Na "Wichry zimy", czyli kolejny tom walki o tron Westeros, trzeba będzie poczekać przynajmniej do 2019 roku. Może ucieszy was jednak informacja, że wcześniej ukaże się inna książka George'a R.R. Martin'a – "Ogień i krew".

Widniejący na okładce smok nie jest, rzecz jasna, kwestią przypadku, bowiem kolejna książka Martina, chociaż niebędąca wyczekiwaną kontynuacją przygód bohaterów w Westeros, także będzie łakomym kąskiem dla fanów. Cofniemy się o blisko trzysta lat i poznamy początki najsłynniejszej rodziny, która władała Siedmioma Królestwami – początki rodu Targaryenów.

Czym musi wyróżnić się powieść nieznanego nikomu autora, by duże wydawnictwo zdecydowało się ją opublikować? Odpowiedź na to pytanie zna prawdopodobnie Łukasz Jabłoński, któremu najwyraźniej udało się oczarować swoją debiutancką powieścią osoby decyzyjne w Zysku. Ja czarowi "Melodii Litny" uległam niestety tylko po części, niemniej uważam, że warto obserwować przyszłe poczynania młodego pisarza (a w każdym razie nowego, bo co do wieku pewności mieć nie mogę, jako że o autorze trudno znaleźć jakiekolwiek informacje).

Świat, do którego przenosimy się za sprawą opowieści, obserwujemy głównie z perspektywy banitów. Ich twarze zdobią różne – w zależności od rodzaju przewiny – tatuaże. Napiętnowani w ten sposób, wiodą życie wolnych ludzi, nie dziwi jednak brak zaufania wobec nich ze strony społeczeństwa. Część z nich, być może chcąc wieść spokojne życie, decyduje się zamieszkać w Bastionie, osadzie założonej w puszczy, w bezpiecznym oddaleniu od innych skupisk ludzkich. Jednak, jak pokazuje czas, niekoniecznie będzie im dane zaznać spokoju.

Niezależnie od tego, kim jesteśmy i jakie mamy plany, nie wszystko zależy od nas. Los lubi płatać figle, a ludzie, którymi jesteśmy otoczeni, często w rzeczonych figlach wręcz się specjalizują. Nie inaczej jest w Bastionie. Niespodziewane porywy serc, próby przejęcia władzy w osadzie, normalne utarczki z sąsiadami, a gdyby tego było mało, na dodatek nieporozumienia z ludźmi "z zewnątrz". Jeśli jeszcze do tego dodać magię, która nie zawsze (a może nawet rzadko kiedy) wykorzystywana jest w zbożnych celach, to staje się jasne: w tej powieści dzieje się wiele.

Do tej pory żadnego filmowego "Star Treka" nie wyreżyserowała kobieta. To się zmieni. Za kamerą czwartej odsłony stanie S.J. Clarkson, która pracowała m.in. przy "Dexterze" i "Banshee". Oczywiście to nie jedyny "Star Trek", który nas czeka. Chyba dotarły do was wieści o tym, że swój film w tym uniwersum ma zrobić Quentin Tarantino?

Scenariusz projektu Tarantino właśnie powstaje z ręki Marka L. Smitha, scenarzysty "Zjawy". Niewykluczone, że zdjęcia ruszą dopiero po czwartej części "Star Treka" w reżyserii Clarkson. Akurat Tarantino będzie miał czas, żeby stanąć za kamerą produkcji. I wszyscy oczekujemy finalnego efektu, tym bardziej że ma ona dostać kategorię R – dla dorosłych.

Szalony Tytan zmierza w kierunku Ziemi, aby zebrać wszystkie Kamienie Nieskończoności. Stawką w tej grze jest idealna równowaga w szeroko pojętym uniwersum, a co za tym idzie, pokój i dobrobyt, ale coś za coś! Na szali zostaje położona połowa życia we wszechświecie. Wielu uważa to za zbyt wygórowaną cenę, a poza tym są zdania, że dobry cel nie uświęca złych środków. Bohaterowie zbierają więc tyłki w troki. Mściciele podzieleni po Wojnie Domowej, zgrani jak szlagiery z lat 80. Strażnicy Galaktyki, Spider-Man z sąsiedztwa czy Thor, który jeszcze nie zdążył wylizać wszystkich ran po Ragnaroku – wszyscy wspólnie próbują powstrzymać Thanosa. Wakanda, czarodzieje z ich metafizyką, kosmiczne karły, renegaci, obce rasy...

Trzeci tom serii "Daredevil: Nieustraszony!" kończy ten etap w życiu głównego bohatera, który przedstawiał nam Brian Michael Bendis. Jak dobre jest to pożegnanie?

Fabułę całego albumu można podzielić na kilka części. Dwie pierwsze są wręcz autonomiczne. Oczywiście nawiązują do zmian, które zaszły w życiu Matta Murdocka, ale ich główne wątki zostają przeprowadzone od początku do końca. Najpierw dostajemy opowieść o gangsterze, pragnącym zemścić się na Diable z Hell's Kitchen. Pierwsze, co się rzuca w oczy, to brak chronologii.

To już cecha charakterystyczna – Bendis lubi skakać po różnych momentach w czasie, a każdy z nich rozbudowuje sytuację fabularną. Retrospekcyjna wycieczka wiąże się z oglądaniem Śmiałka jeszcze w żółtym kostiumie, co zostaje oddane poprzez szatę graficzną w stylu retro – przejawiającym się ziarnistymi ilustracjami i kremowymi stronami. Dawniejsze wydarzenia, mające nakreślić przeszłość i charakter antagonisty, są zaś czarno-białe. W przypadku linii czasowej bliskiej współczesności rysunki wyglądają znajomo dla każdego, kto czytał pierwszą i drugą odsłonę serii. Po wizualnych kwestiach możemy więc określić, o jaki okres chodzi. Zmiany perspektywy (tu naprawdę sporo czasu poświęca się złoczyńcy) wypadają zręcznie, a autor utrzymuje zainteresowanie.

Uniwersum "Warhammera 40000" jest bez wątpienia czymś, czemu warto się przyjrzeć. Na podstawie gry planszowej dla podręcznikowych nerdów z nadmiarem pieniędzy i wolnego czasu powstał bogaty i rozpoznawalny świat. Jednym z najlepszych przykładów jego popularności jest stworzona przez pasjonatów internetowa encyklopedia, znana jako Atronomican. Do jej realizacji przyczyniły się gry komputerowe oraz książki. Wśród rozlicznych tytułów znajdziemy pozycję pióra Dana Abneta, "Pierwszego i jedynego z Tanith".

Galaktyka Drogi Mlecznej ze świata "Warhammera 40000" to ponure miejsce, które zna tylko wojnę. Dla Imperium Ludzkości, którego symbolem jest Imperator, od wieków zasiadający na Złotym Tronie, nastał czas przełomu, z którego albo wyjdzie potężniejsze niż kiedykolwiek, albo upadnie. Trwa właśnie krucjata o Światy Sabat, utracone na rzecz wyznawców Chaosu. To tam właśnie walczy komisarz-pułkownik Ibram Gaunt i jego podkomendni – Pierwszy i jedyny z Tanith. Jednakże typową dla Gwardii Imperialnej kampanię przerywa otrzymanie wiadomości, która może postawić pod znakiem zapytania nie tylko całą ofensywę. Wraz z nią Gaunt otrzymuje specjalne zadanie, które wystawi na próbę to, co nim kieruje – wiarę w Imperium, troskę o swoich ludzi i enigmatyczną przepowiednię, którą usłyszał dawno temu.

Scott Snyder należy nie tylko do grona niezwykle płodnych twórców, lecz także do lubiących miksować ze sobą różnorodne elementy, zresztą często z dobrym skutkiem. Dokładnie taka sytuacja ma miejsce w "Przebudzeniu", gdzie ekspedycja badawcza miesza się z postapokalipsą i elementami grozy.

Pierwotnie komiks ukazał się nakładem wydawnictwa Vertigo, dobrze znanego szerszej publiczności za sprawą chociażby "Skalpu" czy "Sandmana". Recenzowana miniseria została wyróżniona nagrodą Eisnera i choć trudno o jednoznaczny werdykt, czy była to nagroda zasłużona, to z pewnością pozycja zasługuje na uwagę.

Dziwny zew nieznanej istoty z głębin oceanu wzbudził zainteresowanie rządu Stanów Zjednoczonych, którego przedstawiciel postanowił poprosić o pomoc doktor Lee Archer, prawdziwego autorytetu w dziedzinie biologii morskiej. Mimo oporów spowodowanych dawnym zwolnieniem przez te same jednostki rządowe, Archer dołącza do zespołu badaczy mających dowiedzieć się jak najwięcej o dziwnej istocie. Oczywiście na badaniu dźwięków się nie skończy.

Od pierwszych chwil spędzonych z komiksem wprost czuć rozmach i dużą skalę wydarzeń zbudowanej przez Snydera fabuły. Badanie nieznanych dźwięków szybko przeradza się w walkę ekipy badawczej o własne życie, a odpowiedzi na pojawiające się pytania są podawana niejako mimochodem.

Mimo że sprzedaż cyfrowa stopniowo wypiera handel detaliczny, również w naszym pięknym kraju, to ta wiadomość z pewnością ucieszy wielu polskich graczy. Umówmy się, niektóre gry po prostu trzeba zakupić w wersji pudełkowej, aby pyszniły się na naszej półeczce, nawet jeśli nie zamierzamy wkładać płyty do czytnika (tym bardziej, gdy takiego nie posiadamy). Z tradycją się nie polemizuje.

Tytuł trafi do sklepów zarówno w wersji standardowej, jak i tej nieco bardziej bogatszej. "Obsidian Edition", oprócz płytek z grą umieszczonych w gustownym etui, zawierać będzie mapę drukowaną na materiale, pocztówki i niezbędnik każdego porządnego poszukiwacza przygód – notatnik. Nie zabraknie też cyfrowych dodatków – zestawu trzech pierwszych DLC oraz Pakietu Podróżnika, czyli paczki przedmiotów idealnych na początek rozgrywki.

Wedle niepotwierdzonych informacji mamy ostatecznie pożegnać się z widokiem zza pleców naszego bohatera, a gra ma przypominać stylem rozgrywki bardziej "Deus Ex: Rozłam Ludzkości" czy "System Shock" niż wiedźmińskie klimaty, do których to przyzwyczaiło nas studio. Produkcja została określona przez anonimowe źródło jako "FPS nafaszerowanym elementami charakterystycznymi dla RPG". CD Projekt RED chce ponoć trafić w gusta szerszego grona odbiorców, stąd skupienie się na takiej a nie innej drodze.

Oczywiście to wszystko niepotwierdzone informacje. Źródło tego przecieku pozostaje nieznane, natomiast przedstawiciele CD Projekt RED nie zdecydowali się uraczyć jakimkolwiek komentarzem wspomnianych rewelacji. Wygląda na to, że pierwsze konkrety dostaniemy dopiero na targach E3, czyli 12 czerwca.

Osobiście dla mnie może to nawet być gra sportowa. Po tym jak chłopcy i dziewczęta pozamiatali konkurencję ostatnim "Wiedźminem", a następnie bezlitośnie skopali ją doskonałymi dodatkami, limit zaufania do tego, co robi polskie studio, jest u mnie bardzo wysoki. Ergo – raczej wiedzą, co robią.

Kieron Gillen, scenarzysta "The Wicked + The Divine", na początku i na końcu komiksu porusza kwestię powstawania historii. Pisze, że stanowi ona efekt pewnych wydarzeń w jego życiu. Podczas czytania zarówno wstępu, jak i posłowia możemy więc zdać sobie sprawę z tego, jak bardzo osobistym dziełem może być opowieść – komiksowa, filmowa czy książkowa.

Słowa autora zrobiły na mnie duże wrażenie, tym bardziej że Gillen wspomina o intymnych przeżyciach. Co do głównej treści komiksu... Bohaterką jest Laura, fanka bogów, którzy przyjęli ludzką postać. Nie wszyscy dają temu wiarę, ponieważ do tego zdarzenia dochodzi raz na 90 lat, a bogowie znikają (umierają?) w ciągu dwudziestu czterech miesięcy.

Pomysł ciekawy i oryginalny. Wykonanie już mniej, co wynika m.in. z tego, że pierwszy tom to tylko wprowadzenie i to nawet nie takie, które sprawiałoby wrażenie pełnego. Pełnego pod względem informacji o świecie i postaciach oraz w budowaniu fabuły. Subiektywnie – jakby czegoś brakowało, przynajmniej gdy oczekujemy więcej, bo na dobry początek materiału starcza.

Czym ma być "The Wicked + The Divine"? Nie jestem w stanie do końca odpowiedzieć na to pytanie, więcej konkretów pada z komentarza autora, niż nasuwa się na myśl po lekturze samej historii. Na pewno wyklarował się wątek kryminalny, tylko że nie da się określić, jaka będzie jego rola w kolejnych odsłonach.