Irrisen

Nieprzystępna północ to miejsce, gdzie śnieg i mróz stanowią stałą część krajobrazu. Jedną z położonych tam krain jest Irrisen, państwo wiecznej zimy, którego dzikie ostępy i nieprzyjaźni mieszkańcy wzbudzają strach w sercach południowców. Największy terror wprowadza jednak legenda o Babie Jadze, Królowej Wiedźm, która opuściła Golarion po ukończeniu krwawego podboju. Niektórzy sądzą, że jej powrót może stanowić poważne zagrożenie, gdyż w następnej kolejności, zamiast ziem, czarownica może zapragnąć ludzkich dusz.

Ponad tysiąc lat temu obszar Irrisen był najdalej wysuniętą na wschód częścią Ziem Królów Linnormów, dopóki w Erze Intronizacji nie pojawiła się na tym terenie Baba Jaga, w towarzystwie armii trolli, lodowych olbrzymów i fey. Walka nie trwała długo, gdyż po niespełna miesiącu siły czarownicy przejęły kontrolę nad znaczną częścią północy, mordując i biorąc w niewolę kolejne północne plemiona. Tak powstało Irrisen. Co dziwniejsze, Baba Jaga szybko straciła zainteresowanie nowo utworzonym narodem i opuściła Golarion, pozostawiając władzę jej najstarszej córze – Jadwidze, która okazała się twardą i krwawą królową, dokańczając dzieło matki i kształtując kraj do takiej formy, jaką przedstawia po dziś dzień. Nadnaturalna zimowa aura pogodowa, która nawiedziła ten obszar wraz z przybyciem Baby Jagi, spowodowała, że większość pomniejszych ulfeńskich wiosek wymarła, gdyż z powodu śnieżyc i mrozów nie miała dostępu do podstawowych dóbr, by przeżyć. Przetrwały wyłącznie te osady, które miały dostęp do jezior i rzek, żywiąc się w dużej mierze rybami.

Choć królowa Jadwiga próbowała w kolejnych latach poszerzyć swoją władzę o kolejne terytoria, graniczne straże Królów Linnormów oraz Władców Mamutów zdołały odeprzeć każdy atak. Wojenne porażki poskutkowały powrotem Baby Jagi po równo stuletniej absencji. Niepocieszona matka strąciła z tronu swą najstarszą córę wraz z jej poplecznikami, a na jej miejsce posadziła kolejną. Taka tradycja została zachowana po dziś dzień. Co sto lat prawdziwa Królowa Wiedźm powraca na Golarion, by zabrać aktualną monarchinię Irrisen i posadzić na tronie następną.

Obecnie Irrisen prowadzi ograniczone kontakty na scenie międzynarodowej. Królowie Linnormów na zachodzie wciąż kryją w sercach zadrę w postaci pamięci o przeszłych, krwawych, wojennych zajściach oraz częstych porwaniach dzieci oraz dóbr prze fey i trolle. Natomiast Władcy Mamutów na wschodzie aktualnie posiadają dość niestabilny pakt z irriseńską królową, do zerwania którego może dojść w najbliższych latach, skutkując kolejnym konfliktem. Taki stan rzeczy może być też spowodowany faktem, że społeczeństwo i kultura wiedźm, a zwłaszcza reputacja Baby Jagi, wzbudza w mieszkańcach Golarion przerażenie i ciągłą nieufność.

Stolicą regionu jest Biały Tron [ang. Whitethrone] ulokowany na lodowych klifach na wschodnim brzegu Lodowego Jeziora [ang. Glacier Lake]. Główna arteria miasta, prowadząca z głównych wrót do pałacu królowej, udekorowana jest czaszkami wojowników z zachodniej granicy, na cześć zwycięstwa i początku istnienia Irrisen. Dodatkowo znajdują się tam też czerepy zdrajców i obywateli, którzy mieli czelność obrazić swą osobą możnowładców. Na populację miasta składają się głównie potomstwo obecnej i poprzednich monarchiń oraz niewolników zebranych w trakcie wojen. Czasami na ulicach miasta można natknąć się także na lodowe trolle, śnieżne gobliny, ogry i lodowe olbrzymy.

Aktualnie władzę sprawuje królowa Elvanna, czternasta córka Baby Jagi zasiadająca na irriseńskim tronie. Z rzadka opuszcza ona swój pałac w stolicy, sprawując kontrolę nad wszystkimi prowincjami za sprawą licznych synów i córek. Jako że czas jej panowania dobiega końca, ona i jej świta skupiają się głównie na tym, by pozostawić po sobie jakiś ślad w historii kraju. Z tego powodu wznoszą na swą cześć liczne posągi, płodzą kolejne dzieci, by utrwaliły ich imię, oraz nakładają ogromne podatki, choć mało kto zdaje sobie sprawę, na co są przekazywane. Od kilku wieków sprawowanie władzy przez Białe Wiedźmy spotyka się z oporem organizacji znanej pod nazwą – Heroldowie Powrotu Lata [ang. Heralds of Summer's Return], walczącej z naciskami władz i nienaturalną aurą pogodową panującą w Irrisen. Owi heroldzi to w znacznej części druidzi pragnący przywrócić ład i harmonię naturalną na tych ziemiach, choć jeszcze nie stworzyli jednoznacznej strategii zmierzenia się z samą Babą Jagą w przypadku odniesienia sukcesu w zrzuceniu jarzma Białych Wiedźm.

Irriseńczycy to głównie spadkobiercy ulfeńskich niewolników bądź dalsza rodzina jednej z poprzednich monarchiń. Niezależnie od pochodzenia, ludność darzy Białe Wiedźmy uwielbieniem, czy to prawdziwym, czy fałszywym spowodowanym strachem przed ich gniewem. Ich lojalność przechodzi test w trakcie intronizacji nowej królowej i przybycia Baby Jagi. Przed jej nadejściem w drogę wyruszają trzej jeźdźcy – biały, widziany tylko o poranku, czerwony, przemierzający tereny za dnia, oraz czarny, pojawiający się w nocy. Tradycja głosi, że posiadają oni moc zajrzenia w serca Irriseńczyków, by sprawdzić ich prawdziwe zamiary i stosunek do władzy. Osoby, które zostaną uznane za lojalne, otrzymują nagrody, natomiast te fałszywe są przeklinane lub zgładzane. Symbolizm odgrywa duże znaczenie w irriseńskiej kulturze, głównie w sprawach pecha i zagrożenia. Motywy kotów, psów, bram i drzew można znaleźć prawie na każdym domostwie, narzędziach, broni czy ubraniach Irriseńczyków, oznaczając szczęście. Koty i psy są najczęściej spotykanymi stworzeniami w nielicznych osadach tego obszaru, gwarantując właścicielom zdrowie i przychylność losu. Natomiast największą oznaką pecha jest widok kruków, które zazwyczaj są od razu uśmiercane. Mało który kupiec jest w stanie dotrzeć do niedostępnych terenów północy, dlatego też większość populacji zajmuje się myślistwem i zbieractwem, mając do dyspozycji skąpe efekty produkcji rolnej.