Ledwie wczoraj informowaliśmy Was o telewizyjnym teaserze Diablo III, który lada moment pojawi się w naszych odbiornikach, a już pojawił się nowy. Tym razem jednak bardziej uważni i zapoznani ze światem Sanktuarium widzowie mogę dopatrzyć się tam nowych, istotnych fabularnie postaci. Dlatego też oglądacie na własną odpowiedzialność, jak głosi tytuł: "It's not safe".
Literatura wschodnia w Polsce jest znana głównie z typowych lektur autorstwa Dostojewskiego czy Tołstoja. Dobrze, by młodzież wiedziała chociaż, kim byli ci wybitni pisarze. Nie wymagam, by każdy czytał ich dzieła, bo wiem, że to trudny kawałek chleba, jednak mimo to polecam, bo warto. Nie mniej jednak rosyjskie książki fantasy to już całkiem inna sprawa. Codziennie zalewa nas zachodnioeuropejskie tytuły, podczas gdy rosyjskie, nie mówiąc już o ukraińskich, są mało znane. Na szczęście milimetr po milimetrze i te wrota powoli stają otworem przed polskim czytelnikiem. Czy jest po co przez nie przechodzić? Musicie przekonać się sami, a tym czasem zapraszam do recenzji stworzonej przez Couruna dotyczącej "Wyboru" ukraińskiej autorki Aleksandry Rudej.
„Wybór” to drugi tom serii, za stworzeniem której stoi Aleksandra Ruda. Już sam fakt, że autorka jest rodowitą Ukrainką, sprawia, że spodziewałem się ciekawej podróży w doborowym towarzystwie. Ola i Otton ponownie pakują się w tarapaty, nie raz wywołując uśmiech na twarzy czytelnika.
Dwoje Mistrzów Artefaktów z uniwersytetu w Czystiakowie rozpoczyna piąty rok nauki, którego zwieńczeniem ma być zdobycie upragnionego dyplomu. Olgierda Lacha, zwana często po prostu Olą, oraz jej przyjaciel, Otto der Schwart, cieszą się opinią studentów uzdolnionych, lecz przy tym mających problemy z dyscypliną. Do tego dochodzą lenistwo i częste kłopoty, które zdają się nie odstępować ich na krok. Gdy w końcu wydaje się, że przyjdzie im opuścić uczelniane mury z upragnionym dyplomem, studia zostają przedłużone o rok, który należy spędzić na praktykach.
Odkąd najbardziej wyczekiwany news – data premiery – został ujawniony, informacji na temat Diablo III znów mamy jak na lekarstwo. Nawet nasz Leśny Doktor Endugu, zwany przez niektórych Bashiokiem, nie poratował ostatnio choćby najmniejszą dawką czegokolwiek istotnego. Z jednej strony trudno się dziwić, wszak do premiery raptem dwa tygodnie, a o samej grze powiedziano już jednak to i owo. Z drugiej zaś – gdy już powziąłem mocne postanowienie wydania iście bandyckich pieniędzy na zakup nowej odsłony opowieści o Panu Grozy, chciałbym przedtem mieć powód, by jeszcze mocniej się obślinić, nakręcić i zachęcić, dzięki czemu anielski głos wołający "Nie! Nie czyń tego!", gdy zamienię 200 złotych na pudełko z grą, łatwiej zostanie zduszony.
Być może właśnie do takich frajerów jak ja Blizzard wyciąga pomocną, pazurzastą dłoń, w postaci telewizyjnej reklamy "D3", która na dniach powinna pojawić się w naszych telepudłach, a w internecie szaleje już od przedwczoraj. Trzeba przyznać, że przycięto ją całkiem zgrabnie i dynamicznie, moje ślinianki zapracowały nieco intensywniej. By pogłębić ten proces, zadano także jedno krótkie pytanie o poziom trudności poziomu Inferno, a dla prawdziwych maniaków zapowiedziano specjalną kolekcjonerską wersję poradnika.
Dobrej literatury na całe szczęście mamy do dyspozycji coraz więcej, ale nigdy za wiele. Ponieważ nasi redaktorzy pozostają niezłomni w wyszukiwaniu dla Was lektur, które najbardziej zasługują na Wasz czas i uwagę, także tym razem przed trzeźwe oko naszej krytyki literackiej trafia pozycja reklamowana i oczekiwana – "Gambit", autorstwa Michała Cholewy.
Przyznam od razu, że sam jestem bardziej niż ciekaw. W opisie "Gambita" wydawca wspomina coś o "klimacie Obcego" i Philipie K. Dicku. No cóż, szczyt bezczelności...
...A może właśnie wręcz przeciwnie? Zapraszamy do recenzji!
Rihad rzadko stawało się tematem plotek. Ostatnio jednak niczym grom z jasnego nieba gruchnęła wieść, że Księżna Rihad szwankuje na umyśle. Samo w sobie nie było to niczym niezwykłym, księżna miała już swoje lata, ale okoliczności temu towarzyszące zakrawały na sensację, a nawet skandal.
Wszystko zaczęło się od tego, że na terenie księstwa zakazano polowań. W rezultacie dzikie zwierzęta rozbestwiły się niemiłosiernie i nie minęło wiele czasu, jak zaczęły grasować w najlepsze nie tylko w leśnych ostępach, ale i na ulicach miasta. Nikt nie śmiał tknąć ich nawet małym palcem. W Rihad zrobiło się niebezpiecznie, co nie sprzyjało interesom lokalnych kupców. W dodatku coraz częstsze były opinie, że księżna nie panuje nad sytuacją, a faktyczna władza spoczywa w rękach jej doradców. Sprawy przybrały na tyle poważny obrót, że przebywająca w mieście Yokeda Ira Aeg Sesnit poinformowała o wszystkim kogo trzeba. Tak oto wypadkami w Rihad zainteresowała się sama Królowa. Z jej rozkazu, celem zbadania sytuacji, do Rihad wyruszył służący w Pieśniarzach Miecza Tigius Deiba z niewielkim oddziałem, Effendi Silimaure z Elinhir oraz jej medyk Callidus, a także łowczy Elinhir, Saron Erverli.
Dzięki nawiązanej współpracy z GameScannerTV na naszym kanale YouTube – GameExe View – pojawia się wiele ciekawych filmików. Dzięki Hoxleyowi znalazły się już tam dwa "Let's Playe" z pierwszej części "Gothica" (nie ma jak solidna retrospekcja przy ulubionych bohaterach dzieciństwa) oraz "Gameplay" z "Two Worlds 2". Mam nadzieję, że jesteście zainteresowani, a same materiały wideo przypadną wam do gustu, gdyż to na pewno nie jest koniec!
Wymienione filmiki znajdziecie w rozszerzeniu newsa.
Konkurs o "Złym aniele" zakończony. Z małym opóźnieniem, za które serdecznie przepraszamy, prezentuję wam prawidłowe odpowiedzi oraz oczywiście zwycięzców – tym z kolei serdecznie gratulujemy!
Odpowiedzi:
Zwycięzcy:
Dziękujemy wydawnictwu Jaguar za ufundowanie nagrody.
Dawno, dawno temu, w magicznej krainie zwanej GameExe śliczna królewna zamiast siedzieć w swojej wieży i w samotności hodować złociste loki, po których mogliby się wspinać rycerze w lśniących zbrojach wolała inne, bardziej przyziemne zabawy. Ganiała za świnkami morskimi, czesała krowy, przyczepiała redaktorom śmieszne kokardki. Nawet nie zauważyła jak w wieży ktoś podkradł jej stołek. Doszło do przejęcia urzędu i nastała nowa utopia. Niech żyje król!
Informacja prasowa
Szybkimi krokami zbliża się jubileusz 30-lecia „Nowej Fantastyki”. To już w październiku. Tyle lat płynięcia z nurtem, a czasem pod prąd światowych trendów i mód, tyle debiutów, odkryć, a także – cóż by to było za pismo, gdyby tego nie było – kilka wpadek. Tak, będzie co wspominać. Już jest.
I mogłoby się wydawać, że nastrój z tej okazji szampański. Że, jak mówi klasyk, serce wysoko. Niestety, trudno o większą, niczym niezakłóconą radość w obecnych okolicznościach. Trudno o bezrefleksyjne – a takie jest może najprzyjemniejsze – fetowanie własnego sukcesu, gdy dwa inne, naprawdę znakomite pisma skończyły działalność. A mówiąc mniej eufemistycznie: padły. Mowa o „Science Fiction, Fantasy i Horror” wydawanym przez Fabrykę Słów oraz „Fantasy & Science Fiction” wspieranym przez Powergraph.
Informacja prasowa
Nigdziebądź” to niepokojąca powieść o przeznaczeniu.
Richard Mayhew, główny bohater, prowadzi życie podobne do każdego z nas – pracuje w firmie, ma przyjaciół, a także piękną narzeczoną Jessikę, z którą planuje wspólną przyszłość. Jednak pewnego dnia bohater, na skutek splotu przypadków, zmuszony jest do wędrówki przez Londyn Pod – zwiedza widmowe podziemia i kompletnie różne w nocy miejsca niby znane (Muzeum Brytyjskie, Harrods).
Poznaje miasto zaludnione przez nieśmiertelne postacie z jego rzymsko-elżbietańskiej przeszłości, koczuje na zamurowanych przed laty stacjach metra. Jego dotychczasowe życie ulega diametralnej przemianie, staje się mieszkańcem Londynu Pod, leżącego w kanałach i podziemnych przejściach Londynu Nad. Poprzez tę „małą” zmianę staje się niewidoczny dla normalnych ludzi. Nie mając zbyt wielkiego wyboru, Richard postanawia towarzyszyć pewnej dziewczynie o imieniu Drzwi, która jest ścigana przez okrutnych morderców: Pana Croup'a i Pana Vandemara. W międzyczasie dołącza do nich tajemnicza Łowczyni i jeszcze bardziej tajemniczy Markiz de Carabas. Razem postanawiają odnaleźć legendarnego anioła Islingtona, który jako jedyny może im pomóc: Richardowi wrócić do jego świata – Londynu Nad, a Drzwi odkryć sekret związany z tragiczną śmiercią całej jej rodziny.
