Kiedy czytałem zakończenie trzeciej części "Teatru węży", nie mogłem się oprzeć wrażeniu, że historia została niedokończona. Nie byłem w tym poczuciu osamotniony. Te głosy w końcu skłoniły Agnieszkę Hałas, by raz jeszcze wróciła do świata Zmroczy.

Życie potrafi być trudne, gdy człowiek jest ściągany wyłącznie z powodu natury swoich talentów. Brune Keare wie o tym aż za dobrze. Czarodziej obciążony skażonym czarnym darem, błogosławieństwem Eresha – boga chorób i leków – oraz paktem z nieczystymi siłami po wymknięciu się swoim demonicznym panom próbuje ułożyć sobie życie na nowo, szukając sposobu na przecięcie ostatnich więzów z piekłem. Względny spokój nie może jednak trwać zbyt długo. Po tym, jak znajdują go srebrni magowie, jest zmuszony przyjąć ofertę nie do odrzucenia. Jego zadanie prowadzi go na Wyspy Śpiewu, gdzie ma zbadać kilka zagadkowych zgonów członków Elity. Szybko okazuje się, że nie będzie to łatwe zadanie. Sytuacja na archipelagu staje się coraz bardziej napięta, a za wszystkim stoją demony z Doliny Śniedzi, które wprowadzają w życie ogromny, zbrodniczy plan.

Marka "Cyberpunk" od CDP Red wkrótce rozrośnie się o kolejny tytuł. Dzięki nawiązaniu współpracy z firmą CMON, w przyszłym roku na nasze stoły trafi "Cyberpunk 2077 – Afterlife: The Card Game". Czy warto będzie wyłożyć wszystkie karty na stół?

Nawiązanie współpracy z CMON, które pokazało się ostatnio szerszej publiczności przy okazji "God Of War: The Card Game", to niewątpliwie dobra wiadomość dla tych, którzy z niecierpliwością wyczekują na same "Cyberpunk 2077". Korzystając z rozbudzonego oczekiwania na ten tytuł, rodzimy dystrybutor postanowił uraczyć nas nową karcianką. Czyżby powtórka z "Gwinta"? W tym względzie podobieństw jest raczej niewiele.

W poprzednich tomach "Nienawidzę Baśniowa" Gertruda wyrżnęła w pień sporą część populacji dziwacznej krainy. W "Grzecznej dziewczynce", jak sama nazwa wskazuje, bohaterka postanawia się zmienić. Tylko czy mieszkańcy Baśniowa odczują jakąkolwiek różnicę?

Po wielu latach błąkania się, rozbebeszenia setek przeciwników i prób opuszczenia cukierkowatego świata Gertrudę naszło na refleksję. Krótko: bohaterka nabiera przekonania, że to jej zabójcze usposobienie blokuje powrót do domu. Postanawia zatem wkroczyć na ścieżkę miłości, dobroduszności i pomocy bliźnim. Tak nagła i drastyczna zmiana nie może odbyć się bez przeszkód.

W zasadzie przy każdym tomie "Nienawidzę Baśniowa" można przywoływać te same zalety, jak i wady. Skottie Young nawet na moment nie odpuszcza i serwuje mnóstwo – zazwyczaj niewybrednych – żartów i dowcipów sytuacyjnych. Odmienione nastawienie Gertrudy, z jakim spotykamy się w trzeciej części, nic w tej kwestii nie zmienia, bo to właściwie cały czas ten sam komiks. Pokuszę się o tezę, że pozytywny odbiór "Nienawidzę Baśniowa" trwa, dopóty humor nie stanie się dla nas zbyt powtarzalny. Dla jednego czytelnika znużenie może nastąpić już przy drugim tomie, chociaż ja zacząłem je odczuwać dopiero w trakcie najnowszej odsłony. Czas spędzony przy "Grzecznej dziewczynce" nadal uznaję za przyjemny i czekam na zakończenie serii, bo Young wciąż potrafi zaskoczyć swoimi pomysłami. Tyle że robi to jakby rzadziej.

Informacja prasowa

Niespodzianka dla wszystkich fanów Roberta Szmidta. Już 31 lipca znajdziecie w księgarniach „Szpital” – spin-off „Szczurów Wrocławia. Kraty”.

Po drugiej stronie ulicy, na tyłach Zakładu Karnego nr 1, stoi zwalisty poniemiecki gmach, w którym swoją siedzibę ma klinika psychiatryczna. To właśnie w jej murach rozegra się kolejna odsłona dramatu, który przeżywają mieszkańcy Wrocławia. Późnym popołudniem 9 sierpnia trafia tu uznany za szaleńca pacjent, który twierdzi, że jego żona zmarła, po czym zmartwychwstała. Samobójstwo bredzącego w malignie mężczyzny będzie przyczynkiem całego ciągu krwawych zdarzeń, którym spróbuje przeciwdziałać o wiele za mało liczna załoga szpitala.

Książka przedstawia losy ludzi uwięzionych w placówce medycznej, którą kilkakrotnie wspomniano w „Kratach”. Śledząc ich losy, czytelnik ujrzy znane mu już wydarzenia z sierpnia 1963 roku, przedstawione jednak z nowej, całkowicie odmiennej perspektywy. Dowie się także, kim było kilka niewymienionych wcześniej z nazwiska pobocznych postaci, które pojawiły się na kartach wcześniejszych tomów (zarówno w „Kratach”, jak i w „Chaosie”!). Nie to jednak jest najważniejsze dla akcji „Szpitala”. Autor dba, aby każda następna powieść w serii „Szczury Wrocławia” była inna, dojrzalsza i pełniejsza. Dlatego szykujcie się na całą serię zaskoczeń i… kolejne wiadra flaków.

Włodarze Universal chyba pozazdrościli swojemu rywalowi i oficjalnie potwierdzili wcześniejsze plotki, dając zielone światło dla powstania tematycznego parku rozrywki w Stanach Zjednoczonych. Czy wciąż rosnący w siłę Disney ma się czego obawiać?

Nowa inwestycja została błyskotliwie oznaczona jako "Epic Universe". Co ciekawe, nazwa ta przewijała się wcześniej na forach internetowych, więc można przypuszczać, że Universal wybrał ją, bowiem nieoficjalnie zyskała największe uznanie wśród samych zainteresowanych. Co znajdzie się w nowym parku rozrywki? Z pewnością cała baza hotelowa i gastronomiczna, ale nas interesują przede wszystkim strefy tematyczne.

Popularność postaci 2B z gry "Nier: Automata" wcale nie spada, stąd nic dziwnego, iż dzięki fanowskiej modyfikacji to właśnie jej losami będziemy mogli pokierować podczas przedzierania się ulicami opanowanego przez zombie Raccoon City.

Moder o pseudonimie TXYI stworzył "2B Claire", dzięki któremu w miejsce przywołanej Claire pojawia się właśnie skromnie odziana 2B. Musimy jedynie zdobyć DLC z kostiumem Noir, co pozwoli na podmianę modelu postaci. Co ważniejsze, sama fabuła oraz dotychczasowe ruchy postaci pozostaną bez zmian, a więc modyfikacja nie ingeruje w samą rozgrywkę, skupiając się wyłącznie na kwestii wizualnej.

Jeszcze niedawno zbieraliśmy słodycze i ścigaliśmy się po Hoelbrak, a tu ponownie powraca Festiwal Czterech Wiatrów, którym powinni zainteresować się wszyscy ci, którzy mają zaległe osiągnięcia do zdobycia w sieciowym świecie "Guild Wars 2".

W ramach zabawy ponownie możemy zawitać do malowniczych Klifów na południe od Ebonhawk, jak też spróbować swoich sił podczas turnieju w Divinity's Reach, gdzie spróbujemy zdobyć nagrodę sponsorowaną przez samą królową Jennah. ArenaNet spróbuje skłonić nas do zabawy oferując nowości, które nie pojawiały się we wcześniejszych edycjach festiwalu.

"Corto Maltese" to klasyczna seria przygodowa, której każdy tom można czytać samodzielnie – ale najprawdopodobniej wystarczy jeden, żeby czytelnik zapragnął poznać pozostałe epizody z romantycznym awanturnikiem i marynarzem w roli głównej. W moim przypadku zaczęło się od "Przygód etiopskich", urzekających afrykańskimi sceneriami i onirycznymi fragmentami.

"Tango" to dziesiąta odsłona z dwunastu napisanych i narysowanych przez Hugona Pratta. Jej akcja rozgrywa się w 1923 roku w Buenos Aires, gdzie Corto ma nadzieję znaleźć swoją przyjaciółkę. Wydarzenia jednak nie idą po jego myśli, a do tego trafia na ślad kryminalnej afery.

Jedną z cech charakterystycznych "Corto Maltese" jest drobiazgowo odtwarzane tło historyczne. W "Tangu" dotyczy ono argentyńskiego miasta i czasów młodości protagonisty. Pojawia się również wątek powiązany z Polską – organizacja przestępcza "Warszawa", zajmująca się prostytucją i inspirowana prawdziwą o nazwie "Cwi Migdal". Szczegóły poznacie podczas lektury, mnie ten zupełnie inny fragment historii emigracji był do tej pory nieznany. Tym większy więc podziw dla twórcy komiksu, który odkrywa podobne sprawy.

Na chwilę obecną seria "Wiedźmin" zamyka się w trzech odsłonach i dwóch dodatkach. Pierwsza część współcześnie odstaje graficznie, ale pozostaje historią z niespodziewanymi zwrotami akcji, rozbudowaną na 5 aktów i wyraźnie korzystającą z szablonów Andrzeja Sapkowskiego (np. Triss jako następczyni Yennefer). Druga, nowocześniejsza i z usprawnioną rozgrywką, ustępuje fabularnie, zdaje się za krótka, ale to nadal dorosłe fantasy – z okazałą dawką polityki – i bardzo udany produkt. Trzecia z dodatkami stanowi już opus magnum studia CD Projekt RED.

Jacek Piekara spełnia wcześniej złożoną obietnicę i dzięki nakładowi Fabryki Słów na naszym rynku ląduje kolejny tom przygód Mordimera Madderdina. Nie wypatrujcie jednak oczekiwanej od dawna kontynuacji, lecz pokłosia wyprawy pewnej drużyny na w połowie pogańską Ruś.

Czy zapełnianie kolejnych luk pomiędzy wydarzeniami, które rozegrały się przed "Łowcami dusz", to zabieg typowo marketingowy czy jednak autor nie wie, kiedy należy dać trochę odpocząć sławnemu inkwizytorowi?