Gdzie się podziały cRPG oparte na systemie turowym? Czemu rzut izometryczny został tak szybko odrzucony przez współczesnych twórców? Gdzie zniknęły marki pokroju „Icewind Dale”, „Baldur’s Gate” czy „Arcanum”? Jestem przekonany, że każdy pasjonat komputerowych gier fabularnych, zadaje sobie te pytania raz na jakiś czas. Spójrzmy prawdzie w oczy, czemu stara szkoła klasycznych przedstawicieli naszego umiłowanego gatunku, zniknęła niczym dawne cywilizacje czy zapomniane panteony bóstw. Niegdyś biła od nich potęga i rozwój, a teraz pozostało tylko smutne dziedzictwo, które z roku na rok jest coraz bardziej niszczone oraz wypaczane. Smutne ruiny, wzbudzające nostalgię, niemoc i trawiący od wewnątrz żal.

Dlaczego ten model upadł tak ni z tego, ni z owego – to jest tajemnica współczesnej branży gier, której nie sposób rozwikłać. W końcu każda katastrofa i rewolucja ma swoje wyraźne przyczyny, a tutaj niełatwo ich się doszukać. Kiepska sprzedaż? Wysoce wątpliwe, klasyczne marki zawsze były chętnie kupowane i nigdy nie słyszałem, aby przynosiły straty swoim twórcom. W dzisiejszych czasach nie ma już dla nich miejsca? Teza wyssana z palca, gdyż wciąż jest wielu graczy, którzy zapłaciliby niemałe pieniądze za grę fabularną w dawnym stylu, ze starymi rozwiązaniami (zanurzonymi delikatnie w dobrodziejstwach współczesności) i klimatem (świetna sprzedaż „Dragon Age: Początek” czy „Fallout: New Vegas” dobitnie to pokazuje). Ciężko byłoby je przenieść na konsole? Spytajcie Blizzarda, oni sobie jakoś radzą bez tego mariażu dwadzieścia lat i nadal stoją na szczycie.

Dlaczego więc porzucono taktyczny kierunek i skierowano się w stronę akcji? Redakcja serwisu AtomicGamer postanowiła zapytać o to jedną z osób, która budowała gatunek cRPG i robi to nadal – dyrektora generalnego Obsidian Entertainment, Feargusa Urquharta. Sęk w tym, że facet sam nie ma pojęcia, gdzie leży problem…

Iron Squad, zespół ludzi, których możecie znać z polonizacji gry Aion: The Tower of Eternity, ogłosił prace nad kolejnym projektem. Jest nim spolszczenie do gry Magicka, której twórcą jest nowo powstała firma Arrowhead Game Studios.

Wspomniany wcześniej tytuł, którego premiera odbyła się 25 stycznia bieżącego roku, został stworzony z myślą o fanach klasycznych hack-and-slashów. Gra określana jest mianem "uproszczonego Diablo" zawierającego dodatkowo sporą dawkę humoru. Brzmi ciekawie? Niestety, konkretna data premiery spolszczenia nie została podana, ale gdy tylko to się zmieni natychmiast Was poinformujemy. Zainteresowanych odsyłam na ten adres.

Do maja jeszcze kupa czasu, a nam, biednym żuczkom, pozostaje tylko standardowe lizanie cukierka przez monitor, czyli oglądnie rozlicznych filmików prosto z rozgrywki. Najnowszy, trwający równo dziesięć minut materiał, ukazuje to z czego żyje śmiałek pokroju Geralta z Rivii – eksterminacja potworów, pranie po pysku ludzi o niewyparzonej gębie i zwiedzanie świata w poszukiwaniu intratnego zlecenia. Na dodatek całość została okraszona zabójczymi kawałkami muzycznymi (choć niestety nie mam wiedzy, czy tak będzie brzmiał soundtrack wiedźmiński, czy to jest jakaś twórczość własna), więc prócz uczty dla oka, jest i coś dla ucha.

Cóż, pozostaje mi tylko życzyć miłych wrażeń!

Plik wideo nie jest już dostępny.

Ech... chyba jeszcze nigdy w życiu nie czekałem tak bardzo na maj.

Gry komputerowe są potężnym źródłem inspiracji dla wszelakiej maści artystów, nikt tego nie zaprzeczy. Nastrojowe ścieżki muzyczne, poruszające serce opowiadania czy olśniewająco piękne obrazy. Ba! Fani potrafią wszystko, nawet zrobić pluszowe maskotki swoich ulubionych bohaterów. Barierą dla inwencji jest przecież tylko nasza wyobraźnia, a pasjonaci już niejednokrotnie pokazali, że potrafią zawstydzić nawet profesjonalnych artystów koncepcyjnych, którzy zarabiają potężne pieniądze u największych potentatów branży gier.

Jednym z dobrych przykładów jest nasz rodak, Patryk Olejniczak, który postanowił wziąć na tapetę nadchodzący hit BioWare – „Mass Effect 3”. Obrazki są oczywiście nieoficjalne i nie powiązane w żaden sposób z Kanadyjczykami, choć zapewne ze znanym im podekscytowaniem, przyklasnęli takiej formie promocji. Kto wie, może polska szkoła plakatu wcale nie ma się tak źle, jak sądzili co poniektórzy?

Więcej o samym autorze i jego pracach dowiecie się pod tym adresem.

Rewolucja zakończyła się pełnym sukcesem, zły brat został zdetronizowany, a nasz bohater zasiadł na tronie. Spełnienie marzeń? Wolne żarty. Mamili złotem, prestiżem i kobietami. Czysta sielanka i ciepła posadka do końca życia, każdy kupiłby to w ciemno. Niestety, zapomnieli zaznaczyć, że bycie królem jest takie nudne! Wysłuchiwanie błagań kmiotów, podlizywanie się szlachcie, decydowanie o tak fascynujących rzeczach jak wzrost produkcji rzepaku...

Szczęśliwe, nie wszystkim podoba się nasze królowanie i ktoś postanowił się nas pozbyć w niezbyt subtelny sposób – wysłał zabójcę, który w biały dzień miał zasztyletować nowego władcę. Głupcy, ale dali nam przynajmniej powód na podniesienie tyłka z tronu i ruszenie na kolejną, pełną przygód, wyprawę. Tak, zdrajców ukarzemy już 1 marca.

Do premiery „Dragon Age II” pozostało już tylko 14 dni. Czas na ostateczne odliczanie i finalne ruchy w szachownicy zwanej kampanią marketingową. Nie mam żadnych złudzeń, że BioWare wygra tę partię o graczy i tytuł sprzeda się wyśmienicie, jednakowoż mam spore wątpliwości, czy kontynuacja smoczej sagi wzbudzi podobny zachwyt u pasjonatów gatunku, co jej ojciec z 2009 roku. Gra może być hitem na miarę „Fallout 3” – nagród będzie sporo, a pochwalnych opinii jeszcze więcej, ale gdzieś w cieniu wyczuwalny będzie brzydki smród kontrowersji i rozgoryczenia.

Materiałów związanych z przygodami Hawke było w ostatnich tygodniach sporo, a Kanadyjczycy wyciskali z siebie siódme poty, aby ukazać publice celowość drastycznych zmian – ta jednak pozostaje niewzruszona i nadal zastanawia się „po kiego grzyba modyfikować coś, co dobrze działało?”. Wersja demonstracyjna miała pokazać, że rewolucja w serii była warta świeczki i wszystkich poświęceń w nią włożonych – „te zmiany były spowodowane dobrem fanów, teraz przekonacie się o tym na własnej skórze”, tłumaczyło BioWare. Zabawne i smutne zarazem jest to, że jak na złość, z niemałej części komentarzy graczy bije rozczarowanie, obawa oraz wciąż powtarza się pytanie – „Dlaczego? Po co?”.

Piszcie co chcecie, ale ja uważam, że Kanadyjczycy dali mocno w zęby hardcorowym fanom cRPG i miłośnikom klasyki. To szczególnie trudne do przełknięcia, gdyż jakby nie patrzeć, to właśnie ich długoletnie wsparcie (finansowe, jak i duchowe), dało tej firmie szansę na rozwój oraz wspięcie się na obecny poziom, światowego potentata branży gier. Nie lubię szafować argumentem „wody sodowej” i „zachłyśnięciem się sukcesem”, ale trudno mi inaczej wyjaśnić dziwne poczynania BioWare – studia, które kiedyś wielce ceniłem. Analogie z poczynaniami Bethesda Softworks widać gołym okiem – tam też pracownicy zachowywali się, jakby zostali odurzeni pieniędzmi i sukcesami, zapominając komu je zawdzięczają. Szczęśliwie, w porę się opamiętali i mam nadzieje, że pewien zimny prysznic przytrafi się kiedyś panom z Edmonton.

Może biorę to wszystko za poważnie, niby to tylko gry komputerowe. Z drugiej strony, to moje długoletnie hobby, pewna cząstka mego życia. Dlatego też krew mnie zalewa, gdy czytam niezbyt przemyślane słowa Mike’a Laidlawa o mankamentach cRPG.

Jeżeli ktoś miał jeszcze jakieś wątpliwości, że Microsoft nie ma kompletnie w poważaniu graczy preferujących komputery osobiste i nie istnieje żaden plan całkowitego pogrążenia serii „Fable” na tej platformie, to niech przestanie śnić. Kiepska konwersja? To zbyt mało, aby zniechęcić „blacharzy”, którzy wiecznie łakną baśniowych przygód i frapujących gier fabularnych. Co jeszcze można było definitywnie spieprzyć? Oczywiście, datę premiery tego tytułu. Winszuję, giganci z Redmond zaprezentowali nikczemność najwyższej klasy.

W tym przypadku naprawdę nie wierzę w zbieg okoliczności, bo trzeba być kompletnym ćwierćinteligentem albo żyć w jaskini, żeby ustalić datę premiery jakiekolwiek gry cRPG na 17 maja 2011 roku. Tak, macie absolutną rację, w tym samym dniu na półki sklepowe trafi „Wiedźmin 2”. Ja zdaję sobie sprawę, że Polska dla butnego Microsoftu nic nie znaczy, ale na przełomie ostatnich lat nasi rodacy zrobili kilka świetnych gier i powoli poczynają sobie coraz śmielej na różnych płaszczyznach branży elektronicznej rozrywki. CD Projekt RED przecież nie jest jakąś anonimową firmą, a Geralt to teraz postać rozpoznawalna na świecie.

„Gracze, którzy postanowią zakupić Fable III na PC, oprócz masy świetnych dodatków znanych z wersji na Xbox 360, będą mogli również skorzystać z „Limitowanej Edycji Kolekcjonerskiej”, która zawiera zupełnie nowe zadanie, region, strój oraz rasowego psa! Ponadto otrzymają oni możliwość wypróbowania swoich sił w specjalnym trybie dla hardcorowców, który zaoferuje im naprawdę wygórowany poziom trudności.” – kusi Microsoft.

Ech… gdzie oni uczyli się marketingu? Czy ktoś w ogóle ma zamiar zakupić „Fable III” w dniu premiery? Ktokolwiek?

Informacja prasowa

„Chapter IV – Lands of Despair” otworzy swoje podwoje na początku kwietnia

BERLIN, 24 lutego 2011 roku – Na początku kwietnia firma Frogster udostępni fanom Runes of Magic kolejny – czwarty rozdział gry zatytułowany “Chapter IV – Lands of Despair” (pol. “Ziemie rozpaczy”). Grupa graczy, która osiągnęła najwyższy poziom, uzyska dostęp do nowej zawartości w zamkniętych testach beta. Lands of Despair to niesamowita opowieść, która otworzy przed poszukiwaczami przygód niedostępne wcześniej lokacje i podziemia. Nowością będzie również system trójklasowy oraz wyższy, niż do tej pory, poziom maksymalny 70, który będzie mogła osiągnąć nasza postać.

Panie i panowie, wszyscy czekali na ten moment od grudnia zeszłego roku. Nie zamierzam psuć tego doniosłego wydarzenia, jakim jest pierwszy oficjalny zwiastun „The Elder Scrolls V: Skyrim”, ukazujący fragmenty prosto z rozgrywki, swoim grafomaństwem. Po prostu obejrzyjcie i rozkoszujcie się tym momentem.

Trwaj chwilo, jesteś tak piękna!

Każdy bohater musi od czasu do czasu odpocząć. Niezależnie czy w grę wchodzi wyrznięcie lokalnego tałatajstwa, czy utarcie nosa rozpieszczonemu lordowi – krótka regeneracja w przytulnej spelunie jest konieczna do utrzymania wysokich standardów wykonywanej pracy. Metody relaksu są różne, zaczynając od utopienia smutków w kilku kuflach alkoholu, a kończąc na małym hazardzie.

Dumny Geralt, choć mutant, ma takie same potrzeby jak zwykli ludzie i czasem musi pofolgować swoim pragnieniom. Dlatego też najnowszy materiał filmowy z „Wiedźmina 2”, ponownie zaprasza nas do tawerny, gdzie jeszcze raz odkryjemy tajniki gry w kości oraz poznamy zupełnie nową mini-grę – siłowanie na ręce. Całość okrasił swoim skromnym komentarzem pan Tomek Gop.

Plik wideo nie jest już dostępny.

Idea przednia, muszę przyznać. Wygląda na to, że mój Geralt będzie zaglądał do karczm zdecydowanie częściej, niż to miało miejsce w Wyzimie.