Gry strategiczne to gatunek, który w dzisiejszych czasach nie cieszy się już takim wzięciem jak kiedyś. Nie można jednak zaprzeczyć, że pozostawił on po sobie budzące podziw dziedzictwo. Odnosi się to nie tylko do mnogości tytułów, ale też do możliwych odmian tej rozgrywki. Jedną z nich są strategie taktyczne. Tym razem przyjdzie mi rzucić okiem na odświeżoną wersję kultowego dzieła z tej kategorii, stworzonego za czasów szczytu ich chwały. Mówię tu o "Commandos 2: HD Remaster".

Fabuła gry jest dość prosta. Pod naszą komendę trafia oddział wyborowych komandosów działających w trakcie II wojny światowej. Wraz z nimi musimy wypełnić zestaw najróżniejszych zadań, za pomocą których mamy przybliżyć porażkę państw osi. Operacji jest kilkanaście i rzucą nas po najróżniejszych frontach tego konfliktu.

Seans "Faworyty" przywodzi na myśl działania galerii sztuki podczas Nocy Muzeów. To sprytna próba przemycenia i zainteresowania mainstreamowego odbiorcy zaawansowanymi treściami. Jedni bezrefleksyjnie przebrną przez korytarze i skwitują wycieczkę wzruszeniem ramionami czy soczystym ziewnięciem. Wielu jednak przekona się do tego typu artyzmu, wróci a nawet zacznie prosić o więcej. Zdecydowanie jest to tytuł, w którym odkrywa się coś nowego z każdym kolejnym seansem. Towar nie na jedno sztachnięcie.

Ostatnimi czasy sporą popularnością cieszą się remastery gier. Jest to prosta, a przy tym względnie tania koncepcja, która pozwala tchnąć drugie życie we wspaniałe niegdyś produkcje. Czasem jednak warto zastanowić się nad tym, czy taki zabieg jest konieczny i czy da dobre efekty. Tym razem przyjdzie nam się nad tym zastanowić przy "Praetorians – HD Remaster".

Choć w grze występuje kampania fabularna, to historię ciężko nazwać odkrywczą. Jest ona raczej wymówką do prowadzenia bitew, więc na dobrą sprawę lepiej przejść prosto do meritum. Ta gra jest RTS-em. Dostajemy do dyspozycji kilka frakcji, których celem jest po prostu wyrżnięcie wroga, samemu unikając tego losu. W ramach misji czasem przychodzi nam zrobić coś jeszcze w międzyczasie, ale zwykle totalna rozwałka załatwia niemal wszystkie problemy. Poza samą kampanią jest też tryb potyczek i wieloosobowy.

BASTA!

Gromko krzyknęliśmy na jednym z naszych spotkań redakcyjnych. No bo wiecie, w życiu każdego przychodzi taka chwila, że ma się tego wszystkiego po prostu dość. Ostatecznie przekroczy się tę cienką granicę akceptacji, a kielich goryczy zostaje bezpardonowo przelany. Nie oszukujmy się. W klimatach fantastycznych od wielu lat dzieje się źle, a wszystko wskazuje na to, że będzie jeszcze gorzej.

Niespełnione oczekiwania? Mamy tego na pęczki. Żenujący spadek formy naszych idoli z lat młodzieńczych? Oho, nawet nie zaczynajmy tego tematu, bo wyjdzie prawdziwy elaborat. Kopiowanie dawnych konceptów i rażący brak kreatywności wśród nowych autorów? Pewnie, że TAK. Kino? Upadło, nic tylko wodotryski i efekty specjalne. Seriale? Pisane pod tezę, a nie żeby bawić i uczyć. Książki? Zieeeeew… Gry? Hahah… Już mam po dziurki w nosie pisanie o zapowiedziach zapowiedzi zapowiedzi.

Dlatego po długich konsultacjach doszliśmy do wniosku, że raz na zawsze porzucamy klimaty fantastyczne i obieramy swój kurs na historię. Dlaczego? Bo to intrygujące. Ekscytujące. Kształcące. W końcu nie od dziś wiadomo, że z historia jest filozofią uczącą przez przykłady, a życie pisze najlepsze scenariusze. Poza tym... HISTORY EXE, brzmi dumnie, nie sądzicie?

Wszystko wskazuje na to, że aktualizacja strategii CD Projekt RED na najbliższe lata nie uspokoiła rynków i nie wzbudziła entuzjazmu wśród inwestorów. Kurs spółki nurkuje już drugi dzień z rzędu, natomiast jej akcje spadły poniżej pułapu 190 zł, co zdarzyło się pierwszy raz od dwóch lat. Na domiar złego analitycy globalnego banku Credit Suisse obniżyli docelową cenę akcji firmy o ponad 60%, do zaledwie 155 zł.

Niedawno dowiedzieliśmy się, że stacja Starz postanowiła anulować serial “Amerykańscy bogowie”, na podstawie prozy Neila Gaimana. Choć pozostawiono sobie szeroko otwartą furtkę do ewentualnego wznowienia produkcji za pośrednictwem mini-serialu lub filmu, bo ostatni epizod kończy się praktycznie pod koniec literackiego pierwowzoru, to analitycy byli przekonani, że szanse na to są niewielkie. Teraz jednak autor książkowego oryginału wlewa odrobinę nadziei w serca wszystkich pasjonatów uniwersum, twierdząc że nie wszystko jest jeszcze stracone.

CD Projekt RED ewidentnie uczy się na błędach. Po pierwsze, nie będzie zbyt szybko rozbudzać oczekiwań graczy i irytować ich ciągłymi poślizgami w kwestii premiery danej produkcji. Po drugie, sami developerzy otrzymają trochę luzu, bo będą mogli spokojnie tworzyć tytuł bez zbędnych nacisków, czy to od graczy, czy inwestorów. Nowe plany studia zakładają ujawnienie swoich nowych gier w momencie, gdy będą one już na zaawansowanym etapie prac i znaczne skrócenie kampanii marketingowej.

Jakiś czas temu dowiedzieliśmy się, że powstaje pełnoprawny serial aktorski o Atomówkach, opowiadający o dorosłych losach i problemach bohaterek znanych z animacji. Poznaliśmy także nazwiska trzech aktorek, które wcielą się we wspomniane superheroski. Skoro więc wiemy, kto zagra Bójkę, Bajkę i Brawurkę, to przyszedł też czas na obsadzenie innej ważnej dla uniwersum postaci – ich ojca, profesora Atomusa.

Trudno powiedzieć, czy powodem jest nagła zmiana strategii rozwoju firmy, problematyczny start “Cyberpunk 2077”, a może przekonanie się, że pełnoprawny tryb dla wielu graczy, to na obecnym stadium rozwoju i zasobów ludzkich jest trochę jak porywanie się z motyką na słońce. Prawda jest jednak taka, że nieśmiało zapowiadany tryb multiplayer finalnie nie zawita do cyberpunkowej rzeczywistości i będziemy musieli zadowolić się jedynie wspomnianymi wczoraj “elementami sieciowymi”. Cokolwiek to znaczy.

Adam Kiciński, prezes CD Projekt RED, zaznaczył że studio ma sporo bardzo ciekawych pomysłów i prototypów w związku z elementami dedykowanymi grze dla wielu graczy, ale jest jeszcze zbyt wcześnie, aby o nich cokolwiek mówić.

Linia Hill House Comics sygnowana przez Joego Hilla rozpoczęła się od "Kosza pełnego głów" i "Rodziny z domku dla lalek". O ile do pierwszego z nich scenariusz napisał sam zainteresowany, czyli Joe Hill, o tyle drugi został spłodzony przez autora komiksowego "Lucyfera", M.R. Careya.

Piękne prezenty nie zawsze przynoszą radość. Przekonuje się o tym sześcioletnia Alice, która otrzymuje od krewnej ogromny domek dla lalek wraz z rodziną laleczek. Urzeczona rozmachem nowej zabawki, spędza z nią wiele czasu. Zwłaszcza że szara rzeczywistość skrzeczy – nieustające kłótnie rodziców i agresywny ojciec pchają dziewczynkę ku samotności. W końcu odkrywa możliwość przeniesienia się do wnętrza domku dla lalek, gdzie nawiązuje przyjazne relacje z jego mieszkańcami. Tylko jakim cudem tam trafiła? Dlaczego laleczki zachowują się jak prawdziwi ludzie? I w końcu co kryje się za tajemniczymi drzwiami domku?