Kajdany

Oko Abendego, ogromny cyklon na oceanie Arkadyjskim, stanowi bardzo dobrą formę ochrony przed niechcianymi gośćmi, zwłaszcza imperialnymi flotami, będącymi w pogoni za pirackimi okrętami pełnymi łupów. Kaprzy z Kajdan [ang. the Shackles] dobrze znają naturę tego nienaturalnego sztormu i w dużym stopniu wykorzystują swoją przewagę, by zwieść prześladowców na zdradliwe wiry. Dzięki temu wiele pirackich szajek znalazło schronienie na licznych wyspach archipelagu, tworząc dość zorganizowaną grupę, którą można nazwać nawet państwem.

Mało wiadomo na temat przeszłości tego terenu. Było to ongiś serce Ghol-Gan, imperium cyklopów, które z jakichś powodów upadło, pozostawiając po sobie wyłącznie przerażające ruiny świadczące o krwawej i kanibalistycznej kulturze tych olbrzymów. Z tego powodu cheliaxiańscy odkrywcy, natknąwszy się na owe budowle, od razu uznali je za przeklęte, omijając resztę wysp szerokim łukiem i płynąc dalej na południe. Gdy handel z koloniami zaczął przynosić zyski, na tutejszych wodach pojawili się także piraci, którzy ukrywali się w cieśninach licznych wysp archipelagu. Z czasem kryjówki przerodziły się w małe osady, tworząc społeczność. Kajdany przetrwały liczne inwazje imperialnych flot, mających na celu ukrócenie przestępczego procederu, jednak wszystkie tego typu próby spełzły na niczym, w dużej mierze dzięki Oku Abendego. Ów cyklon pojawił się kilka tygodni po ogromnej bury będącej następstwem śmierci Arodena i po dziś dzień stanowi fizyczny dowód tego wydarzenia.

Obecnie Kajdany to zbiór portów parających się niewolnictwem i przemytem, gdzie prawie każdy może znaleźć względnie bezpieczną przystań i sprzedać skradzione łupy szemranym handlarzom. Na populację archipelagu składają się głównie kryminaliści uciekający przed ręką sprawiedliwości, niewolnicy oraz kupcy zainteresowani zakazanymi towarami – używkami czy truciznami. Pod względem rasowym przeważają ludzie, choć półorkowie i półelfy spotykani są tutaj w większych ilościach niż gdziekolwiek indziej. Biedniejsze części miasta zajmują tengu, ptakopodobne humanoidy, zabierane często na pokłady w formie maskotek, gdyż uznawane są za "gąbkę" pochłaniającą pecha.

Jedynym krajem utrzymującym względnie przyjazne stosunki z Kajdanami jest Sargava, była cheliaxiańska kolonia. W zamian za ochronę przed imperialnymi flotami, Wolni Kapitanowie otrzymują datki w postaci dóbr naturalnych i niewolników. Natomiast największymi wrogami piratów są imperialistyczne Cheliax i Rahadoum. Oba państwa utraciły pokaźne skarby i towary handlowe na rzecz kaprów, przez co z wielką radością chciałyby ujrzeć upadek Wolnych Kapitanów.

Stolicą regionu jest Port Peril, będący jednocześnie największym jego portem. W mieście można napotkać szemrane przybytki najróżniejszego typu – od tawern i szynków, poprzez burdele i kasyna, a kończąc na kanciapach przemytników. Ponadto miejskie bazary wypełnione są po brzegi skradzionymi łupami ze wszystkich stron świata. Jednakże legendy głoszą, że największe skarby miasta ukryte są pod miastem, w nadbrzeżnych jaskiniach. Wyłącznie te okręty handlowe, które nie posiadają bandery krain z basenu Morza Wewnętrznego, mogą wpłynąć do portu i rozładować towar. Imperialni kupcy nie mają nawet szans na zbliżenie się do stolicy, gdyż zapewne wcześniej zostaną złupieni przez Wolnych Piratów i ich załogi.

Każdym portem rządzi Wolny Kapitan, a ich przełożonym jest Orkanowy Król Kerdak Bonefist przewodzący Pirackiej Radzie, zrzeszającej najpotężniejszych dowódców. Choć włada on najsilniejszą flotą Kajdan i kontroluje Port Peril, to w rzeczywistości dzieje się tak tylko za sprawą łaski najważniejszych członków rady. Jak głosi plotka, Tessa Fairwind, pani Quent, jest skora do przejęcia pozycji Orkanowego Króla, czy to poprzez aklamację, czy też przemoc. Znaczącą rolę w zgromadzeniu pełni także władca Drenchportu, tajemniczy druid nazywany Władcą Wichur oraz Avimar Sorrinash, pan Ollo, którego piracka kompania składa się z wilkołaków. Jedyną szansą na otrzymanie stołka w Pirackiej Radzie przez pomniejszego Wolnego Kapitana jest udział i zwycięstwo w Regatach Wolnych Kapitanów. Jest to rodzaj corocznych wyścigów po mierzejach i rafach znajdujących się przy samym Oku Abendego. Trasa rywalizacji jest zmieniana co rok, by nikt nie mógł się wcześniej przygotować. Mimo dużej śmiertelności wśród zawodników, konkurs cieszy się sporą popularnością, choć od pięciu lat z rzędu zwycięzcą wyścigu jest Władca Wichur.