonego mile czasu, pełnego zdumiewających wydarzeń i wybuchów śmiechu. Z tego właśnie powodu tak chętnie biorę się za kolejne części tej serii. W związku z tym trzeba sobie raz na jakiś czas raz jeszcze zadać pytanie: czy warto? Pora, by się nad tym zastanowić przy szóstej części serii, opatrzonej podtytułem "Nowy początek".

Wirtualny świat Barliony to miejsce pełne światła i mroku. Oferuje niezwykłe przygody rzeszom graczy, a także możliwości ogromnego zarobku. W tym wszystkim jednak czają się też nadużycia, nieczyste rozgrywki oraz walka o pieniądze i władzę. Szaman Machan, jako były skazaniec i legenda tego świata, doskonale o tym wie. Po wydarzeniach na Płaskowyżu Stwórcy udało mu się wreszcie wykupić swą wolność i wyjść do świata realnego, jednak to nie koniec kłopotów.

Sztuka ma to do siebie, że stale się rozwija. Uzyskuje to zarówno dzięki poszukiwaniu nowych trendów, jak i wracaniu do swych korzeni. Dzięki temu można stworzyć niezwykłe, przyciągające uwagę rozwiązania. Jednym z nich jest choćby koncepcja fore-edge, znana ze średniowiecza technika malowania scen na krawędziach kartek książek. Inspirując się tą metodą Maise Matilda, 22-letnia studentka historii sztuki, zaczęła zdobić swoje książki.

Ludzie wracają do czytanych przez siebie kiedyś książek z różnych powodów. Czasem nie możemy sobie przypomnieć fabuły lub potrzebujemy jakiegoś punktu odniesienia. Innym może też być odświeżone wydanie dobrze nam znanego, lubianego dzieła. To właśnie ten ostatni powód skłonił mnie, by wziąć do ręki nowe, łączone wydanie "Malowanego Człowieka" Petera V. Bretta.

Dzień należy do ludzi, noc do demonów. Każdy zachód słońca sprawia, że na ziemię zstępują otchłańce – magiczne istoty opętane żądzą zniszczenia ludzkości. Jedyną obroną pozostają bariery runiczne, jednak zdarza im się zawodzić, a symbole pozwalające na podjęcie równej walki dawno zaginęły. Ludzkość jest zaszczuta i zdziesiątkowana, a każdy rok przynosi wieści o kolejnych zniszczonych osadach.

Wszystkich pasjonatów anime, wypełnionych adrenaliną przygód czy też klimatów sci-fi z orientalną nutką, z całą pewnością zainteresuje wieść, że do sprzedaży trafiła właśnie książka "Cowboy Bebop. Requiem dla Czerwonej Planety". Pozycja ta jest swoistym prequelem serialu o tym samym tytule, więc będzie doskonałym uzupełnieniem lub też przedsmakiem przed rozpoczęciem seansu.

Tytuł można nabyć między innymi w oficjalnej księgarni wydawnictwa Nowa Baśń.

Gdy po raz pierwszy zabrałem się za cykl Beniamina Ashwooda, odczułem przyjemne zaintrygowanie. Historia, która zaczynała się dość prosto, a wręcz swojsko, umiała też pokazać potencjał na coś naprawdę wciągającego. Dlatego chętnie przyjrzałem się drugiemu tomowi z serii, opatrzonemu tytułem "Nieustanna ucieczka".

Bitwa pod Arratem i następujące po niej wydarzenia w Sanktuarium zmieniły zasady gry. Wiedza, którą Beniamin i jego przyjaciele posiadają na temat magii i polityki prowadzonej przez czarodziejki, czyni ich bardzo niebezpiecznymi. To zaś oznacza, że stają się celem polowania. Nie mając innego wyjścia, muszą umykać do Białego Dworu w nadziei, że zawiązane sojusze pozwolą im znaleźć tam bezpieczne schronienie. Aby jednak tego dokonać, czeka ich długa i niełatwa przeprawa, a na trakcie czeka ich wiele niebezpieczeństw. Pośród nich największym jest znane i wyklinane "większe dobro", które niejednego skłoni do okropnych czynów.