Disney nie może być zadowolony z raportu finansowego za trzeci kwartał tego roku. Ostatni nabytek, czyli Fox, przyniósł koncernowi tylko straty, za które w przeważającym stopniu odpowiada chłodne przyjęcie najnowszej części przygód mutantów, czyli "Mrocznej Phoenix".

Śmiesznie brzmią dzisiaj wypowiedzi reżysera, który twierdził, że jego dzieło może śmiało stawać w tym samym szeregu co "Endgame" czy finałowy sezon "Gry o tron". Miało być głośne zjawisko, stanowiące godne zwieńczenie fabuły poprzednich filmów, ale wygląda na to, że coś poszło nie tak. Nadal jest głośno, ale jedynie za sprawą wpływów, które tylko ledwie zwróciły koszta samej produkcji.

W pierwszym tomie "The Goon" było zabawnie, było też poważnie – ale dopiero w drugim pojawiają się sławetne wydarzenia, które wywarły tak duży wpływ na Zbira.

Wcześniej mamy inne historie, może mniej poruszające, ale czy pozbawione dramatyzmu? Wydaje mi się, że trochę się o tym zapomina, że "The Goon" owszem, jest popkulturową rozrywką o gangsterze walczącym z zombie, lecz autor udowadniał już, iż skrywa się za tym więcej. Opowieść "Chinatown i tajemnica Pana Wickera" traktuję jako podsumowanie drogi łączącej czarny humor z powagą, następną i nieostatnią cegiełkę w charakterystyce Zbira.

Za podobną cegiełkę można uznać także pierwsze strony dotyczące futbolu. Tu też rozwój wydarzeń okazuje się smutny, choć wątek nie zostaje zwieńczony odpowiednio mocnym akcentem. Liczyłem na więcej, a historia raczej spływa po czytelniku, w przeciwieństwie do "Chinatown...". A że futbolowe sprawy mogą zainteresować laika jestem przekonany, wystarczy wspomnieć o "Bękartach z Południa" Jasona Aarona – jednak tam tworzą one główną treść.

Najlepszym zabezpieczeniem przed dyktaturą jest ślepy los, który daje i odbiera władzę. Łowy, sformalizowane polowanie na Lotermistrza, gwarantują, że idiota nie będzie jej sprawował zbyt długo. To kluczowy fragment oficjalnej ideologii panującej w świecie "Słonecznej loterii" Philipa K. Dicka. Czytelnicy spodziewający się drugiego dna nie będą zawiedzeni. Tych, którzy mają za sobą lekturę innych powieści tego autora, muszę nieco zmartwić, bowiem trzeciego czy czwartego dna w tej powieści nie znajdą.

Główny bohater, Benteley, nie jest – delikatnie powiedziawszy – nazbyt wyraziście nakreślony. Podobnie ma się sprawa z antagonistami: Verrickiem i Moorem oraz kluczowym, archetypicznym przedstawicielem starej, dobrej Ameryki – Cartwrightem. To postacie z komiksu, czytelnik musi sam dopełnić obrazu. Liczne fabularne zwroty i opisy sytuacji są – nie ma co ukrywać – naiwne. Sugestia, że "zbawienie" ludzkości jest możliwe tylko dzięki kontaktowi z Obcymi powinna przygnębiać, ale zakończenie daje nadzieję.

To prosta historyjka ze społecznym, wręcz publicystycznym przesłaniem. Autor piętnuje konsumpcyjne rozpasanie, głupotę bliźnich i wyrzekanie się wolności dla iluzorycznego bezpieczeństwa. Większość ludzi (czytaj: rejestrowani, bo są jeszcze niery) z własnej woli stała się lennikami władzy lub Wzgórz (korporacji) i zrezygnowała z gry. Lojalność jest jednak pułapką, a odosobnione moralne skrupuły nie są rozumiane, są wręcz karane ze względu na niezgodność z prawem. Dick tak widział Amerykę lat 50. Ciekawe, co napisałby o naszych czasach.

Postapokaliptyczny sztafaż to coś, co zawsze przykuwa moją uwagę. Co się stanie, kiedy autor postanowi zasiedlić zniszczony świat przeróżnymi herosami i przestępcami?

Złoczyńcy – czy wręcz superłotrowie, jak ich nazwano w komiksie – opanowali Stany Zjednoczone, które zamieniły się w istną pustynię. Po pięciu dekadach terroru nikt już nie ma nadziei na powrót dawnego porządku. Ameryka została podzielona pomiędzy najpotężniejszych bossów, w tym Hulka, który ze swym gangiem pobiera haracze od zwykłych rolników. Z kolei w gronie farmerów, którym brakuje pieniędzy na najbliższą ratę, znalazł się Logan. Wyniszczony psychicznie pragnie jedynie spokojnego życia z żoną i dziećmi. Godziwy zarobek proponuje mu Hawkeye, lecz warunkiem jest podróż przez niemal cały kraj.

"Wolverine. Staruszek Logan" to wręcz wzorcowy przykład komiksu, który zaczyna się intrygująco, aby potem tracić wiele z wcześniejszych zalet. Ameryka pod rządami łotrów przypomina mnóstwo innych obrazów postapokaliptycznych. Długa podróż przez zniszczony świat może przywodzić na myśl "Aleję potępienia" Rogera Zelaznego, a niektóre sceny to "Mad Max" w komiksowym rynsztunku. Generalnie całość mogłaby się zdawać przepisem na sukces. Po kilkunastu stronach zawiązujących fabułę, scenariusz coraz wyraźniej cierpi przez zwroty akcji, usilnie wciskane gdzie to tylko możliwe.

Gdy premiera już za czasem, lepiej zapoznać graczy z bohaterami. Najnowsza seria trailerów zatytułowana po prostu "Character Trailer" przybliża nam bohaterów "Borderlands 3", a w szczególności ich przeszłość i umiejętności. Na pierwszy ogień idą Zane i Moze.

Przez kilka miesięcy nie było o "The Outer Worlds" ani widu, ani słychu? Podniosły się głosy zapytania, "co się dzieje" pytają wszyscy. Porzucono, zapomniano, przełożono? A tu nagle niespodzianka, z dnia na dzień internet zostaje zalany prawdziwym potopem materiałów o najnowszym dziecku Obsidian Entertainment. A czego tam nie znajdziemy, gameplaye, opinie, filmy długie i krótkie. Po prostu tylko siąść i oglądać. I przypominamy, że premiera już 25 października bieżącego roku.

"Knights of the Chalice" to już dość stara, wydana dekadę temu (ale ten czas leci) gra cRPG-ie. Wcielaliśmy się w niej w grupę bohaterów, która stara się przywrócić porządek na Karmazynowym Wybrzeżu. A nie dzieje się tam dobrze. Rada Łowców Niewolników trzyma się mocno, potężni Giganci plądrują i palą wsie, piekielne Demony i złowrogie Smoki snują niecne spiski. I tylko my możemy przywrócić porządek tej znękanej ziemi.

I żeby oddać klimat tej mrocznej, brutalnej gry, hardkorowej, turowej gry RPG-ie trafi do tej usługi w Halloween. Kiedy za oknami, będą chodziły dzieci grożące starszym ludziom cukierkiem albo psikusem, my zanurzamy się w ponurym świecie Edalarze, aby wziąć udział w przygnębiającej przygodzie inspirowanej takimi produkcjami jak "Planescape: Torment", "Disciples II", "Dark Souls" i "Darkest Dungeon".

Tevinter. Niegdyś najpotężniejsze z ludzkich imperium, którego władza rozciągała się nad całym Thedas. Dziś rządząca krajem magokracja z rozrzewnieniem wspomina dni dawnej chwały pograżając się w coraz większej dekadencji. Mimo straty ziem i wojen toczonych z Qunari wciąż są wpływowym państwem mogącym sporo namieszać na politycznej szachownicy kontynentu. Wiedzione przez Archonta Radonisa i podległych mu Magistrów, imperium walczy z kultem Venatori czczącym tajemniczego Starszego. Czyżby do tej odległej krainy miał nas zabrać najnowszy "Dragon Age"?

Warner Bros. dokładnie przyjrzało się dacie premiery nadchodzącego "Dune" i ktoś tam na górze zdecydował, że film powinien trafić na ekrany trochę później. Przesunięcie premiery wcale nie oznacza, że na planie pojawiły się problemy, ale przecież jak zawsze chodzi o pieniądze.

Pierwotnie film miał zostać udostępniony szerokiej publiczności 20 listopada przyszłego roku. Niestety, w urodziny się do kina nie wybiorę, bowiem Warner Bros. postanowiło premierę przesunąć o miesiąc, wyznaczając datę 18 grudnia 2020. Potwierdzono, że pojawi się wersja IMAX, ale to marne pocieszenie dla tych, którzy z utęsknieniem czekają na naszpikowaną znanymi nazwiskami "Diunę".