Do końca Festiwalu Czterech Wiatrów w "Guild Wars 2" jeszcze kilka dni, ale w ten weekend ArenaNet przygotowała specjalny event dla wszystkich, którzy wciąż szlachtują kolejnych przeciwników w Crown Pavilion. Przygotujcie się na walkę z czasem w ramach Bozz Blitz Bonanza.

Festiwal Czterech Wiatrów to oczywiście wyścigi, zbieranie kryształków, ale także zabawa w Crown Pavilion, gdzie pod czujnym okiem królowej Jennah trwa walka z bossami, którzy zajmują swój kawałek namiotu. Wydawca postanowił skłonić nas do wysiłku, bowiem w ten weekend rusza Bozz Blitz Bonanza, czyli swoiste święto tych, którzy chcą zabić jak najwięcej w jak najkrótszym czasie.

Chociaż kinowe przygody mocno wytatuowanego władcy podwodnej Atlantydy nadejdą dopiero pod koniec tego roku, to i tak miło wiedzieć, że w filmie pojawi się polski akcent. Chodzi dokładniej o Natalię Safran, która wcieli się w rolę królowej ludu Fisherman.

Jason Momoa dał się już poznać szerszej publiczności dzięki walce w ramach "Justice League", jednak na samodzielny film o tym władcy podwodnej Atlantydy przyjdzie nam trochę poczekać. Mimo to warto odnotować, że na ekranie ujrzymy także polski akcent, bowiem w rolę królowej ludu Fisherman wcieli się nasza rodaczka – modelka i aktorka Natalia Safran.

W zalewie superbohaterskich, często powielających klisze i stawiających na efektowne sceny komiksów warto powrócić do klasyki gatunku. Na takie miano zdecydowanie zasłużył "Batman: Mroczne zwycięstwo".

Zacznijmy od tego, że komiks Jepha Loeba i Tima Sale'a bardzo trudno czytać bez znajomości poprzednika, czyli wyróżnionego nagrodą Eisnera "Długiego Halloween". Na kartach tej historii śledzimy drugi i trzeci rok działalności Nietoperza oraz triumwiratu z Jamesem Gordonem i Harveyem Dentem. Gotham rządzą rodziny mafijne, na czele z Carminem "Rzymianinem" Falcone'em i marzącym o stanięciu na szczycie przestępczego światka Salem "Bossem" Maronim. Jeśli lektura "Długiego Halloween" jest wciąż przed wami, to lepiej wstrzymajcie się z sięganiem po "Mroczne zwycięstwo", ponieważ Loeb kontynuuje wątki z poprzedniego utworu, wykorzystując przy tym znane już postacie i łączące ich stosunki. Przez to struktura półświatka Gotham i motywacje bohaterów będą niezrozumiałe dla nowego czytelnika, mimo iż początkowo historia zdaje się bardzo podobna.

Na scenę ponownie wkracza seryjny morderca, z tym że teraz mamy do czynienia z osobnikiem polującym nie na gangsterów, a pełniących służbę lub będących w stanie spoczynku policjantów. W dodatku do miasta przybywa syn Rzymianina, zaś Gordon próbuje nawiązać nić współpracy z nową prokurator. A Batman? Coraz bardziej zakopuje się w swojej głowie.

W Oscarach mają nastąpić zmiany. Jest to efekt coraz niższej oglądalności ceremonii, na której poznajemy zwycięzców najważniejszych nagród w filmowej branży. Ostatnia edycja miała najniższą oglądalność w całej historii.

Problemowi mają zaradzić dwie zmiany. Pierwsza to rozdawanie części nagród w przerwach reklamowych. Widzowie nie ekscytują się wszystkimi kategoriami, dlatego te najmniej istotne nie zostaną przedstawione na żywo, tylko zmontowane razem i zaprezentowane w późniejszej części. Dowiemy się więc, kto wygrał, oraz zobaczymy moment wręczania statuetki, ale pokazanie tego zajmie mniej czasu.

Umarł szogun, niech żyje szogun? Oj, nie do końca. Po tym, jak tancerka burzy, nastoletnia Yukiko zamordowała poprzedniego przywódcę, Shima zaczęła pogrążać się w chaosie. Były kochanek dziewczyny, Hiro, jest jednym z kandydatów do objęcia władzy, cieszy się też poparciem Gildii. Ale czy tego poparcia udzielą także wszystkie klany? Co z rebeliantami, którzy niewątpliwie będą chcieli wtrącić swoje trzy grosze?

Tymczasem Yukiko, której imię jest na ustach wszystkich mieszkańców Shimy i która dała ludziom nadzieję na zmiany, nie umie poradzić sobie z ciążącym na niej brzemieniem. Rozpacz po śmierci ojca usiłuje utopić w kolejnych butelkach alkoholu, ale coraz większym problemem staje się też jej niezwykły dar – umiejętność porozumiewania się w myślach z innymi stworzeniami, w tym z tygrysem gromu, z którym tworzy niezwykły duet. Dziewczyna powoli zaczyna tracić kontrolę, w wyniku czego staje się zagrożeniem zarówno dla siebie, jak i dla osób w jej otoczeniu. Pojawia się więc poważny dylemat: dołączyć do rebeliantów Kagé w walce o obalenie starego porządku czy udać się na poszukiwanie rozwiązania problemu z Przenikaniem?

Sześcioro nastolatków zostaje zmuszonych do wytrzymania w swoim towarzystwie podczas corocznego spotkania ich rodziców. Czy właśnie taki temat obrał Brian K. Vaughan w "Runaways"?

Alex, Chase, Gertrude, Karolina, Molly i Nico łączy zaledwie parę rzeczy. Wszyscy mają po kilkanaście lat i mieszkają w Kalifornii, zaś ich rodzice nie są tak krystalicznie dobrzy, jak mogłoby się zdawać. Niewinne, coroczne spotkania towarzysko-biznesowe to tylko przykrywka dla spotkań Pride, tajnej organizacji o okultystycznych skłonnościach. Podczas jednego ze zjazdów dzieciaki nakrywają staruszków na odprawianiu rytuału z nożem i młodą kobietą w rolach głównych. Młodzi bohaterowie postanawiają doprowadzić złoczyńców przed wymiar sprawiedliwości. Kłopot w tym, że członkowie Pride dysponują nadnaturalnymi zdolnościami.

Brian K. Vaughan nie zwleka z wrzuceniem czytelnika w wir akcji. Już po kilku stronach wiemy, kim są główne postacie i jakie mają problemy w domach, bowiem podobnie jak w "Paper Girls", autor nakreślił przede wszystkim ciemne strony wzajemnych relacji. Tak więc jedni mają pretensje do syna o spędzanie czasu przed konsolą, inni o słabe oceny, a są też tacy, którym brakuje czasu dla latorośli. Wszystkie te zadry i ograniczone zaufanie powinny nabrać na znaczeniu po rytuale, ale na pierwszych stronach zaprezentowano je tak pospiesznie i taśmowo, przeskakując z jednej postaci na drugą, że trudno o jakieś większe emocje. Tyczy się to zresztą większości komiksu – niby na ponad 400-stronach dzieje się wiele, co rusz dostajemy kolejne twisty, niektóre nawet niezłe, ale błędy narracyjne psują całą przyjemność.

Podobnie jak w lipcu, tak i na sierpień Mucha Comics przygotowała dwie nowe premiery (przynajmniej na ten moment nie wiemy o większej liczbie). Są to "The Wicked + The Divine: Fandemonium" (tom 2) oraz "Descender: Mechaniczny Księżyc" (tom 2) [poniższa grafika pochodzi z drugiego z wymienionych albumu].

Recenzje pierwszych tomów tych serii znajdują się w naszej bazie ("Descender" tutaj, a "The Wicked + The Divine" tu). Szczegóły wydania obu albumów i przykładowe ilustracje znajdziecie w rozwinięciu newsa.

Chcesz zobaczyć w druku swoje opowiadania? Załóż czasopismo! Tą drogą poszła grupa młodych, zafascynowanych fantastyką twórców z Gorzowa Wielkopolskiego. Ryzykowna koncepcja, ale w tym przypadku niepozbawiona szans. Za kasę można sobie teraz wydrukować to, co się tylko komu zamarzy, ale takie debiuty są zawsze kosztowne, zwykle przedwczesne, a czasem wręcz kompromitujące. Wszystko przez brak krytycznej redakcji oraz fachowej korekty i edycji. Tu nic z tych rzeczy!

Wszystkie teksty są bezbłędne językowo. W ramach walki z wiatrakami – bo już prawie nikt nie zwraca na to uwagi – mógłbym przyczepić się do użycia "ciężko" w znaczeniu "trudno". Tylko tyle. Podobno jeszcze jakaś literówka, ale ja żadnej nie znalazłem. Korektorskie zboczenie, a z drugiej strony dowód na zaangażowanie twórców. Znaleźli właściwe wsparcie. Walorem wręcz zaskakującym, bo mamy do czynienia z czymś na kształt zina – fan for fan – jest staranny skład i szata edytorska. Wordowskie justowanie i "sierotki" na końcu wiersza? Zapomnijcie i uczcie się! Dwie ręcznie łamane kolumny na każdej stronie tworzą harmonijną całość, a czterostronicowa wkładka z kolorowymi grafikami przyciąga wzrok. Profeska w każdym calu.

Casting do serialowego "Wiedźmina" trwa w najlepsze. Ale chyba nikt nie pomyślałby, że jeden z popularniejszych aktorów, wcielających się w pierwszoplanowe role w kinowych produkcjach, wyrazi w tym momencie chęć zagrania Geralta z Rivii. Tylko czy Netflix zastanowi się nad jego kandydaturą?

Chęć zagrania Białego Wilka wyraził Henry Cavill podczas jednego z promocyjnych wywiadów filmu "Mission Impossible: Fallout". Możecie to zobaczyć na krótkim nagraniu.

Miło jest od czasu do czasu trafić na książkę napisaną tak plastycznie, że ma się wrażenie, jakby naprawdę było się w centrum wydarzeń. Albo bardzo mocno wczuć się w grę, uwierzyć, że ten wirtualny świat jest prawdziwy, a my jesteśmy jego częścią. Zanurzyć się. Technologia virtual reality już istnieje i jest ciągle dopracowywana, ale wciąż daleko jej doskonałości. Jak to może wyglądać w przyszłości – o stworzenie takiej wizji pokusił się Erick Pol.

XXIV wiek, Ziemia, świat przyszłości. Niebotycznie wysokie budynki, windy do kosmosu, rzeczywistość, w której rządzi sieć. Ludzkość ciągle jednak dąży do rozwoju. Powstaje MayaVR, supergra, dzięki której możliwe jest przeniesienie się do wykreowanego świata. Obecnie projekt wchodzi w fazę testów. Ben, jeden z pracowników Instytutu Badawczego, ma zostać pierwszą osobą, która będzie sprawdzać możliwości nowej technologii. Podczas gdy jego ciało leży w specjalnej konsoli, umysł jest przekonany, że znajduje się na Krecie, przeszło półtora tysiąca lat p.n.e.

Bardzo szybko okazuje się, że projekt budzi powszechne zainteresowanie i prowadzone w tajemnicy testy przeistaczają się w osobliwe reality show, a zamiast jednego uczestnika, nagle jest ich co najmniej sześcioro. Na dodatek niektórzy za pośrednictwem gry próbują zrealizować swoje niekoniecznie zbożne cele.