W kwietniu było różnie – trochę SF, trochę horroru i trochę fantasy. Zbalansowana filmowa dieta, jedną z pozycji, "Łowca i królowa lodu", zrecenzował oczywiście Medivh, który, jak głosi plotka, rzekomo sypia w kinie, by nie przepuścić żadnej wielkiej premiery. W maju nie braknie mu pożywek, bo szykuje się parada hitów – kontynuacji znanych i lubianych tytułów. Od Szalonego Kapelusznika, poprzez Kapitana Amerykę, a kończąc na klasycznych X-Menach i starciu z Apokalipsem.
Przepełnione magią produkcje studia Ghibli nie stronią od dobrego humoru, a także niosą ze sobą pewien morał. Zespół Hayao Miyazakiego w trakcie swojej długiej historii stworzył niesamowite światy i kreacje. Wspominając tylko kilka z nich – przerażające i smutne realia "Księżniczki Mononoke", opowiadające społeczną przemianę Japonii "Makowe Wzgórza", perypetie złotej rybki w "Ponyo", mikroskopijny "Tajemniczy świat Arietty" czy dramat wojenny "Grobowiec Świetlików". To tylko nieliczne tytuły, które osiągnęły znaczny sukces nie tylko w Kraju Kwitnącej Wiśni, ale także w skali globalnej. Produkcje te zmieniły także postrzeganie animacji, jako formy uznawanej za infantylną i skierowaną wyłącznie do dzieci. Historie przedstawione w wielu produkcjach japońskiego studia wykorzystały animację wyłącznie jako formę wyrazu artystycznego, opowiadając bardzo dojrzałe historie, przepełnione życiowymi prawdami.
W ramach Fantastyki w Kadrze prezentujemy wam świeże, redakcyjne spojrzenie Annalin – debiutującej na łamach GE recenzją "Narzeczonej dla kota". A w raz z nią, swój kunszt prezentuje stary wyga Medivh, ukazując odrealniony świat "Spirited Away: W krainie Bogów".
Zagubienia w tajemnicy wyspy ciąg dalszy – Medivh (a któż by inny!) zajrzał głębiej w sagę "Lost. Zagubieni", recenzując 4. sezon serialu.
To moment, w którym na wyspę wkracza jedna z moich ulubionych postaci – nieogarnięty społecznie, ale o ogromnym rozumie – Daniel Faraday. Nie mogło przecież zabraknąć w tej całej tajemnicy najprzeróżniejszych teorii – kontinuum czasowe, jabłka Newtona, kwanty i te inne sprawy, od których głowa boli. Jak zawsze wszystko będą chcieli logicznie wyjaśnić, aż scenarzysta powie dość! i dorzuci kolejną tajemnicę.
Czasem zmiana scenerii może dać wiele dobrego filmowi, zwłaszcza kontynuacji. Ale nie jest to regułą, bo może to właśnie ona tworzyła film, a bez niej jest to kolejna nudna produkcja. Tak też najwidoczniej jest z drugą częścią "Więźnia labiryntu", której pierwowzór trzymał w napięciu i intrygował, wciąż pozostawiając pytania skąd? dlaczego? kto? po co? Po prostu jedna wielka niewiadoma.
Jednak "wyzwolenie", jakie przyszło wraz z drugą częścią pozbawiło "Więźnia labiryntu" tego, co było w nim najciekawsze – właśnie tytułowego labiryntu. A co więcej jest nie tak z tą produkcją, a co jest zdecydowanie na tak – dowiecie się z recenzji Medivha.
W marcu jak w garncu, to ludowe powiedzenie sprawdza się także w filmowym półświatku. Niby miało być ciekawie, bo Batman mierzył się z Supermanem, a jednak wielkiego szumu z tego nie było. Ot, kolejny komiksowy filmik. Natomiast kwiecień taki plecień, że daje nam wszystkiego po trochu, po odrobince.
Jest więc i sci-fi akcji z gwiazdorską obsadą, gdzie wszczepianie dziwnych rzeczy skazańcom, to norma. Znalazło się też miejsce na baśniowe ochłodzenie i poznanie historii umięśnionego łowcy zanim nastał okres "i żyli długo i szczęśliwie". Będzie także okazja do zjeżenia włosów na karku, bo zanim zdążycie się obudzić z zimowego skostnienia, przejdziecie przez koszmary kilkulatka, ale prawdziwej grozy doznacie wtedy, gdy nie będziecie w stanie wydać ani jednego dźwięku, by zawołać o pomoc we własnym domu.
Niektóre filmy czy seriale można poznać już po jednej nutce, nawet nie rzucając okiem na ekran telewizora czy monitor, zwłaszcza jeśli chodzi o seriale z lat 90., które wielu z nas chłonęło garściami. Taką legendą jest niezaprzeczalnie serial "Z archiwum X", który z początkiem tego roku doczekał się wznowienia.
Kto nie obserwował pogoni za wilkołakiem, kontaktów trzeciego stopnia z obcymi i niezawodnego teamu: Mulder-Scully, ten mało wie o klasyce małoekranowego kina. Ale dzisiejsza młodzież może zasugerować, że "geriatria" po prostu żyje mrzonkami i upaja się nostalgią, bo ząb czasu gryzie niemożebnie każdą kinową produkcję. Ale czy jednak? Czy tajemnice chowające się za tytułowym X to w dzisiejszych czasach żenada i plastik? Tego można dowiedzieć się z recenzji Ati (tak, nie tylko Medivh traci życie przed szklanym pudłem!), która zajrzała do starych akt i naruszyła szkielety z szafy.
Kto jest z nami nie od dziś, na pewno zauważył tu i ówdzie wizerunki wielkiego, włochatego stwora z uroczą parasolką. Tak, to kultowa postać świata animacji. Może niemowny, ale jego przygody podbiły serca nie tylko dzieci, ale także dorosłych. Naszym redakcyjnym wielkim miłośnikiem Totoro jest nie kto inny, jak Medivh, który od lat próbuje zarazić nas wszystkich totoromanią (podobnie jak Courun wiarą w Pajęczą Królową).
I nikt nie odważyłby się skraść mu możliwości zrecenzowania "Mojego sąsiada Totoro". Ale nie bójcie się, nie jest to lukrowany tekst, autor widzi niedociągnięcia i wady produkcji, więc warto zapoznać się z punktem widzenia maniaka charakterystycznego stwora, jakim jest Totoro.
Czy ktoś jeszcze nie miał okazji obejrzeć "GW: Przebudzenie mocy"? Jak to możliwe, po jednej z największych akcji marketingowych tej dekady. Toż nie było nawet opakowania pomarańczy, na których nie naklejonoby postaci z sagi. Sam dałem się ponieść nostalgii i poszedłem na premierowy seans. A jak? Tego wymaga miłość do serii rozpoczęta w dzieciństwie. Jednak po seansie nie rozumiem, nad czym się tu zachwycać. Niestety, duch Gwiezdnych Wojen został utracony, a w zastępstwie pojawiła się disneyowska komedia.
Dlatego też zapraszam do ruszenia w nostalgiczną dzicz, gdzie wszystko wydaje się zamazane i nieostre, ale w pamięci kołata się, że jest dobre. Medivh zrecenzował "GW: Atak klonów", epizod może daleki od ideału, ale posiadający ten czar i zapadające w pamięć momenty.
Luty minął w sferze kinowej względnie spokojnie, skupiając się głównie wokół premiery "Deadpool", który okazał się hitem sezonu. Wraz z nadchodzącą wiosną budzi się nieco gatunek SF i kina grozy. Wpierw Niezgodna pokaże jak potrafi być wierna, w międzyczasie kontynuując miałki wątek miłosny. Potem przyjdzie na Ziemię skrzenie, przed którym najlepiej skryć się pod nomen omen ziemią, choć ja bym nie ufał słowom podejrzanego typka, co trzyma nas w piwnicy. A już znacznie mniej matce, która jest skora skorzystać z tajemnych bram między światami w starożytnych świątyniach, by odzyskać tragicznie zmarłego syna. Nie tylko matki są nieco pokręcone, ojcowie również. Zwłaszcza, gdy ich dzieci przejawiają nadnaturalne moce i stają się obiektem zainteresowania nieodpowiednich person – wtedy należy brać tylko nogi za pas. Jednak nie ma co trząść portkami, gdy w pobliżu znajduje się elita heroicznego półświatka – Batman i Superman. Nigdy nie przepadałem za tym drugim, dlatego z wielką chęcią obejrzę, jak gackowaty przetrzepie mu te czerwone pantalony.
Obecnie na ekranach kin króluje "Deadpool". Ale zanim ten niekonwencjonalny, przebojowy i nietuzinkowy bohater przejął kontrolę nad sercem pop kultury, świat filmu należał do innych postaci. W tej odsłonie Fantastyki w Kadrze będzie miało miejsce starcie komiksowych tytanów. Po jednej stronie ringu znajduje się niezwyciężony Hulk. Natomiast po drugiej stronie stoi miejski mściciel, Punisher. Kto zwycięży to starcie w oczach Medivha? "Niesamowity Hulk" czy "Punisher".
