Sytuacja na północy Avistanu z każdą chwilą staje się bardziej napięta. Zagrożenia nie stanowią wyłącznie demoniczne siły zgromadzone za słabnącymi granicami Mendev, ale także inne ugrupowania z cywilizowanych regionów południa. Najwidoczniej najazd otchłannych sił jest im na rękę, dając bliżej nieznane możliwości. Z tego powodu organizacja Pathfinder musi zająć się problemem rzecznych piratów grasujących na dorzeczach mendeviańskiego regionu, plądrując okręty handlowe zasilające krzyżowców w towary pierwszej potrzeby.

"You Have What You Hold" to scenariusz autorstwa Seana McGowana przeznaczony dla 3-7-poziomowych postaci. Jest on także ściśle powiązany z wątkiem fabularnym frakcji łotrzyków – Sczarni.

Likantropia nie zawsze musi być uznawana za klątwę. Dobrze opanowane zdolności odziedziczone przez przodków lub za sprawą ugryzienia mogą znacznie ułatwić życie, zwłaszcza po zmroku. Niezależnie od tego czy jesteś ochraniającym lasy niedźwiedziołakiem, przemierzającym vudrańskie dżungle dzikim tygrysołakiem, ukrywającym się w piaskach pustyni hienołakiem czy dobrze znanym wilkołakiem – akceptacja swojej dzikiej natury to pierwszy stopień do rozwoju swoich unikalnych mocy.

Po odzyskaniu Drezen, twierdzy zlokalizowanej w północno-wschodniej części Rany Świata, oraz sztandaru bogini Iomedae, krzyżowcy posiadają wreszcie w swoim władaniu ważny przyczółek na tyłach wroga. Zaślepione żądzą krwi demony skupiają się wyłącznie na dalszych natarciach południowych ziem, co stwarza idealne warunki, by wedrzeć się do serca krainy niepostrzeżenie wprost z Drezen.

Jednak na drodze ku zwycięstwu stoją Templariusze Labiryntu z Kości Słoniowej [ang. Templars of the Ivory Labyrinth]. Ci fanatyczni wyznawcy Baphometa, demonicznego lorda minotaurów, posiadają wielką polityczną władzę nad nic nieświadomymi mieszkańcami południa. Co więcej, na ich usługach znajdują się glabrezu, demony powiązane z grzechem zdrady, potrafiące przybrać iluzoryczną formę, by szerzyć swoje kłamstwa i nakłaniać do popełnienia grzechu.

Kamienie strażnicze blokujące dostęp hordom demonów do południowych krain zaczynają coraz bardziej słabnąć z każdym dniem. Narody Avistanu przygotowują się do kolejnej krucjaty przeciwko mrocznemu pomiotowi, wystawiając swoje najlepsze i najbardziej doświadczone oddziały.

Treerazer, jeden z demonicznych lordów

Elfickie oddziały łowców demonów są zapewne nieocenionym wsparciem w tym konflikcie. Złożone głównie z weteranów, którzy brali udział w walka z Treerazerem, demonicznym lordem, i jego poplecznikami, posiadają ogromną wiedzę i doświadczenie poparte praktyką walki z otchłannymi bytami.

Konflikty zbrojne zawsze wymagają ogromnych poświęceń. Poza rozlewem drogocennej krwi, dochodzi także do ogromnych nakładów finansowych. Aktywna działalność Społeczności Pathfinder w kolejną krucjatę przeciwko otchłannemu pomiotowi spowodowała, że skarbce organizacji zaczęły świecić pustkami. Choć Decemwirat ma swoje sposoby, by otworzyć kiesy możnych, to jednak nie są oni już aż tak skorzy do dzielenia się swoim bogactwem, zwłaszcza że również ich zasoby zaczęły dynamicznie się kurczyć.

Sytuacja na granicach Rany Świata staje się coraz bardziej napięta, a liczebność wojska miasta-twierdzy, Kenabres, znacznie zmalała. Jednak krzyżowcy widzą promyk nadziei w dywersyjnej akcji przedarcia się do Drezen, cytadeli opanowanej przez demony, i odzyskania artefaktu Pani Waleczności, Iomedae.

Sprawa nie będzie jednak łatwa, gdyż tylko mała grupka śmiałków jest w stanie niezauważona przedrzeć się w głąb Rany Świata, by tam odzyskać świętą chorągiew zwaną Mieczem Waleczności [ang. Sword of Valor]. Samo Drezen opanowane jest przez demoniczne istoty dowodzone przez rządną krwi marilith, od kiedy wieki temu przez miasto przewinęła się plaga dziwnej gorączki, która spowodowała przemianę jego mieszkańców w kanibalistyczne bestie, wypełniając twierdzę zapachem krwi i rozkładu.

Jak co sierpień w uniwersum Pathfinder dochodzi do zmierzchu jednego i początku kolejnego roku. Obecnie zakończył się okres spod znaku Wschodzącej Runy, który skupiał się na realnym zagrożeniu powrotu thassilońskich Władców Run za sprawą fanatycznych kultystów Lissali, pani losu. Kolejny rok również nie klaruje się w przyjaznych barwach. Tym razem uwaga Golarion zostanie skupiona na Ranie Świata, obszarze podlegającym demonicznym istotom, jako że rozpoczął się Rok Demona, a magiczne siły ograniczające ekspansję otchłannego pomiotu zaczęły słabnąć, rzucając blady strach nie tylko na narodzie Mendevu, ale także reszcie globu.

W ramach rozpoczęcia następnego cyklu na Gen Con w Indianapolis Pazio Publishing przedstawiło trzy nowe tytuły spod szyldu Pathfinder Society.

Rana Świata przez dziesięciolecia spędzała sen z oczu prawie całemu Avistanowi. Całe lata temu, dzikie wzgórza krainy Sarkoris były domem dla dzikich wojowników i ich wiedźm, aż do czasu śmierci Arodena. To właśnie zniknięcie ze świata pierwiastka tego bożka spowodowało rozbebeszenie skorupy krainy, tworząc przejście do samej otchłani. W krótkim czasie mrowie demonów zalało obszar Sarkoris, niszczą wszelkie życie na swej drodze. Jednak narody graniczące z nowopowstałą Raną Świata zebrały siły, formując pierwszą Mendeviańską Krucjatę przeciwko otchłannym pomiotom. Lecz dopiero druga z nich pozwoliła na dłużej pozbyć się demonicznego zagrożenia. To właśnie w jej trakcie powstały kamienie strażnicze, blokujące przejście demonów na dalsze obszary Avistanu.

Samo słowo demon tylko u nielicznych nie wywołuje dreszczy. To właśnie ta garstka mężnych i odważnych, bogobojnych i sprawiedliwych udaje się na krucjaty skierowane przeciwko wszelkim przejawom demonicznej aktywności. Choć nieliczny otchłanny pomiot można spotkać na powierzchni, to dopiero wejście do samej otchłani stanowi o prawdziwej odwadze bądź głupocie śmiałka. Łowcy demonów, bo tak zwykło się ich określać, muszą przejść długoletni trening, zanim uodpornią swoje ciała i dusze na działania dzieci grzechu. Nie jest to więc łatwe zadanie i nie każdy nowicjusz dostępuje wcielenia w to zacne grono. Właśnie z tego powodu – znikomej ilości łowców demonicznej krwi – Golarion wciąż mierzy się ze strachem przed pęknięciem wszelkich granic rozdzielających świat śmiertelnych z otchłanią.

Demony oraz inne otchłanne moce często bywały przedmiotem fascynacji śmiertelnych, a one same nie ukrywały, że lubują się w wykorzystywaniu ich do własnych, niecnych zamierzeń. Poza fascynacją pomioty grzechu wzbudzają także strach i przerażenie w serach oraz duszach wielu. Nie jest to spowodowane wyłącznie ich makabrycznym wyglądem, bo znajdują się wśród nich także ponętne sukuby, ale w głównej mierze swoją przebiegłością, a także zdolnością do zasiewania w umysłach śmiertelników myśli, z których kiełkują najgorsze intrygi i pragnienia.