Pozostając w rzece nostalgii po "Miasteczku Twin Peaks", przyjrzyjmy się kontynuacji "Blade – Wiecznego Łowcy", którego pierwsza część wprowadziła świeżego ducha w półświatek kinematograficznego wampiryzmu. Z sequelami jest taki problem, że doświadczenie nauczyło nas wystrzegać się takich tworów, gdyż obarczone są one dużym marginesem błędów, udziwnień i przeinaczeń. Oczywiście zdarzają się wyjątki, ale jest to wielce mało spotykane, niestety.

Wieczny Łowca w oczach Medivha klaruje się nieco krytyczniej niż w mojej ocenie, ale dzielimy także wspólne kwestie... Zwłaszcza co do roli Normana Reedusa, który świetnie odnajduje się mrocznym fantasy. Ale więcej o tym i innym w recenzji, która wyssie z was ostatnie wątpliwości, czy warto rzucić okiem na "Blade: Wieczny łowca II".

Skoro w ostatniej odsłonie Fantastyki w Kadrze porwaliśmy się na zrecenzowanie kultowej ikony kinematografii, jaką jest "Matrix", to i w tym tygodniu porwiemy się na podobne świętokradztwo i spróbujemy przeanalizować inny tytuł, który zelektryzował amerykański przemysł serialowy, udowadniając, że srebrny ekran to nie tylko pół-śmierszne sitcomy i telenowele, ale także obszar do głębokiej analizy społecznej z miejscem na surrealizm.

"Miasteczko Twin Peaks" to tytuł, którego raczej nie trzeba przedstawiać szerszej publiczności. Każdy o nim słyszał choć odrobinkę. Ale mnie zawsze w pamięci pozostanie sielslka, ale niepokojąca muzyka z intro do serialu, która zawsze napawa mnie lekkim przerażeniem. Nie wspominając o dość groteskowych w swym zachowaniu postaciach i napięciu jakie towarzyszy wydarzeniom mającym miejsce w tytułowym miasteczku. W 100% zgadzam się z recenzją Medivha tego tytułu, więc zdecydowanie zapraszam do jej lektury.

Istnieją filmy, które od razu po premierze stają się kultowe i mają niewyobrażalnie duży wpływ na światową kinematografię, a czasami również popkulturę. Podjęcie się zrecenzowania takiego tytułu, zwłaszcza po latach od premiery, to wielkie wyzwanie. Ale Medivh to nie byle kto i nie wiele jeży włos na jego głowie. Dlatego też podjął się zmierzenia z matrixową legendą i opisał, co go zawiodło i zachwyciło w dziele braci Wachowskich.

Ciepłe dni przemijają i czas przygotować się na chłodniejsze, jesienne wieczory. Porzucić badejki, plażowe piłki, słoneczne bryle i inne letnie akcesoria na rzecz ciepłych skarpet, kubka ciepłego naparu różnorakiego pochodzenia oraz kocyka w kratę. Zapewne zaniedbane zostały także domowe kinoteki, bo kto miał czas robić maratony filmowe, gdy na oknem jasno do 22:00? Ale na szczęście jesień to istne żniwa dla kinomanów – nowe filmy, premiery serialów i kontynuacje.

A wrzesień rozpocznie się od bioinżynieryjnego cudu, morderczego słodkiego dziecka Morgan. A jeśli wolicie domowe zacisze to do swojego domu zaprasza Kate Beckinsale w klasycznym horrorze o nawiedzonej posiadłości.

Zanim wszyscy ruszycie tłumnie na wakacyjne wojaże, wypoczynek pod gruszą czy smażing plażing, warto zerknąć, a to, co będzie się działo w słonecznym (oby!) lipcu. A zaczyna się całkiem egzotycznie, od dżunglowych przejażdżek po lianach wraz z "Ja kochać Jane". Potem dość politycznie i amerykańsko. Niechybnie krew poleje się w tegorocznych wyborach na PotUSa. A jeśli wisi wam, kto rezydować będzie w Białym Domu, to może zainteresuje was rzekomy spadkobierca "E.T.", na którym wychowały się rzesze dzieciaków z lat 80. i 90. Nieco później powieje nieco grozą, bo ekranizują którąś z kolei książkę Kinga – tym razem w temacie telefonicznej apokalipsy zombie (martwy trend trzyma się mocno).

Lekkoduchom może przypaść do gustu remake "Pogromców Duchów" z 1984 roku. Tytuł już przed premierą zelektryzował publiczność, która zarzucała produkcji populistyczny feminizm i uwłaczanie legendzie. A to wszystko na podstawie kilkuminutowego trailera. Dla romantyków pozostaje wpatrywanie się w zakazane miłosne uniesienia "kochanicy wampira" i madmaxowego Nuxa.

Polański – niektórych jego osoba obrzydza, innych zachwyca, a pozostałym jest on obojętny. Ale przejść obojętnie koło jego dzieł jest trudni, jeśli w ogóle jest to możliwe. Niesamowitą historię "Dziecka Rosemary" zna każdy, a przynajmniej słyszał o niej cokolwiek – zwłaszcza charakterystyczną melodię kołysanki skomponowanej przez Krzysztofa Komedę, z jej mrocznymi tonami i niepokojącym brzmieniem.

Ale nie tylko ta produkcja jest flirtem Polańskiego z fantastyką. Innym, równie ciekawym tytułem są "Dziewiąte Wrota", w których sam Depp (kiedy był jeszcze piękny i młody) zaczyna igrać z diabłem, a nastrojową muzykę skomponował inny muzyczny polski wirtuoz – Wojciech Kilar. Ale choć nastrojowa muzyka też wpływa na odbiór filmu, to fabuła sama w sobie jest intrygująca. A jaką ją ocenia miłośnik klasyków Medivh? Dowiecie się z jego recenzji właśnie na łamach Fantastyki w Kadrze.

Apokalipsa nie skończyła się dla nas tragicznie i mamy za sobą kolejny miesiąc, a pozytywniej rzecz ujmując, kolejnym przed nami. A jest zazwyczaj na co czekać w ten przedwakacyjny miesiąc, gdy widzowie jeszcze nie wyjechali na zasłużone urlopy i mają czas na zapełnienie sal kinowych. A w czerwcu będzie co oglądać.

Zaczyna się z impetem i nostalgią – chyba nową muzą kina, jeśli spojrzeć przynajmniej na ostatnie trzy lata produkcji filmowych, które lubią sięgać do sprawdzonych tematów. Kanałowe żółwie-mutanty znów w akcji! Kto nie pamięta tych pochłaniających pizzę zielonych stworów, ten wiśnia! Potem coś dla miłośników nastoletnich slasherów. Klątwa Krwawej Mary? Kpina! W tym miesiącu wzywamy Pana Baju Baju. A jeśli nie chcecie patrzeć na krwawy college, to może zainteresuje was tajemniczy, intrygujący świat mody, w którym młode blond dziewczę zasmakuje w krwi i cierpieniu koleżanek po fachu.

Kto nie kojarzy klasycznej ścieżki dźwiękowej z intro animowanego serialu "X-Men", ten zdecydowanie nie pamięta kultowych lat 90. Marvelowa marka jest wciąż bardzo popularna i znacznie bardziej rozpoznawalna niż "Avengers" czy "Fantastyczna Czwórka".

A skoro aktualnie na wielkim ekranie szaleje Apokalips, to może warto przypomnieć sobie, od czego to się wszystko zaczęło. A było to aż szesnaście lat temu, gdy animowane i komiksowe postaci uzyskały swoje ludzkie wcielenia. To także prawdopodobnie pierwszy film "X-Men" zapoczątkował modę na komiksowe adaptacje filmowe, które cieszą (a może już męczą?) kinomanów. Medivh podążył nurtem rzeki nostalgii, by dowiedzieć się, co leżało w źródle tego wszystkiego.

Wznowiona produkcja "Archiwum X", po prawie 15 latach przerwy, otrzymała mieszane recenzje. Początkowy entuzjazm i nostalgia utrzymały się do połowy sezonu, by potem z każdym kolejnym odcinkiem obniżać loty. Najwidoczniej sprawdza się teza, że przeszłości nie należy ruszać, pozostawiając ją w świecie podkolorowanych, niewyraźnych wspomnień.

Dobrze o tym wie nasza Redaktor Naczelna Ati, która w ramach nostalgicznego chycu śledzi dawne dzieje Muldera i Scully, tym razem recenzując 2. sezon.

Wiecie co dziś za dzień? Tak, tak, środa, ale nie taka zwykła środa. To dzień, w którym dochodzi do przesilenia międzygalaktycznej mocy Jedi, więc May the 4th be with You!.

Większość epizodów sagi miała swoją premierę właśnie w tym miesiącu, a sama kwestia została podchwycona przez fandom Gwiezdnych Wojen i po dziś dzień świętowana na całym świecie.

Nie mogłoby być inaczej również na łamach GE, gdzie w redakcyjnych szrankach fandom trzyma się mocno. Z tego tytułu w dzisiejszej odsłonie Fantastyki w Kadrze prezentujemy recenzję III epizodu – "Zemsty Sithów", zwłaszcza że już jutro nadejść ma Revenge of the 5th (dobrze, dobrze – dość już tych sucharów jak na jeden news).