Wczoraj padł ostatni klaps na planie drugiego sezonu “Wiedźmina”. Zdjęcia rozpoczęły się w lutym 2020 roku, ale twórcy i ekipa cyklicznie musiała borykać się z problemami natury pandemicznej. Finalnie prace nad kolejnymi odcinkami ekranizacji zajęły 158 dni. Wykorzystano 15 lokacji na terenie Wielkiej Brytanii, 89 aktorów i około 1200 członków ekipy filmowej.

Teraz przyszedł czas na etap montażu i postprodukcji, więc całkiem możliwe, że nowe epizody zobaczymy jeszcze w tym roku. Wedle obietnic ujrzymy w nich historię znaną z “Krwi elfów”, kilka fabularnych zaskoczeń, a także ciut więcej.

Trzynasty Schron przypomina o swoim istnieniu wydając kolejny – najnowszy, choć poprzedni – numer zina. W zawiłości chronologiczne nie ma co się wikłać. Jest jak jest i inaczej nie będzie.

Numer o niewoli tym razem. Jakoś dziwnie aktualny, choć o pandemii ani słowa. Opóźnienie kolosalne (datowany na 2020 rok) ale dla czytelników to nieistotny detal. Ważne, czy autorzy mają coś ciekawego do powiedzenia, czy też międlą czerstwą bułę i proponują popłuczyny po kawie z zeszłego roku. Za świeżość mogę ręczyć, większość tekstów nie ma określonej daty przydatności do spożycia, ale jako jeden z autorów nie mogę wchodzić w buty recenzenta. Ocenę zostawiam czytelnikom.

W numerze: o (nie)przepraszaniu, współczesności, wychowaniu, szczęściu, lekomanii, punku… A wszyscy autorzy o niewoli piszą w gruncie rzeczy. Popkulturowe, bardziej oczywiste ujęcia też są. W końcu Trzynasty Schron postapokalipsą się zajmuje. Numer nie jest monotematyczny, przy 36 stronach nie było to ani możliwe, ani pożądane.

Niedawno poznaliśmy aktorskie wcielenia Atomówek i ich ojca – profesora Atomusa. Teraz przyszedł czas, aby zapoznać się z nowym wcieleniem arcywroga superbohaterek – Mojo Jojo.

W jego skórę wcieli się Nicholas Podany. To aktor, który jest dopiero na początku swojej kariery, ale niektórzy mogą go kojarzyć ze scenicznej wersji “Harry Potter i przeklęte dziecko”, gdzie wcielił się w Albusa Severusa Pottera.

Joseph “Mojo” Mondel Jr. będzie zakompleksionym chłopakiem, który w dzieciństwie pałał niezdrową fascynacją do grupy Atomówek, pomimo otwartej niechęci jego ojca do nich. To kujon. Stoczy wewnętrzną walkę pomiędzy swoją łagodną i brutalną naturą. Swoją pasję odnajdzie w otwartej walce ze swoimi idolkami.

Z ogromnym smutkiem i przejmującym bólem serca informujemy, że w wieku 76 lat odszedł od nas Mikołaj Müller. Śpiewak, kompozytor, popularyzator polskiej muzyki, artysta teatralny i prawdziwy mistrz mikrofonu. Z pasją oddawał się swojej pracy z dziećmi i młodzieżą. Aktor zmarł 19 marca, natomiast 31 marca odbył się jego pogrzeb na cmentarzu w Karczewie pod Warszawą – cichy i skromny, tak jak tego pragnął. Informacja do mediów przedostała się kilka godzin temu, przyczyny jego śmierci nie są znane.

Wprowadzenie nowej marki na rynek to niemała sztuka. Doskonale wie o tym rodzime People Can Fly, które kilka lat temu przejechało się dość mocno na ciekawym, ale niepotrafiącym przyciągnąć na dłużej gracza “Bulletstorm”. Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że polskie studio wyciągnęło wnioski, więc historia się nie powtórzy.

“Outriders” właśnie wylądowało na serwery i jest dostępne dla wszystkich zainteresowaniem pasjonatów. Akcyjniak z elementami RPG cieszy się na starcie naprawdę ogromną popularnością, a twórcy mogą zacierać ręce z zadowoleniem. Przykładowo – w okresie szczytowym w nieprzyjaznych zakamarkach planety Enoch bawiło się równocześnie ponad 110 tys graczy na platformie Steam, co jest wynikiem naprawdę godnym pochwały.

Jak to w branży bywa, twórcy przygotowali specjalny zwiastun mający za zadanie uczcić premierę gry. Znajdziecie go w dalszej części informacji.

Cholera, James Gunn i Warner Bros. nie zamierzają pierdzielić się w tańcu. Szczerze pisząc, kompletnie nie przypominam sobie sytuacji, gdy premiera drugiego zwiastuna danego filmu była tak blisko opublikowania jego pierwszej konkretnej zajawki. Widać wytwórnia mocno wierzy w ten projekt i nie zamierza szczędzić grosza na jego rozbudowaną kampanię promocyjną, skoro decyduje się na takie odważne ruchy. Oby tylko nie przegięła w drugą stronę i nie odkryła za wcześnie wszystkich kart, zostawiając coś na pełnoprawny seans.

Póki co, naprawdę nie ma podstaw do narzekania, ponieważ trailer jest naprawdę miodny i zapowiada styl jazdy bez trzymanki, do którego przyzwyczaił nas James Gunn. Poza tym produkcja już zapowiada się lepiej niż poprzednia odsłona “Legionu samobójców”. Choćby dlatego, że już ewidentnie widać, iż obsada miała ogromne pokłady frajdy kręcąc tę produkcję.

Rzecz jasna nadal będziemy zajmować się fantastycznymi klimatami – grami cRPG wraz z hybrydami, książkami, filmami i komiksami z nimi związanymi. Za mocno je kochamy, choć wszyscy bogowie nam świadkami, że faktycznie niejednokrotnie nas irytuje to, co się odwala w branży. Postanowiliśmy podejść do tego dnia kreatywnie, zamiast na siłę wymyślać "fake newsy" lub kopiować pomysły od konkurencji. Wyszło z zyskiem dla nas, mamy także nadzieję, że i dla was.

Wracamy na stare śmiecie, choć apel o to, abyście zostali z nami pozostaje w mocy. Wasza aktywność, komentarze, a także nieustająca obecność są dla nas najlepszym motywatorem i paliwem do pracy.

Wznowienie "Zemsty hrabiego Skarbka" zaskakuje. Wydanie sprzed kilkunastu lat było niekompletne, jak się okazuje. Co więcej, to obecne nadal takim – do pewnego stopnia – pozostało. W obu wypadkach decyzję podjął Grzegorz Rosiński. Zmiana może zawęzić grono odbiorców. A może… niekoniecznie?

Intryga nie uległa modyfikacji. Tajemnicza persona – tytułowy hrabia, jak się można domyślać – przyjeżdża w 1843 roku do Paryża i knuje na zimno perfidną zemstę. Ma powody. Prowokuje proces, który z towarzyskiej ciekawostki przeistacza się w istne pandemonium. Retrospekcje w kolejnych zeznaniach, odsłonach sądowego dramatu, przenoszą czytelnika nie tylko do salonów paryskiej bohemy, ale także do Polski – od okresu napoleońskiego, aż po upadek powstania listopadowego – a nawet na karaibską, piracką wysepkę.

Próba przedefiniowania historii walki o angielską sukcesję. W rolach głównych Margot Robbie jako Elżbieta I, a po drugiej stronie barykady Saoirse Ronan odgrywająca Marię Stuart. Ciśnienie było wysokie, nadzieje były olbrzymie, całość miała aż buzować od kontrowersyjnych klimatów, bo i czasy w historii wyspiarskiej potęgi były niewesołe. Niestety, zamiast wysmakowanego i odważnego dramatu historycznego, dostaliśmy XVI-wieczną "Modę na sukces". Takie "House of Cards" dla ubogich. Ze scenariuszem napisanym pod tezę, próbującym naginać rzeczywistość.

Gry strategiczne to gatunek, który w dzisiejszych czasach nie cieszy się już takim wzięciem jak kiedyś. Nie można jednak zaprzeczyć, że pozostawił on po sobie budzące podziw dziedzictwo. Odnosi się to nie tylko do mnogości tytułów, ale też do możliwych odmian tej rozgrywki. Jedną z nich są strategie taktyczne. Tym razem przyjdzie mi rzucić okiem na odświeżoną wersję kultowego dzieła z tej kategorii, stworzonego za czasów szczytu ich chwały. Mówię tu o "Commandos 2: HD Remaster".

Fabuła gry jest dość prosta. Pod naszą komendę trafia oddział wyborowych komandosów działających w trakcie II wojny światowej. Wraz z nimi musimy wypełnić zestaw najróżniejszych zadań, za pomocą których mamy przybliżyć porażkę państw osi. Operacji jest kilkanaście i rzucą nas po najróżniejszych frontach tego konfliktu.